BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Klan Burzy znów stracił lidera przez nieszczęśliwy wypadek, zabierając ze sobą dodatkową dwójkę kotów podczas ataku lisów. Przywództwo objął Króliczy Nos, któremu Piaszczysta Zamieć oddał swoje ówczesne stanowisko, na zastępcę klanu wybrana natomiast została Przepiórczy Puch. Wiele kotów przyjęło informację w trudny sposób, szczególnie Płomienny Ryk, który tamtego feralnego dnia stracił kotkę, którą uważał za matkę

W Klanie Klifu

Wojna z Klanem Wilka i samotniczkami zakończyła się upokarzającą porażką. Klan Klifu stracił wielu wojowników – Miedziany Kieł, Jerzykową Werwę, Złotą Drogę oraz przywódczynię, Liściastą Gwiazdę. Nie obyło się również bez poważnych ran bitewnych, które odnieśli Źródlana Łuna, Promieniste Słońce i Jastrzębi Zew. Klan Wilka zajął teren Czarnych Gniazd i otaczającego je lasku, dołączając go do swojego terytorium. Klan Klifu z podkulonym ogonem wrócił do obozu, by pochować zmarłych, opatrzeć swoje rany i pogodzić się z gorzką świadomością zdrady – zarówno tej ze strony samotniczek, które obiecywały im sojusz, jak i członkini własnego Klanu, zabójczyni Zagubionego Obuwika i Melodyjnego Trelu, Zielonego Wzgórza. Klifiakom pozostaje czekać na decyzje ich nowego przywódcy, Judaszowcowej Gwiazdy. Kogo kocur mianuje swoim zastępcą? Co postanowi zrobić z Jagienką i Zielonym Wzgórzem, której bezpieczeństwa bez przerwy pilnuje Bożodrzewny Kaprys, gotowa rzucić się na każdego, kto podejdzie zbyt blisko?

W Klanie Nocy

Ostatni czas nie okazał się zbyt łaskawy dla Nocniaków. Poza nowo odkrytymi terenami, którym wielu pozwoliły zapomnieć nieco o krwawej wojnie z samotnikami, przodkowie nie pobłogosławili ich niemalże niczym więcej. Niedługo bowiem po zakończeniu eksploracji tajemniczego obszaru, doszło do tragedii — Mątwia Łapa, jedna z księżniczek, padła ofiarą morderstwa, którego sprawcy jak na razie nie odkryto. Pośmiertnie została odznaczona za swoje zasługi, otrzymując miano Mątwiego Marzenia. Nie złagodziło to jednak bólu jej bliskich po stracie młodej kotki. Nie mieli zresztą czasu uporać się z żałobą, bo zaledwie kilka wschodów słońca po tym przykrym wydarzeniu, doszło do prawdziwej katastrofy — powodzi. Dotąd zaufany żywioł odwrócił się przeciw Klanowi Nocy, porywając ze sobą życie i zdrowie niejednego kota, jakby odbierając zapłatę za księżyce swej dobroci, którą się z nimi dzielił. Po poległych pozostały jedynie szczątki i pojedyncze pamiątki, których nie zdołały porwać fale przed obniżeniem się poziomu wód, w konsekwencji czego następnego ranka udało się trafić na wiele przykrych znalezisk. Pomimo ciężkiej, ponurej atmosfery żałoby, wpływającej na niemalże wszystkich Nocniaków, normalne życie musiało dalej toczyć się swoim naturalnym rytmem.
Przeniesiono się więc do tymczasowego schronienia w lesie, gdzie uzupełniono zniszczone przez potop zapasy ziół oraz zwierzyny i zregenerowano siły. Następnie rozpoczęła się odbudowa poprzedniego obozu, która poszła dość sprawnie, dzięki ogromnemu zaangażowaniu i samozaparciu członków klanu — w pracach renowacyjnych pomagał bowiem niemalże każdy, od małego kocięcia aż po członków starszyzny. W konsekwencji tego, miejsce to podniosło się z ruin i wróciło do swojej dawnej świetności. Wciąż jednak pewne pozostałości katastrofy przypominają o niej Nocniakom, naruszając ich poczucie bezpieczeństwa. Zwłaszcza z krążącymi wśród kotów pogłoskami o tym, że powódź, która ich nawiedziła, nie była czymś przypadkowym — a zemstą rozchwianego żywiołu, mszczącego się na nich za śmierć członkini rodu. W obozie więc wciąż panuje niepokój, a nawet najmniejszy szmer sprawia, że każdy z wojowników machinalnie stroszy futro i wzmaga skupienie, obawiając się kolejnego zagrożenia.

W Klanie Wilka

Ostatnio dzieje się całkiem sporo – jedną z ważniejszych rzeczy jest konflikt z Klanem Klifu, powstały wskutek nieporozumienia. Wszystko przez samotniczkę imieniem Terpsychora, która przez swoją chęć zemsty, wywołała wojnę między dwoma przynależnościami. Nie trwała ona długo, ale z całą pewnością zostawiła w sercach przywódców dużo goryczy i niesmaku. Wszystko wskazuje na to, że następne zgromadzenie będzie bardzo nerwowe, pełne nieporozumień i negatywnych emocji. Mimo tego Klan Wilka wyszedł z tego starcia zwycięsko – odebrali Klifiakom kilka kotów, łącznie z ich przywódczynią, a także zajęli część ich terytorium w okolicy Czarnych Gniazd.
Jednak w samym Klanie Wilka również pojawiły się problemy. Pewnego dnia z obozu wyszli cali i zdrowi Zabłąkany Omen i jego uczennica Kocankowa Łapa. Wrócili jednak mocno poobijani, a z zeznań złożonych przez srebrnego kocura, wynika, że to młoda szylkretka była wszystkiemu winna. Za karę została wpędzona do izolatki, gdzie spędziła kilka dni wraz ze swoją matką, która umieszczona została tam już wcześniej. Podczas jej zamknięcia, Zabłąkany Omen zmarł, lecz jego śmierć nie była bezpośrednio powiązana z atakiem uczennicy – co jednak nie powstrzymało największych plotkarzy od robienia swojego. W obozie szepczą, że Kocankowa Łapa przynosi pecha i nieszczęście. Jej drugi mentor, wybrany po srebrnym kocurze, stracił wzrok podczas wojny, co tylko podsyca te domysły. Na szczęście nie wszystko, co dzieje się w klanie jest złe. Ostatnio do ich żłobka zawitała samotniczka Barczatka, która urodziła Wilczakom córeczkę o imieniu Trop – a trzy księżyce później narodził się także Tygrysek (Oba kociaki są do adopcji!).

W Owocowym Lesie

Straszliwy potwór, który terroryzował społeczność w końcu został pokonany. Owocniaki nareszcie mogą odetchnąć bez groźby w postaci szponów sępa nad swoimi głowami. Nie obeszło się jednak bez strat – oprócz wielu rannych, życie w walce z ptakiem stracili Maślak, Skałka, Listek oraz Ślimak. Od tamtej pory życie toczy się spokojnie, po malutku... No, prawie. Jednego z poranków wszystkich obudziła kłótnia Ambrowiec i Chrząszcza, kończąca się prośbą tej pierwszej w stronę liderki, by Sówka wygnała jej okropnego partnera. Stróżka nie spodziewała się jednak, że końcowo to ona stanie się wygnańcem. Zwyzywała przywódczynię i zabrała ze sobą trójkę swych bliskich, odchodząc w nieznane. Na szczęście luki szybko zapełniły się dzięki kociakom, które odnalazły dwa patrole – żłobek pęka w szwach ku uciesze królowej Kajzerki i lekkim zmartwieniu rządzących. Gęb bowiem przybywa, a zwierzyny ubywa...

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty


Miot w Klanie Klifu!
(jedno wolne miejsce!)

Miot w Klanie Wilka!
(jedno wolne miejsce!)

Miot w Klanie Burzy!
(Brak wolnych miejsc!)

Zmiana pory roku już 3 sierpnia, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

30 stycznia 2018

Od Wschodu

Gwar w kociarni Klanu Klifu wzrastał z dnia na dzień. Zbluszczone Futerko obserwowała swoje kocięta, by móc w każdej chwili zainterweniować, gdyby któremukolwiek coś się stało. Szumek właśnie przygwoździł Żądełko do ziemi, kładąc się na niej, jednak ta szybko się wywinęła. Skoczyła ze zwycięskim okrzykiem na brata, po czym oboje zaczęli się turlać po mchu żłobka.
Wschód przypatrywała się swojemu rodzeństwu, które bawiło się w najlepsze. Zachichotała cicho, widząc zadziwioną minę brata, kiedy Żądełko po raz kolejny miała przewagę w starciu.
Leżała między łapkami swojej mamy. Jejku jakie one były duże! Uwielbiała leżeć w tym miejscu, czuła się tam bezpiecznie. Wysłuchiwała się w miarowe bicie serca szylkretowej królowej, które sprawiało, że kotka szybko się uspokajała. Dodatkowo mama dawała jej wtedy więcej swojej uwagi!
Zbluszczone Futerko słysząc śmiech swojej córki, polizała ją czule po nosku, na co Wschód zamruczała wesoło. Sekundę później poczuła szturchnięcie w bok. Zaskoczona zamrugała, spoglądając na kotkę. Coś się stało? Wschód przeczuwała, co jej mama będzie chciała zaraz powiedzieć. Nastroszyła się, kiwając lekko główką na nie.
- Idz się pobawić z rodzeństwem, kochanie - powiedziała wesoło królowa.
Wschód zdenerwowała się i zadrżała lekko.
- Ale mamo, j-ja nie wiem... - powiedziała cicho drżącym głosem, spoglądając ukradkowo na wciąż bawiące się rodzeństwo - Ja nie umiem, n-nie chcę im przeszkadzać - stwierdziła nieśmiało, chowając łapki pod puszystym ogonkiem.
Zbluszczone Futerko patrzyła zaskoczona na swoją córkę. Nie sądziła, że koteczka jest aż tak nieśmiała. Uśmiechnęła się pocieszająco, zbliżając pyszczek do Wschodu.
- A skąd możesz to wiedzieć, skoro nie spróbowałaś, hm? - zapytała, czyszcząc swoją prawą łapkę - Jestem pewna, że jak tylko zaczniesz, nie będziesz chciała przerywać - powiedziała zachęcająco.
Koteczka zerknęła po raz kolejny w stronę rodzeństwa, widząc jak na pyszczku siostry wykwita grymas niezadowolenia. Szumek właśnie wygrał jedno ze starć, na co Żądełko zareagowała sykiem i pacnęła go łapką w nos.
- To nie w porządku, oszukujesz! - syknęła, strosząc się.
- Wcale nie! - krzyknął Szumek - Po prostu nie możesz znieść jednej przegranej!
Po czym oboje rzucili się na siebie, tworząc kłębowisko futra.
Zbluszczone Futerko zareagowała natychmiastowo, rozdzielając rodzeństwo.
- Hej, ale co tu się dzieje?! - zawołała królowa, próbując mówić surowym tonem.
Kociaki zaczęły przekrzykiwać się wzajemnie, jednak Wschód już nie usłyszała co się dzieje. Stuliła uszy i ruszyła w przeciwną stronę, jak najdalej od kłopotów. Bardzo nie lubiła takich sytuacji, dlatego uważała, że nie nadaje się do zabawy. Jeszcze by się rozpłakała, a Szumek i Żądełko mieliby przez nią kłopoty!
Idąc, nie zauważyła, że kieruję się wprost do miejsca, gdzie leży Pregowany Grzbiet wraz ze swoimi pociechami.
Nagle koteczka odbiła się od czegoś, a raczej kogoś, po czym usłyszała cichy pisk. Otworzyła zaskoczona oczka, widząc przed sobą jasną puchatą kulkę. Poznała w niej Mgiełkę. Koteczka usłyszała jej imię, kiedy Zbluszczone Futerko rozmawiała razem z Pręgowanym Grzbietem.
Zakłopotała się lekko, podbiegając szybko do przewróconej koteczki.
- Wybacz, przepraszam - miauknęła zdenerwowana - Nie widziałam gdzie idę.
Mgiełka zamrugała pare razy zaskoczona, po czym spojrzała na nią zaciekawiona. Dwa bicia serca później otwierała już pyszczek by zacząć rozmowę.

<Mgiełko?>
Posted by
.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)