BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Klan Burzy znów stracił lidera przez nieszczęśliwy wypadek, zabierając ze sobą dodatkową dwójkę kotów podczas ataku lisów. Przywództwo objął Króliczy Nos, któremu Piaszczysta Zamieć oddał swoje ówczesne stanowisko, na zastępcę klanu wybrana natomiast została Przepiórczy Puch. Wiele kotów przyjęło informację w trudny sposób, szczególnie Płomienny Ryk, który tamtego feralnego dnia stracił kotkę, którą uważał za matkę

W Klanie Klifu

Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.

W Klanie Nocy

po wygranej bitwie z wrogą grupą włóczęgów, wszyscy wojownicy świętują. Klan Nocy zyskał nowy, atrakcyjny kawałek terenu, a także wziął na jeńców dwie kotki - Wężynę, która niedługo później urodziła piątkę kociąt, Zorzę, a także Świteziankową Łapę - domniemaną ofiarę samotników.
W czasie, gdy Wężyna i jej piątka szkrabów pustoszy żłobek, a Zorza czeka na swój wyrok uwięziona na jednej z małych wysepek, Spieniona Gwiazda zarządza rozpoczęcie eksplorowania nowo podbitych terenów, z zamiarem odkrycia ich wszystkich, nawet tych najgroźniejszych, tajemnic.

W Klanie Wilka

Klan Wilka przechodzi przez burzliwy okres. Po niespodziewanej śmierci Sosnowej Gwiazdy i Jadowitej Żmii, na przywódcę wybrany został Nikły Brzask, wyznaczony łapą samych przodków. Wprowadził zasadę na mocy której mistrzowie otrzymali zdanie w podejmowaniu ważnych klanowych decyzji, a także ukarał dwie kotki za przyniesienie wstydu na zgromadzeniu. Prędko okazało się, że wilczaki napotkał jeszcze jeden problem – w legowisku starszych wybuchła epidemia łzawego kaszlu, pociągająca do grobu wszystkich jego lokatorów oraz Zabielone Spojrzenie, wojowniczkę, która w ramach kary się nimi zajmowała. Nową kapłanką w kulcie po awansie Makowego Nowiu została Zalotna Krasopani, lecz to nie koniec zmian. Jeden z patrolów odnalazł zaginioną Głupią Łapę, niedoszłą ofiarę zmarłej liderki i Żmii, co jednak dla większości klanu pozostaje tajemnicą. Do czasu podjęcia ostatecznej decyzji uczennica przebywa w kolczastym krzewie, pilnowana przez ciernie i Sowi Zmierzch.

W Owocowym Lesie

Społecznością wstrząsnęła nagła i drastyczna śmierć Morelki. Jak donosi Figa – świadek wypadku, świeżo mianowanemu zwiadowcy odebrały życie ogromne, metalowe szczęki. W związku z tragedią Sówka zaleciła szczególną ostrożność na terenie całego klanu i zgłaszanie każdej ze śmiercionośnych szczęki do niej.
Niedługo później patrol składający się z Rokitnika, Skałki, Figi, Miodka oraz Wiciokrzewa natknął się na mrożący krew w żyłach widok. Ciało Kamyczka leżało tuż przy Drodze Grzmotu, jednak to głównie jego stan zwracał na siebie największą uwagę. Zmarły został pozbawiony oczu i przyozdobiony kwiatami – niczym dzieło najbardziej psychopatycznego mordercy. Na miejscu nie znaleziono śladów szarpaniny, dostrzeżono natomiast strużkę wymiocin spływającą po pysku kocura. Co jednak najbardziej przerażające – sprawca zdarzenia w drastyczny sposób upodobnił wygląd truchła do mrówki. Szok i niedowierzanie jedynie pogłębił fakt, że nieboszczyk pachniał… niedawno zmarłą Traszką. Sówka nakazała dokładne przeszukanie miejsca pochówku starszej, aby zbadać sprawę. Wprowadziła także nowe procedury bezpieczeństwa: od teraz wychodzenie poza obóz dozwolone jest tylko we dwoje, a w przypadku uczniów i ról niewalczących – we troje. Zalecana jest również wzmożona ostrożność przy terenach samotniczych. Zachowanie przywódczyni na pierwszy rzut oka nie uległo zmianie, jednak spostrzegawczy mogą zauważyć, że jej znany uśmiech zaczął ostatnio wyglądać bardzo niewyraźnie.

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty


Miot w Klanie Wilka!
(brak wolnych miejsc!)

Zmiana pory roku już 23 czerwca, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

25 marca 2018

Od Srebrnego C.D Czereśni

Oplutł wzrokiem czarno-białą kotkę, swoją kuzynkę. Już dawno zapomniał, jak cofnął się przerażony, gdy ta otworzyła oczy. Jak ona mogła to pamiętać? Przecież była wtedy taka malutka... Chociaż nadal do największych nie należała. Jej siostra stała obok, uśmiechając się wesoło. Wydawały się miłe, a takie odczycie o lokalnych kotach miewał nieczęsto. Jakby się zastanowić, dogadywał się jedynie z Wisienką, która niedawno była mianowana i teraz miała mniej czasu dla młodszego przyjaciela. Zamarł na myśl, że jeszcze parę księżyców i on także będzie mianowamy. Miał zasilać armię klanu, którego nie kochał. Dlaczego? Nie potrafił sobie tego ułożyć w głowie. Jego milczenie przeciągało się jeszcze kilka bić serca. Nie spodziewał się, że kiedyś w ogóle pogada z tymi kotkami. Czasem miał wrażenie, że jest na nim piętno, każące się nie zbliżać. To były bardzo krótkie, acz bolesne chwile, kiedy wątpił w bajkę, którą sam sobie wpajał od pierwszych kwart życia. Chwile, kiedy wątpił w swoją świetność. Był jednak bardzo silny i dawał dawałsobie z nimi radę.
— Kiedy to było? — Van uśmiechnął się lekko, kryjąc zmieszanie. Mała kotka nadęła policzki.
— Ale było! — miauknęła, przyglądając mu się uważnie. — Kim jesteś? — Jej pyszczek rozjaśnił uśmiech, którego Srebrny nie umiał nie odwzajemnić. Była taka malutka i rozkoszna.
— Jestem Srebrny, prawdopodobnie najświetniejszy kocurek, jakiego dotychczasz poznałaś — powiedział, na co dwie kotki zaśmiały się. Mały narcyz jedynie skrzywił lekko pyszczek, nie komentując salw śmiechu. Nikt go nigdy nie chwalił, to sam musiał sobie dogadzać. Co poradzisz.
— Śleblny — powtórzyła siostra czarno-białej, patrząc gdzieś w podłoże, przed swoje łapki. — Jesteś synkiem cioci Salenki, plawda? 
Długowłosy powoli skinął głową, w geście potwierdzenia.
— Ale fajnie! — zawołała ponownie siostra arlekinki — Czyli jesteś naszym kuzynem!
Van uśmiechnął się szeroko. Tak. Był ich starszym kuzynem i chciały z nim rozmawiać. Postanowił więc, że będzie dobrym, starszym kuzynem. A żeby być dobrym starszym kuzynem, wartałoby znać tożsamość swych kuzynek. (Ach, to zainteresowanie Srebrnego życiem klanu).
— Tak, w sumie, tak. Jak się nazywacie? — zapytał ciepło. Śmielsza z jego kuzynek wystąpiła do przodu.
— Jestem Czereśnia, a to Płomykówka — potrąciła lekko siostryczkę łapką. Van pokiwał głową.
— Więc Czereśnio, Płomykówko... Chcecie się pobawić? — zapytał ochoczo.

<Czereśnio? Gniotek wyszedł :/ >

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz