Ciernista Łodyga westchnęła cicho. Rozumiała, że siostra była zła na matkę. Ona sama, gdyby nie tłumaczyła sobie wciąż na nowo pewnych rzeczy w głowie, pewnie ostro zdenerwowałaby się na Białą Sadzawkę. To nie był jednak odpowiedni czas, aby obrzucać się wzajemnie winą. To nie przywróci życia Księżycowej Łapie. Nic już tego nie zrobi. Przez moment obserwowała, jak jej siostra otwiera, a po chwili zamyka pyszczek. Zrobiła tak kilkakroć, a następnie spuściła wzrok na swoje łapy. Bura nic nie mówiła, czekając spokojnie, aż Ćmia Łapa dojdzie do tego, co właściwie chce powiedzieć. Minęło kilka, może kilkadziesiąt, a nawet kilkaset długich bić serca, nim liliowa odezwała się, acz cicho, jakby bała się, że ktokolwiek więcej, niż jej siostra, może ją usłyszeć. Jakby bała się, że gałęzie ostrokrzewu wyszepczą sobie, jedno przez drugie, co czuje koteczka. Tak właśnie zabrzmiał jej głos w tamtej chwili.
– Czy aż tak to widać? – zapytała – To, że sztucznie się uśmiecham?
– Może tak, może nie – odpowiedziała wojowniczka – ja jednak widzę to gołym okiem. Znam Cię od kociaka, mysi móżdżku. Wiem, jak wygląda twój prawdziwy uśmiech. – Wcale nie chciała, aby to tak zabrzmiało, ostatnie słowa wypowiedziała jednak z pewną dozą tęsknoty. Może była poważną, zimną wojowniczką. Może przestało jej wypadać zachowywać się, jak niewielka kiteczka. Jednak w środku, nadal była kociakiem. Dzieckiem, wiecznie szukającym miłości i ruchu. Dzieckiem, cofającym się wstecz, aby lepiej zrozumieć teraźniejszość. Dzieckiem, które nie widziało, a może nie chciało żadnej przyszłości. Dzieckiem, które po prostu chciało być dzieckiem.
Pointka najwidoczniej dosłyszała tę nutę w jej głosie, gdyż delikatnie potrąciła ją łebkiem. Ciernista Łodyga spojrzała na nią, zdziwiona. Przez moment, w niebieskich oczach widziała odbicie małej, drobnej koteczki, którą jeszcze parenaście księżyców temu Ciernik nakłaniała, aby wybrała się z nią poza obóz. Koteczki, która była "głosem rozsądku" w ich rodzeństwie. A może nawet terminatorki, z którą całe wieki temu Ciernista Łapa zderzyła się głowami, podczas ich pierwszego treningu? Owy przebłysk szybko jednak zgasł, ponownie zastąpiony smutkiem.
Ćmia Łapa ziewnęła, otwierając szeroko pyszczek.
Przez moment po prostu leżała, z lekko uchylonymi oczami. Później wymruczała do pręgowanej następujące słowa.
– Dobranoc, Ciernista łodygo.
Cierń nieznacznie się uśmiechnęła, kładąc głowę spokojnie, na szyi siostry.
– Dobranoc, Ćmia Łapo – mruknęła.
~*~
– Jesteś niemożliwa... – warknął głos nad jej uchem. Wojowniczka parsknęła coś niezrozumiale pod nosem, przewracając się na drugi bok. Nie uraczyła kotki chociażby spojrzeniem, nie chcąc jeszcze wyrywać się ze snu. – Ciernista Łodygo! – zawołała nad nią po raz kolejny, trącając ją nosem.
– Ciernista Łodygo!
Jeszcze trochę. Jest w stanie ignorować ją jeszcze przez chwilę, tylko moment...
– Ciernista Łodygo!
Otworzyła jedno ko, wpatrując się w lekko zamazaną sylwetkę swojej siostry.
– Czego? – mruknęła ospale. Ćmia Łapa przewróciła oczami.
– Słońce jest już prawie na szczycie nieba, popielico. Może łaskawie się podniesiesz?
Córka Białej Sadzawki zamrugała dwukroć, unosząc głowę. Tak długo spała? Rozejrzała się wokół, pod ostrokrzewem nie było jednak chociażby cienia żadnego innego wojownika. No tak, nieźle sobie przyfolgowała.
– Nie można nawet wyjść na poranny patrol, żebyś nie przeleżała całego dnia. – Ćmia Łapa pokręciła głową, patrząc na siostrę. Cierń uśmiechnęła się niemrawo, dźwigając się na łapy.
– Lepiej późno, niż wcale, czy nie? – zapytała spokojnie, następnie liżąc siostrę za uchem. Miała nadzieję, że dzisiejszego dnia Ćma będzie w lepszej formie.
<Ćmia Łapo? Ugh, nie wiedziałam, czo tu dać :< >
BLOGOWE WIEŚCI
BLOGOWE WIEŚCI
W Klanie Burzy
Sprawa znikających kotów w klanie nadal oficjalnie nie została wyjaśniona. Zaginął jeden ze starszych, Tropiący Szlak, natomiast Piaszczysta Zamieć prawdopodobnie został napadnięty przez samotników. Chodzą plotki, że mogą być oni połączeni z niedawno wygnanym Czarną Łapą. Również główny medyk, przez niewyjaśnioną sprawę został oddalony od swoich obowiązków, większość spraw powierzając w łapy swojej uczennicy. Gdyby tego było mało, w tych napiętych czasach do obozu została przyprowadzona zdezorientowana i dość pokiereszowana pieszczoszka, a przynajmniej tak została przedstawiona klanowi. Czy jej pojawienie się w klanie, nie wzmocni już i tak od dawna panującego w nim napięcia?W Klanie Klifu
Do klanu szczęśliwie (chociaż zależy kogo się o to zapyta) powróciła zaginiona medyczka, Liściaste Futro. Niestety nawet jej obecność nie mogła powstrzymać ani katastrofy, jaką była szalejąca podczas Pory Nagich Liści epidemia zielonego kaszlu, ani utraty jednego z żyć przez Srokoszową Gwiazdę na zgromadzeniu. Aktualnie osłabieni klifiacy próbują podnieść się na łapy i zapomnieć o katastrofie.W Klanie Nocy
Srocza Gwiazda wprowadza władzę dziedziczną, a także "rodzinę królewską". Po ciężkim porodzie córki i śmierci jednej z nowonarodzonych wnuczek, Srocza Gwiazda znika na całą noc, wracając dopiero następnego poranka, wraz z kontrowersyjnymi wieściami. Aby zabezpieczyć przyszłe kocięta przed podzieleniem losu Łabędź, ogłasza rolę Piastunki, a zaszczytu otrzymania tego miana dostępuje Kotewkowa Łapa, obecnie zwana Kotewkowym Powiewem. Podczas tego samego zebrania ogłasza także, że każdy kolejny lider Klanu Nocy będzie musiał pochodzić z jej rodu, przeprowadza ceremonię, podczas której ona i jej rodzina otrzymują krwisty symbol kwitnącej lilii wodnej na czole - znak władzy i odrodzenia.Nie wszystkim jednak ta decyzja się spodobała, a to, jakie efekty to przyniesie, Klan Nocy może się dowiedzieć szybciej niż ktokolwiek by tego chciał.
Zaginęły dwie kotki - Cedrowa Rozwaga, a jakiś czas później Kaczy Krok. Patrole nadal często odwiedzają okolice, gdzie ostatnio były widziane, jednak bezskutecznie
W Klanie Wilka
klan znalazł się w wyjątkowo ciężkiej sytuacji niespodziewanie tracąc liderkę, Szakalą Gwiazdę. Jej śmierć pociągnęła za sobą również losy Gęsiego Wrzasku jak i kilku innych wojowników i uczniów Klanu Wilka, a jej zastępca, Błękitna Gwiazda, intensywnie stara się obmyślić nowa strategię działania i sposobu na odbudowanie świetności klanu. Niestety, nie wszyscy są zadowoleni z wyboru nowego zastępcy, którym została Wieczorna Mara.Oskarżona o niedopełnienie swoich obowiązków i przyczynienie się do śmierci kociąt samego lidera, Wilczej Łapy i Cisowej Łapy, Kunia Norka stała się więzieniem własnego klanu.
W Owocowym Lesie
Zapanował chaos. Rozpoczął się wraz ze zniknęciem jednej z córek lidera, co poskutkowało jego nerwową reakcją i wyżywaniem się na swoich podwładnych. Sprawy jednak wymknęły się spod całkowitej kontroli dopiero w momencie, w którym… zniknął sam przywódca! Nikt nie wie co się stało ani gdzie aktualnie przebywa. Nie znaleziono żadnego tropu.Sytuację pogarsza fakt, że obaj zastępcy zupełnie nie mogą się dogadać w kwestii tego, kto powinien teraz rządzić, spierając się ze sobą w niemal każdym aspekcie. Część Owocniaków twierdzi, że nowy lider powinien zostać wybrany poprzez głosowanie, inni stanowczo potępiają takie pomysły, zwracając uwagę na to, że taka procedura może dopiero nastąpić po bezdyskusyjnej rezygnacji poprzedniego lidera lub jego śmierci. Plotki na temat możliwej przyczyny jego zniknięcia z każdym dniem tylko przybierają na sile. Napiętą atmosferę można wręcz wyczuć w powietrzu.
W Betonowym Świecie
nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz