BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.

W Klanie Klifu

Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.

W Klanie Nocy

Świat żywych w końcu opuszcza obarczony klątwą Błotnistej Plamy Czapli Taniec. Po księżycach spędzonych w agonii, której nawet najsilniejsze zioła nie były mu w stanie oszczędzić, ginie z łap własnego męża - Wodnikowego Wzgórza, który został przez niego zaatakowany podczas jednego z napadów agresji. Wojownik staje się przygnębiony, jednak nadal wypełnia swoje obowiązki jako członek Klanu Nocy, a także ojciec dla ich maleńkiego synka - Siwka. Kocurek został im podarowany przez rodzącą na granicy samotniczkę, która w zamian za udzieloną jej pomoc, oddała swego pierworodnego w łapy obcych. W opiece nad nim pomaga Mżawka, młodziutka karmicielka, która nie tak dawno wstąpiła w szeregi Klanu Nocy, wraz z dwójką potomków - Ikrą oraz Kijanką. Po tym wydarzeniu, na Srebrną Skórkę odchodzi także starsza Mrówczy Kopiec i medyczka, Strzyżykowy Promyk, której miejsce w lecznicy zajmuje Różana Woń. W międzyczasie, na prośbę Wieczornej Gwiazdy, nowej liderki Klanu Wilka, Srocza Gwiazda udziela im pomocy, wyznaczając nieduży skrawek terenu na ich nowy obóz, w którym mieszkać mogą do czasu, aż z ich lasu nie znikną kłusownicy. Wyprowadzka następuje jednak dopiero po kilku księżycach, podczas których wielu wojowników zdążyło pokręcić nosem na swoich niewdzięcznych sąsiadów.

W Klanie Wilka

Po terenach zaczynają w dużych ilościach wałęsać się ludzie, którzy wraz ze swoją sforą, coraz pewniej poruszają się po wilczackich lasach. Dochodzi do ataku psów. Ich pierwszą ofiarą padł Wroni Trans, jednak już wkrótce, do grona zgładzonych przez intruzów wojowników, dołącza także sam Błękitna Gwiazda, który został śmiertelnie postrzelony podczas patrolu, w którym towarzyszyła mu Płonąca Dusza i Gronostajowy Taniec. Po przekazaniu wieści klanowi, w obozie panuje chaos. Wojownikom nie pozostaje dużo możliwości. Zgodnie z tradycją, Wieczorna Mara przyjmuje pozycję liderki i zmienia imię na Wieczorną Gwiazdę. Podczas kolejnych prób ustalenia, jak duży problem stanowią panoszący się kłusownicy, giną jeszcze dwa koty - Koszmarny Omen i Zapomniany Pocałunek. Zapada werdykt ostateczny. Po tym, jak grupa wysłanników powróciła z Klanu Nocy, przekazując wieść, iż Srocza Gwiazda zgodziła się udzielić wilczakom pomocy, cały klan przenosi się do małego lasku niedaleko Kolorowej Łąki, który stanowić ma ich nowy obóz. Następne księżyce spędzają na przydzielonym im skrawku terenu, stale wysyłając patrole, mające sprawdzać sytuację na zajętych przez dwunożnych terenach. W międzyczasie umiera najstarsza członkini Klanu Wilka, a jednocześnie była liderka - Stokrotkowa Polana, która zgodnie ze swą prośbą odprowadzona została w okolice grobu jej córki, Szakalej Gwiazdy. W końcu, jeden z patroli wraca z radosną nowiną - wraz z nastaniem Pory Nagich Drzew, dwunożni wynieśli się, pozostawiający po sobie jedynie zniszczone, zwietrzałe obozowisko. Wieczorna Gwiazda zarządza powrót.

W Owocowym Lesie

Społeczność z bólem pożegnała Przebiśniega, który odszedł we śnie. Sytuacja nie wydawała się nadzwyczajna, dopóki rodzina zmarłego nie poszła go pochować. W trakcie kopania nagrobka zostali jednak odciągnięci hałasem z zewnątrz, a kiedy wrócili na miejsce… ciała ukochanego starszego już nie było! Po wszechobecnej panice i nieudanych poszukiwaniach kocura, Daglezjowa Igła zdecydowała się zabrać głos. Liderka ogłosiła, że wyznaczyła dwa patrole, jakie mają za zadanie odnaleźć siedlisko potwora, który dopuścił się kradzieży ciała nieboszczyka. Dowódcy patroli zostali odgórnie wyznaczeni, a reszta kotów zachęcana nagrodami do zgłoszenia się na ochotników członkostwa.
Patrole poszukiwacze cały czas trwają, a ich uczestnicy znajdują coraz to dziwniejsze ślady na swoim terenie…

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Znajdki w Klanie Nocy!
(brak wolnych miejsc!)

Miot w Owocowym Lesie!
(jedno wolne miejsce!)

Miot w Klanie Nocy!
(jedno wolne miejsce!)

Rozpoczęła się kolejna edycja Eventu NPC! Aby wziąć udział, wystarczy zgłosić się pod postem z etykietą „Event”! | Zmiana pory roku już 24 listopada, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

30 maja 2019

Od Koziej Łapy CD Śnieżnej Łapy

Kozia Łapa uchylił delikatnie powiekę, słysząc czyjeś kroki. Z legowiska właśnie wychodziła bengalka, najpewniej na poranny trening. Kocur odwrócił się na drugi bok, próbując nie myśleć o koteczce i jej zauroczeniu. Ale jak, skoro zgodził się jej pomóc w poderwaniu Barana? Westchnął cicho i wrócił do snu, by wykorzystać jeszcze chwilę przed treningiem, by odpocząć.
- Wstawaj, mysi bobku! - Barania Łapa wrzasnął liliowemu prosto do ucha, przyprawiając go niemalże o zawał serca.
- B-barania Łapo, ja... - Koza wstał niechętnie, chowając głowę w barki. Dlaczego nie mógł być żółwiem i chować się w skorupie kiedy tylko chce?
- Chodź, chciałbym z tobą o czymś porozmawiać. - powiedział Barania Łapa, szczerząc zęby w przerażającym uśmiechu. Kozia Łapa zjeżył futro na grzbiecie, przypominając sobie ostatnie takie spotkanie na uboczu z Barankiem.
- Wiesz, ja niekoniecznie... - zaczął, nieśmiało podnosząc wzrok na pysk brata.
- Już, idziemy. - ton Barana stał się stanowczy, a jasny nos zaczął się marszczyć. Kózka przełknął ślinę i pokiwał w końcu głową. Razem z kremowym kocurem wyszedł na obrzeża obozu, po czym usiedli na przeciwko siebie.
- Posłuchaj, liliowy idioto. To, że Lisia Gwiazda wziął na pierwszą bitwę ciebie, a nie mnie nic nie znaczy, rozumiesz? Nawet sobie nie myśl, że od teraz jesteś darem od klanu Gwiazdy i możesz się mieć za lepszego. - warknął arlekin, marszcząc brwi. "Czyli o to chodziło?", pomyślał Kozia Łapa, odsuwając się od brata, by czuć się nieco bezpieczniej. Za każdym razem bał się, że kremowy kocur albo go ośmieszy, albo zrobi mu krzywdę.
- Zrozumiałeś? - zapytał, robiąc krok w stronę liliowego bicolora. Kózka kiwnął szybko głową, widząc delikatnie wysunięte pazury Baraniej Łapy. Oblicze masywniejszego brata w jednym momencie się zmieniło, gdy zauważył strach złotookiego.
- Świetnie. - powiedział, uśmiechając się. - A tylko spróbuj wspomnieć o tym komukolwiek.
I Barania Łapa odszedł w swoją stronę, zostawiając Kozią Łapę samego. "I Śnieżka ma być z kimś takim? Czy to na pewno będzie dla niej najlepsze?", zapytał bezgłośnie liliowy bicolor, wodząc wzrokiem za puchatą kitą Barana. Pręgowany wstał, po czym podreptał do Lisiej Gwiazdy. Kocurek chciał coś zrobić, by odwrócić swoją uwagę od...wszystkiego. Jednak lider oznajmił chłodnym głosem, że dzisiaj będą trenować wieczorem. Kozia Łapa wyszedł zawiedziony z legowiska przywódcy i wtedy dojrzał Śnieżkę,wbiegającą do obozu. Uśmiechnął się blado na widok jej radosnych ruchów i uniesionego ogona. Jej błękitne oczy zaświeciły się, gdy dojrzała Kozią Łapę przed legowiskiem lidera. W paru podskokach znalazła się obok pręgowanego klasycznie kocurka i z uśmiechem otarła się o niego na powitanie. Koza w pierwszej chwili zesztywniał, jednak w końcu ośmielił się odwzajemnić miły gest.
- To jak? Zaczynamy? - zapytała Śnieżna Łapa, szukając wzrokiem Baraniej Łapy. Kozia Łapa opuścił nieco barki, po czym pokiwał delikatnie głową. Gdy się zagadzał, myślał o tym, że chce, by bengalka była szczęśliwa. Wydawało mu się wtedy, że to będzie mu wystarczyło, ale teraz, gdy miał już zaczynać jej pomagać w poderwaniu okropnego Barana, zaczęły się pojawiać wątpliwości, czy aby na pewno dobrze postąpił, zgadzając się na to.

< Śnieżna Łapo? >

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz