BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.

W Klanie Klifu

Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.

W Klanie Nocy

Świat żywych w końcu opuszcza obarczony klątwą Błotnistej Plamy Czapli Taniec. Po księżycach spędzonych w agonii, której nawet najsilniejsze zioła nie były mu w stanie oszczędzić, ginie z łap własnego męża - Wodnikowego Wzgórza, który został przez niego zaatakowany podczas jednego z napadów agresji. Wojownik staje się przygnębiony, jednak nadal wypełnia swoje obowiązki jako członek Klanu Nocy, a także ojciec dla ich maleńkiego synka - Siwka. Kocurek został im podarowany przez rodzącą na granicy samotniczkę, która w zamian za udzieloną jej pomoc, oddała swego pierworodnego w łapy obcych. W opiece nad nim pomaga Mżawka, młodziutka karmicielka, która nie tak dawno wstąpiła w szeregi Klanu Nocy, wraz z dwójką potomków - Ikrą oraz Kijanką. Po tym wydarzeniu, na Srebrną Skórkę odchodzi także starsza Mrówczy Kopiec i medyczka, Strzyżykowy Promyk, której miejsce w lecznicy zajmuje Różana Woń. W międzyczasie, na prośbę Wieczornej Gwiazdy, nowej liderki Klanu Wilka, Srocza Gwiazda udziela im pomocy, wyznaczając nieduży skrawek terenu na ich nowy obóz, w którym mieszkać mogą do czasu, aż z ich lasu nie znikną kłusownicy. Wyprowadzka następuje jednak dopiero po kilku księżycach, podczas których wielu wojowników zdążyło pokręcić nosem na swoich niewdzięcznych sąsiadów.

W Klanie Wilka

Po terenach zaczynają w dużych ilościach wałęsać się ludzie, którzy wraz ze swoją sforą, coraz pewniej poruszają się po wilczackich lasach. Dochodzi do ataku psów. Ich pierwszą ofiarą padł Wroni Trans, jednak już wkrótce, do grona zgładzonych przez intruzów wojowników, dołącza także sam Błękitna Gwiazda, który został śmiertelnie postrzelony podczas patrolu, w którym towarzyszyła mu Płonąca Dusza i Gronostajowy Taniec. Po przekazaniu wieści klanowi, w obozie panuje chaos. Wojownikom nie pozostaje dużo możliwości. Zgodnie z tradycją, Wieczorna Mara przyjmuje pozycję liderki i zmienia imię na Wieczorną Gwiazdę. Podczas kolejnych prób ustalenia, jak duży problem stanowią panoszący się kłusownicy, giną jeszcze dwa koty - Koszmarny Omen i Zapomniany Pocałunek. Zapada werdykt ostateczny. Po tym, jak grupa wysłanników powróciła z Klanu Nocy, przekazując wieść, iż Srocza Gwiazda zgodziła się udzielić wilczakom pomocy, cały klan przenosi się do małego lasku niedaleko Kolorowej Łąki, który stanowić ma ich nowy obóz. Następne księżyce spędzają na przydzielonym im skrawku terenu, stale wysyłając patrole, mające sprawdzać sytuację na zajętych przez dwunożnych terenach. W międzyczasie umiera najstarsza członkini Klanu Wilka, a jednocześnie była liderka - Stokrotkowa Polana, która zgodnie ze swą prośbą odprowadzona została w okolice grobu jej córki, Szakalej Gwiazdy. W końcu, jeden z patroli wraca z radosną nowiną - wraz z nastaniem Pory Nagich Drzew, dwunożni wynieśli się, pozostawiający po sobie jedynie zniszczone, zwietrzałe obozowisko. Wieczorna Gwiazda zarządza powrót.

W Owocowym Lesie

Społeczność z bólem pożegnała Przebiśniega, który odszedł we śnie. Sytuacja nie wydawała się nadzwyczajna, dopóki rodzina zmarłego nie poszła go pochować. W trakcie kopania nagrobka zostali jednak odciągnięci hałasem z zewnątrz, a kiedy wrócili na miejsce… ciała ukochanego starszego już nie było! Po wszechobecnej panice i nieudanych poszukiwaniach kocura, Daglezjowa Igła zdecydowała się zabrać głos. Liderka ogłosiła, że wyznaczyła dwa patrole, jakie mają za zadanie odnaleźć siedlisko potwora, który dopuścił się kradzieży ciała nieboszczyka. Dowódcy patroli zostali odgórnie wyznaczeni, a reszta kotów zachęcana nagrodami do zgłoszenia się na ochotników członkostwa.
Patrole poszukiwacze cały czas trwają, a ich uczestnicy znajdują coraz to dziwniejsze ślady na swoim terenie…

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Znajdki w Klanie Nocy!
(brak wolnych miejsc!)

Miot w Owocowym Lesie!
(jedno wolne miejsce!)

Miot w Klanie Nocy!
(jedno wolne miejsce!)

Rozpoczęła się kolejna edycja Eventu NPC! Aby wziąć udział, wystarczy zgłosić się pod postem z etykietą „Event”! | Zmiana pory roku już 24 listopada, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

12 listopada 2021

Od Wrzosowej Rzeki CD Wiśniowej Łapy

Niebieski kocur wszedł do medycznego legowiska, chwiejąc się jeszcze nieco na lekko łapie. Był uśmiechnięty, przetarł łapą nos a następnie ostrożnie usiadł.
- Nie dostaniesz kolejnych ziół. - powtórzyła chłodnym tonem Wiśniowa Łapa.
- Proszę, daj mi je. - przetarł podłoże brudnym ogonem. - Naprawdę boli, auć! - podniósł łapę i położył uszy po sobie, zrobił żałosną minę.
Szylkretowa kotka spojrzała na niego a następnie wydała z siebie cichutki dźwięk, w rodzaju śmiechu. Wrzosowa Rzeka nie wiedział, co ma na myśli.
- Nie wiem czy masz świadomość, że łapa którą trzymasz w powietrzu nie jest tą, którą leczyłam?
Wojownik przybliżył łapy do siebie, a jego źrenice się zwężyły. Chwilowo zaniemówił.
- Podejdź do mnie, ocenię stan łapy. - rzekła Wiśniowa Łapa, już całkiem poważnie.
Pacjent posłusznie się ruszył, uniósł ogon i położył się tuż obok uczennicy medyka. Położył swoją głowę na chłodnej ziemi. Kocur wyglądał w tym momencie jak martwa ofiara, a kotka jak krwiożerczy drapieżnik. Umieściła swoje łapy na kończynie, lekko ugniotła łapami, przyglądała się uważnie.
- Czy nadal czujesz w niej ból? - zapytała, odwracając głowę.
- Yyy... nie... ale... to znaczy tak.... - ciągnął, wiercąc się lekko.
- To tak, czy nie? - Wiśniowa Łapa prześwietliła go podejrzliwym spojrzeniem.
- No... mogę się na niej poruszać...
- Mógłbyś po prostu odpowiedzieć mi na pytanie? - szylkretowa odsunęła się, machnęła ogonem.
- To znaczy, nie boli mnie już... tak, jak wtedy ale potrzebuje od ciebie, czegoś medycznego...
Kotka przeszła kawałek w kierunku posegregowanych ziół, nie patrzyła w kierunku Wrzosowej Rzeki.
- Rozumiem, że nie boli cię mocno, po prostu się goi, prawda? - zapytała.
- Prawdopodobnie tak jest... - rzekł, jednocześnie przewracając się na drugi bok.
- W takim razie nie potrzebujesz niczego. Po prostu może... nie trenuj intensywnie, staraj się więcej odpoczywać.
Niebieski wstał, przeciągnął się a następnie otrzepał z liści i kurzu, odmachał głową na pożegnanie, opuścił legowisko.

***

Księżyc był wysoko na niebie. Większość kotów z Klanu Burzy smacznie spała. Tylko nieliczni, z pewnych przyczyn tego nie robili. Na przykład, Wrzosowa Rzeka, nie myślał o spaniu. Czyhał, niedaleko traktora Toma. Jego nos był zetknięty z chłodniejszą ziemią, machający ogon wygarniał wilgotne kłębki trawy. Czuł w trawie zapach drobniutkiego gryzonia, przemykającego przez tunele z roślin. Mysz wybiegła na mniej zarośnięty teren, był to idealny moment na zabicie niczego nieświadomej ofiary. Kocur wystawił ostre pazury, które błysnęły od światła księżyca, skoczył wbijając je w zdobycz. Wkrótce jego pazury stały się bordowe, a malusieńki kąsek stracił oddech, został żwawo wzięty w zęby. Łapa bolała go coraz mniej, nie czuł już aż takiego dużego dyskomfortu.

***

Wojownik wrócił już do obozowiska, brudny, cały w liściach, mokry na łapach. Stanął przed medycznym legowiskiem, zajrzał do niego. Ujrzał i usłyszał śpiącego tam chrapiącego, starszego czekoladowego kocura śpiącego w rogu legowiska w dziwnej pozycji i szylkretową kotkę, zwiniętą w elegancki kłębek. Wszedł do środka, całkiem już przyzwyczajony do zapachu wszystkich sprzętów. Niespodziewanie, Wiśniowa Łapa otworzyła ślepia, później uniosła głowę i zrobiła zdenerwowaną i jednocześnie zaskoczoną minę na widok swojego pacjenta stojącego w wejściu. Jego sierść lśniła księżycowym blaskiem, rzucał on wysoki cień.
- Co ty... tu robisz...? - odparła wybudzona ze snu kotka.
Kocur nie odezwał się ani słowem. Poturlał w jej kierunku poturbowaną mysz, upolowaną wcześniej.

< Wiśniowa Łapo? >
Posted by
.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)