BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.

W Klanie Klifu

Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.

W Klanie Nocy

Świat żywych w końcu opuszcza obarczony klątwą Błotnistej Plamy Czapli Taniec. Po księżycach spędzonych w agonii, której nawet najsilniejsze zioła nie były mu w stanie oszczędzić, ginie z łap własnego męża - Wodnikowego Wzgórza, który został przez niego zaatakowany podczas jednego z napadów agresji. Wojownik staje się przygnębiony, jednak nadal wypełnia swoje obowiązki jako członek Klanu Nocy, a także ojciec dla ich maleńkiego synka - Siwka. Kocurek został im podarowany przez rodzącą na granicy samotniczkę, która w zamian za udzieloną jej pomoc, oddała swego pierworodnego w łapy obcych. W opiece nad nim pomaga Mżawka, młodziutka karmicielka, która nie tak dawno wstąpiła w szeregi Klanu Nocy, wraz z dwójką potomków - Ikrą oraz Kijanką. Po tym wydarzeniu, na Srebrną Skórkę odchodzi także starsza Mrówczy Kopiec i medyczka, Strzyżykowy Promyk, której miejsce w lecznicy zajmuje Różana Woń. W międzyczasie, na prośbę Wieczornej Gwiazdy, nowej liderki Klanu Wilka, Srocza Gwiazda udziela im pomocy, wyznaczając nieduży skrawek terenu na ich nowy obóz, w którym mieszkać mogą do czasu, aż z ich lasu nie znikną kłusownicy. Wyprowadzka następuje jednak dopiero po kilku księżycach, podczas których wielu wojowników zdążyło pokręcić nosem na swoich niewdzięcznych sąsiadów.

W Klanie Wilka

Po terenach zaczynają w dużych ilościach wałęsać się ludzie, którzy wraz ze swoją sforą, coraz pewniej poruszają się po wilczackich lasach. Dochodzi do ataku psów. Ich pierwszą ofiarą padł Wroni Trans, jednak już wkrótce, do grona zgładzonych przez intruzów wojowników, dołącza także sam Błękitna Gwiazda, który został śmiertelnie postrzelony podczas patrolu, w którym towarzyszyła mu Płonąca Dusza i Gronostajowy Taniec. Po przekazaniu wieści klanowi, w obozie panuje chaos. Wojownikom nie pozostaje dużo możliwości. Zgodnie z tradycją, Wieczorna Mara przyjmuje pozycję liderki i zmienia imię na Wieczorną Gwiazdę. Podczas kolejnych prób ustalenia, jak duży problem stanowią panoszący się kłusownicy, giną jeszcze dwa koty - Koszmarny Omen i Zapomniany Pocałunek. Zapada werdykt ostateczny. Po tym, jak grupa wysłanników powróciła z Klanu Nocy, przekazując wieść, iż Srocza Gwiazda zgodziła się udzielić wilczakom pomocy, cały klan przenosi się do małego lasku niedaleko Kolorowej Łąki, który stanowić ma ich nowy obóz. Następne księżyce spędzają na przydzielonym im skrawku terenu, stale wysyłając patrole, mające sprawdzać sytuację na zajętych przez dwunożnych terenach. W międzyczasie umiera najstarsza członkini Klanu Wilka, a jednocześnie była liderka - Stokrotkowa Polana, która zgodnie ze swą prośbą odprowadzona została w okolice grobu jej córki, Szakalej Gwiazdy. W końcu, jeden z patroli wraca z radosną nowiną - wraz z nastaniem Pory Nagich Drzew, dwunożni wynieśli się, pozostawiający po sobie jedynie zniszczone, zwietrzałe obozowisko. Wieczorna Gwiazda zarządza powrót.

W Owocowym Lesie

Społeczność z bólem pożegnała Przebiśniega, który odszedł we śnie. Sytuacja nie wydawała się nadzwyczajna, dopóki rodzina zmarłego nie poszła go pochować. W trakcie kopania nagrobka zostali jednak odciągnięci hałasem z zewnątrz, a kiedy wrócili na miejsce… ciała ukochanego starszego już nie było! Po wszechobecnej panice i nieudanych poszukiwaniach kocura, Daglezjowa Igła zdecydowała się zabrać głos. Liderka ogłosiła, że wyznaczyła dwa patrole, jakie mają za zadanie odnaleźć siedlisko potwora, który dopuścił się kradzieży ciała nieboszczyka. Dowódcy patroli zostali odgórnie wyznaczeni, a reszta kotów zachęcana nagrodami do zgłoszenia się na ochotników członkostwa.
Patrole poszukiwacze cały czas trwają, a ich uczestnicy znajdują coraz to dziwniejsze ślady na swoim terenie…

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Znajdki w Klanie Nocy!
(brak wolnych miejsc!)

Miot w Owocowym Lesie!
(jedno wolne miejsce!)

Miot w Klanie Nocy!
(jedno wolne miejsce!)

Rozpoczęła się kolejna edycja Eventu NPC! Aby wziąć udział, wystarczy zgłosić się pod postem z etykietą „Event”! | Zmiana pory roku już 24 listopada, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

25 listopada 2022

Od Nikogo cd Miodunki

Nic umarła. Czuł... potworną pustkę w sercu. To była jego wina... jego... Mógł nie sprzeciwiać się Lukrecji, nie zrywać z nim. Wtedy... Wtedy by żyła. Kocur ją skrzywdził, zmusił do urodzenia kociąt, a ona... Jego kochana siostrzyczka... Nie wytrzymała tego i odebrała sobie życie. Nie miał jej za złe, że po drodze zamordowała jednego malucha, a drugi skończył zgnieciony przez jej ciało. Dalej ta świadomość do niego nie docierała. Wręcz... zmarniał. Nie miał sił jeść, lecz Miodunka przy nim była. Opiekowała się, gdy leczył poturbowane ciało. Spędził dwa księżyce w legowisku medyka, uziemiony do czasu, aż kość mu się nie zrośnie. Poranek nie był z tego zadowolony, ale czy on kiedykolwiek był? Dostał go na ucznia, ponieważ sobie nie radził jako medyk. Coś czuł, że nie uda mu się wyszkolić go na wojownika. Kocur nadal nie mógł pogodzić się ze swoją zmianą powołania. 
Teraz jednak... Był w pełni sił, chociaż czuł się dalej tak koszmarnie i dziwnie. Miodunka chodziła z nim na treningi, dzięki czemu czuł większą pewność siebie, bo kocica z łatwością ustawiała swojego niesfornego brata do pionu. Lepiej by się nadawała do tej roli. To był błąd, że dostał go pod swoje skrzydła. Nie był taki jak Krwawnik. 
Na dodatek nie tak dawno wrócili ze zgromadzenia, które było dziwne, ale na szczęście mniej krwawe. Zachowywanie się w takim miejscu porządnie było trudne. Ta ilość klanowych kotów dawała obraz, jak potężni byli ich przeciwnicy. Jednak to tam zyskał spokój ducha. Gwiazdnica przekazała mu wiedze o Wszechmatce. Chciał wierzyć, że Nic się z nią połączyła i była nareszcie szczęśliwa. Jednakże... ten ból straty dalej z nim pozostawał. Trawił mu wnętrze. 
Gdy rano się ocknął, wtulił się bardziej w Miodunkę, gapiąc się pusto przed siebie. Dojrzał kawałek myszy, który leżał niedaleko jego łap. No tak. Kocica zawsze karmiła go, gdy się zbudził. Instynktownie chwycił mysz w pysk, po czym zjadł. Mięso miało tak dobrze mu znany, charakterystyczny posmak. Inny, lecz tym razem mniej wyczuwalny. Oblizał się jednak, bo było dobre, po czym wrócił łbem na jej bok, wzdychając głośno. 
Kocica jak gdyby słysząc, że się obudził mocniej się do niego przytuliła. Chwilę tak leżał, obserwując spod przymrużonych powiek świat, by zwrócić łeb w stronę partnerki i polizać ją delikatnie w policzek, zbudzając ze snu.
Ta w odpowiedzi cicho zamruczała, uchylając powieki i uśmiechając się do niego. 
- Cześć - przywitała się, stykając się z nim nosami.
- Cześć - odpowiedział jej, mrucząc i dając jej całusa w pyszczek. - Chciałbym spędzić ten dzień... tylko z tobą... Pójdziemy gdzieś? - zaproponował. 
Miał dość przebywania w tym obozie. Gdzie nie spojrzał widział swoją siostrę. Musiał zapomnieć, chociaż na chwilę o tym wszystkim, co ostatnio zdarzyło się w jego życiu. 

<Miodunko?>
Posted by
.

1 komentarz:

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)