BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.

W Klanie Klifu

Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.

W Klanie Nocy

Świat żywych w końcu opuszcza obarczony klątwą Błotnistej Plamy Czapli Taniec. Po księżycach spędzonych w agonii, której nawet najsilniejsze zioła nie były mu w stanie oszczędzić, ginie z łap własnego męża - Wodnikowego Wzgórza, który został przez niego zaatakowany podczas jednego z napadów agresji. Wojownik staje się przygnębiony, jednak nadal wypełnia swoje obowiązki jako członek Klanu Nocy, a także ojciec dla ich maleńkiego synka - Siwka. Kocurek został im podarowany przez rodzącą na granicy samotniczkę, która w zamian za udzieloną jej pomoc, oddała swego pierworodnego w łapy obcych. W opiece nad nim pomaga Mżawka, młodziutka karmicielka, która nie tak dawno wstąpiła w szeregi Klanu Nocy, wraz z dwójką potomków - Ikrą oraz Kijanką. Po tym wydarzeniu, na Srebrną Skórkę odchodzi także starsza Mrówczy Kopiec i medyczka, Strzyżykowy Promyk, której miejsce w lecznicy zajmuje Różana Woń. W międzyczasie, na prośbę Wieczornej Gwiazdy, nowej liderki Klanu Wilka, Srocza Gwiazda udziela im pomocy, wyznaczając nieduży skrawek terenu na ich nowy obóz, w którym mieszkać mogą do czasu, aż z ich lasu nie znikną kłusownicy. Wyprowadzka następuje jednak dopiero po kilku księżycach, podczas których wielu wojowników zdążyło pokręcić nosem na swoich niewdzięcznych sąsiadów.

W Klanie Wilka

Po terenach zaczynają w dużych ilościach wałęsać się ludzie, którzy wraz ze swoją sforą, coraz pewniej poruszają się po wilczackich lasach. Dochodzi do ataku psów. Ich pierwszą ofiarą padł Wroni Trans, jednak już wkrótce, do grona zgładzonych przez intruzów wojowników, dołącza także sam Błękitna Gwiazda, który został śmiertelnie postrzelony podczas patrolu, w którym towarzyszyła mu Płonąca Dusza i Gronostajowy Taniec. Po przekazaniu wieści klanowi, w obozie panuje chaos. Wojownikom nie pozostaje dużo możliwości. Zgodnie z tradycją, Wieczorna Mara przyjmuje pozycję liderki i zmienia imię na Wieczorną Gwiazdę. Podczas kolejnych prób ustalenia, jak duży problem stanowią panoszący się kłusownicy, giną jeszcze dwa koty - Koszmarny Omen i Zapomniany Pocałunek. Zapada werdykt ostateczny. Po tym, jak grupa wysłanników powróciła z Klanu Nocy, przekazując wieść, iż Srocza Gwiazda zgodziła się udzielić wilczakom pomocy, cały klan przenosi się do małego lasku niedaleko Kolorowej Łąki, który stanowić ma ich nowy obóz. Następne księżyce spędzają na przydzielonym im skrawku terenu, stale wysyłając patrole, mające sprawdzać sytuację na zajętych przez dwunożnych terenach. W międzyczasie umiera najstarsza członkini Klanu Wilka, a jednocześnie była liderka - Stokrotkowa Polana, która zgodnie ze swą prośbą odprowadzona została w okolice grobu jej córki, Szakalej Gwiazdy. W końcu, jeden z patroli wraca z radosną nowiną - wraz z nastaniem Pory Nagich Drzew, dwunożni wynieśli się, pozostawiający po sobie jedynie zniszczone, zwietrzałe obozowisko. Wieczorna Gwiazda zarządza powrót.

W Owocowym Lesie

Społeczność z bólem pożegnała Przebiśniega, który odszedł we śnie. Sytuacja nie wydawała się nadzwyczajna, dopóki rodzina zmarłego nie poszła go pochować. W trakcie kopania nagrobka zostali jednak odciągnięci hałasem z zewnątrz, a kiedy wrócili na miejsce… ciała ukochanego starszego już nie było! Po wszechobecnej panice i nieudanych poszukiwaniach kocura, Daglezjowa Igła zdecydowała się zabrać głos. Liderka ogłosiła, że wyznaczyła dwa patrole, jakie mają za zadanie odnaleźć siedlisko potwora, który dopuścił się kradzieży ciała nieboszczyka. Dowódcy patroli zostali odgórnie wyznaczeni, a reszta kotów zachęcana nagrodami do zgłoszenia się na ochotników członkostwa.
Patrole poszukiwacze cały czas trwają, a ich uczestnicy znajdują coraz to dziwniejsze ślady na swoim terenie…

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Miot w Owocowym Lesie!
(brak wolnych miejsc!)

Miot w Klanie Nocy!
(brak wolnych miejsc!)

Rozpoczęła się kolejna edycja Eventu NPC! Aby wziąć udział, wystarczy zgłosić się pod postem z etykietą „Event”! | Zmiana pory roku już 24 listopada, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

19 kwietnia 2020

Od Leszczynowej Łapy CD Miedzianej Iskry

*time skip hehe*

Ziewnął przeciągle, wychodząc z legowiska uczniów. Był zmęczony, tak zwyczajnie zmęczony. Co prawda kochał treningi z wujkiem Wilczym Sercem, jednakże od spotkania z Malinową Łapą, nie potrafił zasnąć. Nic a nic. Cały czas rozmyślał o burym koledze licząc na to, że się jeszcze spotkają. Lubił burego kocurka. Ba! Nawet bardzo! Co prawda nie znali się zbyt długo, jednakże Leszczynek miał wręcz absurdalne przeczucie, że może zaufać synowi Oblodzonej Sadzawki bez najmniejszego problemu. Jakoś tak... Za każdym razem, gdy o nim myślał, ogarniało go ciepłe uczucie. Co prawda nie potrafił go przypisać do innego, które znał, jednakże młodzikowi ani troszeczkę to nie przeszkadzało! Poznał nowego przyjaciela, jego tata go kochał, wujek i rodzeństwo bardzo mocno go wspierało. Czegóż więcej mógł chcieć od życia? No właśnie, była jednak taka jedna mała rzecz. 
Leszczynek nadal tęsknił potwornie za Gęsim Piórem. Co prawda starał się nie myśleć zbyt często o zmarłej mamie, nadal bowiem powodowało to ataki paniki u kocurka, które kończyły się co prawda nie tak straszliwie jak wtedy, gdy złamał łapy, jednakże nadal pozostawiał wtedy na swoim ciele kilka ran. 
Kocurek polizał swoją przednią prawą łapkę, po czym rozpoczął generalne mycie swojej mordki, by jakoś przyzwoicie wyglądać podczas treningu. Przecież nic się nie stanie, jeśli wyczyści się porządnie, skoro ma jeszcze troszkę czasu do spotkania z czarnym kocurem. 
- Witaj Leszczynku! - ciepły i dobrze znany rudzielcowi głos zadzwonił w jego uszach. Odwrócił się w prawo, na moment przestając porannej pielęgnacji, by z radością stwierdzić, że jedna z jego ulubionych wojowniczek zmierzała w jego kierunku. 
- O-oh... C-ciocia M-Miedź - miauknął zaskoczony, jednakże uradowany. Uwielbiał kocicę i bardzo chętnie spędzał z nią czas, dodatkowo fakt, że gdy była obok taty, ten tak często się uśmiechał, jeszcze bardziej sprawiał, że Leszczynowa Łapa ją lubił. Była miła i praktycznie każdego kota obdarzała matczynym ciepłem, którego tak bardzo mu brakowało od śmierci Gąski.
Uczeń uśmiechnął wesoło, gdy pointka przysiadła obok, po czym postawił łapkę na ziemię, przyglądając się jej uważnie - D-dzień d-dobry! - pisnął radośnie, pusząc z lekka futerko na całym swoim ciele. 
Kotka przy dokładniejszym przyjrzeniu się wyglądała na czymś zmartwioną. Pręgowany jednak nie wiedział, czy wpadała mu zapytać. Bo co jeśli to były sprawy t y l k o dorosłych i swym wciskaniem nosa w nie swoje sprawy rozeźli ciocię? Przecież tego nie chciał! Na moment zawahał się, czy otworzyć nareszcie mordkę czy nie, jednakże ostatecznie Miedziana Iskra ubiegła go, zaczynając pierwsza mówić. 
- Leszczynku, cóż... Chciałabym cię o coś zapytać... - zaczęła cicho, jakby bojąc się reakcji syna Iglastej Gwiazdy. Ten jedynie nastawił uszu, z lekka przestraszony słuchając słów starszej - Co byś... 
- Leszczynku, pora na trening - płowej nie dane było dokończyć, gdy jak spod ziemi wyłonił się Wilcze Serce. Kotka jakby zrezygownana westchnęła cicho. A co jeśli ciocia chciała powiedzieć mu coś ważnego? Musiał przecież wiedzieć! 
- W-wujkuuuuuu... - zaczął, spoglądając maślanymi ślepkami - B-bo w-wiesz w-wujku, że ja cię bardzo kocham. I-i ciocie też k-kocham... N-no i J-jest taka sprawa, że że ciocia cu-chciała mi c-coś powiedzieć i-i... I czy m-możemy zacząć nasz trening t-troszeczkę później? - miauknął, wlepiając błękitne ślepka w kocura, zaś jego wąsy drgały niespokojnie. 

< Miedziana Iskro? :3 >
Posted by
.

1 komentarz:

  1. 200lis19 kwietnia 2020 12:06

    Iskro chciałaś go zapytać, czy chciałby rodzeństwo? XDDD

    OdpowiedzUsuń

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)