BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Klan Burzy znów stracił lidera przez nieszczęśliwy wypadek, zabierając ze sobą dodatkową dwójkę kotów podczas ataku lisów. Przywództwo objął Króliczy Nos, któremu Piaszczysta Zamieć oddał swoje ówczesne stanowisko, na zastępcę klanu wybrana natomiast została Przepiórczy Puch. Wiele kotów przyjęło informację w trudny sposób, szczególnie Płomienny Ryk, który tamtego feralnego dnia stracił kotkę, którą uważał za matkę

W Klanie Klifu

Wojna z Klanem Wilka i samotniczkami zakończyła się upokarzającą porażką. Klan Klifu stracił wielu wojowników – Miedziany Kieł, Jerzykową Werwę, Złotą Drogę oraz przywódczynię, Liściastą Gwiazdę. Nie obyło się również bez poważnych ran bitewnych, które odnieśli Źródlana Łuna, Promieniste Słońce i Jastrzębi Zew. Klan Wilka zajął teren Czarnych Gniazd i otaczającego je lasku, dołączając go do swojego terytorium. Klan Klifu z podkulonym ogonem wrócił do obozu, by pochować zmarłych, opatrzeć swoje rany i pogodzić się z gorzką świadomością zdrady – zarówno tej ze strony samotniczek, które obiecywały im sojusz, jak i członkini własnego Klanu, zabójczyni Zagubionego Obuwika i Melodyjnego Trelu, Zielonego Wzgórza. Klifiakom pozostaje czekać na decyzje ich nowego przywódcy, Judaszowcowej Gwiazdy. Kogo kocur mianuje swoim zastępcą? Co postanowi zrobić z Jagienką i Zielonym Wzgórzem, której bezpieczeństwa bez przerwy pilnuje Bożodrzewny Kaprys, gotowa rzucić się na każdego, kto podejdzie zbyt blisko?

W Klanie Nocy

Ostatni czas nie okazał się zbyt łaskawy dla Nocniaków. Poza nowo odkrytymi terenami, którym wielu pozwoliły zapomnieć nieco o krwawej wojnie z samotnikami, przodkowie nie pobłogosławili ich niemalże niczym więcej. Niedługo bowiem po zakończeniu eksploracji tajemniczego obszaru, doszło do tragedii — Mątwia Łapa, jedna z księżniczek, padła ofiarą morderstwa, którego sprawcy jak na razie nie odkryto. Pośmiertnie została odznaczona za swoje zasługi, otrzymując miano Mątwiego Marzenia. Nie złagodziło to jednak bólu jej bliskich po stracie młodej kotki. Nie mieli zresztą czasu uporać się z żałobą, bo zaledwie kilka wschodów słońca po tym przykrym wydarzeniu, doszło do prawdziwej katastrofy — powodzi. Dotąd zaufany żywioł odwrócił się przeciw Klanowi Nocy, porywając ze sobą życie i zdrowie niejednego kota, jakby odbierając zapłatę za księżyce swej dobroci, którą się z nimi dzielił. Po poległych pozostały jedynie szczątki i pojedyncze pamiątki, których nie zdołały porwać fale przed obniżeniem się poziomu wód, w konsekwencji czego następnego ranka udało się trafić na wiele przykrych znalezisk. Pomimo ciężkiej, ponurej atmosfery żałoby, wpływającej na niemalże wszystkich Nocniaków, normalne życie musiało dalej toczyć się swoim naturalnym rytmem.
Przeniesiono się więc do tymczasowego schronienia w lesie, gdzie uzupełniono zniszczone przez potop zapasy ziół oraz zwierzyny i zregenerowano siły. Następnie rozpoczęła się odbudowa poprzedniego obozu, która poszła dość sprawnie, dzięki ogromnemu zaangażowaniu i samozaparciu członków klanu — w pracach renowacyjnych pomagał bowiem niemalże każdy, od małego kocięcia aż po członków starszyzny. W konsekwencji tego, miejsce to podniosło się z ruin i wróciło do swojej dawnej świetności. Wciąż jednak pewne pozostałości katastrofy przypominają o niej Nocniakom, naruszając ich poczucie bezpieczeństwa. Zwłaszcza z krążącymi wśród kotów pogłoskami o tym, że powódź, która ich nawiedziła, nie była czymś przypadkowym — a zemstą rozchwianego żywiołu, mszczącego się na nich za śmierć członkini rodu. W obozie więc wciąż panuje niepokój, a nawet najmniejszy szmer sprawia, że każdy z wojowników machinalnie stroszy futro i wzmaga skupienie, obawiając się kolejnego zagrożenia.

W Klanie Wilka

Ostatnio dzieje się całkiem sporo – jedną z ważniejszych rzeczy jest konflikt z Klanem Klifu, powstały wskutek nieporozumienia. Wszystko przez samotniczkę imieniem Terpsychora, która przez swoją chęć zemsty, wywołała wojnę między dwoma przynależnościami. Nie trwała ona długo, ale z całą pewnością zostawiła w sercach przywódców dużo goryczy i niesmaku. Wszystko wskazuje na to, że następne zgromadzenie będzie bardzo nerwowe, pełne nieporozumień i negatywnych emocji. Mimo tego Klan Wilka wyszedł z tego starcia zwycięsko – odebrali Klifiakom kilka kotów, łącznie z ich przywódczynią, a także zajęli część ich terytorium w okolicy Czarnych Gniazd.
Jednak w samym Klanie Wilka również pojawiły się problemy. Pewnego dnia z obozu wyszli cali i zdrowi Zabłąkany Omen i jego uczennica Kocankowa Łapa. Wrócili jednak mocno poobijani, a z zeznań złożonych przez srebrnego kocura, wynika, że to młoda szylkretka była wszystkiemu winna. Za karę została wpędzona do izolatki, gdzie spędziła kilka dni wraz ze swoją matką, która umieszczona została tam już wcześniej. Podczas jej zamknięcia, Zabłąkany Omen zmarł, lecz jego śmierć nie była bezpośrednio powiązana z atakiem uczennicy – co jednak nie powstrzymało największych plotkarzy od robienia swojego. W obozie szepczą, że Kocankowa Łapa przynosi pecha i nieszczęście. Jej drugi mentor, wybrany po srebrnym kocurze, stracił wzrok podczas wojny, co tylko podsyca te domysły. Na szczęście nie wszystko, co dzieje się w klanie jest złe. Ostatnio do ich żłobka zawitała samotniczka Barczatka, która urodziła Wilczakom córeczkę o imieniu Trop – a trzy księżyce później narodził się także Tygrysek (Oba kociaki są do adopcji!).

W Owocowym Lesie

Społecznością wstrząsnęła nagła i drastyczna śmierć Morelki. Jak donosi Figa – świadek wypadku, świeżo mianowanemu zwiadowcy odebrały życie ogromne, metalowe szczęki. W związku z tragedią Sówka zaleciła szczególną ostrożność na terenie całego klanu i zgłaszanie każdej ze śmiercionośnych szczęki do niej.
Niedługo później patrol składający się z Rokitnika, Skałki, Figi, Miodka oraz Wiciokrzewa natknął się na mrożący krew w żyłach widok. Ciało Kamyczka leżało tuż przy Drodze Grzmotu, jednak to głównie jego stan zwracał na siebie największą uwagę. Zmarły został pozbawiony oczu i przyozdobiony kwiatami – niczym dzieło najbardziej psychopatycznego mordercy. Na miejscu nie znaleziono śladów szarpaniny, dostrzeżono natomiast strużkę wymiocin spływającą po pysku kocura. Co jednak najbardziej przerażające – sprawca zdarzenia w drastyczny sposób upodobnił wygląd truchła do mrówki. Szok i niedowierzanie jedynie pogłębił fakt, że nieboszczyk pachniał… niedawno zmarłą Traszką. Sówka nakazała dokładne przeszukanie miejsca pochówku starszej, aby zbadać sprawę. Wprowadziła także nowe procedury bezpieczeństwa: od teraz wychodzenie poza obóz dozwolone jest tylko we dwoje, a w przypadku uczniów i ról niewalczących – we troje. Zalecana jest również wzmożona ostrożność przy terenach samotniczych. Zachowanie przywódczyni na pierwszy rzut oka nie uległo zmianie, jednak spostrzegawczy mogą zauważyć, że jej znany uśmiech zaczął ostatnio wyglądać bardzo niewyraźnie.

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty


Miot w Klanie Klifu!
(jedno wolne miejsce!)

Miot w Klanie Wilka!
(jedno wolne miejsce!)

Miot w Klanie Burzy!
(Brak wolnych miejsc!)

Zmiana pory roku już 3 sierpnia, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

25 kwietnia 2022

Od Zimorodkowej Łapy CD. Lśniącej Łapy

Uczniowie wbili wzrok w przemieszczający się podejrzanie obiekt. Byli w stanie usłyszeć szelest, który symbolizował najprawdopodobniej kłopoty. Rodzeństwo popatrzyło po sobie a następnie w kierunku miejsca z którego dochodził odgłos.
- Widzisz? — szepnął do brat.
- Czy... To samotnik? - zająkała Zimorodek.
Wtem znienacka skoczył na nich samotnik, zanim zdążyli jakkolwiek zareagować. Rdzawe Futro i Rozżarzone Serce zaczęły przyglądać się tej potyczce. 
Jako pierwszy zaatakował Lśniąca Łapa, pełen gracji i pewności siebie. Zimorodek spojrzała na niego w podziwie, jednak szybko zorientowała się, że powinna ruszyć mu na pomoc. Odbijając się od ziemi tylnymi łapami skoczyła na samotnika drapiąc go z każdej strony. Nie oszczędzała przy tym żadnych sił, chciała stanąć w obronie już nie tylko swojego rodzeństwa, ale i również terytorium klanu. W końcu miała szansę. Prawdziwą szansę aby się wykazać. Walka była zacięta, jednak nieznany im kot zaczął mieć w niej przewagę. Rzucił śnieżnobiałym kocurem i już miał kończyć, gdy na pomoc ruszyły im wojowniczki. Zimorodkowa Łapa nie poddawała się drapała to po twarzy, to po plecach samotnika, jej ciosy nie były bardzo zgrabne, lecz chwilowo osłabiały przeciwnika. 
Samotnik widząc przewagę klanowiczów miał już brać nogi za pas, gdy rodzeństwo skoczyło na niego przybijając wroga do ziemi. Zimorodkowa Łapa oraz Lśniąca Łapa mieli już tylko zadać swój ostatni cios, jednak w kilka chwil samotnik wyrwał się i uciekł z podkulonym ogonem.
Rdzawe Futro popatrzyła na swoje już prawie wyrośnięte kocięta, nie wyglądała na dumną. Dlaczego? Przecież już prawie mieli w swojej garści tego parszywego samotnika.
- Co próbowałeś zrobić? - zapytała syna. Zimorodek widziała jak jej brat się peszy, chciał wykorzystać moment, w którym wróg stracił równowagę.
- Wojownik nie musi dobijać swojego przeciwnika, by wygrać walkę. - oznajmiła ze stoickim spokojem matka. Biało-czarna uczennica skinęła głową przyznając rację matce.
- I tak poradziliście sobie dobrze, jak na swój wiek. — stwierdziła pogodnie Rozżarzone Serce. —  Zasługujecie na porządną zwierzynę, gdy wrócimy do obozu. W końcu przegoniliście intruza. Co wy na to? 
Rodzeństwo skoczyło energicznie podekscytowane na tę wiadomość.
- Tak! - wykrzyczeli razem. Byli dosyć zmęczeni, jednak dumni z siebie. Poza tym mało komu należały się tłuste ptaszki czy myszki, najczęściej takie były przynoszone starszyźnie, a im pozostawało jedynie żylaste mięso. 
Cały patrol ruszył w stronę obozu, młodzi patrzyli na siebie podekscytowani, dumni, zmęczeni a jednocześnie pełni energii. Zimorodek zastanawiała się jak musi wyglądać wojna pomiędzy klanami, jeśli samotnik stanowi dla nich taki problem. Szybko przypomniała sobie jednak, że był dużo od nich starszy i silniejszy.
- Jak dorosnę będę jeszcze silniejsza od tego śmiecia! - wymiauczała radośnie do brata.
- A ja będę jeszcze silniejszy! - wymruczał do siostry, a cała droga do obozu zeszła im na rozmowie jacy to oni nie będą. 

***

Było już ciemno, jednak księżyc rozświetlał nocne niebo. Zimorodkowa Łapa kochała gwiazdy, nawet nie myśląc o Srebrnej Skórze, po prostu uwielbiała ich widok, zastanawiała się nad tym jak bardzo daleko od nich się znajdują i ile mają lat. Wszystkie te rozmyślenie zostały przerwane, gdy brat podał jej masywnego wróbla. Na widok jedzenia kotka oblizała się po nosie, już biorąc pierwszego gryzą.
- Nie mogę doczekać się, aż zostaniemy wojownikami. - dodał żując coś w pyszczku Blask. - Dostaniemy wspaniałe imiona i... I zrobimy razem coś świetnego. Rodzice będą z nas dumni. Będą szczęśliwi. Będziemy chronić Klan Klifu przed zdrajcami jak Rysi Puch! Jak myślisz, jak będziemy się nazywać? - Na to pytanie terminatorka zaczęła się zastanawiać, faktycznie było już coraz bliżej niż dalej do stania się pełnoprawnym wojownikiem. 
- W sumie nie wiem. - oznajmiła - wydaje mi się, że każde imię będzie dobre, o ile będzie pasowało do Zimorodek. - dodała uśmiechając się. 
- Może Skrzydło? - zapytał braciszek.
- Mi się bardziej podoba Zimorodkowy Lot, ale co ja mam wspólnego z lataniem? - wymruczała śmiejąc się. Nie ważne co wymyśliłby ojciec, Zimorodkowa Łapa wiedziała, że na pewno będzie to pięknie i dumnie brzmiące imię. Godne wojownika.

<Blask?>

[25% przyznane]
Posted by
.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)