BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Klan Burzy znów stracił lidera przez nieszczęśliwy wypadek, zabierając ze sobą dodatkową dwójkę kotów podczas ataku lisów. Przywództwo objął Króliczy Nos, któremu Piaszczysta Zamieć oddał swoje ówczesne stanowisko, na zastępcę klanu wybrana natomiast została Przepiórczy Puch. Wiele kotów przyjęło informację w trudny sposób, szczególnie Płomienny Ryk, który tamtego feralnego dnia stracił kotkę, którą uważał za matkę

W Klanie Klifu

Wojna z Klanem Wilka i samotniczkami zakończyła się upokarzającą porażką. Klan Klifu stracił wielu wojowników – Miedziany Kieł, Jerzykową Werwę, Złotą Drogę oraz przywódczynię, Liściastą Gwiazdę. Nie obyło się również bez poważnych ran bitewnych, które odnieśli Źródlana Łuna, Promieniste Słońce i Jastrzębi Zew. Klan Wilka zajął teren Czarnych Gniazd i otaczającego je lasku, dołączając go do swojego terytorium. Klan Klifu z podkulonym ogonem wrócił do obozu, by pochować zmarłych, opatrzeć swoje rany i pogodzić się z gorzką świadomością zdrady – zarówno tej ze strony samotniczek, które obiecywały im sojusz, jak i członkini własnego Klanu, zabójczyni Zagubionego Obuwika i Melodyjnego Trelu, Zielonego Wzgórza. Klifiakom pozostaje czekać na decyzje ich nowego przywódcy, Judaszowcowej Gwiazdy. Kogo kocur mianuje swoim zastępcą? Co postanowi zrobić z Jagienką i Zielonym Wzgórzem, której bezpieczeństwa bez przerwy pilnuje Bożodrzewny Kaprys, gotowa rzucić się na każdego, kto podejdzie zbyt blisko?

W Klanie Nocy

Ostatni czas nie okazał się zbyt łaskawy dla Nocniaków. Poza nowo odkrytymi terenami, którym wielu pozwoliły zapomnieć nieco o krwawej wojnie z samotnikami, przodkowie nie pobłogosławili ich niemalże niczym więcej. Niedługo bowiem po zakończeniu eksploracji tajemniczego obszaru, doszło do tragedii — Mątwia Łapa, jedna z księżniczek, padła ofiarą morderstwa, którego sprawcy jak na razie nie odkryto. Pośmiertnie została odznaczona za swoje zasługi, otrzymując miano Mątwiego Marzenia. Nie złagodziło to jednak bólu jej bliskich po stracie młodej kotki. Nie mieli zresztą czasu uporać się z żałobą, bo zaledwie kilka wschodów słońca po tym przykrym wydarzeniu, doszło do prawdziwej katastrofy — powodzi. Dotąd zaufany żywioł odwrócił się przeciw Klanowi Nocy, porywając ze sobą życie i zdrowie niejednego kota, jakby odbierając zapłatę za księżyce swej dobroci, którą się z nimi dzielił. Po poległych pozostały jedynie szczątki i pojedyncze pamiątki, których nie zdołały porwać fale przed obniżeniem się poziomu wód, w konsekwencji czego następnego ranka udało się trafić na wiele przykrych znalezisk. Pomimo ciężkiej, ponurej atmosfery żałoby, wpływającej na niemalże wszystkich Nocniaków, normalne życie musiało dalej toczyć się swoim naturalnym rytmem.
Przeniesiono się więc do tymczasowego schronienia w lesie, gdzie uzupełniono zniszczone przez potop zapasy ziół oraz zwierzyny i zregenerowano siły. Następnie rozpoczęła się odbudowa poprzedniego obozu, która poszła dość sprawnie, dzięki ogromnemu zaangażowaniu i samozaparciu członków klanu — w pracach renowacyjnych pomagał bowiem niemalże każdy, od małego kocięcia aż po członków starszyzny. W konsekwencji tego, miejsce to podniosło się z ruin i wróciło do swojej dawnej świetności. Wciąż jednak pewne pozostałości katastrofy przypominają o niej Nocniakom, naruszając ich poczucie bezpieczeństwa. Zwłaszcza z krążącymi wśród kotów pogłoskami o tym, że powódź, która ich nawiedziła, nie była czymś przypadkowym — a zemstą rozchwianego żywiołu, mszczącego się na nich za śmierć członkini rodu. W obozie więc wciąż panuje niepokój, a nawet najmniejszy szmer sprawia, że każdy z wojowników machinalnie stroszy futro i wzmaga skupienie, obawiając się kolejnego zagrożenia.

W Klanie Wilka

Ostatnio dzieje się całkiem sporo – jedną z ważniejszych rzeczy jest konflikt z Klanem Klifu, powstały wskutek nieporozumienia. Wszystko przez samotniczkę imieniem Terpsychora, która przez swoją chęć zemsty, wywołała wojnę między dwoma przynależnościami. Nie trwała ona długo, ale z całą pewnością zostawiła w sercach przywódców dużo goryczy i niesmaku. Wszystko wskazuje na to, że następne zgromadzenie będzie bardzo nerwowe, pełne nieporozumień i negatywnych emocji. Mimo tego Klan Wilka wyszedł z tego starcia zwycięsko – odebrali Klifiakom kilka kotów, łącznie z ich przywódczynią, a także zajęli część ich terytorium w okolicy Czarnych Gniazd.
Jednak w samym Klanie Wilka również pojawiły się problemy. Pewnego dnia z obozu wyszli cali i zdrowi Zabłąkany Omen i jego uczennica Kocankowa Łapa. Wrócili jednak mocno poobijani, a z zeznań złożonych przez srebrnego kocura, wynika, że to młoda szylkretka była wszystkiemu winna. Za karę została wpędzona do izolatki, gdzie spędziła kilka dni wraz ze swoją matką, która umieszczona została tam już wcześniej. Podczas jej zamknięcia, Zabłąkany Omen zmarł, lecz jego śmierć nie była bezpośrednio powiązana z atakiem uczennicy – co jednak nie powstrzymało największych plotkarzy od robienia swojego. W obozie szepczą, że Kocankowa Łapa przynosi pecha i nieszczęście. Jej drugi mentor, wybrany po srebrnym kocurze, stracił wzrok podczas wojny, co tylko podsyca te domysły. Na szczęście nie wszystko, co dzieje się w klanie jest złe. Ostatnio do ich żłobka zawitała samotniczka Barczatka, która urodziła Wilczakom córeczkę o imieniu Trop – a trzy księżyce później narodził się także Tygrysek (Oba kociaki są do adopcji!).

W Owocowym Lesie

Społecznością wstrząsnęła nagła i drastyczna śmierć Morelki. Jak donosi Figa – świadek wypadku, świeżo mianowanemu zwiadowcy odebrały życie ogromne, metalowe szczęki. W związku z tragedią Sówka zaleciła szczególną ostrożność na terenie całego klanu i zgłaszanie każdej ze śmiercionośnych szczęki do niej.
Niedługo później patrol składający się z Rokitnika, Skałki, Figi, Miodka oraz Wiciokrzewa natknął się na mrożący krew w żyłach widok. Ciało Kamyczka leżało tuż przy Drodze Grzmotu, jednak to głównie jego stan zwracał na siebie największą uwagę. Zmarły został pozbawiony oczu i przyozdobiony kwiatami – niczym dzieło najbardziej psychopatycznego mordercy. Na miejscu nie znaleziono śladów szarpaniny, dostrzeżono natomiast strużkę wymiocin spływającą po pysku kocura. Co jednak najbardziej przerażające – sprawca zdarzenia w drastyczny sposób upodobnił wygląd truchła do mrówki. Szok i niedowierzanie jedynie pogłębił fakt, że nieboszczyk pachniał… niedawno zmarłą Traszką. Sówka nakazała dokładne przeszukanie miejsca pochówku starszej, aby zbadać sprawę. Wprowadziła także nowe procedury bezpieczeństwa: od teraz wychodzenie poza obóz dozwolone jest tylko we dwoje, a w przypadku uczniów i ról niewalczących – we troje. Zalecana jest również wzmożona ostrożność przy terenach samotniczych. Zachowanie przywódczyni na pierwszy rzut oka nie uległo zmianie, jednak spostrzegawczy mogą zauważyć, że jej znany uśmiech zaczął ostatnio wyglądać bardzo niewyraźnie.

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty


Miot w Klanie Klifu!
(jedno wolne miejsce!)

Miot w Klanie Wilka!
(jedno wolne miejsce!)

Miot w Klanie Burzy!
(Brak wolnych miejsc!)

Zmiana pory roku już 3 sierpnia, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

26 sierpnia 2020

Sarnia Łapa urodziła!

Z powodu komplikacji i przedwczesnego porodu, cztery kocięta zmarły. Po długiej walce o życie odeszła także Sarnia Łapa, zostawiając ocalałą córeczkę z przerażonym ojcem.


Północ

PÓŁNOC
Poprzednie imiona: -
Wiek: 0 księżyców
Płeć: kotka
Klan: Wilka
Ranga: kocię
Poziom medyczny: -
Charakter: Okoliczności, w których przyszła na świat, odcisnęły na Północy piętno. Bardzo wrażliwa, żeby poradzić sobie z tym, co się dookoła dzieje, wybudowała wokół siebie gruby mur z pesymizmu. Zawsze zakłada najgorszy scenariusz i wierzy, że właśnie on się spełni. Uważa, że życie nie ma większego sensu, nie cieszy się, że została skazana na egzystowanie w świecie przez głupią lekkomyślność swoich rodziców. Następnym razem mogliby jej najpierw zapytać, czy zgadza się na księżyce cierpienia. Czeka na moment, w którym w końcu zniknie, pogrążając się w błogim nieistnieniu. Tak, kotka nie wierzy w nic - ani Klan Gwiazdy, ani Mroczną Puszczę. Jej zdaniem życie kończy się w momencie urwania się oddechu, a później nie ma już nic. Ceni sobie samotność. Kontakty z innymi często przynoszą ból i wymagają bezsensownego wysiłku, na dodatek wie, że nikt nie zadaje sobie trudu, by ją zrozumieć i zaakceptować, więc nie widzi sensu, dla którego ma poświęcać komukolwiek swój czas. Już lepiej wędrować samotnie po lesie, albo w jakimś odludnym miejscu wpatrywać się w nocne niebo. Z nią nie porozmawiasz o pogodzie, kocurach ani najnowszych plotkach. Zimna, zamknięta w sobie, zawsze trzyma dystans, wszystko gromadząc w sobie. Gardzi optymistami, robi jej się niedobrze od ich bezsensownej nadziei, nienawidzi ich nieracjonalności. Będzie dobrze, bo tak? A dlaczego niby? Są jej zdaniem śmieszni w tej wierze, że ich nastawienie cokolwiek zmieni. Bezpośrednia, zawsze powie dokładnie to, co myśli, przez co przypięto jej łatkę marudy, niszczyciela dobrej zabawy, pogromcy dziecięcych uśmiechów. Kotka po prostu woli postawić sprawy jasno. Nienawidzi niezdecydowania i owijania w bawełnę, dla niej o rzeczach powinno się mówić tak, jakie są i albo coś robić, albo nie robić nic. Czuje odrazę do hipokrytów. Kotka nie czuje przywiązania do jakichkolwiek tradycji ani pozycji, jednak w głębi duszy szuka magii i cudowności i pewnie tylko to trzyma ją w klanie, wśród rang i rytuałów. Tak długo ukrywała swoje wrażliwe wnętrze, że przestała potrafić wyrażać emocje, zawsze zdystansowana i gotowa na najgorsze. To jej sposób na poradzenie sobie z bólem, którego doświadcza.
Wygląd:
  • Ogólny opis - Jak na kociaka, Północ jest dosyć szczupła. Wielkością nie różni się wiele od innych sierotek, ale jej skóra miejscami zwisa luźno, kryjąc pod sobą niewiele kocięcego tłuszczyku. Biel pokrywa niemal całe jej ciało, za wyjątkiem niebieskiego ogona, prawego oka, które otacza niebieska łata, lekko przesunięta w stronę ucha i lewego ucha, całego niebieskiego. Ponadto Północ ma niewielką niebieską łatę na lewej tylnej łapie, w okolicy uda. Wąsy ma białe i długie, oczy ciemnobrązowe, na pyszczku minę, którą można wziąć za wieczne znudzenie. Stroni od zabaw, często przesiadując w kącie legowiska i mierząc przychodzących zimnym spojrzeniem.
  • Kolor sierści - niebieska srebrna cętkowana van
  • Długość sierści - półdługa
  • Kolor oczu - brązowe

Rodzina:
  • Ojciec - Wawrzynowa Łapa
  • Matka - Sarnia Łapa
  • Rodzeństwo - cztery martwe płody. Przyrodnie: Gepard, Żbik, Noc, Skra, Cierń
  • Partner - ///
  • Potomstwo - ///

Mentor: 
Uczniowie:
  • dawni - ///
  • obecny - ///

Historia: Przyszła na świat przedwcześnie na zgliszczach dawnego Klanu Wilka, jako jedyna przeżywając poród tylko po to, żeby chwilę później zostać sierotą - Sarnia Łapa umarła z powodu komplikacji poporodowych i licznych urazów wewnętrznych, ojca, Wawrzynową Łapę, zabił jej brat na spółkę z przybranym ojcem. Teraz wychowuje się u boku całej grupy sierot, pod okiem Wężowego Wrzasku, która wcale nie chciała być królową i jej partnera, Górskiego Szczytu.

Punkty umiejętności:
  • siła - ///
  • szybkość - ///
  • zwinność - ///
  • skok - ///

Upomnienia: Postać NPC
Opiekun: - (autor: Hellga)
Posted by
.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)