BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Klan Burzy znów stracił lidera przez nieszczęśliwy wypadek, zabierając ze sobą dodatkową dwójkę kotów podczas ataku lisów. Przywództwo objął Króliczy Nos, któremu Piaszczysta Zamieć oddał swoje ówczesne stanowisko, na zastępcę klanu wybrana natomiast została Przepiórczy Puch. Wiele kotów przyjęło informację w trudny sposób, szczególnie Płomienny Ryk, który tamtego feralnego dnia stracił kotkę, którą uważał za matkę

W Klanie Klifu

Wojna z Klanem Wilka i samotniczkami zakończyła się upokarzającą porażką. Klan Klifu stracił wielu wojowników – Miedziany Kieł, Jerzykową Werwę, Złotą Drogę oraz przywódczynię, Liściastą Gwiazdę. Nie obyło się również bez poważnych ran bitewnych, które odnieśli Źródlana Łuna, Promieniste Słońce i Jastrzębi Zew. Klan Wilka zajął teren Czarnych Gniazd i otaczającego je lasku, dołączając go do swojego terytorium. Klan Klifu z podkulonym ogonem wrócił do obozu, by pochować zmarłych, opatrzeć swoje rany i pogodzić się z gorzką świadomością zdrady – zarówno tej ze strony samotniczek, które obiecywały im sojusz, jak i członkini własnego Klanu, zabójczyni Zagubionego Obuwika i Melodyjnego Trelu, Zielonego Wzgórza. Klifiakom pozostaje czekać na decyzje ich nowego przywódcy, Judaszowcowej Gwiazdy. Kogo kocur mianuje swoim zastępcą? Co postanowi zrobić z Jagienką i Zielonym Wzgórzem, której bezpieczeństwa bez przerwy pilnuje Bożodrzewny Kaprys, gotowa rzucić się na każdego, kto podejdzie zbyt blisko?

W Klanie Nocy

Ostatni czas nie okazał się zbyt łaskawy dla Nocniaków. Poza nowo odkrytymi terenami, którym wielu pozwoliły zapomnieć nieco o krwawej wojnie z samotnikami, przodkowie nie pobłogosławili ich niemalże niczym więcej. Niedługo bowiem po zakończeniu eksploracji tajemniczego obszaru, doszło do tragedii — Mątwia Łapa, jedna z księżniczek, padła ofiarą morderstwa, którego sprawcy jak na razie nie odkryto. Pośmiertnie została odznaczona za swoje zasługi, otrzymując miano Mątwiego Marzenia. Nie złagodziło to jednak bólu jej bliskich po stracie młodej kotki. Nie mieli zresztą czasu uporać się z żałobą, bo zaledwie kilka wschodów słońca po tym przykrym wydarzeniu, doszło do prawdziwej katastrofy — powodzi. Dotąd zaufany żywioł odwrócił się przeciw Klanowi Nocy, porywając ze sobą życie i zdrowie niejednego kota, jakby odbierając zapłatę za księżyce swej dobroci, którą się z nimi dzielił. Po poległych pozostały jedynie szczątki i pojedyncze pamiątki, których nie zdołały porwać fale przed obniżeniem się poziomu wód, w konsekwencji czego następnego ranka udało się trafić na wiele przykrych znalezisk. Pomimo ciężkiej, ponurej atmosfery żałoby, wpływającej na niemalże wszystkich Nocniaków, normalne życie musiało dalej toczyć się swoim naturalnym rytmem.
Przeniesiono się więc do tymczasowego schronienia w lesie, gdzie uzupełniono zniszczone przez potop zapasy ziół oraz zwierzyny i zregenerowano siły. Następnie rozpoczęła się odbudowa poprzedniego obozu, która poszła dość sprawnie, dzięki ogromnemu zaangażowaniu i samozaparciu członków klanu — w pracach renowacyjnych pomagał bowiem niemalże każdy, od małego kocięcia aż po członków starszyzny. W konsekwencji tego, miejsce to podniosło się z ruin i wróciło do swojej dawnej świetności. Wciąż jednak pewne pozostałości katastrofy przypominają o niej Nocniakom, naruszając ich poczucie bezpieczeństwa. Zwłaszcza z krążącymi wśród kotów pogłoskami o tym, że powódź, która ich nawiedziła, nie była czymś przypadkowym — a zemstą rozchwianego żywiołu, mszczącego się na nich za śmierć członkini rodu. W obozie więc wciąż panuje niepokój, a nawet najmniejszy szmer sprawia, że każdy z wojowników machinalnie stroszy futro i wzmaga skupienie, obawiając się kolejnego zagrożenia.

W Klanie Wilka

Ostatnio dzieje się całkiem sporo – jedną z ważniejszych rzeczy jest konflikt z Klanem Klifu, powstały wskutek nieporozumienia. Wszystko przez samotniczkę imieniem Terpsychora, która przez swoją chęć zemsty, wywołała wojnę między dwoma przynależnościami. Nie trwała ona długo, ale z całą pewnością zostawiła w sercach przywódców dużo goryczy i niesmaku. Wszystko wskazuje na to, że następne zgromadzenie będzie bardzo nerwowe, pełne nieporozumień i negatywnych emocji. Mimo tego Klan Wilka wyszedł z tego starcia zwycięsko – odebrali Klifiakom kilka kotów, łącznie z ich przywódczynią, a także zajęli część ich terytorium w okolicy Czarnych Gniazd.
Jednak w samym Klanie Wilka również pojawiły się problemy. Pewnego dnia z obozu wyszli cali i zdrowi Zabłąkany Omen i jego uczennica Kocankowa Łapa. Wrócili jednak mocno poobijani, a z zeznań złożonych przez srebrnego kocura, wynika, że to młoda szylkretka była wszystkiemu winna. Za karę została wpędzona do izolatki, gdzie spędziła kilka dni wraz ze swoją matką, która umieszczona została tam już wcześniej. Podczas jej zamknięcia, Zabłąkany Omen zmarł, lecz jego śmierć nie była bezpośrednio powiązana z atakiem uczennicy – co jednak nie powstrzymało największych plotkarzy od robienia swojego. W obozie szepczą, że Kocankowa Łapa przynosi pecha i nieszczęście. Jej drugi mentor, wybrany po srebrnym kocurze, stracił wzrok podczas wojny, co tylko podsyca te domysły. Na szczęście nie wszystko, co dzieje się w klanie jest złe. Ostatnio do ich żłobka zawitała samotniczka Barczatka, która urodziła Wilczakom córeczkę o imieniu Trop – a trzy księżyce później narodził się także Tygrysek (Oba kociaki są do adopcji!).

W Owocowym Lesie

Dla owocniaków nadszedł trudny okres. Wszystko zaczęło się od śmierci wiekowej szamanki Świergot i jej partnerki, zastępczyni Gruszki. Za nią pociągnęły się śmierci liderki, rozpacz i tęsknota, które pociągnęła za sobą najmłodszą medyczkę, by skończyć na wybuchu epidemii zielonego kaszlu. Zmarło wiele kotów, jeszcze więcej wciąż walczy z chorobą, a pora nagich drzew tylko potęguje kryzys. Jeden z patroli miał niesamowite szczęście – natrafił na grupę wędrownych uzdrowicieli. Natychmiast wyraziła ona chęć pomocy. Derwisz, Jaskier i Jeżogłówka zostali tymczasowo przyjęci w progi Owocowego Lasu. Zamieszkują Upadłą Gwiazdę i dzielą się z tubylcami ziołami, pomocą, jak i również ciekawą wiedzą.

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty


Miot w Klanie Burzy!
(dwa wolne miejsca!)

Miot w Klanie Klifu!
(jedno wolne miejsce!)

Miot w Owocowym Lesie!
(dwa wolne miejsca!)

Zmiana pory roku już 7 grudnia, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

15 marca 2018

Od Milczącej Gwiazdy C.D Pierzastej Gwiazdy

AKCJA DZIEJE SIĘ PODCZAS PORY OPADAJĄCYCH LIŚCI
 
"Rozmowę trzeba było dobrze rozegrać, bo inaczej Pierzasta Gwiazda poszczuje mnie i mojego zastępcę swoimi wojownikami." — zamruczała w myślach niebieska kocica, schludnie owijając swój wątły ogon wokół przednich łap. Ugniatała pazurkami mech pod swoimi łapkami, bacznie lustrując przeszywającym spojrzeniem leże liderki Klanu Nocy. W powietrzu unosił się charakterystyczny dla Nocnych zapach i smród ryb, na który Milcząca Gwiazda niezauważalnie zmarszczyła nosek. Legowisko Pierzastej Gwiazdy znajdowało się w pniu, dokładniej w jego wgłębieniu, w dodatku, żeby było stabilniej, wsparte było kamieniami. Jeszcze raz rozejrzała się po wnętrzu i zaczęła:
—  Pierzasta Gwiazdo, chciałabym cię poprosić o to, abyś nie zawierała ani nie proponowała pomocy Klanowi Burzy. — powiedziała spokojne, starając się rozluźnić.
Czarnobiała kocica zmrużyła swe żółte ślepia w szparki, a lekko zaokrąglona końcówka jej ogona zadrgała niepokojąco. Myślała, że to propozycja sojuszu, a Milcząca Gwiazda nic nie powiedziała na temat Klanu Wilka. Jagodowe Futro ukazał bukiet śnieżnobiałych kłów. Wpił pazury w glebę i syknął wrogo:
— Kim jesteśmy, żebyś nam rozkazywała, Milcząca Gwiazdo? — wyglądał, jakby chciał rzucić się na przywódczynię i pointa, który jej towarzyszył.
Natomiast Borsuczy Goniec siedział niczym kamienny posąg, ale Milcząca Gwiazda znała go zbyt dobrze. Stresował się, ponieważ wiedział, że będą musieli sobie wywalczyć drogę do wyjścia. Nie zabrał głosu, tylko zlustrował spojrzeniem Jagodowe Futro, gotów na samoobronę.
— Jagodowe Futro — zaczęła Pierzasta Gwiazda, uciszając swojego agresywnego zastępcę. — Wątpię, żeby Milcząca Gwiazda skończyła i jestem gotowa wysłuchać do końca jej propozycji.
Niebieskawa kocica z wdzięcznością skinęła jej niewielkim łebkiem, natomiast szczupły kocur niewyraźnie prychnął i wlepił spojrzenie w Borsuczego Gońca. Błękitnooki point odwrócił łeb w prawo, jakby nie mając ochoty na walkę na spojrzenia. Natomiast Milcząca Gwiazda kontynuowała:
— Proponuję również pomoc. Niekoniecznie w walkach, ale myślę, że rozumiesz o co mi chodzi.
Pierzasta Gwiazda oblizała kształtny pyszczek, a potem wlepiła w liderkę Klanu Wilka przeszywające spojrzenie swych żółtych ślepi. Wyglądała, jakby zastanawiała się nad swoim położeniem i nagle coś niepokojącego błysnęło w jej oczach. Zachmurzyła się natychmiastowo, po czym szepnęła coś do drżącego ucha swojego zastępcy. Jagodowe Futro niechętnie skinął jej łbem.
— Czego Klan Nocy może oczekiwać od Klanu Wilka? — odparła, nie zdradzając żadnych emocji.
Tym razem, za pozwoleniem Milczącej Gwiazdy, zabrał głos Borsuczy Goniec. Wypiął dumnie klatkę piersiową i uniósł ku górze podbródek. Wyglądał bardzo majestatycznie, a niebieskawa kocica poczuła wszechogarniającą ją dumę. Będzie z niego dobry lider.
— Od Klanu Wilka również możecie oczekiwać pomocy i zwracać się do niego, kiedy będziecie w potrzebie. Zawsze wyciągniemy do was łapę — spróbował jakoś rozluźnić atmosferę, aczkolwiek widząc kamienne pyski liderki i jej zastępcy, zachmurzył się.
Pierzasta Gwiazda ponownie oddała się rozmyślaniom, tak samo jak jej zastępca. Milczenie trwało wiele uderzeń serca, a następnie czarnobiała kocica zawyrokowała:
— Sojusz został przyjęty — miauknęła. — Jagodowe Futro i moi wojownicy odprowadzą was do granicy.

- - -
 
Wracali powoli, spacerkiem, jakby nie śpiesząc się i ciesząc jesiennymi promykami słońca. Same słońce nieśmiało spoglądało na koty zza gałęzi, na których trzymały się już ostatnie listki. Borsuczy Goniec zwrócił pyszczek ku słońcu i mruczał z radością, natomiast Milcząca Gwiazda szła blisko niego, że ich boki się dotykały. Cieszyła się z tej bliskości, tej chwili szczęścia.
Nagle do jej uszu dotarł głos zastępcy.
 
 
<< Borsuczy Gońco? >>

Posted by
.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)