BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Klan Burzy znów stracił lidera przez nieszczęśliwy wypadek, zabierając ze sobą dodatkową dwójkę kotów podczas ataku lisów. Przywództwo objął Króliczy Nos, któremu Piaszczysta Zamieć oddał swoje ówczesne stanowisko, na zastępcę klanu wybrana natomiast została Przepiórczy Puch. Wiele kotów przyjęło informację w trudny sposób, szczególnie Płomienny Ryk, który tamtego feralnego dnia stracił kotkę, którą uważał za matkę

W Klanie Klifu

Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.

W Klanie Nocy

doszło do ataku na książęta, podczas którego Sterletowa Łapa utracił jedną z kończyn. Od tamtej pory między samotnikami a Klanem Nocy, trwa zawzięta walka. Zgodnie z zeznaniami przesłuchiwanych kotów, atakujący ich klan samotnicy nie są zwykłymi włóczęgami, a zorganizowaną grupą, która za cel obrała sobie sam ród władców. Wojownicy dzień w dzień wyruszają na nieznane tereny, przeszukując je z nadzieją znalezienia wskazówek, które doprowadzą ich do swych przeciwników. Spieniona Gwiazda, która władzę objęła po swej niedawno zmarłej matce, pracuje ciężko każdego wschodu słońca, wraz z zastępczyniami analizując dostarczane im wieści z granicy.
Niestety, w ostatnich spotkaniach uczestniczyć mogła jedynie jedna z jej zastępczyń - Mandarynkowe Pióro, która tymczasowo przejęła obowiązki po swej siostrze, aktualnie zajmującej się odchowaniem kociąt zrodzonych z sojuszu Klanu Nocy oraz Klanu Wilka.

W Klanie Wilka

Kult Mrocznej Puszczy w końcu się odzywa. Po księżycach spędzonych w milczeniu i poczuciu porzucenia przez własną przywódczynię, decydują się wziąć sprawy we własne łapy. Ciężko jest zatrzymać zbieraną przez taki czas gorycz i stłumienie, przepełnione niezadowoleniem z decyzji władzy. Ich modły do przodków nie idą na marne, gdyż przemawia do nich sama dusza potępiona, kryjąca się w ciele zastępczyni, Wilczej Tajgi. Sosnowa Igła szybko zdradza swą tożsamość i przyrównuje swych wyznawców do stóp. Dochodzi do udanego zamachu na Wieczorną Gwiazdę. Winą obarczeni zostają żądni zemsty samotnicy, których grupki już od dawna były mordowane przez kultystów. Nowa liderka przyjmuje imię Sosnowa Gwiazda, a wraz z nią, w Klanie Wilka następują brutalne zmiany, o czym już wkrótce członkowie mogli przekonać się na własne oczy. Podczas zgromadzenia, wbrew rozkazowi liderki, Skarabeuszowa Łapa, uczennica medyczki, wyjawia sekret dotyczący śmierci Wieczornej Gwiazdy. W obozie spotyka ją kara, dużo gorsza niż ktokolwiek mógłby sądzić. Zostaje odebrana jej pozycja, możliwość wychodzenia z obozu, zostaje wykluczona z życia klanowego, a nawet traci swe imię, stając się Głupią Łapą, wychowanką Olszowej Kory. Warto także wspomnieć, że w szale gniewu przywódczyni bezpowrotnie okalecza ciało młodej kotki, odrywając jej ogon oraz pokrywając jej grzbiet głębokimi szramami.

W Owocowym Lesie

Społecznością wstrząsnęła nagła i drastyczna śmierć Morelki. Jak donosi Figa – świadek wypadku, świeżo mianowanemu zwiadowcy odebrały życie ogromne, metalowe szczęki. W związku z tragedią Sówka zaleciła szczególną ostrożność na terenie całego klanu i zgłaszanie każdej ze śmiercionośnych szczęki do niej.
Niedługo później patrol składający się z Rokitnika, Skałki, Figi, Miodka oraz Wiciokrzewa natknął się na mrożący krew w żyłach widok. Ciało Kamyczka leżało tuż przy Drodze Grzmotu, jednak to głównie jego stan zwracał na siebie największą uwagę. Zmarły został pozbawiony oczu i przyozdobiony kwiatami – niczym dzieło najbardziej psychopatycznego mordercy. Na miejscu nie znaleziono śladów szarpaniny, dostrzeżono natomiast strużkę wymiocin spływającą po pysku kocura. Co jednak najbardziej przerażające – sprawca zdarzenia w drastyczny sposób upodobnił wygląd truchła do mrówki. Szok i niedowierzanie jedynie pogłębił fakt, że nieboszczyk pachniał… niedawno zmarłą Traszką. Sówka nakazała dokładne przeszukanie miejsca pochówku starszej, aby zbadać sprawę. Wprowadziła także nowe procedury bezpieczeństwa: od teraz wychodzenie poza obóz dozwolone jest tylko we dwoje, a w przypadku uczniów i ról niewalczących – we troje. Zalecana jest również wzmożona ostrożność przy terenach samotniczych. Zachowanie przywódczyni na pierwszy rzut oka nie uległo zmianie, jednak spostrzegawczy mogą zauważyć, że jej znany uśmiech zaczął ostatnio wyglądać bardzo niewyraźnie.

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Miot Samotników!
(jedno wolne miejsce!)

Miot w Klanie Klifu!
(trzy wolne miejsca!)

Na blogu zawitał nowy event wielkanocny! || Zmiana pory roku już 20 kwietnia, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

23 sierpnia 2020

Od Tupot cd. Stokrotki

- O nie. Ten żart to był twój pomysł i ty to będziesz nieść. - odrzekła niebieska koteczka.
Tupot opuściła uszy, zaczęła udawać płacz. Słyszała, że na Stokrotkę to działa, a zresztą na kogo nie? Zwłaszcza jak robi to ona, ta słodka, gruba kuleczka, która nikomu nie zrobiła krzywdy. 
Pociągnęła jeszcze raz nosem.
- T-tiy płaces? - zapytała się z troską w głosie Stokrotka. 
- Tiak... - szepnęła cicho. Zakryła swoimi krótkimi łapkami drobny łepek. Po chwili go odsłoniła, chciała widzieć minę towarzyszki.
- Nio dobrze... Ja będię ją nieść. - zgodziła się starsza i złapała zębami za mech z mysią żółcią. 
Córka Cętkowanego Kwiatu widząc to, miauknęła pod nosem ciche: ''Jest...!''. 
- Co mówiłaś? - mruknęła zdezorientowana.
- Nic...
- Dobrze... - skinęła głową druga. 
***
Wspięły się na kamień, ledwo wyższy dwa razy od nich. Stokrotka dała radę podsadzić Tupot bo ta miała problem ze wspinaczką. Czekały aż wreszcie Piaskowa Ścieżka przejdzie pod nim, a one spuszczą na nią mysią żółć. 
- Psssst... - szepnęła czekoladowa. - Piats, idzie. - sięgnęła zębami za okropieństwo. Od razu do jej noska dostał się ohydny zapach rzeczy. Poczekała jeszcze kilka uderzeń serca, aż wojowniczka będzie w idealnym miejscu. Jest! Spuściła na nią mysią żółć. 
- Wiejemy...! - zawołała Stokrotka wstając i uciekając z miejsca wydarzeń. Tupot pobiegła za nią.
W końcu przystanęły w dużych trawach. W dobrym miejscy na obserwowaniu bluźniącej Kotki. Oba kociaki pękały ze śmiechu. 
- Kurwa!!! Myłam co dopiero futro! - ryknęła bardzo zezłoszczona Piasek. - Kto. To. Zrobił?!
Córka Orlikowego Szeptu przewróciła się na plecy i zaczęła jeszcze głośniej chichotać.
- Gdzie jesteście, cwaniaki?! No skoro mieliście odwagę mi zrobić coś takiego to na pewno macie odwagę tu wyjść, nie?! Powyrywam wam futro! Rozerwę was na strzępki, znajdę was lub cię! - wrzeszczała. - Własna matka was nie rozpozna, tak wam zgniotę ten podły ryj!!! - spojrzała się w stronę długich trwa gdzie przesiadywały kociaki.
- I z czego się tam śmiejecie?! - kotka zaczęła się zbliżać w stronę Stokrotki i Tupot. - Hm... A co to...? - spojrzała na mech, na którym zostało trochę mysiej żółci. Warknęła. - T-to wy! W-wy małe... - wyciągnęła pazur. - Chcecie dostać pamiątkę? Taką... Taką trwałą. - podniosła łapę.
Stokrotka skuliła się ze strachem. Tupot zrobiła to samo. Jedno oko zamknęła drugim odważnie obserwowała otoczenie, wydając piski. Niebieskim ślepiem zauważyła, że coś przemknęło w trawach, a po chwili bura kłębka futra wylądowała na kremowej. Mama! Okazało się, że to była mama! W samą porę. Przestałą się kulić, jej koleżanka też. Cętka zatopiła pazury w matce Dreszcza, a ta wydała syk.
- Łapska precz od mojego dziecka! - syknęła dając jej na wszelki wypadek łapą po łapie. - Następnym razem zastanów się z kim zadzierasz! 
- Ho ho! Któż to...? - miauknęła oschle Piaskowa Ścieżka, a po chwili ugryzła młodą matkę w ogon. Kilka sekund później dodała. - Tupot..., Tupot zdecydowanie wdała się w matkę, tak samo pszczelna jak ona. 
Chwilę później nie można było nawet zrozumieć co kotki do siebie mówią, widać było ogromny podnoszący się pył, który zasłaniał bijące się. Było słychać kocie wrzaski oznaczające walkę pomiędzy Piaskiem, a Cętką. 

<Stokrotko? mała bitwa, by Cętka rozprostowała sobie nogi c: (xd)>
Posted by
.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)