BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.

W Klanie Klifu

Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.

W Klanie Nocy

Świat żywych w końcu opuszcza obarczony klątwą Błotnistej Plamy Czapli Taniec. Po księżycach spędzonych w agonii, której nawet najsilniejsze zioła nie były mu w stanie oszczędzić, ginie z łap własnego męża - Wodnikowego Wzgórza, który został przez niego zaatakowany podczas jednego z napadów agresji. Wojownik staje się przygnębiony, jednak nadal wypełnia swoje obowiązki jako członek Klanu Nocy, a także ojciec dla ich maleńkiego synka - Siwka. Kocurek został im podarowany przez rodzącą na granicy samotniczkę, która w zamian za udzieloną jej pomoc, oddała swego pierworodnego w łapy obcych. W opiece nad nim pomaga Mżawka, młodziutka karmicielka, która nie tak dawno wstąpiła w szeregi Klanu Nocy, wraz z dwójką potomków - Ikrą oraz Kijanką. Po tym wydarzeniu, na Srebrną Skórkę odchodzi także starsza Mrówczy Kopiec i medyczka, Strzyżykowy Promyk, której miejsce w lecznicy zajmuje Różana Woń. W międzyczasie, na prośbę Wieczornej Gwiazdy, nowej liderki Klanu Wilka, Srocza Gwiazda udziela im pomocy, wyznaczając nieduży skrawek terenu na ich nowy obóz, w którym mieszkać mogą do czasu, aż z ich lasu nie znikną kłusownicy. Wyprowadzka następuje jednak dopiero po kilku księżycach, podczas których wielu wojowników zdążyło pokręcić nosem na swoich niewdzięcznych sąsiadów.

W Klanie Wilka

Po terenach zaczynają w dużych ilościach wałęsać się ludzie, którzy wraz ze swoją sforą, coraz pewniej poruszają się po wilczackich lasach. Dochodzi do ataku psów. Ich pierwszą ofiarą padł Wroni Trans, jednak już wkrótce, do grona zgładzonych przez intruzów wojowników, dołącza także sam Błękitna Gwiazda, który został śmiertelnie postrzelony podczas patrolu, w którym towarzyszyła mu Płonąca Dusza i Gronostajowy Taniec. Po przekazaniu wieści klanowi, w obozie panuje chaos. Wojownikom nie pozostaje dużo możliwości. Zgodnie z tradycją, Wieczorna Mara przyjmuje pozycję liderki i zmienia imię na Wieczorną Gwiazdę. Podczas kolejnych prób ustalenia, jak duży problem stanowią panoszący się kłusownicy, giną jeszcze dwa koty - Koszmarny Omen i Zapomniany Pocałunek. Zapada werdykt ostateczny. Po tym, jak grupa wysłanników powróciła z Klanu Nocy, przekazując wieść, iż Srocza Gwiazda zgodziła się udzielić wilczakom pomocy, cały klan przenosi się do małego lasku niedaleko Kolorowej Łąki, który stanowić ma ich nowy obóz. Następne księżyce spędzają na przydzielonym im skrawku terenu, stale wysyłając patrole, mające sprawdzać sytuację na zajętych przez dwunożnych terenach. W międzyczasie umiera najstarsza członkini Klanu Wilka, a jednocześnie była liderka - Stokrotkowa Polana, która zgodnie ze swą prośbą odprowadzona została w okolice grobu jej córki, Szakalej Gwiazdy. W końcu, jeden z patroli wraca z radosną nowiną - wraz z nastaniem Pory Nagich Drzew, dwunożni wynieśli się, pozostawiający po sobie jedynie zniszczone, zwietrzałe obozowisko. Wieczorna Gwiazda zarządza powrót.

W Owocowym Lesie

Społeczność z bólem pożegnała Przebiśniega, który odszedł we śnie. Sytuacja nie wydawała się nadzwyczajna, dopóki rodzina zmarłego nie poszła go pochować. W trakcie kopania nagrobka zostali jednak odciągnięci hałasem z zewnątrz, a kiedy wrócili na miejsce… ciała ukochanego starszego już nie było! Po wszechobecnej panice i nieudanych poszukiwaniach kocura, Daglezjowa Igła zdecydowała się zabrać głos. Liderka ogłosiła, że wyznaczyła dwa patrole, jakie mają za zadanie odnaleźć siedlisko potwora, który dopuścił się kradzieży ciała nieboszczyka. Dowódcy patroli zostali odgórnie wyznaczeni, a reszta kotów zachęcana nagrodami do zgłoszenia się na ochotników członkostwa.
Patrole poszukiwacze cały czas trwają, a ich uczestnicy znajdują coraz to dziwniejsze ślady na swoim terenie…

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Znajdki w Klanie Nocy!
(brak wolnych miejsc!)

Miot w Owocowym Lesie!
(jedno wolne miejsce!)

Miot w Klanie Nocy!
(jedno wolne miejsce!)

Rozpoczęła się kolejna edycja Eventu NPC! Aby wziąć udział, wystarczy zgłosić się pod postem z etykietą „Event”! | Zmiana pory roku już 24 listopada, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

30 marca 2021

Od Nocnego Pióra

  Obudziła się późnym rankiem, cała obolała oraz zmęczona. Spodziewała się wokół siebie…  Błota. Czyli tego co zazwyczaj zauważała po wstaniu z legowiska. Dziś było inaczej. Obudziła się obok dołu. Dopiero wtedy sobie wszystko przypomniała. Kocimiętka. Kocimiętka. I jeszcze raz kocimiętka. Dalej była w tej dziurze wykonanej specjalnie dla niej? Nie, przecież w końcu z niej wyszła. Leżała obok, skryta w krzakach, niezdolna do poruszenia się w jakąkolwiek stronę. Była wykończona.
    Pamiętała niewiele, ale niestety podczas ćpania jak już przyszli medycy, miała dość jasną świadomość. Wcześniej… Tylko jakieś tańce, przezwisko Chmurka oraz gejowanie dwóch uczniów medyka. Tyle. Potem nagły przeskok do czegoś, co wyglądało na próbę podtopienia, mylenie z innym kotem i wrzucenie do dołu, za bycie agresywną. Wspaniale- pogratulowała sobie w myśli- Informacje już pewnie krążą po klanach. A ona miała dość wszystkiego. Do tego złość na samą siebie. Ona? Ćpała? Najwyraźniej. Z Bursztynem, no już najwyraźniej znajomym, oraz Deszczem. Było… Ciekawie. Skończyło się źle, lecz wciąż była szczęśliwa. Dlaczego? Bo wtedy nie czuła smutku. Nie było tego poczucia samotności, tylko chęć zjedzenia jeszcze kilku listków. Spodobało jej się to. Po prostu. Może powinna więcej tego brać? Ale nie wiedziała gdzie rośnie. Jak dokładnie wygląda. Ani… Smaku. Bo kiedy tylko zażyła, zanużyła się w krainie tęczy. 
   Jedno było pewne. Nie zje ani odrobiny w najbliższym czasie. Nawet podczas następnego zgromadzenia. Tak! Chciała na nie i tak iść. Pomimo całej tej sytuacji… Na nich działy się niezłe dramy. A kamyki nie mogły zaczekać. W żadnym przypadku. Jednak kocimiętka jeszcze kiedyś zawita w jej życiu. W konieczności lub nawet bez większego powodu… 
   Powoli wstała z miejsca, szybko kierując się w stronę pierwszych lepszych krzaków. Starała się znaleźć trasę, którą mogła wrócić do domu. Rozglądała się na boki. Nic sobie nie przypominała. Przecież nie mogła zapomnieć drogi do legowiska! Naprawdę? To było… Zbyt niedorzeczne! Ale jednak. Westchnęła cicho. Coś z nią nie tak czy nie ma orientacji w terenie a zapachy wywiało? Sama nie wiedziała jak odpowiedzieć. Powoli skierowała się w stronę mokradeł. Może znajdzie ścieżkę do domu… Albo i nie. 

***


    Udało jej się odnaleźć legowisko. Jaka była szczęśliwa! Niby wróciła dopiero wieczorem, gdy słońce zaczynało znikać, ale była zadowolona. Nie przewróciła się po drodze, szła całkiem trzeźwa. Nawet nie myślała o kocimiętce! No, tylko teraz. Prychnęła. Sama dała sobie radę, może umie sama żyć? W spokoju. Lepiej i tak by było, gdyby ci medycy zajęli się samymi sobą. Teraz z całej sytuacji pewnie wyniknęła jakaś drama. Aż współczuła Bursztynowej Łapie i Deszczowej Łapie. Ona miała spokój, ich mentorzy pewnie już przygotowali dla nich sprzątanie u starszyzny lub w żłobku. Niestety, zdała sobie sprawę, jak dużo czasu minęło od wygnania. Nie kojarzyła rudego, a chyba z tego co pamiętała, żył w Klanie Wilka. Może urodził się potem… Ale ciążył w niej smutek. Bo nie wiedziała co się dzieje w społeczności. Była odcięta od innych, mieszkała sama, bez nikogo. Ale no cóż. To chyba była jej wina. Położyła się na mokrym od deszczu posłaniu, by z powrotem marzyć o wydarzeniach minionego wieczoru.


Posted by
.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)