BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.

W Klanie Klifu

Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.

W Klanie Nocy

Świat żywych w końcu opuszcza obarczony klątwą Błotnistej Plamy Czapli Taniec. Po księżycach spędzonych w agonii, której nawet najsilniejsze zioła nie były mu w stanie oszczędzić, ginie z łap własnego męża - Wodnikowego Wzgórza, który został przez niego zaatakowany podczas jednego z napadów agresji. Wojownik staje się przygnębiony, jednak nadal wypełnia swoje obowiązki jako członek Klanu Nocy, a także ojciec dla ich maleńkiego synka - Siwka. Kocurek został im podarowany przez rodzącą na granicy samotniczkę, która w zamian za udzieloną jej pomoc, oddała swego pierworodnego w łapy obcych. W opiece nad nim pomaga Mżawka, młodziutka karmicielka, która nie tak dawno wstąpiła w szeregi Klanu Nocy, wraz z dwójką potomków - Ikrą oraz Kijanką. Po tym wydarzeniu, na Srebrną Skórkę odchodzi także starsza Mrówczy Kopiec i medyczka, Strzyżykowy Promyk, której miejsce w lecznicy zajmuje Różana Woń. W międzyczasie, na prośbę Wieczornej Gwiazdy, nowej liderki Klanu Wilka, Srocza Gwiazda udziela im pomocy, wyznaczając nieduży skrawek terenu na ich nowy obóz, w którym mieszkać mogą do czasu, aż z ich lasu nie znikną kłusownicy. Wyprowadzka następuje jednak dopiero po kilku księżycach, podczas których wielu wojowników zdążyło pokręcić nosem na swoich niewdzięcznych sąsiadów.

W Klanie Wilka

Po terenach zaczynają w dużych ilościach wałęsać się ludzie, którzy wraz ze swoją sforą, coraz pewniej poruszają się po wilczackich lasach. Dochodzi do ataku psów. Ich pierwszą ofiarą padł Wroni Trans, jednak już wkrótce, do grona zgładzonych przez intruzów wojowników, dołącza także sam Błękitna Gwiazda, który został śmiertelnie postrzelony podczas patrolu, w którym towarzyszyła mu Płonąca Dusza i Gronostajowy Taniec. Po przekazaniu wieści klanowi, w obozie panuje chaos. Wojownikom nie pozostaje dużo możliwości. Zgodnie z tradycją, Wieczorna Mara przyjmuje pozycję liderki i zmienia imię na Wieczorną Gwiazdę. Podczas kolejnych prób ustalenia, jak duży problem stanowią panoszący się kłusownicy, giną jeszcze dwa koty - Koszmarny Omen i Zapomniany Pocałunek. Zapada werdykt ostateczny. Po tym, jak grupa wysłanników powróciła z Klanu Nocy, przekazując wieść, iż Srocza Gwiazda zgodziła się udzielić wilczakom pomocy, cały klan przenosi się do małego lasku niedaleko Kolorowej Łąki, który stanowić ma ich nowy obóz. Następne księżyce spędzają na przydzielonym im skrawku terenu, stale wysyłając patrole, mające sprawdzać sytuację na zajętych przez dwunożnych terenach. W międzyczasie umiera najstarsza członkini Klanu Wilka, a jednocześnie była liderka - Stokrotkowa Polana, która zgodnie ze swą prośbą odprowadzona została w okolice grobu jej córki, Szakalej Gwiazdy. W końcu, jeden z patroli wraca z radosną nowiną - wraz z nastaniem Pory Nagich Drzew, dwunożni wynieśli się, pozostawiający po sobie jedynie zniszczone, zwietrzałe obozowisko. Wieczorna Gwiazda zarządza powrót.

W Owocowym Lesie

Społeczność z bólem pożegnała Przebiśniega, który odszedł we śnie. Sytuacja nie wydawała się nadzwyczajna, dopóki rodzina zmarłego nie poszła go pochować. W trakcie kopania nagrobka zostali jednak odciągnięci hałasem z zewnątrz, a kiedy wrócili na miejsce… ciała ukochanego starszego już nie było! Po wszechobecnej panice i nieudanych poszukiwaniach kocura, Daglezjowa Igła zdecydowała się zabrać głos. Liderka ogłosiła, że wyznaczyła dwa patrole, jakie mają za zadanie odnaleźć siedlisko potwora, który dopuścił się kradzieży ciała nieboszczyka. Dowódcy patroli zostali odgórnie wyznaczeni, a reszta kotów zachęcana nagrodami do zgłoszenia się na ochotników członkostwa.
Patrole poszukiwacze cały czas trwają, a ich uczestnicy znajdują coraz to dziwniejsze ślady na swoim terenie…

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Miot w Owocowym Lesie!
(brak wolnych miejsc!)

Miot w Klanie Nocy!
(brak wolnych miejsc!)

Rozpoczęła się kolejna edycja Eventu NPC! Aby wziąć udział, wystarczy zgłosić się pod postem z etykietą „Event”! | Zmiana pory roku już 24 listopada, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

14 czerwca 2018

Od Ciszy

Każda mała bezkształtna kuleczka niedługo po swoim urodzeniu powinna, dostać własne imię. Ta śpiąca teraz z główką pod brzuszkiem Poplamionego Piórka nazwana została nie tak dawno Cichutką. To dobre imię dla kociaka, który nie piszczy, właściwie ona nie wydaje żadnych dźwięków. Raz tylko otworzyła pyszczek, by zrobić coś innego, niż napić się mleka i zaraz otoczyła ją masa obcych. Kiedy ona wolała, w spokoju spać wtulona w mięciutkie futerko BEZPIECZEŃSTWA. Tym bowiem dla tego kruchego stworzonka jest jej mama. Zabawne może się wydać, że Cichutka, nie wie jeszcze, że nie wydaje dźwięków, bo sama jeszcze nigdy niczego nie słyszała, a tym bardziej nie wie, jak ma na imię. Jednak to, co robi, a właściwie czego nie robi, niejasno wiąże się jej z poczuciem bezpieczeństwa. Poplamione Piórko delikatnie przykryła swoje skarby suchą trawą i spróbowała powoli wstać, by żadnego z nich nie obudzić. Nie do końca jej się to udało, ale skoro żadne z nich się nie poruszyło ani nie wydało dźwięku, kotka stwierdziła, że może iść się rozprostować łapy. 
Najpierw zbudził się nosek. Niewielkie wąsiki poruszyły się, jakby czegoś szukały. Nie natrafiwszy na ciepło BEZPIECZEŃSTWA, obudziły całą główkę, podciągając ją za sobą powoli górę w poszukiwaniu futerka. Kiedy to też nie poskutkowało, kocie poczęło węszyć. Cichutka wciągając powietrze, szybciutko je wypuszczała. Musiało to wyglądać naprawdę zabawnie niczym seria bezgłośnych kichnięć, bo aż przyciągnęło uwagę Zaskrońca. Potem nosek zmarszczył się, wyczuwając zamiast najbliższego jej serduszku, nowy, obcy zapach. Chwile po tym dreszczyk przeszedł przez delikatne ciałko, rozbudzając je do reszty i kruszynka zaczęła powoli się wycofywać. Intensywność zapachu wciąż rosła więc tym samym rosło też tempo, z jakim Cicha próbowała odpełznąć od zagrożenia. Aż nie wpadła pupą na rodzeństwo (które oczywiście dalej spało jak gdyby nigdy nic). Zapach był już tak mocny, że serduszko małej biło, jak oszalałe. Czuła wręcz oddech tego niezwykle pachnącego zagrożenia. Zapach naprawdę się jej podobał jednak to, że coś trąciło ją w boczek i przewróciło na plecki, już nie. 
Zaskroniec siedziała na brzegu gniazda, w którym leżały trzy pędraki. Przyglądała im się z zaciekawieniem. Prezentowały się tak nędznie, niemożliwe wydawało jej się, że jeszcze niedawno wyglądała podobnie. - Takie kluchy nigdy nie przeżyłyby tego, co ja -prychnęła. Szczególnie bawiło ją to, które próbowało uciekać. Pacnęła je delikatnie łapką jeszcze raz. - Jakie żałosne -powiedziała cicho. Zbliżyła głowę, chcąc fuknąć małej przed twarzą, by jeszcze trochę ją postraszyć.
Cicha była dumna, że w końcu udało jej się obrócić, kiedy znów została wstrętnie wywrócona, na szczęście tym razem tylko na bok. Następnie coś ukuło ją delikatnie w nosek. Jakże to gilgało! Na dodatek pachniało bardzo słodko i świeżo. Było to doznanie straszne, ale i bardzo zabawne, do tego stopnia, że odwróciła się z powrotem na brzuszek i przygniotła cudzy wąsik łapką do ziem. Stwierdziła wtedy też, że to stworzenie przypomina trochę BEZPIECZEŃSTWO. Jest całkiem sympatyczne, ale na pewno groźniejsze.
Posted by
.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)