Czarno ruda szylkretka tylko czekała, aż dwójka uczniów zostawi nowo mianowaną Poplamione Piórko i pójdzie do legowiska. Ostatnimi czasy Pylna i Muchomorowa Łapa zrobili się strasznie namolni. Była cierpliwa, nawet bardzo, jednak kolejne docinki i miano Ciapatej Łapy, kiedy tylko Żądląca Łapa zaczęła paplać o jej niezdarności, sprawiły, że traciła przy nich spokój ducha.
W sumie spodziewała się, że siostra prędzej czy później jej się odpłaci. Jednak nie spodziewała się, że kotka da pretekst tym dwóm huncwotom do gnębienia jej.
Wschodząca Łapa patrzyła oniemiała na koty, zastanawiając się, w jaki sposób Poplamione Piórko zaprzyjaźniła się z tymi dwoma kocurkami. Wreszcie uczniowie zostawili nowo mianowaną wojowniczkę, a Wschodząca Łapa pognała w jej stronę, sunąc przy ziemi. Senny Krok i Osmolony Brzuch spojrzeli w jej stronę pytająco, jednak kotka nawet ich nie zauważyła. Kocury spojrzały po sobie zdezorientowane, by po chwili parsknąć śmiechem i ruszyć w kierunku legowiska wojowników.
Poplamione Piórko wyglądała na zamyśloną i chyba nawet nie zauważyła, jak uczennica zakradła się do niej od boku.
Wschodząca Łapa nie chciała jej przestraszyć, dlatego poszurała trochę, by dać znać wojowniczce, że jest obok. Poplamione Piórko spojrzała na nią zdumiona, po czym jej spojrzenie uległo złagodnieniu.
– Cześć i jak się czujesz po mianowaniu? Jak było? – zapytała szylkretki uśmiechając się.
Nie odzywała się, więc Wschodząca Łapa uznała, że zrobiła coś złego. Tylko co? Czyżby Pył i Muchomor nagadali coś wojowniczce o niej i Czarnej Łapie? Jest odtrącona, czy może nudna? A może była w jakiś sposób niemiła dla Poplamionego Piórka, a ona teraz odpłaca się jej niegadaniem?
– D-dlaczego nie chcesz ze mną rozmawiać P-poplamione Piórko? – zapytała drżącym głosem, lekko się trzęsąc. Sama nie wiedziała, czy z zimna, czy może zdenerwowania.
Pointka spojrzała na nią zaskoczona, po czym parsknęła cichutko, powstrzymując się od śmiechu.
Wschodząca kompletnie zdezorientowana rozejrzała się dookoła, nie wiedząc co zrobić.
Nagle myśl uderzyła w nią jak grom z jasnego nieba. Jęknęła cicho, kładąc łapki na swoim pyszczku w geście zawstydzenia.
– Jejku przepraszam cię Poplamione Piórko – mruknęła z lekka rozpaczliwie – Zapomniałam, że wojownicy odbywają milczącą nocną wartę… - zaśmiała się cicho, podnosząc się na łapki.
Wojowniczka kiwnęła głową, uśmiechając się do niej. Ach, jaka ona była głupiutka!
– Dobrej nocy – miauknęła cicho, po czym udała się do legowiska uczniów.
Rany co za wstyd! Jest już uczniem tak długo, a zapomniała tak istotnej rzeczy! I na co poszły wszystkie nauki Wierzbowego Serca?
Z takimi zmartwieniami zasnęła po jakimś czasie, gdy księżyc był już wysoko na Srebrnej Skórce.
***
Wschodząca Łapa wstała po lekkim szturchnięciu w bok. Otworzyła zaspana oczy, zauważając pysk Czarnej Łapy.
– Wstawaj na trening Wschodząca Łapo – powiedział kocur cicho – To aż dziwne, że wstałem wcześniej niż ty…
Kotka podniosła się szybko, sprawiając, że uczeń cofnął się o krok. Spojrzała na wejście do legowiska, zauważając, że na zewnątrz było już jasno.
– Ah, trening! – zawołała spłoszona – Wierzbowe Serce pewnie już czeka, jejku!
I nie czekając na nikogo, wybiegła z legowiska uczniów.
– Dziękuje Czarna Łapo! – krzyknęła jeszcze na odchodne, pędząc w kierunku siedzącej przy wyjściu z obozu mentorki.
***
Wróciła zmachana z piszczkami w pysku razem z Wierzbowym Sercem, która również trzymała swoją zdobycz. Mentorka uznała, że lepiej jest zapolować przed nadchodzącą Porą Nagich Drzew. Kotka zauważyła, że gdzieniegdzie na liściach pojawiał się taki dziwny szary nalot. Bura wyjaśniła uczennicy, że nazywa się to szronem. Dodatkowo większość drzew straciła już swoje liście, a zwierzyna nie była już tak liczna, jak wcześniej.
Wschodząca Łapa zastanawiała się, jak będzie wyglądać Pora Nagich Drzew. Zbluszczne Futerko opowiadała jej o świecie spowitym białym zimnym puchem, jednak kotka nie potrafiła sobie tego wyobrazić. Jak to możliwe, że wszystko dookoła pokryje się śniegiem?
Odłożyła swoją zdobycz na miejsce, jednak gdy się odwracała by odejść, wpadła na jakiegoś kota. Potrząsnęła głową, by pozbyć się lekkiego bólu spowodowanego uderzeniem, by zobaczyć, że wpadła właśnie na Poplamione Piórko.
<Poplamione Piórko?>
BLOGOWE WIEŚCI
BLOGOWE WIEŚCI
W Klanie Burzy
Klan Burzy znów stracił lidera przez nieszczęśliwy wypadek, zabierając ze sobą dodatkową dwójkę kotów podczas ataku lisów. Przywództwo objął Króliczy Nos, któremu Piaszczysta Zamieć oddał swoje ówczesne stanowisko, na zastępcę klanu wybrana natomiast została Przepiórczy Puch. Wiele kotów przyjęło informację w trudny sposób, szczególnie Płomienny Ryk, który tamtego feralnego dnia stracił kotkę, którą uważał za matkęW Klanie Klifu
Wojna z Klanem Wilka i samotniczkami zakończyła się upokarzającą porażką. Klan Klifu stracił wielu wojowników – Miedziany Kieł, Jerzykową Werwę, Złotą Drogę oraz przywódczynię, Liściastą Gwiazdę. Nie obyło się również bez poważnych ran bitewnych, które odnieśli Źródlana Łuna, Promieniste Słońce i Jastrzębi Zew. Klan Wilka zajął teren Czarnych Gniazd i otaczającego je lasku, dołączając go do swojego terytorium. Klan Klifu z podkulonym ogonem wrócił do obozu, by pochować zmarłych, opatrzeć swoje rany i pogodzić się z gorzką świadomością zdrady – zarówno tej ze strony samotniczek, które obiecywały im sojusz, jak i członkini własnego Klanu, zabójczyni Zagubionego Obuwika i Melodyjnego Trelu, Zielonego Wzgórza. Klifiakom pozostaje czekać na decyzje ich nowego przywódcy, Judaszowcowej Gwiazdy. Kogo kocur mianuje swoim zastępcą? Co postanowi zrobić z Jagienką i Zielonym Wzgórzem, której bezpieczeństwa bez przerwy pilnuje Bożodrzewny Kaprys, gotowa rzucić się na każdego, kto podejdzie zbyt blisko?W Klanie Nocy
Ostatni czas nie okazał się zbyt łaskawy dla Nocniaków. Poza nowo odkrytymi terenami, którym wielu pozwoliły zapomnieć nieco o krwawej wojnie z samotnikami, przodkowie nie pobłogosławili ich niemalże niczym więcej. Niedługo bowiem po zakończeniu eksploracji tajemniczego obszaru, doszło do tragedii — Mątwia Łapa, jedna z księżniczek, padła ofiarą morderstwa, którego sprawcy jak na razie nie odkryto. Pośmiertnie została odznaczona za swoje zasługi, otrzymując miano Mątwiego Marzenia. Nie złagodziło to jednak bólu jej bliskich po stracie młodej kotki. Nie mieli zresztą czasu uporać się z żałobą, bo zaledwie kilka wschodów słońca po tym przykrym wydarzeniu, doszło do prawdziwej katastrofy — powodzi. Dotąd zaufany żywioł odwrócił się przeciw Klanowi Nocy, porywając ze sobą życie i zdrowie niejednego kota, jakby odbierając zapłatę za księżyce swej dobroci, którą się z nimi dzielił. Po poległych pozostały jedynie szczątki i pojedyncze pamiątki, których nie zdołały porwać fale przed obniżeniem się poziomu wód, w konsekwencji czego następnego ranka udało się trafić na wiele przykrych znalezisk. Pomimo ciężkiej, ponurej atmosfery żałoby, wpływającej na niemalże wszystkich Nocniaków, normalne życie musiało dalej toczyć się swoim naturalnym rytmem.Przeniesiono się więc do tymczasowego schronienia w lesie, gdzie uzupełniono zniszczone przez potop zapasy ziół oraz zwierzyny i zregenerowano siły. Następnie rozpoczęła się odbudowa poprzedniego obozu, która poszła dość sprawnie, dzięki ogromnemu zaangażowaniu i samozaparciu członków klanu — w pracach renowacyjnych pomagał bowiem niemalże każdy, od małego kocięcia aż po członków starszyzny. W konsekwencji tego, miejsce to podniosło się z ruin i wróciło do swojej dawnej świetności. Wciąż jednak pewne pozostałości katastrofy przypominają o niej Nocniakom, naruszając ich poczucie bezpieczeństwa. Zwłaszcza z krążącymi wśród kotów pogłoskami o tym, że powódź, która ich nawiedziła, nie była czymś przypadkowym — a zemstą rozchwianego żywiołu, mszczącego się na nich za śmierć członkini rodu. W obozie więc wciąż panuje niepokój, a nawet najmniejszy szmer sprawia, że każdy z wojowników machinalnie stroszy futro i wzmaga skupienie, obawiając się kolejnego zagrożenia.
W Klanie Wilka
Ostatnio dzieje się całkiem sporo – jedną z ważniejszych rzeczy jest konflikt z Klanem Klifu, powstały wskutek nieporozumienia. Wszystko przez samotniczkę imieniem Terpsychora, która przez swoją chęć zemsty, wywołała wojnę między dwoma przynależnościami. Nie trwała ona długo, ale z całą pewnością zostawiła w sercach przywódców dużo goryczy i niesmaku. Wszystko wskazuje na to, że następne zgromadzenie będzie bardzo nerwowe, pełne nieporozumień i negatywnych emocji. Mimo tego Klan Wilka wyszedł z tego starcia zwycięsko – odebrali Klifiakom kilka kotów, łącznie z ich przywódczynią, a także zajęli część ich terytorium w okolicy Czarnych Gniazd.Jednak w samym Klanie Wilka również pojawiły się problemy. Pewnego dnia z obozu wyszli cali i zdrowi Zabłąkany Omen i jego uczennica Kocankowa Łapa. Wrócili jednak mocno poobijani, a z zeznań złożonych przez srebrnego kocura, wynika, że to młoda szylkretka była wszystkiemu winna. Za karę została wpędzona do izolatki, gdzie spędziła kilka dni wraz ze swoją matką, która umieszczona została tam już wcześniej. Podczas jej zamknięcia, Zabłąkany Omen zmarł, lecz jego śmierć nie była bezpośrednio powiązana z atakiem uczennicy – co jednak nie powstrzymało największych plotkarzy od robienia swojego. W obozie szepczą, że Kocankowa Łapa przynosi pecha i nieszczęście. Jej drugi mentor, wybrany po srebrnym kocurze, stracił wzrok podczas wojny, co tylko podsyca te domysły. Na szczęście nie wszystko, co dzieje się w klanie jest złe. Ostatnio do ich żłobka zawitała samotniczka Barczatka, która urodziła Wilczakom córeczkę o imieniu Trop – a trzy księżyce później narodził się także Tygrysek (Oba kociaki są do adopcji!).
W Owocowym Lesie
Społecznością wstrząsnęła nagła i drastyczna śmierć Morelki. Jak donosi Figa – świadek wypadku, świeżo mianowanemu zwiadowcy odebrały życie ogromne, metalowe szczęki. W związku z tragedią Sówka zaleciła szczególną ostrożność na terenie całego klanu i zgłaszanie każdej ze śmiercionośnych szczęki do niej.Niedługo później patrol składający się z Rokitnika, Skałki, Figi, Miodka oraz Wiciokrzewa natknął się na mrożący krew w żyłach widok. Ciało Kamyczka leżało tuż przy Drodze Grzmotu, jednak to głównie jego stan zwracał na siebie największą uwagę. Zmarły został pozbawiony oczu i przyozdobiony kwiatami – niczym dzieło najbardziej psychopatycznego mordercy. Na miejscu nie znaleziono śladów szarpaniny, dostrzeżono natomiast strużkę wymiocin spływającą po pysku kocura. Co jednak najbardziej przerażające – sprawca zdarzenia w drastyczny sposób upodobnił wygląd truchła do mrówki. Szok i niedowierzanie jedynie pogłębił fakt, że nieboszczyk pachniał… niedawno zmarłą Traszką. Sówka nakazała dokładne przeszukanie miejsca pochówku starszej, aby zbadać sprawę. Wprowadziła także nowe procedury bezpieczeństwa: od teraz wychodzenie poza obóz dozwolone jest tylko we dwoje, a w przypadku uczniów i ról niewalczących – we troje. Zalecana jest również wzmożona ostrożność przy terenach samotniczych. Zachowanie przywódczyni na pierwszy rzut oka nie uległo zmianie, jednak spostrzegawczy mogą zauważyć, że jej znany uśmiech zaczął ostatnio wyglądać bardzo niewyraźnie.
W Betonowym Świecie
nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.MIOTY
Mioty
Miot w Klanie Klifu!
(jedno wolne miejsce!)
Miot w Klanie Wilka!
(jedno wolne miejsce!)
Miot w Klanie Burzy!
(Brak wolnych miejsc!)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz