BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.

W Klanie Klifu

Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.

W Klanie Nocy

Świat żywych w końcu opuszcza obarczony klątwą Błotnistej Plamy Czapli Taniec. Po księżycach spędzonych w agonii, której nawet najsilniejsze zioła nie były mu w stanie oszczędzić, ginie z łap własnego męża - Wodnikowego Wzgórza, który został przez niego zaatakowany podczas jednego z napadów agresji. Wojownik staje się przygnębiony, jednak nadal wypełnia swoje obowiązki jako członek Klanu Nocy, a także ojciec dla ich maleńkiego synka - Siwka. Kocurek został im podarowany przez rodzącą na granicy samotniczkę, która w zamian za udzieloną jej pomoc, oddała swego pierworodnego w łapy obcych. W opiece nad nim pomaga Mżawka, młodziutka karmicielka, która nie tak dawno wstąpiła w szeregi Klanu Nocy, wraz z dwójką potomków - Ikrą oraz Kijanką. Po tym wydarzeniu, na Srebrną Skórkę odchodzi także starsza Mrówczy Kopiec i medyczka, Strzyżykowy Promyk, której miejsce w lecznicy zajmuje Różana Woń. W międzyczasie, na prośbę Wieczornej Gwiazdy, nowej liderki Klanu Wilka, Srocza Gwiazda udziela im pomocy, wyznaczając nieduży skrawek terenu na ich nowy obóz, w którym mieszkać mogą do czasu, aż z ich lasu nie znikną kłusownicy. Wyprowadzka następuje jednak dopiero po kilku księżycach, podczas których wielu wojowników zdążyło pokręcić nosem na swoich niewdzięcznych sąsiadów.

W Klanie Wilka

Po terenach zaczynają w dużych ilościach wałęsać się ludzie, którzy wraz ze swoją sforą, coraz pewniej poruszają się po wilczackich lasach. Dochodzi do ataku psów. Ich pierwszą ofiarą padł Wroni Trans, jednak już wkrótce, do grona zgładzonych przez intruzów wojowników, dołącza także sam Błękitna Gwiazda, który został śmiertelnie postrzelony podczas patrolu, w którym towarzyszyła mu Płonąca Dusza i Gronostajowy Taniec. Po przekazaniu wieści klanowi, w obozie panuje chaos. Wojownikom nie pozostaje dużo możliwości. Zgodnie z tradycją, Wieczorna Mara przyjmuje pozycję liderki i zmienia imię na Wieczorną Gwiazdę. Podczas kolejnych prób ustalenia, jak duży problem stanowią panoszący się kłusownicy, giną jeszcze dwa koty - Koszmarny Omen i Zapomniany Pocałunek. Zapada werdykt ostateczny. Po tym, jak grupa wysłanników powróciła z Klanu Nocy, przekazując wieść, iż Srocza Gwiazda zgodziła się udzielić wilczakom pomocy, cały klan przenosi się do małego lasku niedaleko Kolorowej Łąki, który stanowić ma ich nowy obóz. Następne księżyce spędzają na przydzielonym im skrawku terenu, stale wysyłając patrole, mające sprawdzać sytuację na zajętych przez dwunożnych terenach. W międzyczasie umiera najstarsza członkini Klanu Wilka, a jednocześnie była liderka - Stokrotkowa Polana, która zgodnie ze swą prośbą odprowadzona została w okolice grobu jej córki, Szakalej Gwiazdy. W końcu, jeden z patroli wraca z radosną nowiną - wraz z nastaniem Pory Nagich Drzew, dwunożni wynieśli się, pozostawiający po sobie jedynie zniszczone, zwietrzałe obozowisko. Wieczorna Gwiazda zarządza powrót.

W Owocowym Lesie

Społeczność z bólem pożegnała Przebiśniega, który odszedł we śnie. Sytuacja nie wydawała się nadzwyczajna, dopóki rodzina zmarłego nie poszła go pochować. W trakcie kopania nagrobka zostali jednak odciągnięci hałasem z zewnątrz, a kiedy wrócili na miejsce… ciała ukochanego starszego już nie było! Po wszechobecnej panice i nieudanych poszukiwaniach kocura, Daglezjowa Igła zdecydowała się zabrać głos. Liderka ogłosiła, że wyznaczyła dwa patrole, jakie mają za zadanie odnaleźć siedlisko potwora, który dopuścił się kradzieży ciała nieboszczyka. Dowódcy patroli zostali odgórnie wyznaczeni, a reszta kotów zachęcana nagrodami do zgłoszenia się na ochotników członkostwa.
Patrole poszukiwacze cały czas trwają, a ich uczestnicy znajdują coraz to dziwniejsze ślady na swoim terenie…

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Znajdki w Klanie Nocy!
(brak wolnych miejsc!)

Rozpoczęła się kolejna edycja Eventu NPC! Aby wziąć udział, wystarczy zgłosić się pod postem z etykietą „Event”! | Zmiana pory roku już 24 listopada, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

02 kwietnia 2021

Od Płonącej Waśni CD Wróblowej Gwiazdy

 Wracała szybkim krokiem do obozu. Na patrolu była cały poranek, toteż ani nic nie zjadła, ani nie zadbała o futerko tak jak trzeba. Najpierw byli nad rzeką, granicą z Klanem Klifu. Ruda wzdrygnęła się na wspomnienie lodowatej wody. Igła ją do niej wrzucił z trzy razy chyba! Brrrr. 
Następnie potruchtali wzdłuż granic, okrążyli je, dochodząc do tych z Klanem Burzy. Płomień od razu wyczuła woń zająców, a jej oczom ukazały się rozlegle równiny. Biedacy, nieposiadanie drzew to coś okropnego. W kółko muszą tylko biegać i biegać, a w lato to już tragedia. 
Rozciągnęła się. No, nic tu po niej w każdym razie. Kocury oznaczyły granicę, a ona na przedzie pobiegła dalej. Łapy stąpały po zielonej trawie, gałązkach oraz igłach i liściach, które spadły z drzew. 
Przy okazji trochę pochiuchała. Nic ciekawego uwagi. Żadnych wiewiórek czy nornic. Prychnęła pod nosem. Miała nadzieję, że ktoś upolować jej ulubione zwierzę, czyli właśnie wiewiórkę. Sama była jak jedna wielka ogoniasta. Ruda też! I miała puchaty ogon. 
Nieco wolniejszym już krokiem wróciła do obozu. Widok burego pyska lidera wprawił ją jednak w złość. Czego on chciał? Paść na ziemię i przepraszać? Pokazać jeszcze lepiej swoją nędzną postać? 
- Płonąca Waśni - zaczepił wracającą z patrolu kotkę. Spojrzała na niego z gniewem w oczach. Nie pozwolił jej jednak dojść do słowa. - Zawołaj wszystkich. Mam coś ważnego do powiedzenia.
Skrzywiła pysk.
- Jeszcze czego - prychnęła lekceważąco. - A co ja? Twój zastępca? Jestem ostatnim kotem, który by wypełnił twoje polecenie.
- Sama przyszłaś mi o to dupę zawracać i wtedy nie miałaś jakoś z tym problemu. - Miauknął do niej. - Powinnaś się nauczyć, kiedy trzymać język za zębami.
Płomień zamilkła na chwilę. Po sekundzie jednak machnęła ogonem, prostując się.
- Oh? Dostałeś języka w gębie? Niesamowite. - Odparła sarkastycznie.
- Jesteś za mała, żeby to pamiętać, ale kilkanaście księżyców temu też był kot, który kwestionował decyzje lidera i uważał, że wie od niego lepiej. - Zaczął po chwili. - Przez niego zginął jego brat i zastępca, klan pogrążył się w wojnie domowej, a później, osłabiony, padł łupem samotników. On też zginął. Pomyśl czasami, zanim się odezwiesz, Płomień. Mianowałem cię na wojowniczkę bo uznałem, że zrobisz dla tego klanu coś dobrego. Jeśli nie masz zamiaru robić tego dla mnie, to chociaż dbaj o klan. Tym razem to byłaby nasza pora, żeby zginąć.
- Chcesz to giń, ja nie zamierzam. - Fuknęła. - I idź na ten swój kamulec, zaraz ogarnę tych pchlarzy.
Po czym zostawiła kocura bez szansy na odpowiedź. Wyszła na środek obozu. Mentorowie byli z uczniami, chyba szykowali się do wyjścia.
- SŁUCHAJCIE MNIE - Wrzasnęła - SIADAĆ NA DUPACH I NIE WYCHODZIĆ STĄD!
Uderzyła ogonem o ziemię. Odwróciła głowę ku wzniesieniu dla lidera. Zastanawiało ją, dlaczego Wróbel kazał jej zwołać koty, a nie szanowanej dupie Borsuk. Prychnęła pod nosem. Oby miał coś ważnego do ogłoszenia.

<Wróbel? Finally>
Posted by
.

1 komentarz:

  1. Anonimowy2 maja 2021 13:46

    To uczucie, gdy powinnaś się uczyć, ale czytasz opowiadania Płonącej Waśni, bo kochasz tą postać
    ~ Amare/Kamień

    OdpowiedzUsuń

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)