BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Klan Burzy znów stracił lidera przez nieszczęśliwy wypadek, zabierając ze sobą dodatkową dwójkę kotów podczas ataku lisów. Przywództwo objął Króliczy Nos, któremu Piaszczysta Zamieć oddał swoje ówczesne stanowisko, na zastępcę klanu wybrana natomiast została Przepiórczy Puch. Wiele kotów przyjęło informację w trudny sposób, szczególnie Płomienny Ryk, który tamtego feralnego dnia stracił kotkę, którą uważał za matkę

W Klanie Klifu

Wojna z Klanem Wilka i samotniczkami zakończyła się upokarzającą porażką. Klan Klifu stracił wielu wojowników – Miedziany Kieł, Jerzykową Werwę, Złotą Drogę oraz przywódczynię, Liściastą Gwiazdę. Nie obyło się również bez poważnych ran bitewnych, które odnieśli Źródlana Łuna, Promieniste Słońce i Jastrzębi Zew. Klan Wilka zajął teren Czarnych Gniazd i otaczającego je lasku, dołączając go do swojego terytorium. Klan Klifu z podkulonym ogonem wrócił do obozu, by pochować zmarłych, opatrzeć swoje rany i pogodzić się z gorzką świadomością zdrady – zarówno tej ze strony samotniczek, które obiecywały im sojusz, jak i członkini własnego Klanu, zabójczyni Zagubionego Obuwika i Melodyjnego Trelu, Zielonego Wzgórza. Klifiakom pozostaje czekać na decyzje ich nowego przywódcy, Judaszowcowej Gwiazdy. Kogo kocur mianuje swoim zastępcą? Co postanowi zrobić z Jagienką i Zielonym Wzgórzem, której bezpieczeństwa bez przerwy pilnuje Bożodrzewny Kaprys, gotowa rzucić się na każdego, kto podejdzie zbyt blisko?

W Klanie Nocy

Ostatni czas nie okazał się zbyt łaskawy dla Nocniaków. Poza nowo odkrytymi terenami, którym wielu pozwoliły zapomnieć nieco o krwawej wojnie z samotnikami, przodkowie nie pobłogosławili ich niemalże niczym więcej. Niedługo bowiem po zakończeniu eksploracji tajemniczego obszaru, doszło do tragedii — Mątwia Łapa, jedna z księżniczek, padła ofiarą morderstwa, którego sprawcy jak na razie nie odkryto. Pośmiertnie została odznaczona za swoje zasługi, otrzymując miano Mątwiego Marzenia. Nie złagodziło to jednak bólu jej bliskich po stracie młodej kotki. Nie mieli zresztą czasu uporać się z żałobą, bo zaledwie kilka wschodów słońca po tym przykrym wydarzeniu, doszło do prawdziwej katastrofy — powodzi. Dotąd zaufany żywioł odwrócił się przeciw Klanowi Nocy, porywając ze sobą życie i zdrowie niejednego kota, jakby odbierając zapłatę za księżyce swej dobroci, którą się z nimi dzielił. Po poległych pozostały jedynie szczątki i pojedyncze pamiątki, których nie zdołały porwać fale przed obniżeniem się poziomu wód, w konsekwencji czego następnego ranka udało się trafić na wiele przykrych znalezisk. Pomimo ciężkiej, ponurej atmosfery żałoby, wpływającej na niemalże wszystkich Nocniaków, normalne życie musiało dalej toczyć się swoim naturalnym rytmem.
Przeniesiono się więc do tymczasowego schronienia w lesie, gdzie uzupełniono zniszczone przez potop zapasy ziół oraz zwierzyny i zregenerowano siły. Następnie rozpoczęła się odbudowa poprzedniego obozu, która poszła dość sprawnie, dzięki ogromnemu zaangażowaniu i samozaparciu członków klanu — w pracach renowacyjnych pomagał bowiem niemalże każdy, od małego kocięcia aż po członków starszyzny. W konsekwencji tego, miejsce to podniosło się z ruin i wróciło do swojej dawnej świetności. Wciąż jednak pewne pozostałości katastrofy przypominają o niej Nocniakom, naruszając ich poczucie bezpieczeństwa. Zwłaszcza z krążącymi wśród kotów pogłoskami o tym, że powódź, która ich nawiedziła, nie była czymś przypadkowym — a zemstą rozchwianego żywiołu, mszczącego się na nich za śmierć członkini rodu. W obozie więc wciąż panuje niepokój, a nawet najmniejszy szmer sprawia, że każdy z wojowników machinalnie stroszy futro i wzmaga skupienie, obawiając się kolejnego zagrożenia.

W Klanie Wilka

Ostatnio dzieje się całkiem sporo – jedną z ważniejszych rzeczy jest konflikt z Klanem Klifu, powstały wskutek nieporozumienia. Wszystko przez samotniczkę imieniem Terpsychora, która przez swoją chęć zemsty, wywołała wojnę między dwoma przynależnościami. Nie trwała ona długo, ale z całą pewnością zostawiła w sercach przywódców dużo goryczy i niesmaku. Wszystko wskazuje na to, że następne zgromadzenie będzie bardzo nerwowe, pełne nieporozumień i negatywnych emocji. Mimo tego Klan Wilka wyszedł z tego starcia zwycięsko – odebrali Klifiakom kilka kotów, łącznie z ich przywódczynią, a także zajęli część ich terytorium w okolicy Czarnych Gniazd.
Jednak w samym Klanie Wilka również pojawiły się problemy. Pewnego dnia z obozu wyszli cali i zdrowi Zabłąkany Omen i jego uczennica Kocankowa Łapa. Wrócili jednak mocno poobijani, a z zeznań złożonych przez srebrnego kocura, wynika, że to młoda szylkretka była wszystkiemu winna. Za karę została wpędzona do izolatki, gdzie spędziła kilka dni wraz ze swoją matką, która umieszczona została tam już wcześniej. Podczas jej zamknięcia, Zabłąkany Omen zmarł, lecz jego śmierć nie była bezpośrednio powiązana z atakiem uczennicy – co jednak nie powstrzymało największych plotkarzy od robienia swojego. W obozie szepczą, że Kocankowa Łapa przynosi pecha i nieszczęście. Jej drugi mentor, wybrany po srebrnym kocurze, stracił wzrok podczas wojny, co tylko podsyca te domysły. Na szczęście nie wszystko, co dzieje się w klanie jest złe. Ostatnio do ich żłobka zawitała samotniczka Barczatka, która urodziła Wilczakom córeczkę o imieniu Trop – a trzy księżyce później narodził się także Tygrysek (Oba kociaki są do adopcji!).

W Owocowym Lesie

Społecznością wstrząsnęła nagła i drastyczna śmierć Morelki. Jak donosi Figa – świadek wypadku, świeżo mianowanemu zwiadowcy odebrały życie ogromne, metalowe szczęki. W związku z tragedią Sówka zaleciła szczególną ostrożność na terenie całego klanu i zgłaszanie każdej ze śmiercionośnych szczęki do niej.
Niedługo później patrol składający się z Rokitnika, Skałki, Figi, Miodka oraz Wiciokrzewa natknął się na mrożący krew w żyłach widok. Ciało Kamyczka leżało tuż przy Drodze Grzmotu, jednak to głównie jego stan zwracał na siebie największą uwagę. Zmarły został pozbawiony oczu i przyozdobiony kwiatami – niczym dzieło najbardziej psychopatycznego mordercy. Na miejscu nie znaleziono śladów szarpaniny, dostrzeżono natomiast strużkę wymiocin spływającą po pysku kocura. Co jednak najbardziej przerażające – sprawca zdarzenia w drastyczny sposób upodobnił wygląd truchła do mrówki. Szok i niedowierzanie jedynie pogłębił fakt, że nieboszczyk pachniał… niedawno zmarłą Traszką. Sówka nakazała dokładne przeszukanie miejsca pochówku starszej, aby zbadać sprawę. Wprowadziła także nowe procedury bezpieczeństwa: od teraz wychodzenie poza obóz dozwolone jest tylko we dwoje, a w przypadku uczniów i ról niewalczących – we troje. Zalecana jest również wzmożona ostrożność przy terenach samotniczych. Zachowanie przywódczyni na pierwszy rzut oka nie uległo zmianie, jednak spostrzegawczy mogą zauważyć, że jej znany uśmiech zaczął ostatnio wyglądać bardzo niewyraźnie.

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty


Miot w Klanie Wilka!
(jedno wolne miejsce!)

Miot w Klanie Klifu!
(jedno wolne miejsce!)

Miot w Klanie Wilka!
(jedno wolne miejsce!)

Zmiana pory roku już 3 sierpnia, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

20 września 2019

Od Nostalgii

Koteczka posyłała spojrzenie spod łba każdemu kto odważył się do niej zbliżyć, co nie ułatwiało zadania prowadzącej jej do medyka Płomykówce. Nostalgii bardzo nie podobał się aktualny przebieg spraw i nie zamierzała tego ukrywać. Bezkarnie zabrali ją od jej ukochanych rodziców oraz braci i na dodatek kazali żyć w tym ich całym durnym klanie. Nawet pomimo dużej ilości atencji jaką dostawała od swych porywaczy nie planowała skrywać złości. Prychała i warczała na każdego kota, który tylko się jej podsunął i nie był jej siostrą. Chciała pokazać tym lisim bobkom jak bardzo zniszczyli jej życie i że będą tego żałować do końca swoim marnych dni. Nie raz już próbowała zbiec, jednak ta durna Płomykówka zawsze musiała ją wytropić i przyprowadzić z powrotem na bagna. Usiadła niezadowolona przed pilnującą jej zastępczynią, czekając na tego całego medyka, który miał sprawdzić, czy nie kaszel złapany przez nią niedawno zagrażał jej życiu i zdrowiu. Pomimo że bicolorce nieprędko było do tak szybkiego odejście z tego świata, szczerze liczyła, że to będzie coś większego niż drobne przeziębienie. W końcu nie na marne leżała w tej kałuży aż do szczytowania słońca, by się nawet porządnie nie pochorować.
— Znowu ta znajda? — usłyszała zmęczony głos, na co jedynie wywróciła oczami. 
Za rogu wyszła dosyć ładna kocica o całkiem kwaszonej minie, która posłała kociakowi zirytowane spojrzenie. Nostalgia nie zamierzała zostawić tej obrazy bez komentarze, więc prychnęła, unosząc brodę dumnie do góry. 
— Mam imię wiesz — wymamrotała z pretensjami, mając nadzieję, że ów medyczka zaraz poprawi swój błąd. 
Widząc, że ta jednak nie zamierza jej przeprosić za tą kardynalną pomyłkę, wypięła się tyłem do kocicy, wierząc, że to rozwiąże wszelkie jej problemy. 
W końcu na rodziców zawsze to działało. 
— Eh, dobra, Płomykówko przytrzymaj ją proszę, bym mogła zbadać w końcu tego kociaka — mruknęła szylkretka. 
Cynamonowa kiwnęła łbem i odwróciła koteczkę w stronę medyczki, przytrzymując łapki mniejszej swoimi. Nów podeszła do nich i zaczęła oglądać małą, mamrocząc coś pod nosem. Gdy skończyła, obróciła się na pięcie i zniknęła za rogiem. Wróciła z sporawym liściem w pysku, który zaczęła przeżuwać. Wypluła papkę na łapę i skierowała w stronę Nostalgii. 
— Masz —  mruknęła, podsuwając łapę pod pysk małej. —  To podbiał pospolity —  dodała po chwili, uznając, że warto poinformować pacjenta o tym co zaraz spożyje. 
Koteczka spojrzała na nią krzywo, wykrzywiając pysk w grymas. 
Chyba się coś tej medyczce we łbie poprzestawiało jeśli myśli, że zje tą breje. 
—  Fujka, nie zamierzam tego zjeść — odparła, odwracając łeb w inną stronę. —  Jeszcze się czymś od ciebie zarażę...
Nów jedynie wywróciła oczami i spojrzała na Płomykówkę porozumiewawczo. Ta widząc wzrok współklanowiczki, przycisnęła mocniej łapki małej i skierowała łbem głowę bicolorki w stronę medyczki. 
—  Masz objawy kociego kaszlu, a ostatnie czego chcemy to epidemia —  poinformowała ją spokojnie szylkretka, patrząc w żółte ślipia młodszej. —  Więc albo sama to zjesz, albo cię do tego zmusimy
Dla Nostalgii to był cios poniżej pasa. Najpierw ją porwali, potem ciągle pilnowali, nie pozwalając się oddalić o lisią długość od tych przeklętych bagien, choć czasem słabo im to wychodziło, a teraz jeszcze kazali jeść jej tą breje? 
O nie, nie, nie, żywa na pewno się nie podda. 
Spojrzała wyzywająco na medyczkę i z uśmiechem na pysku, nabrała powietrza. 
—  Pomocy! Chcą mnie zabić! —  zaczęła się drzeć jak głupia, licząc, że ktoś przybiegnie jej na ratunek. 

<Ktoś chce sobie ją walnąć lub pokrzyczeć na tą rozpieszczoną kupę futra?>


1 komentarz:

  1. Pszczółka chętnie spróbuje dogadać się z tym dzieckiem
    Pszczoła

    OdpowiedzUsuń