Od Konwaliowej Łapy CD. Orlikowej Łapy

– Z ciekawości, dlaczego się o nią spytałaś? – zaciekawił się śnieżny uczeń. Kotka nie wiedziała co odpowiedzieć. Przecież nie może powiedzieć: "Hallo, Cętka lubi cię bardziej, niż tylko jako przyjaciela". Po co ona to robiła? No dobra, naważyłaś sobie piwa i teraz musisz je wypić.
Konwalia podrapała się za uchem.
– Um… Po prostu. Cętka bardzo cię lubi i często cię chwali, i w ogóle. Pomyślałam, że warto było by cię spytać, co ty o niej sądzisz. – Biało-czarna próbowała zachować zimną krew i nie odwalać robotę za Cętkowaną Łapę, koteczka sama powinna wyznać mu miłość.
– Chwali? Aha, ok.
Orlikowa Łapa wyglądała na zdezorientowanego. Czy on jest ślepy, że nie widzi, że ktoś się w nim zakochał? Chyba tak. Nawet kot z jednym okiem podejrzewał Cętkę o to, że żywi jakieś uczucie do niego. Może nie dopuszcza do siebie tej myśli, bo nie chcę mieć kotki albo coś innego? Może nie przepada za nią? Może tak naprawdę nienawidzi jej? – Konwalia zaczynała analizować wszelkie zachowania ucznia – Może się jej boi? Może… – Na Klan Gwiazdy jakie ja kryminały wymyślam! – Kotka krzyknęła w myślach.
– Cętkowana Łapa bardzo cię lubi… – zaczęłam wiercić pazurem w ziemi i mówić szeptem prawie niesłyszalnie – Hm… chyba z-znaczysz d-dla niej coś więcej n-niż p-przyjaciel… A-Ale j-ja nie wiem, więc. Nie wiem o co z tym chodzi. Nic nie słyszałeś. Nie, nie, nie – próbowałam wycofać swoje słowa. Nie chciałam się mieszać.
– C-co? Co "nie"? O co chodzi?!
– Znaczy… to już nieważne. Powinieneś pogadać sam chyba z n-nią – zaczęłam się jąkać.
– W sensie? Wyjaśni mi to. – Coraz bardziej chyba panikował uczeń. – Co to znaczy?
– Mówiłam, że nic nie mówiłam.
Uczeń wyglądał już zupełnie na zdezorientowanego. Rozglądał się do około jak by czegoś szukał. .
– A Cętka jest w stanie wyjaśnić mi to? – zapytał się biały Kocurek.
– W sensie, że co?
– Nie udawaj, że nie wiesz.
– Ona chyba sama nie wie o co chodzi, ale cóż… Dobra tam, nieważne. Ja idę segregować zioła, bo zapowiada się na to, że Cętkowana Łapa zrobi ze mnie zaraz karmę dla wron – popędziłam do schowka na zioła i schowałam się za plecami mojego mentora.
– Co się dzieje, Konwaliowa Łapo? – zapytał się rozśmieszony.
– Ciii… Jak by co to mnie nie ma – szepnęłam mu do ucha.
– O-Ok?

<Orlikowa Łapo?>

Uwaga od KG - koty nie wiedzą, co to jest piwo