BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.

W Klanie Klifu

Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.

W Klanie Nocy

Świat żywych w końcu opuszcza obarczony klątwą Błotnistej Plamy Czapli Taniec. Po księżycach spędzonych w agonii, której nawet najsilniejsze zioła nie były mu w stanie oszczędzić, ginie z łap własnego męża - Wodnikowego Wzgórza, który został przez niego zaatakowany podczas jednego z napadów agresji. Wojownik staje się przygnębiony, jednak nadal wypełnia swoje obowiązki jako członek Klanu Nocy, a także ojciec dla ich maleńkiego synka - Siwka. Kocurek został im podarowany przez rodzącą na granicy samotniczkę, która w zamian za udzieloną jej pomoc, oddała swego pierworodnego w łapy obcych. W opiece nad nim pomaga Mżawka, młodziutka karmicielka, która nie tak dawno wstąpiła w szeregi Klanu Nocy, wraz z dwójką potomków - Ikrą oraz Kijanką. Po tym wydarzeniu, na Srebrną Skórkę odchodzi także starsza Mrówczy Kopiec i medyczka, Strzyżykowy Promyk, której miejsce w lecznicy zajmuje Różana Woń. W międzyczasie, na prośbę Wieczornej Gwiazdy, nowej liderki Klanu Wilka, Srocza Gwiazda udziela im pomocy, wyznaczając nieduży skrawek terenu na ich nowy obóz, w którym mieszkać mogą do czasu, aż z ich lasu nie znikną kłusownicy. Wyprowadzka następuje jednak dopiero po kilku księżycach, podczas których wielu wojowników zdążyło pokręcić nosem na swoich niewdzięcznych sąsiadów.

W Klanie Wilka

Po terenach zaczynają w dużych ilościach wałęsać się ludzie, którzy wraz ze swoją sforą, coraz pewniej poruszają się po wilczackich lasach. Dochodzi do ataku psów. Ich pierwszą ofiarą padł Wroni Trans, jednak już wkrótce, do grona zgładzonych przez intruzów wojowników, dołącza także sam Błękitna Gwiazda, który został śmiertelnie postrzelony podczas patrolu, w którym towarzyszyła mu Płonąca Dusza i Gronostajowy Taniec. Po przekazaniu wieści klanowi, w obozie panuje chaos. Wojownikom nie pozostaje dużo możliwości. Zgodnie z tradycją, Wieczorna Mara przyjmuje pozycję liderki i zmienia imię na Wieczorną Gwiazdę. Podczas kolejnych prób ustalenia, jak duży problem stanowią panoszący się kłusownicy, giną jeszcze dwa koty - Koszmarny Omen i Zapomniany Pocałunek. Zapada werdykt ostateczny. Po tym, jak grupa wysłanników powróciła z Klanu Nocy, przekazując wieść, iż Srocza Gwiazda zgodziła się udzielić wilczakom pomocy, cały klan przenosi się do małego lasku niedaleko Kolorowej Łąki, który stanowić ma ich nowy obóz. Następne księżyce spędzają na przydzielonym im skrawku terenu, stale wysyłając patrole, mające sprawdzać sytuację na zajętych przez dwunożnych terenach. W międzyczasie umiera najstarsza członkini Klanu Wilka, a jednocześnie była liderka - Stokrotkowa Polana, która zgodnie ze swą prośbą odprowadzona została w okolice grobu jej córki, Szakalej Gwiazdy. W końcu, jeden z patroli wraca z radosną nowiną - wraz z nastaniem Pory Nagich Drzew, dwunożni wynieśli się, pozostawiający po sobie jedynie zniszczone, zwietrzałe obozowisko. Wieczorna Gwiazda zarządza powrót.

W Owocowym Lesie

Społeczność z bólem pożegnała Przebiśniega, który odszedł we śnie. Sytuacja nie wydawała się nadzwyczajna, dopóki rodzina zmarłego nie poszła go pochować. W trakcie kopania nagrobka zostali jednak odciągnięci hałasem z zewnątrz, a kiedy wrócili na miejsce… ciała ukochanego starszego już nie było! Po wszechobecnej panice i nieudanych poszukiwaniach kocura, Daglezjowa Igła zdecydowała się zabrać głos. Liderka ogłosiła, że wyznaczyła dwa patrole, jakie mają za zadanie odnaleźć siedlisko potwora, który dopuścił się kradzieży ciała nieboszczyka. Dowódcy patroli zostali odgórnie wyznaczeni, a reszta kotów zachęcana nagrodami do zgłoszenia się na ochotników członkostwa.
Patrole poszukiwacze cały czas trwają, a ich uczestnicy znajdują coraz to dziwniejsze ślady na swoim terenie…

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Znajdki w Klanie Nocy!
(brak wolnych miejsc!)

Miot w Owocowym Lesie!
(jedno wolne miejsce!)

Miot w Klanie Nocy!
(jedno wolne miejsce!)

Rozpoczęła się kolejna edycja Eventu NPC! Aby wziąć udział, wystarczy zgłosić się pod postem z etykietą „Event”! | Zmiana pory roku już 24 listopada, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

14 lutego 2014

MEWA

 

Autor grafiki: Zeno
OGÓLNE
MEWA
*Poprzednie imiona: Aurelien
Płeć: Kocur
Orientacja: Hetero
Przynależność: Pieszczoch
Ranga: Pieszczoch

- - - -

Właściciel: Postać NPC (autor: Avo)
CHARAKTERYSTYKA

APARYCJA
Opis ogólny - Jest to dobrze odżywiony kocur o białej sierści i brązowych oczach. Nosi niebieską obróżkę.
Cechy szczególne - obroża
Kolor sierści - biały (rudy pręgowany tygrysio van)
Długość sierści - półdługa
Kolor oczu - brązowe

CHARAKTER

Mewa jest spokojnym kocurem, który ceni sobie wygodne życie. Lubi odpoczywać na słońcu i oglądać ptaki, które przelatują po niebie. Nie jest konfliktowy, unika nieprzyjemnych sytuacji jak ognia. Chociaż cechuje się odwagą i byłby w stanie stanąć w obronie swoich bliskich, to zdaje sobie sprawę z tego, że jego życie jest dość kruche. Nie odzywa się w ogóle, ponieważ jest niemy. Z tego względu w przeszłości nabawił się traumy przez liczne drwiny kierowane w jego stronę przez pobratymców. Wydaje się wycofany i nieśmiały. Boi się być ocenianym, dlatego też czas spędza tylko w towarzystwie zaufanych kotów. Lubi biegać i bawić się z Dwunożnymi w polowanie. Swoją rodzinę, która się z nich składa, kocha z całego serca. Oni dali mu dom oraz zapewnili szczęśliwe życie. To tam poczuł się kochany, dlatego też nie przepada za osobami, które zachęcają go do porzucenia tego życia. Charakteryzuje się miłym usposobieniem. Bywa pomocny, chociaż próby zrozumienia jego rysunków, które służą mu za wyjaśnienie kotom spraw, bywają trudne do zinterpretowania. Ewidentnie kocur woli kontakty z Dwunożnymi, którzy wydają się bardziej ogarnięci od przedstawicieli jego gatunku. 

MORALNOŚĆ

Nikogo by nie skrzywdził. W nic nie wierzy. 

CIEKAWOSTKI

- Jego imię nadane przez Dwunożnych brzmi "Aurelien". Jedynie znają je koty, które słyszały jak jego Państwo go wołali. Dla innych znany jest pod różnymi imionami. Najbardziej jednak spodobało mu się imię Mewa, które nadała mu jego ukochana i po dziś dzień stara się wyjaśnić niektórym kotom, wskazując na mewy fruwające nad miastem, że one to jego imię. 

UMIEJĘTNOŚCI

Poziom medyczny: ///
Poziom wojownika: ///
Słabe strony: nieco wycofany z kontaktów ze społeczeństwem, nie potrafi walczyć a także polować
Mocne strony: spokojny i miły

RELACJE

RODZINA

Ojciec - biologiczny: Akryl, ojczym: Beton
Matka - Cegłówka 
Rodzeństwo - Kostka, Bruk
Partner - Liściasty Wir

INNE

Bliscy - ///
Wrogowie - ///
SZKOLENIE

Mentor - ///
Uczniowie obecni - ///
Uczniowie dawni - ///
HISTORIA

Urodził się pod śmietnikiem i od razu został skazany przez matkę na śmierć. Nie dość, że miał białą sierść, z którą był widoczny z oddali jak sygnał wskazujący "hej, tutaj jesteśmy", to jeszcze nie potrafił wydusić z siebie żadnego słowa. Z tego powodu w gangu, w którym przyszło mu żyć doświadczył niezbyt miłego traktowania. Jego ojczym uważał go za balast i kazał się go po prostu pozbyć. Sam kociak nie znał swojego biologicznego ojca. Podobno rodzice zeszli się pod wpływem kocimiętki, czego Cegłówka żałowała i wypominała mu to co krok widząc, że sierścią wdał się w ojca. Błąkając się po uliczkach, umierając z głodu, znalazła go pewna dziewczynka. Zabrała do swojego domu i otoczyła opieką i miłością, której nigdy nie zaznał. I tak właśnie został pieszczochem, żyjąc niczym pan na włościach w swoim małym świecie. Nie był tam oceniany, a wręcz zapewniano mu wiele uwagi. Dostał nowe imię, którego nie potrafił w żaden sposób narysować, by inne koty je zrozumiały, więc zgadzał się na każde miano, które mu wymyślili. Pewnego dnia podczas samotnego spaceru na pola, napotkał dzikuskę. Słyszał wiele opowieści o leśnych klanach, ale to był pierwszy raz, gdy kogoś z nich spotkał. Chociaż obawiał się jej reakcji na brak mowy, kotka miło go zaskoczyła. Ich przyjaźń zamieniła się w coś głębszego, nadając jego życiu nowej barwy. Tak też przyjął imię Mewa, które nadała mu Liściasty Wir. Spodobało mu się do takiego stopnia, że zaczął się tak przedstawiać każdemu, wskazując na fruwające po niebie ptaki. To było łatwiejsze, ponieważ mewy zawsze krążyły w okolicy, a on nie musiał bawić się w dziwne zagadki na temat tego kim był. 
Posted by
.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)