- Znowu ty? - warknęła. - Obóz jest tak duży, a ty i tak wybierasz sobie przechodzenie za moimi plecami?!
Spojrzał zaskoczony na czarną kotkę. Chciał tylko dojść do stosu ze zwierzyną, a nie nękać jej osobę. Z takim nastawieniem nie dziwił się, że wojowniczka nie miała żadnych przyjaciół. Nie wliczał w to oczywiście Jałowego Pyła, bo sądził, że ten rozmawiał z nią z litości albo był masochistą. Raczej stawiał na to drugie.
- Rozsiadłaś się na środku obozu, to co mam zrobić? Przeskoczyć nad tobą? - zapytał.
- Otóż to! - jak zawsze milutka.
Ominął ją i sięgnął do stosu, łapiąc w pysk dorodnego królika. Usiadł z nim z boku, trzymając dystans. Nie chciał oberwać od córki Króliczego Susu. Sądził, że byłaby do tego zdolna, gdyby jej cierpliwość się skończyła.
Czarna wstała i oddaliła się kończąc cokolwiek tam robiła. Nie interesował się tym. Wolał siedzieć cicho i nie wychylać się. Już jej zresztą powiedział co o niej myślał i jak skończy. Nie musiał się powtarzać.
***
Padające truchło jego matki na ziemię, było muzyką dla jego uszu. Tyle czekał... sam nawet myślał o tym, aby zakończyć w końcu jej żywot, a teraz... teraz ona naprawdę nie żyła. Szok, niedowierzanie, a później zalewająca go ulga sprawiły, że uśmiechnął się szeroko. To był koniec. Koniec jego koszmarów. Był wolny! Piaskowa Gwiazda nie żyła!
Obserwował ich wybawcę, białego kocura, który nagle po swojej śmierci zmartwychwstał. Wierzył w to co mówił, jakby inaczej? Na własne oczy widział jak wstawał, a rana na jego szyi zniknęła. To... był naprawdę znak od Klanu Gwiazdy!
Nie rozumiał tylko wyboru nowego lidera. Jak on mógł wybrać na swojego zastępcę JĄ. Przecież znów dojdzie do tragedii! Kotka była niezrównoważona i szczerze trochę się jej bał. Rządy pod jej łapami na pewno zatoczą koło. Ta co zawsze mordowała wszystkich wzrokiem, pałająca nienawiścią tak gorącą jak płomień... Zajęcza Gwiazda oszalał!
Jego późniejsze słowa utwierdziły go w tym przekonaniu, gdy wygnał jego brata, a następnie jego. Nie mógł w to uwierzyć. Radość nagle zastąpiło przerażenie. Nie, nie, nie! Dlaczego on to robił? Był przecież niewinny! Nie popierał swojej matki! Czemu miał odejść? Przecież Klan Burzy to był jego dom! Czemu Wiewiórczy Pazur powiedział te słowa? Czemu? Drżał na całym ciele, ledwo ruszając łapami. Samotność, żal i smutek zaczęły się rozlewać po całym jego ciele. Zajęcza Gwiazda z bohatera, stał się jego katem.
Serce kuło go niemiłosiernie. Nie chciał zostawiać tu wujka. Jeżowa Ścieżka był już stary i słaby, mógł w każdej chwili powędrować do Klanu Gwiazdy, a on? Go nie będzie, aby go wesprzeć! O pożegnaniu nie mówiąc!
Spojrzał ostatni raz na Jałowcowy Świt, Splątane Futro... aż jego wzrok spoczął na białym i jego zastępczyni.
- Bądźcie przeklęci - tyle zdołał wymiauczeć, znikając z ich pola widzenia.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz