BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.

W Klanie Klifu

Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.

W Klanie Nocy

Świat żywych w końcu opuszcza obarczony klątwą Błotnistej Plamy Czapli Taniec. Po księżycach spędzonych w agonii, której nawet najsilniejsze zioła nie były mu w stanie oszczędzić, ginie z łap własnego męża - Wodnikowego Wzgórza, który został przez niego zaatakowany podczas jednego z napadów agresji. Wojownik staje się przygnębiony, jednak nadal wypełnia swoje obowiązki jako członek Klanu Nocy, a także ojciec dla ich maleńkiego synka - Siwka. Kocurek został im podarowany przez rodzącą na granicy samotniczkę, która w zamian za udzieloną jej pomoc, oddała swego pierworodnego w łapy obcych. W opiece nad nim pomaga Mżawka, młodziutka karmicielka, która nie tak dawno wstąpiła w szeregi Klanu Nocy, wraz z dwójką potomków - Ikrą oraz Kijanką. Po tym wydarzeniu, na Srebrną Skórkę odchodzi także starsza Mrówczy Kopiec i medyczka, Strzyżykowy Promyk, której miejsce w lecznicy zajmuje Różana Woń. W międzyczasie, na prośbę Wieczornej Gwiazdy, nowej liderki Klanu Wilka, Srocza Gwiazda udziela im pomocy, wyznaczając nieduży skrawek terenu na ich nowy obóz, w którym mieszkać mogą do czasu, aż z ich lasu nie znikną kłusownicy. Wyprowadzka następuje jednak dopiero po kilku księżycach, podczas których wielu wojowników zdążyło pokręcić nosem na swoich niewdzięcznych sąsiadów.

W Klanie Wilka

Po terenach zaczynają w dużych ilościach wałęsać się ludzie, którzy wraz ze swoją sforą, coraz pewniej poruszają się po wilczackich lasach. Dochodzi do ataku psów. Ich pierwszą ofiarą padł Wroni Trans, jednak już wkrótce, do grona zgładzonych przez intruzów wojowników, dołącza także sam Błękitna Gwiazda, który został śmiertelnie postrzelony podczas patrolu, w którym towarzyszyła mu Płonąca Dusza i Gronostajowy Taniec. Po przekazaniu wieści klanowi, w obozie panuje chaos. Wojownikom nie pozostaje dużo możliwości. Zgodnie z tradycją, Wieczorna Mara przyjmuje pozycję liderki i zmienia imię na Wieczorną Gwiazdę. Podczas kolejnych prób ustalenia, jak duży problem stanowią panoszący się kłusownicy, giną jeszcze dwa koty - Koszmarny Omen i Zapomniany Pocałunek. Zapada werdykt ostateczny. Po tym, jak grupa wysłanników powróciła z Klanu Nocy, przekazując wieść, iż Srocza Gwiazda zgodziła się udzielić wilczakom pomocy, cały klan przenosi się do małego lasku niedaleko Kolorowej Łąki, który stanowić ma ich nowy obóz. Następne księżyce spędzają na przydzielonym im skrawku terenu, stale wysyłając patrole, mające sprawdzać sytuację na zajętych przez dwunożnych terenach. W międzyczasie umiera najstarsza członkini Klanu Wilka, a jednocześnie była liderka - Stokrotkowa Polana, która zgodnie ze swą prośbą odprowadzona została w okolice grobu jej córki, Szakalej Gwiazdy. W końcu, jeden z patroli wraca z radosną nowiną - wraz z nastaniem Pory Nagich Drzew, dwunożni wynieśli się, pozostawiający po sobie jedynie zniszczone, zwietrzałe obozowisko. Wieczorna Gwiazda zarządza powrót.

W Owocowym Lesie

Społeczność z bólem pożegnała Przebiśniega, który odszedł we śnie. Sytuacja nie wydawała się nadzwyczajna, dopóki rodzina zmarłego nie poszła go pochować. W trakcie kopania nagrobka zostali jednak odciągnięci hałasem z zewnątrz, a kiedy wrócili na miejsce… ciała ukochanego starszego już nie było! Po wszechobecnej panice i nieudanych poszukiwaniach kocura, Daglezjowa Igła zdecydowała się zabrać głos. Liderka ogłosiła, że wyznaczyła dwa patrole, jakie mają za zadanie odnaleźć siedlisko potwora, który dopuścił się kradzieży ciała nieboszczyka. Dowódcy patroli zostali odgórnie wyznaczeni, a reszta kotów zachęcana nagrodami do zgłoszenia się na ochotników członkostwa.
Patrole poszukiwacze cały czas trwają, a ich uczestnicy znajdują coraz to dziwniejsze ślady na swoim terenie…

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Znajdki w Klanie Nocy!
(brak wolnych miejsc!)

Miot w Owocowym Lesie!
(jedno wolne miejsce!)

Miot w Klanie Nocy!
(jedno wolne miejsce!)

Rozpoczęła się kolejna edycja Eventu NPC! Aby wziąć udział, wystarczy zgłosić się pod postem z etykietą „Event”! | Zmiana pory roku już 24 listopada, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

24 sierpnia 2024

Od Poranku CD. Mgiełki

Jak to jest być uczniem medyka? Jego siostrze naprawdę tak zaczęło się nudzić, że zaczęła zadawać takie pytania. Raczej nie spytałaby o to z innego powodu. Poranek przypuszczał, że zareaguje jak Mróz, ale przecież nie mógł odmówić siostrze.
- Normalnie. Nie licząc spania w innym legowisku, jest normalnie. Tylko bez walki i polowania – wyjaśnił krótko i odwrócił głowę, szukając czegoś do roboty.
- A opowiesz coś więcej? – zapytała Mgiełka.
- Leczy się innych i zbiera zioła – wyjaśnił – Ogólnie się pomaga.
- A dlaczego wybrałeś tę drogę? Nie chciałeś być wojownikiem? – dopytywała jego siostra.
- Lubię chwasty – odparł – Ale też mogę mieć na was oko. W razie czego poskładam was do kupy – oznajmił i spojrzał na siostrę. Ta starała się wyglądać na nieco obrażoną, ale mimika twarzy jej na to nie pozwoliła. Po chwili przestała i po prostu się uśmiechnęła.
- Nic nam się przecież nie stanie! – powiedziała.
- Mam taką nadzieję. Jednak wolę móc jakoś pomóc w tej sprawie – mruknął i nagle ruszył dalej, a Mgiełka za nim. Szli tak dalej w ciszy, a kotka rozglądała się na boki. Nagle jej wzrok przyciągnął ładny kwiatek. Od razu do niego podbiegła i obejrzała z każdej strony. Poranek podążył za nią wzrokiem. Stał tak chwilę, czekając na siostrę, aż w końcu się poddał.
- Skoro aż tak ci się nudzi, to może chcesz poszukać ziół? – zaproponował – To jak zbieranie kwiatków.
 
***
*Przed śmiercią Witki*
 
No i coś prawie się stało. Na najbliższy czas miał dość wychodzenia z rodzeństwem. A dlaczego? Ponieważ Mróz wygonił ich z legowiska, by szukać borsuka, którego podobno widział. Poranek nie potrafił opisać, jak bardzo się denerwował, choć po jego pysku nie było to widoczne. Zawsze samo wspomnienie o borsukach wywoływało u niego wielkie strach, a pójście i szukanie jednego... To była najgorsza wyprawa, na jaką kiedykolwiek poszedł.
- Poranku – powiedziała Świergot do swojego syna, który wybierał jedzenie dla Witki i Murmur. Kocurek nie odpowiedział, jakby w ogóle jej nie słyszał – Poranku – powtórzyła Świergot, dalej bez efektów – Poranku? – zrobiła chwilę przerwy, lekko opuszczając głowę – Chwaście? – dopiero wtedy rudy podniósł lekko głowę i odwrócił się do liliowej szamanki.
- Cześć – przywitał się i złapał dwie myszy – Coś się stało? – zapytał niewyraźnie, przez trzymane w pysku dwa posiłki, zauważając, że Świergot nie jest uśmiechnięta, jak prawie zawsze. Wyglądała na zmartwioną.
- Później porozmawiamy, dobrze? – zapytała, a kocur się wtedy zatrzymał. Odwrócił się w stronę szamanki i przekręcił lekko głowę. To raczej nie znaczyło nic dobrego. Miał tylko nadzieję, że ten "borsuk" jednak nie był prawdziwy – Zapomniałeś swojego imienia... Znowu... Poranku martwię się o ciebie – wyjaśniła Świergot, a Poranek wbił w nią swoje spojrzenie. Zapomniał imienia? Znowu? Przecież nazywał się...
- Poranek... – mruknął cicho, zdając sobie z tego sprawę. Bardzo często wszyscy mówili na niego Chwast. Sam się tak przedstawiał. A Świergot z tego powodu była zmartwiona.
- Słoneczko... Chwasty po prostu nie mają za dobrego znaczenia. Są postrzegane negatywnie... Ktoś cię dręczy? – zapytała Świergot, a jej syn pokręcił przecząco głową.
- Sam tak na siebie mówię – wyjaśnił cicho, kładąc myszy na ziemi.
- Nie chcę, byś źle o sobie myślał... – mruknęła liliowa, liżąc swojego syna lekko po głowie – Później porozmawiamy. Tylko proszę, przyjdź – poprosiła szamanka. Kocurek pokiwał głową i po chwili został sam. Nie wiedział właściwie, co się stało. On po prostu lubił chwasty i chciał, by inni go tak nazywali. A mama się tym przejęła... Ale jednak zapomniał, jak ma na imię. Złapał myszy i zaniósł je do legowiska, dalej rozmyślając o tym wszystkim. Położył je przed Witką i Murmur i po raz kolejny wyszedł. Musiał zapytać o to kogoś znajomego. Czy wcześniej też zapominał swojego imienia? I czy to coś złego, że chce mówić na siebie "Chwast"? Oczywiście tym kimś znajomym była jego siostra, Mgiełka. Od razu gdy ją zauważył, podszedł do niej i usiadł obok, od razu zapominając o ostatniej przygodzie. Jego siostra przywitała go z uśmiechem.
- Czy zapominałem wcześniej swojego imienia? – zapytał nagle, a Mgiełka zdezorientowana przekręciła głowę – I czy chwasty to coś złego?
- Poraneczku coś się stało?
- Mama się zmartwiła, że zapomniałem swojego imienia i mówię na siebie "Chwast" – wyjaśnił.

<Siostro?>
[655 słów]
[przyznano 13%]

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz