BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.

W Klanie Klifu

Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.

W Klanie Nocy

Świat żywych w końcu opuszcza obarczony klątwą Błotnistej Plamy Czapli Taniec. Po księżycach spędzonych w agonii, której nawet najsilniejsze zioła nie były mu w stanie oszczędzić, ginie z łap własnego męża - Wodnikowego Wzgórza, który został przez niego zaatakowany podczas jednego z napadów agresji. Wojownik staje się przygnębiony, jednak nadal wypełnia swoje obowiązki jako członek Klanu Nocy, a także ojciec dla ich maleńkiego synka - Siwka. Kocurek został im podarowany przez rodzącą na granicy samotniczkę, która w zamian za udzieloną jej pomoc, oddała swego pierworodnego w łapy obcych. W opiece nad nim pomaga Mżawka, młodziutka karmicielka, która nie tak dawno wstąpiła w szeregi Klanu Nocy, wraz z dwójką potomków - Ikrą oraz Kijanką. Po tym wydarzeniu, na Srebrną Skórkę odchodzi także starsza Mrówczy Kopiec i medyczka, Strzyżykowy Promyk, której miejsce w lecznicy zajmuje Różana Woń. W międzyczasie, na prośbę Wieczornej Gwiazdy, nowej liderki Klanu Wilka, Srocza Gwiazda udziela im pomocy, wyznaczając nieduży skrawek terenu na ich nowy obóz, w którym mieszkać mogą do czasu, aż z ich lasu nie znikną kłusownicy. Wyprowadzka następuje jednak dopiero po kilku księżycach, podczas których wielu wojowników zdążyło pokręcić nosem na swoich niewdzięcznych sąsiadów.

W Klanie Wilka

Po terenach zaczynają w dużych ilościach wałęsać się ludzie, którzy wraz ze swoją sforą, coraz pewniej poruszają się po wilczackich lasach. Dochodzi do ataku psów. Ich pierwszą ofiarą padł Wroni Trans, jednak już wkrótce, do grona zgładzonych przez intruzów wojowników, dołącza także sam Błękitna Gwiazda, który został śmiertelnie postrzelony podczas patrolu, w którym towarzyszyła mu Płonąca Dusza i Gronostajowy Taniec. Po przekazaniu wieści klanowi, w obozie panuje chaos. Wojownikom nie pozostaje dużo możliwości. Zgodnie z tradycją, Wieczorna Mara przyjmuje pozycję liderki i zmienia imię na Wieczorną Gwiazdę. Podczas kolejnych prób ustalenia, jak duży problem stanowią panoszący się kłusownicy, giną jeszcze dwa koty - Koszmarny Omen i Zapomniany Pocałunek. Zapada werdykt ostateczny. Po tym, jak grupa wysłanników powróciła z Klanu Nocy, przekazując wieść, iż Srocza Gwiazda zgodziła się udzielić wilczakom pomocy, cały klan przenosi się do małego lasku niedaleko Kolorowej Łąki, który stanowić ma ich nowy obóz. Następne księżyce spędzają na przydzielonym im skrawku terenu, stale wysyłając patrole, mające sprawdzać sytuację na zajętych przez dwunożnych terenach. W międzyczasie umiera najstarsza członkini Klanu Wilka, a jednocześnie była liderka - Stokrotkowa Polana, która zgodnie ze swą prośbą odprowadzona została w okolice grobu jej córki, Szakalej Gwiazdy. W końcu, jeden z patroli wraca z radosną nowiną - wraz z nastaniem Pory Nagich Drzew, dwunożni wynieśli się, pozostawiający po sobie jedynie zniszczone, zwietrzałe obozowisko. Wieczorna Gwiazda zarządza powrót.

W Owocowym Lesie

Społeczność z bólem pożegnała Przebiśniega, który odszedł we śnie. Sytuacja nie wydawała się nadzwyczajna, dopóki rodzina zmarłego nie poszła go pochować. W trakcie kopania nagrobka zostali jednak odciągnięci hałasem z zewnątrz, a kiedy wrócili na miejsce… ciała ukochanego starszego już nie było! Po wszechobecnej panice i nieudanych poszukiwaniach kocura, Daglezjowa Igła zdecydowała się zabrać głos. Liderka ogłosiła, że wyznaczyła dwa patrole, jakie mają za zadanie odnaleźć siedlisko potwora, który dopuścił się kradzieży ciała nieboszczyka. Dowódcy patroli zostali odgórnie wyznaczeni, a reszta kotów zachęcana nagrodami do zgłoszenia się na ochotników członkostwa.
Patrole poszukiwacze cały czas trwają, a ich uczestnicy znajdują coraz to dziwniejsze ślady na swoim terenie…

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Znajdki w Klanie Nocy!
(brak wolnych miejsc!)

Miot w Owocowym Lesie!
(jedno wolne miejsce!)

Miot w Klanie Nocy!
(jedno wolne miejsce!)

Rozpoczęła się kolejna edycja Eventu NPC! Aby wziąć udział, wystarczy zgłosić się pod postem z etykietą „Event”! | Zmiana pory roku już 24 listopada, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

27 stycznia 2020

Od Słodkiego Języka


Nie, żeby Słodka marudziła, ale w tej sytuacji naprawdę było to upierdliwe. Przez chwilę świeciło sobie słońce, a za sekundę mógł zjawić się deszcz, chyba chcący spowodować jakieś tsunami. Do tego ci Dwunożni, jak na przekór, co jakiś czas wzniecali ogień. A ona? Znowu musiała wyjść po brakujący rumianek. Było to spowodowane tym, iż ciągle parli do przodu. Ciągły wysiłek, zmęczenie fizyczne oraz psychiczne. Niespodziewane śmierci, dziwne wydarzenia, ciężko było nie zwariować. Aczkolwiek coś za coś, można powiedzieć, że sami sprowadzili na siebie taki los. Jedynym rozsądnym wyborem było zachować zimną krew, uspokoić się i liczyć na dotarcie do celu. Może nowe tereny będą jeszcze ładniejsze niż te stare? Im dłużej i intensywniej Medyczka o tym myślała, tym bardziej się ekscytowała.
Nieoczekiwanie Słodki Język słuchem uchwyciła głośny szelest. Zastrzygła uszami, a także poruszyła pyszczkiem. Zapach wydawał się dziwnie znajomy, ale tłumiła go jakaś woń.
Kotka postanowiła to zignorować, już kilka razy przydarzyło jej się coś podobnego, ale były to same fałszywe alarmy. W końcu… Po co ktoś miałby ją śledzić?
Pewnym krokiem, łapa za łapą, maszerowała tak jeszcze przez jakiś czas, aż w końcu znalazła to, czego szukała.
Pycie, białe kwiaty ze złotym pręcikiem. Unosiły nad sobą przecudowną woń.
Z pewnością żaden normalny kot nie zwróciłby na nie uwagi, ale nie Słodka.
Wiatr zawiał, jeszcze bardziej rozpylając ich aromat. Karłowata po raz ostatni wzięła ogromny wdech, po czym je zerwała.
- Piękne. - Uśmiechnęła się naprawdę troskliwie.
Z lekkiego i spokojnego transu, wyrwał ją kolejny odgłos. Niepokój rósł z każdą mijającą ją chwilą.
Wytężyła swój drugi zmysł, starając się zlokalizować źródło dźwięku. Wydawało się to całkiem łatwe, trudziła się korzystać z umiejętności, które nabyła od Pstrągowego Pysku, jeszcze za czasów treningu na Wojownika.
 Następnie przybliżyła swe ciało jak najbliżej ziemi, rozpostarła swe kończyny i… Jedyne co pamiętała to, to jak poturlała się po tym wzgórzu razem z nieznajomą i spadła na tę ściółkę. Dobrze, że nie była to ekstremalna wysokość, bo inaczej mogło się to źle dla nich skończyć.
- O nie… - Wstała, otrzepując z siebie kawałki mchu. - Chyba zapomniałam, którą drogą tutaj przyszłam…
Niemiłosiernie bolała ją głowa. Czuła się gorzej niż po przedawkowaniu kocimiętki z Aronią. Siedziała, próbując dojść do siebie. Nawet nie zwróciła uwagi na główną przyczynę tego zamieszania, a powinna… Dopiero kiedy spojrzała przed siebie, jej ślepiom ukazała się czekoladowa, smukła samiczka. Ów kotka bywała sobie spokojnie, jak gdyby nigdy nic, zajmując się codzienną toaletą.
Słodka obejrzała się jeszcze kilka razy za siebie, po czym zapytała:
- N-nic ci… Nie jest?
Być może istniało logiczne wytłumaczenie, na zaistniałą sytuację. Kim ona była?


<Iskro, skarbie? :3>
Posted by
.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)