*akcja toczy się przed śmiercią Gęsiego Pióra*
– Mamo, nieee – zamiauczał Ostrokrzewik, gdy Gęsie Pióro wreszcie złapała go i zaczęła energicznie wylizywać. – Ja nieee chcę!
– Cicho bądź, spójrz tylko na siebie – mruknęła, wcale nie uwalniając go z tych tortur. – Jesteś kotem czy latającym kłębkiem liści?
– Latającym kłębkiem liści – burknął niezadowolony, wciąż próbując się wyrwać.
Jego wszelkie wysiłki na nic się nie zdawały, a na domiar złego dostrzegł, że Szafirek cicho się z niego podśmiewa. Rzucił mu urażone spojrzenie. Zdrajca.
– Nie wierć się tak, już prawie skończyłam – zwróciła uwagę mama.
Wydał z siebie niewyraźny pomruk i przestał się rzucać.Tak jakby nie mógł biegać tak jak był… Czemu mama upiera się, żeby tak często ich myć? Na szczęście jego męka skończyła się całkiem szybko i Gęsie Pióro zawołała Szafirka. O taaak, dobrze mu tak.
– Nie, nie! – zaprotestował sam czekoladowy kocurek. – Idziemy od najstarszego, czyli teraz Leszczynek – wskazał swojego braciszka odsuwając się na bezpieczną odległość.
Kotka wzniosła oczy ku niebu; lub raczej krzewowi nad ich głowami; i z cichym westchnięciem sięgnęła do Leszczynka, który specjalnie nie protestował.
Fascynujące. Ta ruda kulka, która płacze gdy usłyszy świergot ptaka i boi się własnego cienia, dobrowolnie zgadza się na najgorszą torturę tego świata? Ostrokrzewik nadal nie potrafił zrozumieć zawiłego charakteru swojego brata.
Nagle od strony wejścia rozległ się nieznany do tej pory kociakom głos.
– Um, Gęsie Pióro, Biały Puchu, przyniosłam wam świeżą zwierzynę. – Do żłobka weszła mała, pręgowana kotka, trzymająca pulchną mysz.
Obie królowe wstały i podeszły do uczennicy, a Leszczynek wrócił do reszty rodzeństwa.
– Ha, wygrałem – oznajmił szczęśliwy Szafirek. – Uciekłem jej!
– M-mycie nie jest przecież aż t-takie złe - zauważył niepewnie rudy kocurek.
Ostrokrzew spojrzał na niego nieprzekonany.
– Mycie JEST złe - oznajmił, ale bojąc się przybić młodszego, który i tak odzywał się najrzadziej, szybko dodał z podziwem: – nie wierzę, że potrafisz znosić to z własnej woli!
– Ta kotka to uczennica? – Szafirek zmienił temat, wskazując na przybyłą. – Mama powiedziała do niej ,,Jasołcza Łapo'' czy jakoś tak.
Ostrokrzewik natychmiast spojrzał na szarą kotkę z ciekawością.
– Musimy ją spytać! – zdecydował i pognał w jej stronę.
Uczennica mówiła właśnie coś do Zawilca, który przydreptał razem z mamą się przywitać, kiedy najstarszy z kociaków przerwał jej bez śladu wyrzutów sumienia:
– Jesteś uczennicą? Trenujesz już na wojowniczkę? Umiesz walczyć? A polować? Opowiedz jak to jest, prosimy! – zarzucił ją pytaniami, gdy reszta rodzeństwa dopiero go dogoniła.
<Jaskółcza Łapo?>
BLOGOWE WIEŚCI
BLOGOWE WIEŚCI
W Klanie Burzy
Klan Burzy znów stracił lidera przez nieszczęśliwy wypadek, zabierając ze sobą dodatkową dwójkę kotów podczas ataku lisów. Przywództwo objął Króliczy Nos, któremu Piaszczysta Zamieć oddał swoje ówczesne stanowisko, na zastępcę klanu wybrana natomiast została Przepiórczy Puch. Wiele kotów przyjęło informację w trudny sposób, szczególnie Płomienny Ryk, który tamtego feralnego dnia stracił kotkę, którą uważał za matkęW Klanie Klifu
Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.W Klanie Nocy
doszło do ataku na książęta, podczas którego Sterletowa Łapa utracił jedną z kończyn. Od tamtej pory między samotnikami a Klanem Nocy, trwa zawzięta walka. Zgodnie z zeznaniami przesłuchiwanych kotów, atakujący ich klan samotnicy nie są zwykłymi włóczęgami, a zorganizowaną grupą, która za cel obrała sobie sam ród władców. Wojownicy dzień w dzień wyruszają na nieznane tereny, przeszukując je z nadzieją znalezienia wskazówek, które doprowadzą ich do swych przeciwników. Spieniona Gwiazda, która władzę objęła po swej niedawno zmarłej matce, pracuje ciężko każdego wschodu słońca, wraz z zastępczyniami analizując dostarczane im wieści z granicy.Niestety, w ostatnich spotkaniach uczestniczyć mogła jedynie jedna z jej zastępczyń - Mandarynkowe Pióro, która tymczasowo przejęła obowiązki po swej siostrze, aktualnie zajmującej się odchowaniem kociąt zrodzonych z sojuszu Klanu Nocy oraz Klanu Wilka.
W Klanie Wilka
Kult Mrocznej Puszczy w końcu się odzywa. Po księżycach spędzonych w milczeniu i poczuciu porzucenia przez własną przywódczynię, decydują się wziąć sprawy we własne łapy. Ciężko jest zatrzymać zbieraną przez taki czas gorycz i stłumienie, przepełnione niezadowoleniem z decyzji władzy. Ich modły do przodków nie idą na marne, gdyż przemawia do nich sama dusza potępiona, kryjąca się w ciele zastępczyni, Wilczej Tajgi. Sosnowa Igła szybko zdradza swą tożsamość i przyrównuje swych wyznawców do stóp. Dochodzi do udanego zamachu na Wieczorną Gwiazdę. Winą obarczeni zostają żądni zemsty samotnicy, których grupki już od dawna były mordowane przez kultystów. Nowa liderka przyjmuje imię Sosnowa Gwiazda, a wraz z nią, w Klanie Wilka następują brutalne zmiany, o czym już wkrótce członkowie mogli przekonać się na własne oczy. Podczas zgromadzenia, wbrew rozkazowi liderki, Skarabeuszowa Łapa, uczennica medyczki, wyjawia sekret dotyczący śmierci Wieczornej Gwiazdy. W obozie spotyka ją kara, dużo gorsza niż ktokolwiek mógłby sądzić. Zostaje odebrana jej pozycja, możliwość wychodzenia z obozu, zostaje wykluczona z życia klanowego, a nawet traci swe imię, stając się Głupią Łapą, wychowanką Olszowej Kory. Warto także wspomnieć, że w szale gniewu przywódczyni bezpowrotnie okalecza ciało młodej kotki, odrywając jej ogon oraz pokrywając jej grzbiet głębokimi szramami.W Owocowym Lesie
Społecznością wstrząsnęła nagła i drastyczna śmierć Morelki. Jak donosi Figa – świadek wypadku, świeżo mianowanemu zwiadowcy odebrały życie ogromne, metalowe szczęki. W związku z tragedią Sówka zaleciła szczególną ostrożność na terenie całego klanu i zgłaszanie każdej ze śmiercionośnych szczęki do niej.Niedługo później patrol składający się z Rokitnika, Skałki, Figi, Miodka oraz Wiciokrzewa natknął się na mrożący krew w żyłach widok. Ciało Kamyczka leżało tuż przy Drodze Grzmotu, jednak to głównie jego stan zwracał na siebie największą uwagę. Zmarły został pozbawiony oczu i przyozdobiony kwiatami – niczym dzieło najbardziej psychopatycznego mordercy. Na miejscu nie znaleziono śladów szarpaniny, dostrzeżono natomiast strużkę wymiocin spływającą po pysku kocura. Co jednak najbardziej przerażające – sprawca zdarzenia w drastyczny sposób upodobnił wygląd truchła do mrówki. Szok i niedowierzanie jedynie pogłębił fakt, że nieboszczyk pachniał… niedawno zmarłą Traszką. Sówka nakazała dokładne przeszukanie miejsca pochówku starszej, aby zbadać sprawę. Wprowadziła także nowe procedury bezpieczeństwa: od teraz wychodzenie poza obóz dozwolone jest tylko we dwoje, a w przypadku uczniów i ról niewalczących – we troje. Zalecana jest również wzmożona ostrożność przy terenach samotniczych. Zachowanie przywódczyni na pierwszy rzut oka nie uległo zmianie, jednak spostrzegawczy mogą zauważyć, że jej znany uśmiech zaczął ostatnio wyglądać bardzo niewyraźnie.
W Betonowym Świecie
nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz