Wrócił do obozu. Ciężko było polować podczas zimy. Nawet uczniowie to wiedzieli. Podczas Pory Nagich Drzew wysyłało się dodatkowe patrole łowieckie, żeby tylko złapać jak najwięcej chowających się stworzonek, by klan nie przymierał głodem. Szczawiowy Liść drżał z zimna. Wolał zdecydowanie leżeć w legowisku, na swoim posłaniu, odpoczywając, zamiast biegać po lesie w spełnianiu zachcianek siostry. Gdy tylko spotka Miodową Chmurę, wyrwie mu uszy za to w co go wkręcił brakiem swojej obecności.
Trzymając w pysku wiewiórkę i mizerną mysz, rozejrzał się w poszukiwaniu Rumiankowej Pręgi. Odnalazł ją w towarzystwie Barwinkowego Podmuchu. Syknął pod nosem, krocząc w ich stronę. Czego od niej chciał? -...twoje dzieci żeby mu spuściły manto.
Był za daleko, żeby usłyszeć całą wypowiedzieć. Śmiech siostry sprawił jednak, że poczuł się dziwnie. Co takiego powiedział jej Barwinek, wprawiając karmicielkę w rozbawienie? Znalazł się przy nich, a czarny kocur od razu odwrócił się w jego stronę.
- O, Szczawik! Jak poszło polowanie? - uśmiechnął się szeroko. - Nie musisz już dawać Rumianek myszy, zająłem się tym.
Liliowy posłał mu ostrzegawcze spojrzenie. A mówił, że nie idzie na polowanie dla ciężarnej. No co za kłamca! Westchnął gorzko, przysuwając zwierzynę w stronę siostry. Rumiankowa Pręga spojrzała na martwe piszczki z apetytem.
- Dzięki, braciszku!
- Do usług. - mruknął, chociaż może później tych słów pożałować. Nie od dziś wiadomo, że z ciężarnymi kocicami, lepiej nie zadzierać.
Obserwował jak siostra pochłania zwierzynę. Sądząc po wiecznym głodzie karmicielki oraz jej wielkim brzuchu, nosiła pod sercem całe stado! Wyobraził sobie sześć małym kulek, brykających po całym obozie. Przeszedł go dreszcz. Upilnowanie takiej gromady będzie nie lada wyzwaniem.
Wybrał się z samego rana na polowanie. Bardzo się przyłożył, żeby złapać dla siostry dorodnego drozda. Z ptakiem w pysku, powoli przekroczył próg, wchodząc do kociarni. Od razu zalało go przyjemne ciepło, a do nosa napłynął zapach mleka. Rubinowy Kamyk i Tęczowa Zatoczka, pozdrowiły go krótkimi miauknięciami. Odpowiedział pochyleniem głowy.
Rumiankowa Pręga odpoczywała na swoim mchowym posłaniu, w samym centrum żłobka. Wydawała się spokojna. Gdy jednak przeniosła na niego wzrok, dojrzał w pomarańczowych ślepiach zmęczenie. Odłożył prezent przy jej łapach. Spojrzał na kociaka, wijącego się przy brzuchu kocicy. Rozpychał się w najlepsze, ugniatając małymi łapkami brzuch. Jeden kociak. Szczawiowy Liść został wujkiem! Wujkiem!
- To kocurek czy kotka? - spytał, zerkając na siostrę.
Rumiankowa Pręga uśmiechnęła się serdecznie.
- Kocurek. Daliśmy mu na imię Bursztynek.
Kremowy kociak pisnął cicho, jakby zrozumiał, że o nim mowa. Przez najbliższe księżyce, cieszyć się będzie uwagą. Zwłaszcza jako jedynak. Szczawiowy Liść dumnie napuszył futro. Zabierze go na wielkie wyprawy! Nauczy wszystkiego! O tak, sprawdzi się wspaniale w roli wujka!
- Witamy w rodzinie. - uśmiechnął się szeroko.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz