Wolnym krokiem weszła do leża terminatorów, jak co wieczór. Nikogo już nie dziwiła jej obecność tam, mimo skończonego treningu. Miejsce to nie tętniło jednak życiem, jak niegdyś. Ostatnie księżyce sprawiły, że było one smutne i ponure. Dwa, puste leża, których ktokolwiek bał się dotykać, aby je uprzątnąć. Zupełnie tak, jakby wraz z nimi odszedł ostatni ślad obecności młodych terminatorów. Ciernista Łodyga zawsze czuła ujmujące ukłucie w sercu, widząc je. Pamiętała jeszcze, jak w kociarni bawiła się z Księżycem i Przepiórką w to, co widzę. Byli wtedy tacy maleńcy. Tak nieświadomi, jak okrutny potrafi być los. Przeniosła wzrok na swoją siostrę, która leżała we własnym legowisku, wpatrując się w jakiś punkt przed sobą. Biała Sadzawka popadła w depresję, Ciernista Łodyga zamknęła się w sobie jeszcze bardziej, ale Ćmia Łapa... to na nią najbardziej wpłynęła ta strata. Ciernista widziała, jak sztuczne uśmiechy rzuca do kotów w swoim otoczeniu. W końcu, buraska była znawczynią sztucznych uśmiechów. Podeszła do swojej siostry, kładąc się obok, a swój łeb umieściła na jej szyi. Pointka drgnęła lekko, nic jednak nie powiedziała.
– Jak Ci dzisiaj poszło? – zapytała pręgowana. – Widziałam, że przyniosłaś królika.
Ćmia Łapa fuknęła cicho, słysząc to.
– A co tam, jakiś królik... – warknęła pod nosem – powinnam się bardziej postarać. W takim tempie zostanę wojowniczką, kiedy Ty będziesz wychowywać wnuki.
Ciernista Łodyga przewróciła oczami, ignorując uwagę o wnukach. Była pewna, że jeśli jej siostra się postara, ukończy trening nim się obejrzy. Musiała tylko uwierzyć w siebie.
– Gadka-szmatka – odparła – musisz wziąć swój tyłek w obroty, a nie narzekać, co powinnaś.
Liznęła ją lekko za uchem, po chwili kładąc się z powrotem.
– A przede wszystkim, musisz odpocząć. Wiem, że jest ci ciężko, ale zamęczasz siebie samą. Musimy dać mu odejść.
Ćmia Łapa westchnęła głęboko.
– Nie chcę, żeby odchodził... – szepnęła.
Ciernista Łodyga rozumiała ją doskonale.Sama najchętniej ukryłaby głowę we własnych łapach i odcięła się od świata. Była przytłoczona byciem tą "silną". Biała Sadzawka powinna je wspierać, tym czasem, to ona wspierała Białą Sadzawkę. Z całych swoich sił starała się być wyrozumiała dla matki, ale była na wyczerpaniu. Miała wrażenie, że jeśli ktoś spojrzy na nią źle, zazwyczaj opanowana kotka, trzymająca swoje emocje na wodzy, zwyzywa go z góry do dołu. Wiedziała jednak, że jeśli ona się teraz zachwieje, cała konstrukcja runie. Matka i siostra jej potrzebowały. Nie mogła pozwolić sobie na słabość.
– Wiem, Ćmia Łapo – mruknęła – mi też go brakuję. Jednak im prędzej przyjmiemy to do siebie, tym on prędzej będzie mógł w spokoju wypocząć. Zasłużył na to.
<Ćmia Łapo?>
BLOGOWE WIEŚCI
BLOGOWE WIEŚCI
W Klanie Burzy
Klan Burzy znów stracił lidera przez nieszczęśliwy wypadek, zabierając ze sobą dodatkową dwójkę kotów podczas ataku lisów. Przywództwo objął Króliczy Nos, któremu Piaszczysta Zamieć oddał swoje ówczesne stanowisko, na zastępcę klanu wybrana natomiast została Przepiórczy Puch. Wiele kotów przyjęło informację w trudny sposób, szczególnie Płomienny Ryk, który tamtego feralnego dnia stracił kotkę, którą uważał za matkęW Klanie Klifu
Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.W Klanie Nocy
doszło do ataku na książęta, podczas którego Sterletowa Łapa utracił jedną z kończyn. Od tamtej pory między samotnikami a Klanem Nocy, trwa zawzięta walka. Zgodnie z zeznaniami przesłuchiwanych kotów, atakujący ich klan samotnicy nie są zwykłymi włóczęgami, a zorganizowaną grupą, która za cel obrała sobie sam ród władców. Wojownicy dzień w dzień wyruszają na nieznane tereny, przeszukując je z nadzieją znalezienia wskazówek, które doprowadzą ich do swych przeciwników. Spieniona Gwiazda, która władzę objęła po swej niedawno zmarłej matce, pracuje ciężko każdego wschodu słońca, wraz z zastępczyniami analizując dostarczane im wieści z granicy.Niestety, w ostatnich spotkaniach uczestniczyć mogła jedynie jedna z jej zastępczyń - Mandarynkowe Pióro, która tymczasowo przejęła obowiązki po swej siostrze, aktualnie zajmującej się odchowaniem kociąt zrodzonych z sojuszu Klanu Nocy oraz Klanu Wilka.
W Klanie Wilka
Kult Mrocznej Puszczy w końcu się odzywa. Po księżycach spędzonych w milczeniu i poczuciu porzucenia przez własną przywódczynię, decydują się wziąć sprawy we własne łapy. Ciężko jest zatrzymać zbieraną przez taki czas gorycz i stłumienie, przepełnione niezadowoleniem z decyzji władzy. Ich modły do przodków nie idą na marne, gdyż przemawia do nich sama dusza potępiona, kryjąca się w ciele zastępczyni, Wilczej Tajgi. Sosnowa Igła szybko zdradza swą tożsamość i przyrównuje swych wyznawców do stóp. Dochodzi do udanego zamachu na Wieczorną Gwiazdę. Winą obarczeni zostają żądni zemsty samotnicy, których grupki już od dawna były mordowane przez kultystów. Nowa liderka przyjmuje imię Sosnowa Gwiazda, a wraz z nią, w Klanie Wilka następują brutalne zmiany, o czym już wkrótce członkowie mogli przekonać się na własne oczy. Podczas zgromadzenia, wbrew rozkazowi liderki, Skarabeuszowa Łapa, uczennica medyczki, wyjawia sekret dotyczący śmierci Wieczornej Gwiazdy. W obozie spotyka ją kara, dużo gorsza niż ktokolwiek mógłby sądzić. Zostaje odebrana jej pozycja, możliwość wychodzenia z obozu, zostaje wykluczona z życia klanowego, a nawet traci swe imię, stając się Głupią Łapą, wychowanką Olszowej Kory. Warto także wspomnieć, że w szale gniewu przywódczyni bezpowrotnie okalecza ciało młodej kotki, odrywając jej ogon oraz pokrywając jej grzbiet głębokimi szramami.W Owocowym Lesie
Społecznością wstrząsnęła nagła i drastyczna śmierć Morelki. Jak donosi Figa – świadek wypadku, świeżo mianowanemu zwiadowcy odebrały życie ogromne, metalowe szczęki. W związku z tragedią Sówka zaleciła szczególną ostrożność na terenie całego klanu i zgłaszanie każdej ze śmiercionośnych szczęki do niej.Niedługo później patrol składający się z Rokitnika, Skałki, Figi, Miodka oraz Wiciokrzewa natknął się na mrożący krew w żyłach widok. Ciało Kamyczka leżało tuż przy Drodze Grzmotu, jednak to głównie jego stan zwracał na siebie największą uwagę. Zmarły został pozbawiony oczu i przyozdobiony kwiatami – niczym dzieło najbardziej psychopatycznego mordercy. Na miejscu nie znaleziono śladów szarpaniny, dostrzeżono natomiast strużkę wymiocin spływającą po pysku kocura. Co jednak najbardziej przerażające – sprawca zdarzenia w drastyczny sposób upodobnił wygląd truchła do mrówki. Szok i niedowierzanie jedynie pogłębił fakt, że nieboszczyk pachniał… niedawno zmarłą Traszką. Sówka nakazała dokładne przeszukanie miejsca pochówku starszej, aby zbadać sprawę. Wprowadziła także nowe procedury bezpieczeństwa: od teraz wychodzenie poza obóz dozwolone jest tylko we dwoje, a w przypadku uczniów i ról niewalczących – we troje. Zalecana jest również wzmożona ostrożność przy terenach samotniczych. Zachowanie przywódczyni na pierwszy rzut oka nie uległo zmianie, jednak spostrzegawczy mogą zauważyć, że jej znany uśmiech zaczął ostatnio wyglądać bardzo niewyraźnie.
W Betonowym Świecie
nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.MIOTY
Mioty
Miot w Owocowym Lesie!
(brak wolnych miejsc!)
Miot Samotników!
(jedno wolne miejsce!)
Miot w Klanie Klifu!
(trzy wolne miejsca!)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz