— Brzoskwiniowa Gałązko, proszę cię! Tym tempem dojdziemy tam na ich mianowanie — zaśmiała się kocica, widząc, jak jej przyjaciółka wlecze się za nią. Brzoskwinia przewróciła oczami, słysząc ją, jednak gdzieś w środku była zadowolona z takiego stanu rzeczy. Co jak co, ale dawno już nie miała do czynienia z ożywioną Ciernistą Łodygą. Ostatnimi czasy buraska była platoniczna, mimo że starała się zachowywać tak, jak zazwyczaj. Ciężko było jednak ukryć, że Ciernista Łodyga okropnie schudła, a pręgowana coraz rzadziej wypierała się tego, gdy ktoś jej to wypominał. W końcu, jak mogła przeczyć, skoro jej ciało było idealnym dowodem?
— Nie martw się, mój ojciec nie dopuściłby, aby kociaki zostały mianowane, nim je zobaczymy. Musiałby mieć później ciebie na głowie, a tego by chyba nie zdzierżył — odgryzła się wesoło kocica. Jej futro było dość umoczone, przez wszechobecny, biały puch. Sprawiało to, że było ono o wiele cięższe, niż zazwyczaj. Ciernista Łodyga z nie lada trudem wyciągnęła ją na spacer w tej pogodzie, obie wstały jednak wcześnie i wówczas nie opłacało się nawet zaprzątać matkom, jak i nowym członkom klanu głowy. A że i tak minęło już trochę czasu od porodu i Cierń skrycie wyczekiwała, aż kociaki otworzą oczka, to też nie chciała od tak siedzieć na tyłku w obozie i grzecznie czekać. A że Brzoskwinia już wcześniej zadeklarowała, że wraz z nią odwiedzi młode, uznała to za świetną okazję, aby spędzić trochę czasu razem. Młodsza z kotek ostatnimi czasy z trudem dopuszczała do siebie kogokolwiek. Raz po raz wymieniała języki z bliskimi, jednak robiła to bardzo ozięble. Kto wie, może to wizja nowego rodzeństwa troszku ociepliła jej zbolałe serce?
— Spróbowałby — bąknęła tak poważnym tonem, że jej towarzyszka aż zachichotała.
— Dobrze, dobrze — miauknęła rozbawiona — swoje porachunki zostaw na potem, bo przestraszysz kocięta... jak myślisz, jakie one będą?
Cierń przez moment marszczyła brwi, aby odpowiedzieć.
— Nie wiem. To nie ważne. Byleby były szczęśliwe, zarówno one, jak i nasze matki. I tak wystarczająco się ostatnio wydarzyło. Niech chociaż im Klan Gwiazd będzie łaskawy.
Brzoskwiniowa Gałązka uśmiechnęła się smutno. Miała powiedzieć coś więcej, jednak obie przekroczyły już granicę obozu, a po chwili miały się znaleźć w kociarni. Jeszcze przed samym wejściem spojrzały na siebie porozumiewawczo. Ostatnim razem były tutaj we dwie chyba tylko z Virusem, ich wychowankiem, który zaginął bez śladu. Dziwna nostalgia przeszła przez ich ciała, od czubków uszu, po koniuszki pazurów. Cierń delikatnie obiła się bokiem o bok Brzoskwinki, aby wywołać na jej pyszczku delikatny uśmiech. Zaraz potem obie wkroczyły do kociarni.
Po pierwsze, uderzył w nie zapach, zupełnie inny, niż ostatnim razem. Cierń poczuła taki ciepły, rodzinny nastrój, zupełnie jak wtedy, gdy była kociakiem. Pachniało mlekiem. Bardzo intensywnie. Po chwili nie wydawało się jej to wcale tak przyjemne. Ciernistej Łodydze wręcz zawirowało w nosie. Ten zapach był za silny.
Zaraz potem dostrzegła kocura, trochę podobnego do jej siostry, który z wolna się do nich zbliżył. Nie był to zdecydowanie point, acz maść miał liliową, co już samo w sobie przywodziło jej na myśl Ćmi Trzepot. Czekoladowy kocurek stał gdzieś z boku, nieopodal Białej Sadzawki, a za nią niebieska koteczka bawiła się z piórkiem. Wzrok kocicy powędrował w drugą stronę, gdzie zobaczyła kolejne, bawiące się ze sobą rodzeństwo, tuż obok Złotej Melodii. Rodzinka Brzoskwini. Uśmiechnęła się nieznacznie. Tak dużą ilość maluszków w jednym miejscu widziała tylko, jak Rdzawa urodziła. W jej sercu znowu zawirowała iskierka żalu, na wspomnienie ukochanej mentorki.
— Cześć wam — odezwała się — nie przeszkadzamy, prawda?
Jej rodzicielka uśmiechnęła się serdecznie.
— Oczywiście, że nie, głuptasie. Chodź no tutaj, niech kociaki cię obejrzą — odparła miło.
— Raczej, niech ja obejrzę je. — Wyszczerzyła zęby, a następnie spojrzała na maluszka stojącego przed nią.
— To Lasek — powiedziała jej mama — jest z nich najmłodszy.
— Wychodzi na to, że twoje najmłodsze dzieci zawsze są najzuchwalsze — odparła Cierń, po czym spojrzała miło na Laska i razem z nim ruszyła w kierunku matki.
— Oby nie miał twojej żyłki przygody, bo drugi raz tego nie zniosę — zaśmiała się kocica.
— Jak nazywa się reszta? — zapytała z uśmiechem Cierń.
— Ten tutaj, to Czapla. Natomiast koteczka bawiąca się piórkiem, to Błękit. — Ciernista Łodyga pokiwała głową. Co jak co, ale imiona kociaków całkiem pasowały do ich wyglądu. Jakby się zastanowić, kolorystycznie przypominały pierwszy miot. Szkoda, że Błękit nigdy nie zobaczy swojego podobieństwa do Księżycowej Łapy...
Buraska jeszcze raz oplotła wzrokiem kociaki.
— Cześć wam — powiedziała spokojnie — jestem Ciernista Łodyga, wasza starsza siostra. Obiecuję, że dam wam nieźle w kość — zaśmiała się lekko. Biała Sadzawka uśmiechnęła się również. Dawno nie widziała swojej córki w tak dobrym humorze. Cierń odwróciła głowę w stronę Błękit, która pisnęła, widząc ją. — No już dobra, żartuję — mruknęła — nie dam wam w kość aż tak bardzo.
To mówiąc, delikatnie liznęła koteczkę w czubek głowy.
<Błękit?>
BLOGOWE WIEŚCI
BLOGOWE WIEŚCI
W Klanie Burzy
Sprawa znikających kotów w klanie nadal oficjalnie nie została wyjaśniona. Zaginął jeden ze starszych, Tropiący Szlak, natomiast Piaszczysta Zamieć prawdopodobnie został napadnięty przez samotników. Chodzą plotki, że mogą być oni połączeni z niedawno wygnanym Czarną Łapą. Również główny medyk, przez niewyjaśnioną sprawę został oddalony od swoich obowiązków, większość spraw powierzając w łapy swojej uczennicy. Gdyby tego było mało, w tych napiętych czasach do obozu została przyprowadzona zdezorientowana i dość pokiereszowana pieszczoszka, a przynajmniej tak została przedstawiona klanowi. Czy jej pojawienie się w klanie, nie wzmocni już i tak od dawna panującego w nim napięcia?W Klanie Klifu
Niedźwiedzia Siła i Aksamitna Chmurka przepadli jak kamień w wodę! Ostatnio widziano ich wychodzących z obozu w towarzystwie Srokoszowej Gwiazdy, kierujących się w nieznaną stronę. Lider powrócił jednak bez ich dwójki, ogłaszając wszystkim, że okazali się zdrajcami i zbiegli. Nie są już mile widziani na terenach Klanu Klifu. Srokosz nie wytłumaczył co dokładnie się tam stało i nie zamierza tego robić. Wkrótce po tym wydarzeniu, podczas zgromadzenia, z klanu ucieka Księżycowy Blask - jedna z córek zbiegłej dwójki.W Klanie Nocy
Srocza Gwiazda wprowadza władzę dziedziczną, a także "rodzinę królewską". Po ciężkim porodzie córki i śmierci jednej z nowonarodzonych wnuczek, Srocza Gwiazda znika na całą noc, wracając dopiero następnego poranka, wraz z kontrowersyjnymi wieściami. Aby zabezpieczyć przyszłe kocięta przed podzieleniem losu Łabędź, ogłasza rolę Piastunki, a zaszczytu otrzymania tego miana dostępuje Kotewkowa Łapa, obecnie zwana Kotewkowym Powiewem. Podczas tego samego zebrania ogłasza także, że każdy kolejny lider Klanu Nocy będzie musiał pochodzić z jej rodu, przeprowadza ceremonię, podczas której ona i jej rodzina otrzymują krwisty symbol kwitnącej lilii wodnej na czole - znak władzy i odrodzenia.Nie wszystkim jednak ta decyzja się spodobała, a to, jakie efekty to przyniesie, Klan Nocy może się dowiedzieć szybciej niż ktokolwiek by tego chciał.
Zaginęły dwie kotki - Cedrowa Rozwaga, a jakiś czas później Kaczy Krok. Patrole nadal często odwiedzają okolice, gdzie ostatnio były widziane, jednak bezskutecznie
W Klanie Wilka
klan znalazł się w wyjątkowo ciężkiej sytuacji niespodziewanie tracąc liderkę, Szakalą Gwiazdę. Jej śmierć pociągnęła za sobą również losy Gęsiego Wrzasku jak i kilku innych wojowników i uczniów Klanu Wilka, a jej zastępca, Błękitna Gwiazda, intensywnie stara się obmyślić nowa strategię działania i sposobu na odbudowanie świetności klanu. Niestety, nie wszyscy są zadowoleni z wyboru nowego zastępcy, którym została Wieczorna Mara.Oskarżona o niedopełnienie swoich obowiązków i przyczynienie się do śmierci kociąt samego lidera, Wilczej Łapy i Cisowej Łapy, Kunia Norka stała się więzieniem własnego klanu.
W Owocowym Lesie
Zapanował chaos. Rozpoczął się wraz ze zniknęciem jednej z córek lidera, co poskutkowało jego nerwową reakcją i wyżywaniem się na swoich podwładnych. Sprawy jednak wymknęły się spod całkowitej kontroli dopiero w momencie, w którym… zniknął sam przywódca! Nikt nie wie co się stało ani gdzie aktualnie przebywa. Nie znaleziono żadnego tropu.Sytuację pogarsza fakt, że obaj zastępcy zupełnie nie mogą się dogadać w kwestii tego, kto powinien teraz rządzić, spierając się ze sobą w niemal każdym aspekcie. Część Owocniaków twierdzi, że nowy lider powinien zostać wybrany poprzez głosowanie, inni stanowczo potępiają takie pomysły, zwracając uwagę na to, że taka procedura może dopiero nastąpić po bezdyskusyjnej rezygnacji poprzedniego lidera lub jego śmierci. Plotki na temat możliwej przyczyny jego zniknięcia z każdym dniem tylko przybierają na sile. Napiętą atmosferę można wręcz wyczuć w powietrzu.
W Betonowym Świecie
nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz