BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.

W Klanie Klifu

Do klanu szczęśliwie (chociaż zależy kogo się o to zapyta) powróciła zaginiona medyczka, Liściaste Futro. Niestety nawet jej obecność nie mogła powstrzymać ani katastrofy, jaką była szalejąca podczas Pory Nagich Liści epidemia zielonego kaszlu, ani utraty jednego z żyć przez Srokoszową Gwiazdę na zgromadzeniu. Aktualnie osłabieni klifiacy próbują podnieść się na łapy i zapomnieć o katastrofie.

W Klanie Nocy

Świat żywych w końcu opuszcza obarczony klątwą Błotnistej Plamy Czapli Taniec. Po księżycach spędzonych w agonii, której nawet najsilniejsze zioła nie były mu w stanie oszczędzić, ginie z łap własnego męża - Wodnikowego Wzgórza, który został przez niego zaatakowany podczas jednego z napadów agresji. Wojownik staje się przygnębiony, jednak nadal wypełnia swoje obowiązki jako członek Klanu Nocy, a także ojciec dla ich maleńkiego synka - Siwka. Kocurek został im podarowany przez rodzącą na granicy samotniczkę, która w zamian za udzieloną jej pomoc, oddała swego pierworodnego w łapy obcych. W opiece nad nim pomaga Mżawka, młodziutka karmicielka, która nie tak dawno wstąpiła w szeregi Klanu Nocy, wraz z dwójką potomków - Ikrą oraz Kijanką. Po tym wydarzeniu, na Srebrną Skórkę odchodzi także starsza Mrówczy Kopiec i medyczka, Strzyżykowy Promyk, której miejsce w lecznicy zajmuje Różana Woń. W międzyczasie, na prośbę Wieczornej Gwiazdy, nowej liderki Klanu Wilka, Srocza Gwiazda udziela im pomocy, wyznaczając nieduży skrawek terenu na ich nowy obóz, w którym mieszkać mogą do czasu, aż z ich lasu nie znikną kłusownicy. Wyprowadzka następuje jednak dopiero po kilku księżycach, podczas których wielu wojowników zdążyło pokręcić nosem na swoich niewdzięcznych sąsiadów.

W Klanie Wilka

Po terenach zaczynają w dużych ilościach wałęsać się ludzie, którzy wraz ze swoją sforą, coraz pewniej poruszają się po wilczackich lasach. Dochodzi do ataku psów. Ich pierwszą ofiarą padł Wroni Trans, jednak już wkrótce, do grona zgładzonych przez intruzów wojowników, dołącza także sam Błękitna Gwiazda, który został śmiertelnie postrzelony podczas patrolu, w którym towarzyszyła mu Płonąca Dusza i Gronostajowy Taniec. Po przekazaniu wieści klanowi, w obozie panuje chaos. Wojownikom nie pozostaje dużo możliwości. Zgodnie z tradycją, Wieczorna Mara przyjmuje pozycję liderki i zmienia imię na Wieczorną Gwiazdę. Podczas kolejnych prób ustalenia, jak duży problem stanowią panoszący się kłusownicy, giną jeszcze dwa koty - Koszmarny Omen i Zapomniany Pocałunek. Zapada werdykt ostateczny. Po tym, jak grupa wysłanników powróciła z Klanu Nocy, przekazując wieść, iż Srocza Gwiazda zgodziła się udzielić wilczakom pomocy, cały klan przenosi się do małego lasku niedaleko Kolorowej Łąki, który stanowić ma ich nowy obóz. Następne księżyce spędzają na przydzielonym im skrawku terenu, stale wysyłając patrole, mające sprawdzać sytuację na zajętych przez dwunożnych terenach. W międzyczasie umiera najstarsza członkini Klanu Wilka, a jednocześnie była liderka - Stokrotkowa Polana, która zgodnie ze swą prośbą odprowadzona została w okolice grobu jej córki, Szakalej Gwiazdy. W końcu, jeden z patroli wraca z radosną nowiną - wraz z nastaniem Pory Nagich Drzew, dwunożni wynieśli się, pozostawiający po sobie jedynie zniszczone, zwietrzałe obozowisko. Wieczorna Gwiazda zarządza powrót.

W Owocowym Lesie

Po długim oczekiwaniu nowym zastępcą Owocowego Lasu została ogłoszona Sówka. Niestety jest to jedyne pozytywne wydarzenie jakie spotkało społeczność w ostatnim czasie. Jakiś czas po mianowaniu zwiadowczyni stała się rzecz potworna! Cały Owocowy Las obudził się bez śladu głównej medyczki, jej ucznia oraz dwójki rodzeństwa kocura. Zdruzgotana Świergot zgodziła się przejąć rolę medyka, a wybrani stróże – Orzeszek i Puma – są zobowiązani do pomocy jej na tym stanowisku.
Daglezjowa Igła w razie spotkania uciekinkerów wydała rozkaz przegonienia ich z terytorium Owocowego Lasu. Nie wie jednak, że szamanka za jej plecami dyskretnie prosi zaufanych wojowników i zwiadowców, aby każdy ewentualny taki przypadek natychmiastowo zgłaszać do niej. Tylko do niej.
Obóz Owocniaków huczy natomiast od coraz bardziej wstrząsających teorii, co takiego mogło stać się z czwórką zaginionych kotów. Niektórzy już wróżą własnej społeczności upadek.

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Miot w Klanie Wilka!
(jedno wolne miejsce!)

Miot w Klanie Burzy!
(brak wolnych miejsc!)

Miot w Owocowym Lesie!
(jedno wolne miejsce!)

Rozpoczęła się kolejna edycja Eventu NPC! Aby wziąć udział, wystarczy zgłosić się pod postem z etykietą „Event”! | Zmiana pory roku już 3 listopada, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

23 kwietnia 2021

Od Niezapominajkowej Łapy CD. Orzechowego Zmierzchu

Zamrugał zdezorientowany. Łzy wypełniły jego ślipia. Pomimo że jego pamięć zawodziła, czuł jak bardzo przywiązany był do zmarłej kocicy. Kłucie w klatce piersiowej sprawiło, że niewyraźne wspomnienia wypełniły jego głowę. 
— M-mogłabyś... mogłabyś zostawić mnie s-samego? — poprosił cicho, zakrywając pysk. 
Głupio było mu płakać przed domniemaną siostrą. Szylkretka spojrzała na niego smutno. Jej też było ciężko. Może nie powinien się od niej teraz odcinać, ale musiał pierw ułożyć wszystko w swojej głowie. A potem rozmawiać. 
— Dobrze. — miauknęła ciężko kotka. — Jak coś to wiesz gdzie mnie szukać, Niezapominajku.
Kocur uśmiechnął się przez łzy. Niezapominajek, co za ironiczne imię. 

* * *

Wystarczyło parę godzin i przespanie się, a kocurek już kojarzył większość rzeczy ze swojego życia. Mglisty Sen powiedziała mu, że czasem przy mocnym upadku traci się pamięć. Niezapominajek dobrze pamiętał, jak spojrzał na nią przerażony. Nie rozumiał czemu nikt na treningach o tym ich nie ostrzegał. Cieszył się, że chociaż nie stracił pamięci na zawsze. Nie wiedział czy odnalazłby się z powrotem w klanie. 
— Niezapominajkowa Łapo! — usłyszał głos siostry. 
Odwrócił się w stronę kotki. Pamiętał jak do niedawna chodziła cały czas smutna, wydawało mu się, że na trochę się to u niej poprawiło. Lecz ostatnio znów zdawała się jakaś nieswoja. Nerwowa. Może coś z Jabłkową Bryzą? Kocurek zastanawiał się czy kotka w ogóle wie o tym jak się robi kociaki. Nie żeby on wiedział. Może powinien poprosić tatę o lekcje dla nich? Albo wujka? Choć tata był chyba lepszym wyborem, Orzechowy Zmierzch czasem była dziwnie niemiła dla ich wujka. 
— Coś się stało? 
Kotka na początku zrobiła wielkie oczy, jakby nie wiadomo co się stało. 
— N-nie? A czemu pytasz? 
Niezapominajek przekręcił łebek. Coś tu mu nie grało. Może coś pomiędzy Jabłkową Bryzą a nią się stało? Obydwoje byli jacyś dziwni. 
— Bo mnie wołałaś. 
—  Aa... — odetchnęła. —  Chciałbyś się ze mną przejść po kwiaty? No wiesz na grób mamy. —  zaproponowała cicho. 
Van kiwnął. Zaczął dreptać w stronę wyjścia z obozu. 
— Myślisz, że kwitną już jakieś wrzosy?
Kotka wzruszyła ramionami. 
— Nie znam się aż na kwiatach. —  przyznała.
Szybko znaleźli się na łące. Drobne polne kwiaty wyrastały z wszelakich zakamarków. Niezapominajek cieszył się z pory nowych liści. Świat od razu wydawał się pozytywniejszy. Ciepło zachęcało do wyjścia z legowiska i zrobienia ze sobą czegoś pożytecznego.
— Te spodobałyby się Jabłkowej Bryzie. — stwierdził, pokazując niebieskie kwiatki.
— Co? — mruknęła zdezorientowana Orzechowy Zmierzch.
Niezapominajkowa Łapa uśmiechnął się lekko. 
— Kiedyś widziałem jak na nie patrzy. Chyba je lubi. — mruknął. — Przynamniej ja bym się z nich ucieszył. — wyszczerzył się do siostry. 
Wojowniczka nadal spoglądała na niego z nieodgadnionym spojrzeniem. 
— Nie rozumiem do czego dążysz. 
— Do niczego. Niczego. — miauknął Niezapominajek z uśmiechem. 
Orzechowy Zmierzch była taka urocze ze swoją skrytością w tej sprawie. 
— Po prostu weźmy i je. Najwyżej ja wręczę je Jabłkowej Bryzie. 
— Okay...? Mglisty Sen nie powinna cię obejrzeć? Chyba znów ci gorzej. 
Kocurek zaśmiał się sztucznie. 
— Ale tyś śmieszna. 
— A ty przygłupi. — odgryzła się siostra z lekkim zmartwieniem w ślipiach. 
Niezapominajek westchnął. Po tym jak wyszedł od medyka obiecał sobie, że już nie będzie robił takich niebezpiecznych rzeczy. Niepotrzebnie naraził siostrę na stres. Już i tak miała go za wiele. Chciał, żeby kotka bardziej podzieliła się z nim swoimi problemami. Widział dobrze jak chodzi. Cała spięta. W nerwach. Futro na karku niemal zawsze zjeżone. 
— Kocham cię. — miauknął do kotki, ocierając się o nią polikiem. — Pamiętaj o tym, dobrze? I jakby coś się działo mów. Od razu. 

<Orzech?>


Brak komentarzy:

Prześlij komentarz