Na ptasim gnieździe służącym do przechowywania jedzenia, leżało dużo piszczek. Z tej odległości Liściaste Futro mogła naliczyć trzy pulchne nornice, dwa ptaki, ryjówkę i sporo myszy. Najwyraźniej wojownicy musieli mieć udany dzień, przynajmniej pod względem patrolów myśliwskich. Aż dziwne, że przy takiej ilości zwierzyny w lesie większość drapieżników nie wchodziła na terytorium Klanu Klifu. No i bardzo dobrze.
Jedynym problemem w tych pięknych dniach Pory Opadających Liści był aż… nadmiar zdobyczy. Zioła znajdowane przez medyczki często były obgryzione, rosły w drobnych, nielicznych skupiskach, zapewne większość została zjedzona przez zwierzęta, które niedługo miały zostać ofiarami patrolów łowieckich.
Liściaste Futro wiedziała, że jeśli jej i Czereśniowej Gałązce nie uda się uzbierać wystarczająco dużo ziół przed Porą Nagich Drzew, to może się skończyć katastrofalnymi skutkami. Choroby podczas mrozów bywały bardziej zabójcze od głodu, zwłaszcza te zakaźne. Wolała sobie nie przypominać o epidemii czerwonego kaszlu, która nie tak dawno wybuchła w jej klanie. Tym razem też mogło się tak wydarzyć, a kocimiętki i innych lekarstw obecnie starczyłoby na wyleczenie zaledwie kilku kotów. Miała nadzieję, że skoro ostatnie dni były wyjątkowo ciepłe, zwłaszcza podczas Pory Zielonych Liści, nie będzie aż tak niskiej temperatury. Poza tym najedzone koty to silne koty, bardziej odporne na choroby, a więc nie wiedziała, czy powinna się cieszyć nadmiarem zdobyczy, czy też nie.
Podeszła do sterty zdobyczy i dokładnie ją obejrzała. Nie była aż tak głodna, żeby potrzebowała zjeść coś dużego, a więc wybrała dla siebie drobną myszkę. Pomyślała też, że warto by zanieść coś Czereśniowej Gałązce, a więc dodatkowo wzięła ryjówkę, wiedząc, że ta za nimi przepada.
Kiedy weszła do legowiska medyków, zobaczyła wysoką szylkretkę opatrującą Śliwową Ścieżkę. Liściaste Futro odłożyła zdobycze na bok i przyglądała się jej pracy z zainteresowaniem. Szybko zauważyła, że wojownikowi dolega użądlenie pszczoły lub osy, a więc uznała, że jej pomoc będzie niepotrzebna.
Chwilę potem kocur podziękował i swobodnym krokiem wyszedł z legowiska, zostawiając medyczkę i jej asystentkę same. Niebieska pyskiem podsunęła mentorce ryjówkę pod łapy, uśmiechając się do niej ciepło. Wzięła swoją zdobycz i usiadła koło niej.
- Dziękuję. - miauknęła Czereśniowa Gałązka przyjaźnie i pochyliła się nad zdobyczą, odrywając spory kęs, a następnie go przeżuwając.
Liściaste Futro skupiła się na swoim jedzeniu, szybko spałaszowała myszkę i przeniosła uwagę na szylkretkę. Kotka siedząca tuż obok jadła bardzo powoli, wzrok utkwiła w ścianie legowiska, z jej pyska nie dało się wyczytać żadnych emocji.
- Wszystko w porządku? - spytała niebieska.
Jej mentorka błyskawicznie odwróciła w jej kierunku głowę i przytaknęła z delikatnym uśmiechem, jednak Listek zauważyła w jej oczach smutek i przygnębienie. Wiedziała, że Czereśniowa Gałązka nie chce jej martwić, ale pewnie znowu rozmyślała o czymś smutnym. Prawdopodobnie o przepowiedni od Klanu Gwiazdy, którą dostała, a raczej o jej braku. Ostatnio kotka ciągle wyglądała, jakby nie mogła odciągnąć od tego myśli i tylko udawała szczęśliwą. Liściaste Futro jednak znała ją zbyt dobrze, żeby niczego nie zauważyć. Czasami zastanawiała się, czy nie powiedzieć jej o swojej wizji od Gwiezdnych. Może to by dodało jej więcej wiary w przodków, o ile by uwierzyła swojej uczennicy. Poza tym, Klan Gwiazdy nie zesłał jej snu z oczywistego powodu. Czereśnia uważała, że ich klan został przeklęty, a to nieprawda, więc Gwiezdni jej dostatecznie nie zaufali. Liściaste Futro nie wiedziała, czy życzyliby sobie, żeby poinformowała mentorkę o swojej przepowiedni. Chyba gdyby chcieli, sami by jej o wszystkim powiedzieli? Niebieska jako prawdopodobnie jedyny kot z Klanu Klifu mający możliwość kontaktu z Gwiezdnymi, nie chciała się narażać na ich gniew, aby jeszcze bardziej nie pogarszać sytuacji swojego klanu. Nie mogła jednak zostawić tak Czereśniowej Gałązki w całkowitej niewiedzy i patrzeć na jej smutek! Bardzo lubiła swoją mentorkę i chciała ją jakoś pocieszyć.
- Znowu o tym myślisz. - stwierdziła.
- O czym?
- O Gwiezdnych. Prawda?
Czereśniowa Gałązka skrzywiła się.
- Tak. - przyznała.
- Wiesz, że oni się nas nie wyparli?
Szylkretka westchnęła.
- Wszystko wskazuje na to, że jest inaczej.
- Niby co takiego? O śmierci Fioletowego Spojrzenia ostrzegli nas, zrobili co mogli. Przecież mają ograniczone moce! To, że czegoś nie udało im się zrobić, to nie znaczy, że się nie starali! Gdyby nie ta katastrofa, wszystkie inne problemy wydawałyby się naszemu klanowi po prostu zwykłym wypadkiem, z czym Klan Gwiazdy nie miał nic wspólnego. I tak właśnie jest! - miauknęła głośno, oburzona.
W oczach Czereśniowej Gałązki pojawił się ból. Liściaste Futro zawstydzona machnęła ogonem. Przez chwilę poczuła się niezręcznie. Nie powinna przypominać swojej mentorce o śmierci jej matki. To pewnie wcale nie pomogło. Niebieska utkwiła wzrok w swoich przednich łapach i przez chwilę siedziały w milczeniu, dopóki asystentka medyczki nie poderwała się gwałtownie i nie ruszyła w stronę wyjścia z legowiska. Zatrzymała się jednak w połowie drogi i odwróciła się do szylkretki.
- Przepraszam. Nie chciałam. - powiedziała z wyraźną skruchą w głosie. - Ale proszę, przemyśl to. Idę szukać ziół.
***
Kiedy wychodziła z obozu, podbiegł do niej duży, masywny kocur z zabawnie wywiniętymi uszami i pędzelkami na nich o burej łaciatej sierści.- Liściaste Futro! - zawołał lekko zdyszany. - Szukałem cię.
Kotka zlustrowała go wzrokiem. Zauważyła, że nie rozmieścił równomiernie ciężaru swojego ciała, jakby nie chciał używać jednej z łap. Coś mu się stało?
- O co chodzi? - spytała.
- Wiesz… Nic mi nie jest, ale mówili, żebym poszedł z tym do jakiejś medyczki. - mówiąc to, pokazał ranę na swojej łapie.
Nie była ani duża, ani mała, jednak zdecydowanie potrzebowała szybkiego opatrzenia, zanim wda się infekcja i dojdzie do zakażenia. Skinęła głową w kierunku legowiska medyków.
- Idź do Czereśniowej Gałązki. Ja jestem zajęta.
Kocur pokiwał głową i odszedł w kierunku wskazanym przez niebieską. Liściaste Futro odprowadziła go wzrokiem, aby dopilnować, żeby nie uznał, że leczenie będzie niepotrzebne. Kiedy ten dotarł do prawidłowego miejsca, wyszła z obozu na poszukiwania ziół.
Wyleczeni: Jerzykowa Werwa, Gąsiorkowa Łata, Śliwowa Ścieżka
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz