Nastał ten dzień, i stało się coś, co przez długi czas nie nadchodziło. Bowiem Miodek zaczęła chodzić. Kiedy udało jej się przejść dwa razy jamę Medyka popłakała się z radości, a kiedy już się uspokoiła, postanowiła wyjść na świat.
I jak powiedziała, tak zrobiła. Kotka chwiała się przy każdym kroku i chodziła naprawdę wolno, więc musiało to wyglądać co najmniej komicznie. Jako, że też ją to męczyło, usiadła trochę przed punktem startu i zaczęła oglądać obóz. Dopiero teraz tak naprawdę zdała sobie sprawę, że jest Pora Nagich Drzew. Słyszała, głównie od Wróblej Łapy, jak to na zewnątrz jest zimno, i oczywiście w jaskini też tak było, jednak dopiero teraz tutaj to naprawdę poczuła. I bardzo jej się to podobało. Zamknęła oczy i napawała się satysfakcjonującym chłodem.
-Dzień dobry!- Kotka aż podskoczyła na dźwięk piskliwego miauknięcia. Próbowała się odsunąć gwałtownie, przez co znowu prawie by wylądowała na ziemi. Spojrzała na źródło dźwięku, mrużąc oczy. Trzy kociaki siedziały tuż pod jej łapami. Z przodu siedział rudy kocur, próbując się potajemnie przepchnąć przed kociaka obok żeby podkreślić że jest najodważniejszym. Tuż obok, siedziała kulka szarego futra, jak wywnioskowała po głosie, damska, machająca ogonem po łapach szylkretowej kotki.- Jak się nazywasz?
-Miodowa Łapa.- mruknęła próbując uspokoić nadal szybko bijące serce przypominające jej, jak bardzo nie lubi rozmawiać z innymi.
-Co się stało z twoim ogonem?- zapytał się kocur niemal wkładając ogon w oko siostry.
„Na Klan Gwiazdy, ze wszystkich pytań jakie mógł zadać musiał się zapytać o ogon”, pomyślała, po czym odpowiedziała jeszcze bardziej niechętnie.- Mh, wypadek.
-Znaczy?- Rudy zrobił niezadowoloną minę i wyciągnął głowę prawie do jej pyska, żeby się upewnić, że widzi. Próbowała grać na zwłokę, lecz doszło do tego wyłupianie niebiesko-zielonych oczu.
-Pies.
Szara kotka wzięła głęboki wdech, a kocurek owinął ogonem siostry, jakby takowe miały za chwilę znaleźć się w obozie.
-Przeżyłaś atak psów?- zapytała szylkretka zaciekawiona tematem. Uczennica zrozumiała, że w tym momencie już od nich nie ucieknie.
-Kiedy miałam sześć księżycy, wyszłam na samotne polowanie i spotkałam psa. Udało mi się uciec, wojownicy mnie znaleźli i trafiłam do Medyka.
-Musisz być super!- pisnęła szara.
I te słowa zabolały ją najbardziej. Nie była „super”, w żadnym wypadku. Trzymała się na granicy zaufania klanowiczów i wszystko, co się wydarzało, musiało być przez nią. Zwłaszcza śmierć Motylego Skrzydła.
-To był tylko promyk łaski od Klanu Gwiazdy.-powiedziała i odwróciła wzrok.- Nie powinnam żyć.
-Dlatego właśnie nie można wychodzić z obozu i uciekać od mamusi.- Znikąd za plecami kociaków pojawiła się ich matka, Jaskółczy Śpiew. Zaczęła wylizywać kociaki a one zaczęły pomrukiwać niezadowolone, co wywołało tylko u niej śmiech.- Widzę że znowu chodzisz, Miodowa Łapo.
-T-tak…-Kotka automatycznie zaczęła się trząść kiedy usłyszała, że królowa się do niej zwraca.
-Jestem pewna, że cały klan szanuje cię za twoją wytrwałość.
-Mamo, czy też możemy popolować?- kociaki zaczęły wokół niej skakać, nie reagując na jej odmowę.
<Małe kitku?>
Chce odpisać łolololo :'0
OdpowiedzUsuń