Ta mała trzęsidupa nie była po prostu roztrzęsiona. Hah, mało powiedziane, moi drodzy. Lavik czuł, że jego ciało przygniatają centyliony emocji, których sam dotąd nie znał, a nawet jeśli znał, to nie umiał ich nazwać.
Czemu?
Czemu jej powiedział?
Co chciał tym osiągnąć?
Przecież jego historia nic nie znaczy. On nic nie znaczy. Na świecie jest więcej cierpienia, niż może pomyśleć. Dlaczego w ogóle twierdził, że ktokolwiek chciałby wiedzieć, co go spotkało? Siedział skulony w swoim kartonie, a jego głowa raz podnosiła się, raz opadała. Czuł się okropnie, w jego przypadku było to jednak najbardziej pospolite z pospolitych uczuć. Uczucie, które musiał po prostu przeczekać. Zasnąć, lub przeboleć w swojej samotni. Mimo że znał je tak dobrze, za każdym razem dotykało go bardzo mocno. W delikatnej strukturze kartonu, nakrył swoimi łapami głowę i zamknął oczy, czując drgania na całym ciele.
Aż dziw, że tak po prostu zasnął.
~*~
Nie wiedział, ile czasu minęło, nim wyskoczył ze swojego pudła. Może tylko parę minut, a może długie godziny? Podjął jednak bardzo męską i dorosłą decyzję, po przebudzeniu. Naprawdę, chwała mu za nią. Jaka to była decyzja? Będzie udawał, że nic się nie stało. Męsko, oraz dorośle, nieprawdaż? Kiedy zszedł na dół, Ellie ani Pana i Pani jeszcze nie było. Najwidoczniej nie spał tak długo, jak przewidywał. Jednakże, dojrzał Biełkę. Siedziała na parapecie, smętnym wzrokiem wpatrując się w okno. Obok niej stała roślinka doniczkowa, której duże liście częściowo dawały cień kocicy. Lavik uśmiechnął się, bardzo blado. Miałą swoje lata, była jednak wyjątkowo sprytna. On nigdy taki nie będzie. Ani sprytny, ani zaradny. Na zawsze pozostanie burą kuleczką nicości. Powoli ruszył w kierunku kotki, ostrożnie stawiając kroki. Nie chciał jej przestraszyć swoim głośnym zachowaniem. Może przez chudą postawę nie należał do najsilniejszych, ale skakał całkiem nieźle, generalnie rzadko miewał problemy z ruchami. Może czasami w stresie podwijały mu się łapy, ale to tyle. Kiedy już znalazł się pod oknem, wskoczył na miejsce obok kotki. Dojrzał na jej pyszczku dość smętną minę, może wyraz tęsknoty? Na pewno brakowało jej miejsca, z którego przybyła. Ciekawe, czy gdyby drzwi było otwarte, wyszłaby i nigdy nie wróciła? Lavik nie winiłby jej za to. Doskonale wiedział, że nie lubiła dwunogów. Przez chwilę milczał, myśląc, jak zagaić rozmowę. Nagle, przypomniał sobie, jak mówiła o kocimiętce. Nie był do końca pewien, co to jest, jednak kotka powiedziała mu kiedyś, że jemu by się taka przydała. Bury powoli otworzył pyszczek, zamknął go jednak natychmiast, widząc, jak kocica zwraca wzrok w jego stronę.
Jej oczy rozszerzyły się w lekkim zdziwieniu, po chwili jednak kiwnęła głową.
– Już myślałam, że nigdy nie wyjdziesz, mały – powiedziała. Lavik spojrzał speszony na swoje łapki, po czym ponownie podjął próbę.
– B-biełko... – mruknął cichutko – co to jest k-ko-kocimiętka?
<Biełka?>
BLOGOWE WIEŚCI
BLOGOWE WIEŚCI
W Klanie Burzy
Klan Burzy znów stracił lidera przez nieszczęśliwy wypadek, zabierając ze sobą dodatkową dwójkę kotów podczas ataku lisów. Przywództwo objął Króliczy Nos, któremu Piaszczysta Zamieć oddał swoje ówczesne stanowisko, na zastępcę klanu wybrana natomiast została Przepiórczy Puch. Wiele kotów przyjęło informację w trudny sposób, szczególnie Płomienny Ryk, który tamtego feralnego dnia stracił kotkę, którą uważał za matkęW Klanie Klifu
Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.W Klanie Nocy
doszło do ataku na książęta, podczas którego Sterletowa Łapa utracił jedną z kończyn. Od tamtej pory między samotnikami a Klanem Nocy, trwa zawzięta walka. Zgodnie z zeznaniami przesłuchiwanych kotów, atakujący ich klan samotnicy nie są zwykłymi włóczęgami, a zorganizowaną grupą, która za cel obrała sobie sam ród władców. Wojownicy dzień w dzień wyruszają na nieznane tereny, przeszukując je z nadzieją znalezienia wskazówek, które doprowadzą ich do swych przeciwników. Spieniona Gwiazda, która władzę objęła po swej niedawno zmarłej matce, pracuje ciężko każdego wschodu słońca, wraz z zastępczyniami analizując dostarczane im wieści z granicy.Niestety, w ostatnich spotkaniach uczestniczyć mogła jedynie jedna z jej zastępczyń - Mandarynkowe Pióro, która tymczasowo przejęła obowiązki po swej siostrze, aktualnie zajmującej się odchowaniem kociąt zrodzonych z sojuszu Klanu Nocy oraz Klanu Wilka.
W Klanie Wilka
Kult Mrocznej Puszczy w końcu się odzywa. Po księżycach spędzonych w milczeniu i poczuciu porzucenia przez własną przywódczynię, decydują się wziąć sprawy we własne łapy. Ciężko jest zatrzymać zbieraną przez taki czas gorycz i stłumienie, przepełnione niezadowoleniem z decyzji władzy. Ich modły do przodków nie idą na marne, gdyż przemawia do nich sama dusza potępiona, kryjąca się w ciele zastępczyni, Wilczej Tajgi. Sosnowa Igła szybko zdradza swą tożsamość i przyrównuje swych wyznawców do stóp. Dochodzi do udanego zamachu na Wieczorną Gwiazdę. Winą obarczeni zostają żądni zemsty samotnicy, których grupki już od dawna były mordowane przez kultystów. Nowa liderka przyjmuje imię Sosnowa Gwiazda, a wraz z nią, w Klanie Wilka następują brutalne zmiany, o czym już wkrótce członkowie mogli przekonać się na własne oczy. Podczas zgromadzenia, wbrew rozkazowi liderki, Skarabeuszowa Łapa, uczennica medyczki, wyjawia sekret dotyczący śmierci Wieczornej Gwiazdy. W obozie spotyka ją kara, dużo gorsza niż ktokolwiek mógłby sądzić. Zostaje odebrana jej pozycja, możliwość wychodzenia z obozu, zostaje wykluczona z życia klanowego, a nawet traci swe imię, stając się Głupią Łapą, wychowanką Olszowej Kory. Warto także wspomnieć, że w szale gniewu przywódczyni bezpowrotnie okalecza ciało młodej kotki, odrywając jej ogon oraz pokrywając jej grzbiet głębokimi szramami.W Owocowym Lesie
Społecznością wstrząsnęła nagła i drastyczna śmierć Morelki. Jak donosi Figa – świadek wypadku, świeżo mianowanemu zwiadowcy odebrały życie ogromne, metalowe szczęki. W związku z tragedią Sówka zaleciła szczególną ostrożność na terenie całego klanu i zgłaszanie każdej ze śmiercionośnych szczęki do niej.Niedługo później patrol składający się z Rokitnika, Skałki, Figi, Miodka oraz Wiciokrzewa natknął się na mrożący krew w żyłach widok. Ciało Kamyczka leżało tuż przy Drodze Grzmotu, jednak to głównie jego stan zwracał na siebie największą uwagę. Zmarły został pozbawiony oczu i przyozdobiony kwiatami – niczym dzieło najbardziej psychopatycznego mordercy. Na miejscu nie znaleziono śladów szarpaniny, dostrzeżono natomiast strużkę wymiocin spływającą po pysku kocura. Co jednak najbardziej przerażające – sprawca zdarzenia w drastyczny sposób upodobnił wygląd truchła do mrówki. Szok i niedowierzanie jedynie pogłębił fakt, że nieboszczyk pachniał… niedawno zmarłą Traszką. Sówka nakazała dokładne przeszukanie miejsca pochówku starszej, aby zbadać sprawę. Wprowadziła także nowe procedury bezpieczeństwa: od teraz wychodzenie poza obóz dozwolone jest tylko we dwoje, a w przypadku uczniów i ról niewalczących – we troje. Zalecana jest również wzmożona ostrożność przy terenach samotniczych. Zachowanie przywódczyni na pierwszy rzut oka nie uległo zmianie, jednak spostrzegawczy mogą zauważyć, że jej znany uśmiech zaczął ostatnio wyglądać bardzo niewyraźnie.
W Betonowym Świecie
nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.MIOTY
Mioty
Miot w Owocowym Lesie!
(brak wolnych miejsc!)
Miot Samotników!
(jedno wolne miejsce!)
Miot w Klanie Klifu!
(trzy wolne miejsca!)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz