Od Mokrej Blizny CD Cienistej Łzy

Cienista Łza uciekła ponownie, tym razem o wiele dalej. Ona chyba nie zdała sobie sprawy z tego, że przebiegła wzdłuż terytorium Klanu Nocy!
I właśnie dlatego ja, jako ten starszy, szedłem jej tropem modląc się, by nikogo nie spotkała. Stąpałem cicho, uprzednio tarzając się w pierwszej lepszej kępie liści.
Na osty i ciernie! Dlaczego tak uciekła? Przecież nie musiała mi odpowiadać, a wybrała najgorszą z opcji. Jeśli teraz ją ktoś złapie, nie będę w stanie jej obronić.
Byłem w połowie terenów Klanu Nocy, gdy poczułem coraz to wyraźniejszy zapach młodej wojowniczki. Przyspieszyłem, zwinnie wirując między drzewami, po chwili wdrapując się na jedno z nich i idąc górą. Powoli, ostrożnie wbijałem pazury w grube gałęzie, a gdy usłyszałem jakikolwiek dźwięk, stawałem wpół kroku. Gdy mijał, szedłem dalej.
Dotarłem do ziemi niczyich, czyli Wielkiego Drzewa gdzie klany mają zgromadzenia. Zapach był tutaj najsilniejszy, a po chwili wśród ciemności dostrzegłem wtapiającą się w tło sylwetkę kotki.
Odetchnąłem z ogromną ulgą, bo wygląda na to, iż na nikogo nie wpadła, ale i tak prędzej czy później nas wywęszą.
 Zeskoczyłem cicho z drzewa, podchodząc bliżej. Spała twardo u stóp głazu, na który wychodzą liderzy.
Zrobiłem krok w przód, ale nie poruszyła się. Naprawdę musiała być wyczerpana.
- I co ja mam robić? - Spytałem samego siebie, siadając obok śpiącej.
Wprawdzie, sam byłem nieco zmęczony, ale częste nocne treningi sprawiły, iż potrafiłem oprzeć się senności. Priorytetem było zabranie kotki z powrotem na nasze tereny. Tutaj, jeśli nas zaatakują, nikt nie będzie ich sądził - w końcu ziemia niczyja, a tylko z czystej głupoty można zajść tu samemu.
 Jej ciało nagle zadrżało, a ja poczułem chłodniejszy wiatr. Rozejrzałem się, po chwili idąc w kierunku lasu i biorąc w pysk kilka liści. Zrobiłem tak parę kursów, aż nie przykryłem ciała młodszej tak, by ją przykryć i jednocześnie zamaskować zapach.
Ale ze mnie geniusz!
Wtedy położyłem się obok i czuwałem.
Mijały długie uderzenia serca, słyszałem koniki polne, a gdy strzyknąłem uszami dałem radę usłyszeć biegnącego niedaleko zająca. Żadnych jednak kroków kota, co nieco mnie uspokoiło.
 Był już środek nocy, księżyc zawitał wysoko na niebie, a Srebrna Skórka cudownie lśniła w jego blasku. Patrzyłem w górę, pytając w myślach przodków; co robić? Budzić ją? Zanieść?...
 W sumie nie głupia opcja. Kotka jest drobna, a wzięcie jej na grzbiet bądź za kark nie powinno stanowić problemu.
Powoli i delikatnie podniosłem pyskiem jej ciało, przerzucając je na grzbiet. Głowę miała na moich barkach, a reszta na ciele. Powoli, bo z dodatkowym ciężarem, zacząłem iść w kierunku naszych terenów, będąc świadomym tego, iż jeśli na kogoś wpadnę, nie będę w stanie nas obronić. Musiałbym ją budzić, ale będzie na mnie zła...poza tym, ja wytrzymam jeszcze... trochę...
Wlokłem łapę za łapą, uważając by ciało kotki nie zsunęło się. Dotarłem do dzielącego Klan Nocy i Burzy strumienia.
Po długim rozmyślaniu, oraz wybieraniu najlepszej opcji, wszedłem do zimnej wody. Miałem do wyboru iść aż do pnia, po którym zazwyczaj przechodzi się między terenami, pójście droga przez Klan Wilka (co było chyba najgorszą z opcji) lub to. Samo wejście do strumienia było najgorsze. Czułem jak moje futro robi się ciężkie, bałem się, iż nagły chłód wody zbudzi wojowniczkę, a ona zsunie się z mojego grzbietu i spadnie do wody.
Wyszedłem na brzeg, będąc z siebie naprawdę dumnym, iż przepłynąłem, co prawda słabo i powoli strumień.
Oddaliłem się kilka długości lisa od wody, zdejmując drobne ciało kotki ze swojego grzbietu. Spała dalej, jednak już nie kamiennym snem. Jak tak spojrzałem na niebo, zaczęło się rozjaśniać.
Więc teraz co? Zostawić ją i iść do obozu się przespać, czy zostać i czekać aż sama wstanie? A może... położyć się obok? Mogę tak w ogóle?
Potrząsnąłem głową, ruszając nerwowo ogonem. Naprawdę padałem z łap, a wizja czekania na jej wstanie nie była fajna. Nie mogłem jej też tak zostawić, co by sobie pomyślała?
Westchnąłem cicho, po czym położyłem się obok niej, ale nie zbyt blisko, dość szybko odpływając.

<Cieniu? a to ci przygoda X D wiem, że z tym noszeniem na grzbiecie trochę nierealnie ale nie chciałam cię budzić:3>