BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.

W Klanie Klifu

Do klanu szczęśliwie (chociaż zależy kogo się o to zapyta) powróciła zaginiona medyczka, Liściaste Futro. Niestety nawet jej obecność nie mogła powstrzymać ani katastrofy, jaką była szalejąca podczas Pory Nagich Liści epidemia zielonego kaszlu, ani utraty jednego z żyć przez Srokoszową Gwiazdę na zgromadzeniu. Aktualnie osłabieni klifiacy próbują podnieść się na łapy i zapomnieć o katastrofie.

W Klanie Nocy

Świat żywych w końcu opuszcza obarczony klątwą Błotnistej Plamy Czapli Taniec. Po księżycach spędzonych w agonii, której nawet najsilniejsze zioła nie były mu w stanie oszczędzić, ginie z łap własnego męża - Wodnikowego Wzgórza, który został przez niego zaatakowany podczas jednego z napadów agresji. Wojownik staje się przygnębiony, jednak nadal wypełnia swoje obowiązki jako członek Klanu Nocy, a także ojciec dla ich maleńkiego synka - Siwka. Kocurek został im podarowany przez rodzącą na granicy samotniczkę, która w zamian za udzieloną jej pomoc, oddała swego pierworodnego w łapy obcych. W opiece nad nim pomaga Mżawka, młodziutka karmicielka, która nie tak dawno wstąpiła w szeregi Klanu Nocy, wraz z dwójką potomków - Ikrą oraz Kijanką. Po tym wydarzeniu, na Srebrną Skórkę odchodzi także starsza Mrówczy Kopiec i medyczka, Strzyżykowy Promyk, której miejsce w lecznicy zajmuje Różana Woń. W międzyczasie, na prośbę Wieczornej Gwiazdy, nowej liderki Klanu Wilka, Srocza Gwiazda udziela im pomocy, wyznaczając nieduży skrawek terenu na ich nowy obóz, w którym mieszkać mogą do czasu, aż z ich lasu nie znikną kłusownicy. Wyprowadzka następuje jednak dopiero po kilku księżycach, podczas których wielu wojowników zdążyło pokręcić nosem na swoich niewdzięcznych sąsiadów.

W Klanie Wilka

Po terenach zaczynają w dużych ilościach wałęsać się ludzie, którzy wraz ze swoją sforą, coraz pewniej poruszają się po wilczackich lasach. Dochodzi do ataku psów. Ich pierwszą ofiarą padł Wroni Trans, jednak już wkrótce, do grona zgładzonych przez intruzów wojowników, dołącza także sam Błękitna Gwiazda, który został śmiertelnie postrzelony podczas patrolu, w którym towarzyszyła mu Płonąca Dusza i Gronostajowy Taniec. Po przekazaniu wieści klanowi, w obozie panuje chaos. Wojownikom nie pozostaje dużo możliwości. Zgodnie z tradycją, Wieczorna Mara przyjmuje pozycję liderki i zmienia imię na Wieczorną Gwiazdę. Podczas kolejnych prób ustalenia, jak duży problem stanowią panoszący się kłusownicy, giną jeszcze dwa koty - Koszmarny Omen i Zapomniany Pocałunek. Zapada werdykt ostateczny. Po tym, jak grupa wysłanników powróciła z Klanu Nocy, przekazując wieść, iż Srocza Gwiazda zgodziła się udzielić wilczakom pomocy, cały klan przenosi się do małego lasku niedaleko Kolorowej Łąki, który stanowić ma ich nowy obóz. Następne księżyce spędzają na przydzielonym im skrawku terenu, stale wysyłając patrole, mające sprawdzać sytuację na zajętych przez dwunożnych terenach. W międzyczasie umiera najstarsza członkini Klanu Wilka, a jednocześnie była liderka - Stokrotkowa Polana, która zgodnie ze swą prośbą odprowadzona została w okolice grobu jej córki, Szakalej Gwiazdy. W końcu, jeden z patroli wraca z radosną nowiną - wraz z nastaniem Pory Nagich Drzew, dwunożni wynieśli się, pozostawiający po sobie jedynie zniszczone, zwietrzałe obozowisko. Wieczorna Gwiazda zarządza powrót.

W Owocowym Lesie

Po długim oczekiwaniu nowym zastępcą Owocowego Lasu została ogłoszona Sówka. Niestety jest to jedyne pozytywne wydarzenie jakie spotkało społeczność w ostatnim czasie. Jakiś czas po mianowaniu zwiadowczyni stała się rzecz potworna! Cały Owocowy Las obudził się bez śladu głównej medyczki, jej ucznia oraz dwójki rodzeństwa kocura. Zdruzgotana Świergot zgodziła się przejąć rolę medyka, a wybrani stróże – Orzeszek i Puma – są zobowiązani do pomocy jej na tym stanowisku.
Daglezjowa Igła w razie spotkania uciekinkerów wydała rozkaz przegonienia ich z terytorium Owocowego Lasu. Nie wie jednak, że szamanka za jej plecami dyskretnie prosi zaufanych wojowników i zwiadowców, aby każdy ewentualny taki przypadek natychmiastowo zgłaszać do niej. Tylko do niej.
Obóz Owocniaków huczy natomiast od coraz bardziej wstrząsających teorii, co takiego mogło stać się z czwórką zaginionych kotów. Niektórzy już wróżą własnej społeczności upadek.

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Miot w Klanie Nocy?
(brak wolnych miejsc!)

Miot w Klanie Wilka!
(brak wolnych miejsc!)

Nowe mutacje w zakładce "Cechy Specjalne i Mutacje"! | Zmiana pory roku już 22 września, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

15 stycznia 2023

Od Oliwkowej Łapy CD. Niedźwiedziej Siły

Oliwkowy prychnął i wstał, odwracając się plecami do Niedźwiedzia.
- Z tobą jest zdecydowanie nudniej - przewrócił oczami - Bez łaski, sam sobie poradzę.
Gdy tylko uczeń to powiedział, powoli, starając się wyglądać poważnie, krok za krokiem oddalił się od zbiornika wodnego. Drogę przecięła mu dzika kaczka, cicho pokwakując. Oliwka warknął na nią, a ona uciekła w krzaki. Uśmiechnął się pod nosem. Głupi zwierzak - pomyślał. Podkradł się do rośliny między liśćmi której zniknął ptak i wyjrzał przez nie, szukając brunatnych piór i nierozumnych małych oczek. Obejrzał się na Niedźwiedzia, ale nie mógł stąd zobaczyć bajorka, bo zasłaniały mu zarośla. Zmrużył oczy i wrócił do polowania. Wcisnął się jakimś cudem między ciasne gałęzie i obserwował swoją ofiarę. Wygramolił się niezdarnie i przysiadł w pozycji której nauczył go mentor. Bardzo ostrożnie zaczął podchodzić zwierzę, które wydziobywało coś z ziemi. Już prawie cieszył się zwycięstwem, gdy uprzedził go ciemnorudy drapieżnik, większy od niego, który wyskoczył z naprzeciwka i chwycił ptaka jednym kłapnięciem szczęki. Oliwkowy wlepił w niego oczy z zachwytem. Powinien uciekać i jego instynkt usilnie starał się mu to przekazać, ale był zbyt zafascynowany by teraz zwiać. Łowca stanął wyprostowany i potrząsnął kaczką. Łaciaty kocur mógł mu się przyjrzeć. Wyglądał trochę jak lis, ale z oklapniętymi uszami i niebieską obrożą na szyi. To pewnie były te całe psy przed którymi go ostrzegali niedawno. Uczeń, całkowicie sztywny, z zainteresowaniem patrzył jak zwierzę kładzie zdobycz na ziemi i zaczyna ją pożerać. Kot zrobił kilka cichych kroków, próbując ominąć potencjalne zagrożenie, ale drapieżnik był zbyt czujny. Odwrócił się swoim wielkim, ciemnym łbem w jego kierunku i wyszczerzył zęby. Oliwka zesztywiał po raz kolejny. Przełknął ślinę i przygotował się na ucieczkę. Wiedział, że już po nim, nie było niczego na co mógłby się wspiąć, żadnej kryjówki, tylko pusta polana przyozdobiona jakimś zielskiem. A pies na pewno był od niego szybszy. W momencie, w którym wyszczerzona paszcza poleciała w jego kierunku, zrobił szybki unik i drapnął przeciwnika w nos, pozostawiając na nim krwisty ślad. Przedarł się przez zarośla i wyskoczył w okolicach Kaczego Bajorka, przy którym kilka minut temu spotkał Niedźwiedzia, który zresztą dalej się tam znajdował. Patrząc na wojownika po raz kolejny, stwierdził, że może pies jest większy od niego samego, ale raczej nie więcej niż kilka długości kociego pazura większy od Niedźwiedzia, sytuacja przestała być aż taka straszna. Straszna czy nie, uczeń i tak głośno pisnął, gdy usłyszał harkot zaraz za sobą, zrobił nagły zakręt i wyminął drapieżnika. Wyhamował i walnął pazurami tylną nogę przeciwnika. Uśmiechnął się, próbując być odważny i wyzywająco spojrzał w ciemne oczy zirytowanego psa, któremu przerwał posiłek.
- Niedźwiedzia Siło? Mógłbyś mi proszę pomóc? - zapytał wojownika nerwowo.

<Niedźwiedzia Siło?>

[przyznano 25%]

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz