BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Klan Burzy znów stracił lidera przez nieszczęśliwy wypadek, zabierając ze sobą dodatkową dwójkę kotów podczas ataku lisów. Przywództwo objął Króliczy Nos, któremu Piaszczysta Zamieć oddał swoje ówczesne stanowisko, na zastępcę klanu wybrana natomiast została Przepiórczy Puch. Wiele kotów przyjęło informację w trudny sposób, szczególnie Płomienny Ryk, który tamtego feralnego dnia stracił kotkę, którą uważał za matkę

W Klanie Klifu

Wojna z Klanem Wilka i samotniczkami zakończyła się upokarzającą porażką. Klan Klifu stracił wielu wojowników – Miedziany Kieł, Jerzykową Werwę, Złotą Drogę oraz przywódczynię, Liściastą Gwiazdę. Nie obyło się również bez poważnych ran bitewnych, które odnieśli Źródlana Łuna, Promieniste Słońce i Jastrzębi Zew. Klan Wilka zajął teren Czarnych Gniazd i otaczającego je lasku, dołączając go do swojego terytorium. Klan Klifu z podkulonym ogonem wrócił do obozu, by pochować zmarłych, opatrzeć swoje rany i pogodzić się z gorzką świadomością zdrady – zarówno tej ze strony samotniczek, które obiecywały im sojusz, jak i członkini własnego Klanu, zabójczyni Zagubionego Obuwika i Melodyjnego Trelu, Zielonego Wzgórza. Klifiakom pozostaje czekać na decyzje ich nowego przywódcy, Judaszowcowej Gwiazdy. Kogo kocur mianuje swoim zastępcą? Co postanowi zrobić z Jagienką i Zielonym Wzgórzem, której bezpieczeństwa bez przerwy pilnuje Bożodrzewny Kaprys, gotowa rzucić się na każdego, kto podejdzie zbyt blisko?

W Klanie Nocy

Ostatni czas nie okazał się zbyt łaskawy dla Nocniaków. Poza nowo odkrytymi terenami, którym wielu pozwoliły zapomnieć nieco o krwawej wojnie z samotnikami, przodkowie nie pobłogosławili ich niemalże niczym więcej. Niedługo bowiem po zakończeniu eksploracji tajemniczego obszaru, doszło do tragedii — Mątwia Łapa, jedna z księżniczek, padła ofiarą morderstwa, którego sprawcy jak na razie nie odkryto. Pośmiertnie została odznaczona za swoje zasługi, otrzymując miano Mątwiego Marzenia. Nie złagodziło to jednak bólu jej bliskich po stracie młodej kotki. Nie mieli zresztą czasu uporać się z żałobą, bo zaledwie kilka wschodów słońca po tym przykrym wydarzeniu, doszło do prawdziwej katastrofy — powodzi. Dotąd zaufany żywioł odwrócił się przeciw Klanowi Nocy, porywając ze sobą życie i zdrowie niejednego kota, jakby odbierając zapłatę za księżyce swej dobroci, którą się z nimi dzielił. Po poległych pozostały jedynie szczątki i pojedyncze pamiątki, których nie zdołały porwać fale przed obniżeniem się poziomu wód, w konsekwencji czego następnego ranka udało się trafić na wiele przykrych znalezisk. Pomimo ciężkiej, ponurej atmosfery żałoby, wpływającej na niemalże wszystkich Nocniaków, normalne życie musiało dalej toczyć się swoim naturalnym rytmem.
Przeniesiono się więc do tymczasowego schronienia w lesie, gdzie uzupełniono zniszczone przez potop zapasy ziół oraz zwierzyny i zregenerowano siły. Następnie rozpoczęła się odbudowa poprzedniego obozu, która poszła dość sprawnie, dzięki ogromnemu zaangażowaniu i samozaparciu członków klanu — w pracach renowacyjnych pomagał bowiem niemalże każdy, od małego kocięcia aż po członków starszyzny. W konsekwencji tego, miejsce to podniosło się z ruin i wróciło do swojej dawnej świetności. Wciąż jednak pewne pozostałości katastrofy przypominają o niej Nocniakom, naruszając ich poczucie bezpieczeństwa. Zwłaszcza z krążącymi wśród kotów pogłoskami o tym, że powódź, która ich nawiedziła, nie była czymś przypadkowym — a zemstą rozchwianego żywiołu, mszczącego się na nich za śmierć członkini rodu. W obozie więc wciąż panuje niepokój, a nawet najmniejszy szmer sprawia, że każdy z wojowników machinalnie stroszy futro i wzmaga skupienie, obawiając się kolejnego zagrożenia.

W Klanie Wilka

Ostatnio dzieje się całkiem sporo – jedną z ważniejszych rzeczy jest konflikt z Klanem Klifu, powstały wskutek nieporozumienia. Wszystko przez samotniczkę imieniem Terpsychora, która przez swoją chęć zemsty, wywołała wojnę między dwoma przynależnościami. Nie trwała ona długo, ale z całą pewnością zostawiła w sercach przywódców dużo goryczy i niesmaku. Wszystko wskazuje na to, że następne zgromadzenie będzie bardzo nerwowe, pełne nieporozumień i negatywnych emocji. Mimo tego Klan Wilka wyszedł z tego starcia zwycięsko – odebrali Klifiakom kilka kotów, łącznie z ich przywódczynią, a także zajęli część ich terytorium w okolicy Czarnych Gniazd.
Jednak w samym Klanie Wilka również pojawiły się problemy. Pewnego dnia z obozu wyszli cali i zdrowi Zabłąkany Omen i jego uczennica Kocankowa Łapa. Wrócili jednak mocno poobijani, a z zeznań złożonych przez srebrnego kocura, wynika, że to młoda szylkretka była wszystkiemu winna. Za karę została wpędzona do izolatki, gdzie spędziła kilka dni wraz ze swoją matką, która umieszczona została tam już wcześniej. Podczas jej zamknięcia, Zabłąkany Omen zmarł, lecz jego śmierć nie była bezpośrednio powiązana z atakiem uczennicy – co jednak nie powstrzymało największych plotkarzy od robienia swojego. W obozie szepczą, że Kocankowa Łapa przynosi pecha i nieszczęście. Jej drugi mentor, wybrany po srebrnym kocurze, stracił wzrok podczas wojny, co tylko podsyca te domysły. Na szczęście nie wszystko, co dzieje się w klanie jest złe. Ostatnio do ich żłobka zawitała samotniczka Barczatka, która urodziła Wilczakom córeczkę o imieniu Trop – a trzy księżyce później narodził się także Tygrysek (Oba kociaki są do adopcji!).

W Owocowym Lesie

Dla owocniaków nadszedł trudny okres. Wszystko zaczęło się od śmierci wiekowej szamanki Świergot i jej partnerki, zastępczyni Gruszki. Za nią pociągnęły się śmierci liderki, rozpacz i tęsknota, które pociągnęła za sobą najmłodszą medyczkę, by skończyć na wybuchu epidemii zielonego kaszlu. Zmarło wiele kotów, jeszcze więcej wciąż walczy z chorobą, a pora nagich drzew tylko potęguje kryzys. Jeden z patroli miał niesamowite szczęście – natrafił na grupę wędrownych uzdrowicieli. Natychmiast wyraziła ona chęć pomocy. Derwisz, Jaskier i Jeżogłówka zostali tymczasowo przyjęci w progi Owocowego Lasu. Zamieszkują Upadłą Gwiazdę i dzielą się z tubylcami ziołami, pomocą, jak i również ciekawą wiedzą.

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty


Miot w Klanie Burzy!
(dwa wolne miejsca!)

Miot w Klanie Klifu!
(jedno wolne miejsce!)

Miot w Owocowym Lesie!
(dwa wolne miejsca!)

Zmiana pory roku już 7 grudnia, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

09 kwietnia 2021

Od Potrójnego Kroku cd Płonącej Waśni

 - Wuuuujkuuuu - mruknęła przeciągle. - Ty wiesz, że jesteś faaaaajnyyyy. No dawaaaj, opooowiedz miiii
- Nie. Mówiłem co masz zrobić, abym ci opowiedział - miauknął dalej sortując zioła. Totalnie ją zignorował, mając nadzieję, że ta w końcu pęknie i powie te cudowne słowa. Fajnie by było je usłyszeć od siostrzenicy. Czułby się doceniony i byłoby mu miło.
- Powieeedziałam przecieeeeż! - jęczała mu nad uchem.
- Nie powiedziałaś tak jak ci kazałem. 
- Ale to podobnieee brzmi - brnęła w to dalej. 
Westchnął. Nie zamierzał jej tak łatwo ulegać. Jak to się mówi? Coś za coś? Wepchnął jej w łapki zioła, co zdziwiło wojowniczkę. 
- Po co to? 
- A tak ci dałem, abyś zadawała głupie pytania - prychnął ironicznie. - No dalej. Sortuj to. Może, gdy na coś się przydasz, wtedy coś ci opowiem.
Widział, że kotka nie była zadowolona z takiego rozwiązania. Jednak powinna się cieszyć, że nieco nagiął swoje zasady i nie zmuszał jej do wypowiedzenia tych słów. A byłoby naprawdę miło... No nic. Nigdy nie ma się tego, czego się chce. 
- No dobra. - Usłyszał jak zaczęła niedbale przerzucać roślinki. 
Yh... Ona to na medyczkę się nie nadawała. Chociaż... Była bardziej ogarnięta niż Deszczowa Łapa, więc nie narzekał. 
- Te tam. - Wskazał ogonem na pokrzywę, którą przerzuciła do rumianka, a nie we właściwe miejsce. Przecież to nie było takie trudne! Widać przecież różnicę w liściach. Nie wspominając o tym, że pokrzywa parzy, a rumianek nie. 
- No dobra zostaw już to - westchnął widząc, że to bezsensu. Musiał wymyślić coś innego, jednak bardzo mu się nie chciało. Może jak odpowie jej o tym co tam się wydarzyło, to da mu spokój? Byłoby naprawdę miło. Odpocząłby od wiecznych problemów z jej udziałem.
- Dobra słuchaj. Siedzieliśmy sobie na zgromadzeniu i tu nagle Fasolowa Łodyga przemówiła obcym głosem. Wszyscy zaskoczeni, nie wiedzą co się dzieję. Klan Gwiazdy wysłał przez pysk naszej zdrajczyni ostrzeżenie, że jak dalej będą grzeszyć, to się skończy cierpliwość i czekać będzie wszystkich kara. No a później wszyscy liderzy stracili życie, bo walnął w nich piorun - opowiedział siostrzenicy wydarzenia z pamiętliwego zgromadzenia. Po dziś dzień, to wszystko miał w pamięci. Nie da się czegoś takiego zapomnieć, zwłaszcza że sam Klan Gwiazdy opętał JEGO dawną uczennicę. Czy już wtedy wiedzieli, że złamie ich zasady i będzie miała kocięta? Pewnie tak! Jak inaczej wyjaśnić wybór właśnie jej? Jako przykład, że grzesznicy nie mają władzy nad swoim życiem i zwykła magia przodków, umie sprawić, że na kilka chwil zmarły wstępuję w ciało żywego, by uświadomić mu, aby zboczył z obranej ścieżki. Ciekawe jakie to było uczucie. Wtedy przyjął to za znak, że jego uczennica jest wyjątkowa. Okazało się jednak, że źle odczytał intencję przodków. Mylił się co do niej. 
Westchnął, zerkając na Płonącą Waśń, która po usłyszeniu tego wszystkiego zamilkła, jakby próbując to sobie wyobrazić. Ciekawe co zrobi z tą wiedzą? Zacznie udawać, że mówi przez nią Klan Gwiazdy? To by była herezja. Jeszcze by ją coś usmażyło po drodze. Postanowił więc po raz kolejny, przemówić wojowniczce do rozsądku.
- I nie waż się udawać opętanej, bo zamknę cię w dole. Nie wiadomo czy przez bluźnierstwa i ciebie nie spotka kara od przodków.

<Płomień?>
Posted by
.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)