BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.

W Klanie Klifu

Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.

W Klanie Nocy

Świat żywych w końcu opuszcza obarczony klątwą Błotnistej Plamy Czapli Taniec. Po księżycach spędzonych w agonii, której nawet najsilniejsze zioła nie były mu w stanie oszczędzić, ginie z łap własnego męża - Wodnikowego Wzgórza, który został przez niego zaatakowany podczas jednego z napadów agresji. Wojownik staje się przygnębiony, jednak nadal wypełnia swoje obowiązki jako członek Klanu Nocy, a także ojciec dla ich maleńkiego synka - Siwka. Kocurek został im podarowany przez rodzącą na granicy samotniczkę, która w zamian za udzieloną jej pomoc, oddała swego pierworodnego w łapy obcych. W opiece nad nim pomaga Mżawka, młodziutka karmicielka, która nie tak dawno wstąpiła w szeregi Klanu Nocy, wraz z dwójką potomków - Ikrą oraz Kijanką. Po tym wydarzeniu, na Srebrną Skórkę odchodzi także starsza Mrówczy Kopiec i medyczka, Strzyżykowy Promyk, której miejsce w lecznicy zajmuje Różana Woń. W międzyczasie, na prośbę Wieczornej Gwiazdy, nowej liderki Klanu Wilka, Srocza Gwiazda udziela im pomocy, wyznaczając nieduży skrawek terenu na ich nowy obóz, w którym mieszkać mogą do czasu, aż z ich lasu nie znikną kłusownicy. Wyprowadzka następuje jednak dopiero po kilku księżycach, podczas których wielu wojowników zdążyło pokręcić nosem na swoich niewdzięcznych sąsiadów.

W Klanie Wilka

Po terenach zaczynają w dużych ilościach wałęsać się ludzie, którzy wraz ze swoją sforą, coraz pewniej poruszają się po wilczackich lasach. Dochodzi do ataku psów. Ich pierwszą ofiarą padł Wroni Trans, jednak już wkrótce, do grona zgładzonych przez intruzów wojowników, dołącza także sam Błękitna Gwiazda, który został śmiertelnie postrzelony podczas patrolu, w którym towarzyszyła mu Płonąca Dusza i Gronostajowy Taniec. Po przekazaniu wieści klanowi, w obozie panuje chaos. Wojownikom nie pozostaje dużo możliwości. Zgodnie z tradycją, Wieczorna Mara przyjmuje pozycję liderki i zmienia imię na Wieczorną Gwiazdę. Podczas kolejnych prób ustalenia, jak duży problem stanowią panoszący się kłusownicy, giną jeszcze dwa koty - Koszmarny Omen i Zapomniany Pocałunek. Zapada werdykt ostateczny. Po tym, jak grupa wysłanników powróciła z Klanu Nocy, przekazując wieść, iż Srocza Gwiazda zgodziła się udzielić wilczakom pomocy, cały klan przenosi się do małego lasku niedaleko Kolorowej Łąki, który stanowić ma ich nowy obóz. Następne księżyce spędzają na przydzielonym im skrawku terenu, stale wysyłając patrole, mające sprawdzać sytuację na zajętych przez dwunożnych terenach. W międzyczasie umiera najstarsza członkini Klanu Wilka, a jednocześnie była liderka - Stokrotkowa Polana, która zgodnie ze swą prośbą odprowadzona została w okolice grobu jej córki, Szakalej Gwiazdy. W końcu, jeden z patroli wraca z radosną nowiną - wraz z nastaniem Pory Nagich Drzew, dwunożni wynieśli się, pozostawiający po sobie jedynie zniszczone, zwietrzałe obozowisko. Wieczorna Gwiazda zarządza powrót.

W Owocowym Lesie

Społeczność z bólem pożegnała Przebiśniega, który odszedł we śnie. Sytuacja nie wydawała się nadzwyczajna, dopóki rodzina zmarłego nie poszła go pochować. W trakcie kopania nagrobka zostali jednak odciągnięci hałasem z zewnątrz, a kiedy wrócili na miejsce… ciała ukochanego starszego już nie było! Po wszechobecnej panice i nieudanych poszukiwaniach kocura, Daglezjowa Igła zdecydowała się zabrać głos. Liderka ogłosiła, że wyznaczyła dwa patrole, jakie mają za zadanie odnaleźć siedlisko potwora, który dopuścił się kradzieży ciała nieboszczyka. Dowódcy patroli zostali odgórnie wyznaczeni, a reszta kotów zachęcana nagrodami do zgłoszenia się na ochotników członkostwa.
Patrole poszukiwacze cały czas trwają, a ich uczestnicy znajdują coraz to dziwniejsze ślady na swoim terenie…

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Miot w Owocowym Lesie!
(brak wolnych miejsc!)

Miot w Klanie Nocy!
(brak wolnych miejsc!)

Rozpoczęła się kolejna edycja Eventu NPC! Aby wziąć udział, wystarczy zgłosić się pod postem z etykietą „Event”! | Zmiana pory roku już 24 listopada, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

02 listopada 2021

Od Motylka(Motylej Łapy) CD. Jastrzębiego Podmuchu

W osłupieniu wsłuchiwała się w słowa babci, która to z coraz większym zapałem opowiadała o przodkach, o Klanie Gwiazd i o tym, co czeka każdego po śmierci, w zależności od jego postępowania za życia. Wyglądała momentami na tak przejętą i zaangażowaną, że każde jej spojrzenie skierowane na Motylka, sprawiało wrażenie, jakby niebieska zwiastowała jej trafienie w to gorsze miejsce.
Po jej przemowie cała trójka była na tyle oniemiała, że nikt nie potrafił wydusić z siebie choćby cichego szeptu. Wpatrywali się z zainteresowaniem w Jastrzębi Podmuch, co jakiś czas posyłając sobie porozumiewawcze spojrzenia. Nawet Jad milczał, choć zazwyczaj miał najwięcej do skrytykowania. Ostatecznie rudzielec odwrócił się do nich tyłem, a Listek zaczął przeskakiwać z łapy na łapę, dyskretnie tykając siostrę w bok i prosząc ją o przejęcie inicjatywy.
- Ojeju babciu, twoja wiedza jest naprawdę ogromna i pełna podziwu! – podjęła się dyskusji, standardowo słodząc swojemu rozmówcy. – Jesteś taka idealna! Piękna, niezwykle inteligenta… prawdziwy wzór do podziwiania! – miauknęła, uśmiechając się przyjaźnie.
Niebieska momentalnie przekręciła oczami, prychając pod nosem.
- Oby wam cokolwiek w tych głowach zostało z mojego gadania, bo jeśli źle skończycie, to przyniesiecie wstyd swoim rodzicom – rzuciła ostrzegawczo.
- Jeśli umrzemy, to skąd ktoś będzie wiedział, gdzie trafimy? – spytał Listek.
- To będzie łatwo ocenić po czynach. Pilnujcie się – mruknęła, a zza jej pleców rozległ się odgłos pomruków i lekkich odbić łap o ziemię. Już po chwili Rozkwitający Pąk wychyliła się w wejściu do żłobka, rozglądając się po swej rodzinie. Wyglądała tak, jakby spodziewała się zastać wszystkich martwych.
- Co za ulga, widzieć was w takiej miłej atmosferze – oceniła, wchodząc ostrożnie do środka. – Dziękuję mamo, że się nimi zajęłaś. Na ciebie zawsze można liczyć – dodała karmicielka.
Jastrzębi Podmuch po raz kolejny cicho syknęła, ale pozwoliła córce przytulić się, po czym wyszła, nawet nie żegnając się z wnukami.
- Daliście radę z babcią? Nie zastraszyła was niczym? – uruchomiła się ich rodzicielka, kiedy tylko pozostali sami.
- Przeżyliśmy, a poza tym, babcia nie jest taka zła – odezwała się Motylek, wciąż rozmyślając o wszystkim, co dzisiaj usłyszała.
***

Matka zasłaniała jej łapą oczy, kiedy na środku obozu rozgrywała się krwista walka. Motyla Łapa czuła drżenie rodzicielki oraz słyszała występujące co chwilę przełykanie śliny. Nie pozwolono jej się przyglądać temu, co miało miejsce, ale uczennica sama domyśliła się rezultatów bitwy.
W końcu uzyskała dostęp do widoku na pobojowisko. Niebieskie ciało babci wydawało się drobne przy sylwetce Kroczącej Gwiazdy, ledwo co stojącej przy swej ofierze. Jej spojrzenie było puste, jakby wyrzuty sumienia jej nie dopadły. A przecież właśnie kogoś zabiła!
I to nie byle kogo zresztą, bo Jastrzębi Podmuch. Jedną z najwspanialszych istot w klanie. Może i bywała czasami nawiedzona, ale nie zasługiwała na stratę życia. Motyl nie zdążyła nawet uzyskać jej sympatii, a miała ku temu dobre predyspozycje!
- Jej już nie ma, prawda? – wyszeptała cicho w stronę matki.
Rozkwitający Pąk tylko pokręciła głową i pociągnęła nosem, wpatrując się ślepiami pełnymi bólu we własne łapy. Panującą ów ciszę przerwała jedna z wojowniczek, wychodząca przed tłum w stronę przywódczyni, aczkolwiek żółtooka nie interesowała się dalszym rozwojem dzisiejszego dnia.
To takie absurdalne, że już nigdy nie porozmawia z babcią. Nie będzie obserwować jej irytacji, nie będzie mogła zrobić z nią czegokolwiek, bo kotka była teraz w lepszym miejscu.
Przynajmniej taką Motyl miała nadzieję. Klan Gwiazd brzmiał na najidealniejsze miejsce do trafienia po śmierci, więc przyszło jej się modlić, by Jastrzębi Podmuch siedziała tam teraz i spoglądała na ziemię, a w szczególności na nią.
Westchnęła, podnosząc wzrok na kolejnego trupa. Znowu się zabijali?
Krocząca Gwiazda za morderstwo jej babci nawet zasługiwała na swój los. Szylkretka i tak mało co o niej wiedziała, więc nie było jej żal tej utraty. Jej myśli zaprzątało w tym momencie zupełnie co innego.
Będzie miała szansę na spotkanie z niebieską, jeśli będzie wyznawać silniejszą wiarę w przodków, oraz częściej będzie się modliła. Przełknęła ślinę i zaakceptowała swoje nowe wyzwanie.
Od teraz będzie bardziej pielęgnować relacje z tymi na górze, by Jastrzębi Podmuch mogła wiedzieć, że jej ostatnia przemowa nie poszła na marne.
Posted by
.

2 komentarze:

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)