Od Krokus

Z zamkniętymi oczami ssała słodki płyn, jedyne znane jej pożywienie, dawane przez ogromne źródło ciepła, które kocię instynktownie uznawało za bezpieczne. Koteczka poczuła kopniaka z lewej strony, przez co na chwilę przestała ssać. Razem z nią były dwie inne kulki, dość podobnych rozmiarów co ona. Jedna z nich była nieco bardziej ruchliwa i częściej ją kopała, ale młoda nie zwracała na to większej uwagi. Wszyscy razem ssali ten przepyszny płyn, każde chciało mieć go jak najwięcej. Uspokajający zapach mięty, który towarzyszył jej chyba od zawsze, unosił się w powietrzu, sprawiając, iż czuła się bezpiecznie. Nagle poczuła szorstki, acz uspokajający dotyk na swym łebku, przez co kąciki jej pyszczka delikatnie się podniosły.
Niespodziewanie jednak dla puszystych kulek futra, źródło ciepła, tak miękkie i dające poczucie bezpieczeństwa wstało. Bura zapiszczała, próbując dźwignąć się na swoich łapkach, co jednak oczywiście skończyło się niepowodzeniem. Cętkowana poczuła kiedy coś futrzanego pacnęło ją i jej rodzeństwo. Zaczęła jeszcze bardziej piszczeć. Niech ciepełko wróci, było jej bez niego tak zimno! Jednak ciepełko zamiast ułożyć się z powrotem, dając dostęp do płynu i miękkiego futerka, przesunęło całą trójkę kociąt, przez co te dotknęły chropowatej powierzchni swoimi bokami. Ale ona nie chciała chropowatego czegoś! Ona chciała ciepłe coś! Piski ponownie wypłynęły z jej pyszczka, jednak zamiast zamierzonego efektu, na małej, jeszcze wtedy bezimiennej koteczce spoczął kawałek mchu. Był jednak ciepły, co sprawiło, iż malutka przestała piszczeć aż tak mocno. Ten kawałek posłania, podobnie jak inne, przesiąknięty był tym zapachem, który uspokajał kocię o puszystych policzkach. Coś przysunęło się do młodej, jak na razie nie widzącej kotki. Była to najmniejsza z kulek. Oparła ona swój pyszczek o cętkowaną. Bure kocię nieporadnie próbowało okryć obie puchate istotki ogonem, jednak z niewielkim skutkiem. Dopiero po pewnym czasie po drugiej stronie młoda poczuła wbijającą się w jej bok większą od siebie kulę, tę, która często się wierciła w trakcie karmienia. Parówka ziewnęła, odsłaniając swe bezzębne dziąsełka, za co została brutalnie zdzielona ogonem większego kocięcia. Bura kuleczka nastroszyła delikatnie swe futerko ze zdenerwowania. Ona tylko sobie ziewnęła! Mimo wszystko, po chwili trzy maluchy usnęły, wtulone w siebie nawzajem.

***

Usłyszała dźwięk pazurów wbijanych w brzeg wejścia do dziupli, a do jej nosa już po uderzeniu serca dotarł zapach mięty.
Największe kocię od razu zaczęło piszczeć, a potem dołączyło do chóru jego rodzeństwo, w tym cętkowana koteczka.
Nagle jednak małe wywinięte uszka wychwyciły jeszcze dwa obce głosy, a po chwili z niej oraz jej rodzeństwa został zdjęty mech. Futrzane źródło ciepła usiadło, natomiast obok wnuków Sikorki ułożone zostały jeszcze dwie futrzane kulki. Obie trochę przemoknięte, jedna z nich przytuliła się do niej. Malutki cętkowany szkrab wzdrygnął się z powodu zimna.
Nagle zaburczało jej w brzuszku. Ona i mokre kocię podpełzły do miękkiego źródła ciepła, po czym zaczęły ssać mleko. W pewnym momencie źródło zaczęło wydawać dźwięki. Jeden z nich trafił prosto do uszu burej kotki. „Krokus”…zignorowała to jednak, dalej pijąc mleko. A potem, kiedy futrzane wielkie coś zmieniło pozycję i przykryło wszystkie kocięta ogonem, bura kotka, teraz już nie bezimienna, a nosząca imię po fioletowym kwiecie, zapadła w sen wraz z resztą parówek.