BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Klan Burzy znów stracił lidera przez nieszczęśliwy wypadek, zabierając ze sobą dodatkową dwójkę kotów podczas ataku lisów. Przywództwo objął Króliczy Nos, któremu Piaszczysta Zamieć oddał swoje ówczesne stanowisko, na zastępcę klanu wybrana natomiast została Przepiórczy Puch. Wiele kotów przyjęło informację w trudny sposób, szczególnie Płomienny Ryk, który tamtego feralnego dnia stracił kotkę, którą uważał za matkę

W Klanie Klifu

Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.

W Klanie Nocy

doszło do ataku na książęta, podczas którego Sterletowa Łapa utracił jedną z kończyn. Od tamtej pory między samotnikami a Klanem Nocy, trwa zawzięta walka. Zgodnie z zeznaniami przesłuchiwanych kotów, atakujący ich klan samotnicy nie są zwykłymi włóczęgami, a zorganizowaną grupą, która za cel obrała sobie sam ród władców. Wojownicy dzień w dzień wyruszają na nieznane tereny, przeszukując je z nadzieją znalezienia wskazówek, które doprowadzą ich do swych przeciwników. Spieniona Gwiazda, która władzę objęła po swej niedawno zmarłej matce, pracuje ciężko każdego wschodu słońca, wraz z zastępczyniami analizując dostarczane im wieści z granicy.
Niestety, w ostatnich spotkaniach uczestniczyć mogła jedynie jedna z jej zastępczyń - Mandarynkowe Pióro, która tymczasowo przejęła obowiązki po swej siostrze, aktualnie zajmującej się odchowaniem kociąt zrodzonych z sojuszu Klanu Nocy oraz Klanu Wilka.

W Klanie Wilka

Kult Mrocznej Puszczy w końcu się odzywa. Po księżycach spędzonych w milczeniu i poczuciu porzucenia przez własną przywódczynię, decydują się wziąć sprawy we własne łapy. Ciężko jest zatrzymać zbieraną przez taki czas gorycz i stłumienie, przepełnione niezadowoleniem z decyzji władzy. Ich modły do przodków nie idą na marne, gdyż przemawia do nich sama dusza potępiona, kryjąca się w ciele zastępczyni, Wilczej Tajgi. Sosnowa Igła szybko zdradza swą tożsamość i przyrównuje swych wyznawców do stóp. Dochodzi do udanego zamachu na Wieczorną Gwiazdę. Winą obarczeni zostają żądni zemsty samotnicy, których grupki już od dawna były mordowane przez kultystów. Nowa liderka przyjmuje imię Sosnowa Gwiazda, a wraz z nią, w Klanie Wilka następują brutalne zmiany, o czym już wkrótce członkowie mogli przekonać się na własne oczy. Podczas zgromadzenia, wbrew rozkazowi liderki, Skarabeuszowa Łapa, uczennica medyczki, wyjawia sekret dotyczący śmierci Wieczornej Gwiazdy. W obozie spotyka ją kara, dużo gorsza niż ktokolwiek mógłby sądzić. Zostaje odebrana jej pozycja, możliwość wychodzenia z obozu, zostaje wykluczona z życia klanowego, a nawet traci swe imię, stając się Głupią Łapą, wychowanką Olszowej Kory. Warto także wspomnieć, że w szale gniewu przywódczyni bezpowrotnie okalecza ciało młodej kotki, odrywając jej ogon oraz pokrywając jej grzbiet głębokimi szramami.

W Owocowym Lesie

Społecznością wstrząsnęła nagła i drastyczna śmierć Morelki. Jak donosi Figa – świadek wypadku, świeżo mianowanemu zwiadowcy odebrały życie ogromne, metalowe szczęki. W związku z tragedią Sówka zaleciła szczególną ostrożność na terenie całego klanu i zgłaszanie każdej ze śmiercionośnych szczęki do niej.
Niedługo później patrol składający się z Rokitnika, Skałki, Figi, Miodka oraz Wiciokrzewa natknął się na mrożący krew w żyłach widok. Ciało Kamyczka leżało tuż przy Drodze Grzmotu, jednak to głównie jego stan zwracał na siebie największą uwagę. Zmarły został pozbawiony oczu i przyozdobiony kwiatami – niczym dzieło najbardziej psychopatycznego mordercy. Na miejscu nie znaleziono śladów szarpaniny, dostrzeżono natomiast strużkę wymiocin spływającą po pysku kocura. Co jednak najbardziej przerażające – sprawca zdarzenia w drastyczny sposób upodobnił wygląd truchła do mrówki. Szok i niedowierzanie jedynie pogłębił fakt, że nieboszczyk pachniał… niedawno zmarłą Traszką. Sówka nakazała dokładne przeszukanie miejsca pochówku starszej, aby zbadać sprawę. Wprowadziła także nowe procedury bezpieczeństwa: od teraz wychodzenie poza obóz dozwolone jest tylko we dwoje, a w przypadku uczniów i ról niewalczących – we troje. Zalecana jest również wzmożona ostrożność przy terenach samotniczych. Zachowanie przywódczyni na pierwszy rzut oka nie uległo zmianie, jednak spostrzegawczy mogą zauważyć, że jej znany uśmiech zaczął ostatnio wyglądać bardzo niewyraźnie.

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Znajdki w Klanie Wilka!
(brak wolnych miejsc!)

Miot w Owocowym Lesie!
(dwa wolne miejsca!)

Miot Samotników!
(jedno wolne miejsce!)

Zmiana pory roku już 30 marca, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

22 kwietnia 2020

Od Orlikowej Łapy cd. Mokrej Blizny

Szukał Mokrej Blizny z zającem w pysku. Nad jego głową zebrały się ciemne chmury. Przyspieszył kroku, węsząc w poszukiwaniu towarzysza. Nie mógł wrócić sam do obozu, bo wzbudziłoby to podjerzenie złamania zasad. Wyszedł z wojownikiem i wraz z nim musi wrócić. Inaczej mógłby ponieść bardzo poważne konsekwencje, a już wkrótce Czapla Gwiazda stanie przed wyborem, czy mianować młodego syna Ostrzenia na wojownika.
Zaczęło padać. Pierwsze drobne krople spadały z nieba na ziemię, przy okazji mocząc sierść Orlikowej Łapy. Lada moment deszcz mógł przejść w ulewę, a wtedy powrót do obozu okazałby się niemożliwy przez słabą widoczność i masę błota.
Zauważył na horyzoncie majaczącą sylwetkę Mokrej Blizny. Niebieski kocur rozglądał się, widocznie szukał białego. Od dłuższej chwili polowali oddzielnie, więc troska o młodszego okazała się wsakazana.
Orlikowa Łapa położył martwe zwierzę na ziemi.
- Mokra Blizno! - krzyknął, skacząc wysoko, aby zastępca zobaczył skaczącą, śnieżną kulkę. - Już nadchodzę!
Kocur zniknął. Nie zobaczył Orlikowej Łapy, ma dodatek zapadł się pod ziemię! Spanikowany uczeń wziął w pysk zająca i biegł na tyle, ile pozwalał ciężar upolowanego stworzenia. Futro, prawie całe przemoczone, leżało oklapnięte na ciele młodego.
Dotarł do śpiącego niebieskiego. Tylko tego brakowało. Mógł nie zostawiać dorosłego samego.
- Mokra Blizno, Mokra Blizno, proszę, obudź się. - Młodzieniec trącał łapą zastępcę. Na początku lekko, potem coraz mocniej i nachalniej. Ciągnął gęsty ogon towarzysza, tracał nosem brzuch, a kocur nadal spał. Zadziałało dopiero zatkanie dopływu tlenu do nosa niebieskiego.
- Nareszcie! Pada deszcz. Musimy wrócić do klanu - rzekł Orlikowa Łapa, gotów do kolejnego biegu.
- Nie, nie mogę... To wszystko mnie powoli wykańcza... - Oczy wojownika ponownie się zamknęły.
- Proszę, zmuś się. - Uparcie zatkał narząd węchu starszego od siebie. - Klan głoduje. Zanieśmy chociaż nornicę i zająca. Potem odpoczniesz. Obiecuję. Przygotuję ci nawet posłanie.
Przez chwilę patrzyli na siebie w milczeniu. Do działania zmotywował ich dopiero trzask błyskawicy i widok rozświetlonego nieba. Morka Blizna, bez chwili zawachania, wziął w pysk upolowaną nornicę i szybko pobiegł w kierunku obozu. Uczeń wziął przykład z Mokrego.
Powrót utrudniała ulewa. Ogromna. Wystarczyła minuta, aby cały twardy grunt stał się jednym, wielkim błotem. Koty nie zwolniły, Klan Burzy i głodującym tam mieszkańcy to była wystarczająca motywacja, aby nie zwalniać. Orlikowa Łapa czuł coraz większe zmęczenie przez długie wyjście. Kończyny wołały o odpoczynek, pragnęły odmówić dalszego posłuszeństwa wolnej woli. Biały się nie poddawał. Walczył z chwilą słabości
Dotarli do obozu. Przez mgłę zaniósł zająca przed oblicze Czaplej Gwiazdy. Słyszał pojedyńcze słowa, wypowiedziane przez Narcyzowy Pył. Nogi ugięły się pod nim. Jedyne, czego pragnął, to chwila odpoczynku.
<Mokra Blizno?>
Posted by
.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)