Śpij, wstań, zjedz, baw, zdrzemnij, zjedz, śpij. Właściwie to ten ciąg upływał zazwyczaj dokładnie tam samo, co każdy wschód słońca zaczynał się ponownie, jak takie koło bez ciągu. Wszyscy mówili, że za niedługo zostanie terminatorką, ale ona miała wrażenie, jakby do tego miała minąć wieczność. Czasami siedziała przed legowiskiem ignorując rozbawione spojrzenia dorosłych i wpatrując się uważnie w terminatorów, którzy wracali dumnie ze zdobyczą do obozu. Przejechała wzrokiem po swoich łapach zastanawiając się dlaczego ona również nie może robić tego co oni. Była pewna, że jej łapy ostatnim czasem urosły na tyle mocno, iż byłaby w stanie przejść las wtem i z powrotem, a w wieku tamtych gostków z członami "Łapa" w imieniu, już parokrotnie przebiec go przez najdłuższy odcinek na terenach. Nie była znowu jakaś szybka, co zauważyło już niedawno, ale z pewnością silna i wytrzymała. W końcu była krwią z krwi Wschodzącej Fali, najwspanialszej wojowniczki w Klanie Klifu, co utwardzało ją w przekonaniu, że ona, podobnie jak Cyprys i Wiatr będą prawie tak świetne jak matka. No, ale to nie zmieniało faktu, że nie teraz, tylko za księżyc - o ile było tak jak mówili starsi, chociaż im czasem szwankowała pamięć. Jedni mówili, że za chwilkę, inni, że za księżyc, a inni jakoś tak zdawkowo, że nigdy. Myśleli, że ona głupia jest czy co? Chociaż w sumie faktycznie można było zgłupieć od takiego natłoku zgrzytających ze sobą informacji.
Już miała odwrócić się z powrotem do środka, aby powrócić do tego kręcącego się jak koło życia kociaka, kiedy dostrzegła jak jakiś rudy kocurek wraz z paroma wojownikami wchodzi do obozu.
Jej wąsiki zadrżały, kiedy kocurek spojrzał się na nią. Spodziewała się zastać w jego spojrzeniu jakiś cień strachu, a może nawet przerażenia, jednak niczego takiego nie zastała. Zamiast tego dostrzegła jakiś chłód i pewność z siebie. Za pierwszym razem jej ciało przepełniła niechęć, kiedy zdała sobie sprawę z tego, że tak naprawdę kocur nie traktuje ich poważnie. Miała ochotę go chwycić i mocno przetrzeć jego ryjem o ziemię, za to, że nawet nie skulił się przy innych. Nie wyglądał na kogoś znanego innym, ba, niektórzy sprawiali wrażenie, jakby mieli go rozszarpać. Co byłoby właściwie prawdą. Skoro był samotnikiem to - o czym raz wspomniał Lisia Łapa - za rozkazem Potokowej Gwiazdy koty mogły się rzucić i go najzwyczajniej w świecie rozszarpać. Jodła zmrużyła oczy, a jej ogon zadrżał, kieyd wlepiała spojrzenie w kocurka, a on w nią. W pewnym momencie uderzyło ją dziwne uczucie. Coś, czego według niej poczuć nie powinna. Było to coś na kształt podziwu i szacunku. W końcu mimo tylu kotów wokół, idąc sam nadal wyglądał dumnie. Oczy kotki rozszczerzyły się nieco kieyd o tym myślała, ale zaraz kłapnęła paszczą z dezaprobatą. Obróciła się na pięcie i zniknęła w cieniu żłobka ignorując całe zamieszanie. Kot z innego klanu albo jakiś włóczęga. Był słaby, nie? Ale pewna była, że jej ojciec go przyjmie. Jakoś to czuła i nie do końca wiedziała, czemu w jej środku siedziała jednoczenśie nadzieja, a jednocześnie żywa niechęć do ojca. Klapnęła gdzieś w kącie i położyła głowę na łapach wpatrując się w wejście do żłobka. Mijało sporo czasu, a z zewnątrz słyszała jakieś pojedyncze prychnięcia, a także jakieś szepty. Było to na tyle interesujące dla jej sióstr, że te wychylały główki z kociarni, żeby słyszeć i widzieć wszystko lepiej. Kolejne chwile mijały, a w obozie stopniowo cichło. Najstarsza z sióstr cały czas jednak stała na warcie przy wejściu, za to Wiatr położyła się obok Jodły, wtulając nos w jej futerko. Wschodząca Fala z niewiadomych przyczyn zniknęła ze żłobka chwilę wcześniej, mówiąc tylko, że nie mają nigdzie iść. Nic więcej. Coś jednak podpowiadało jej, że wszystkie te wydarzenia były powiązane z tamtym bursztynowookim kocurkiem.
- Uspokoiło się - Wymamrotała pod nosem Cyprys, drepcząc wkoło siebie jakieś mniejsze kółka. Jej ogon drżał z ciekawości. Jodełka zmarszczyła brwi, wpatrując się w nią, ale nic nie powiedziała. Nie chciała się przyznawać, ale w sumie to była ciekawa o co w tym wszystkim chodziło. - Jak myślicie, co zrobił nasz tata?
Po tym pytaniu zapanowała cisza, kiedy nagle rozległo się typowe zawołanie na ceremonię. Wiatr drgnęła gwałtownie, a następnie zerwała się na równe łapy. Raczej żadna z nich nie spodziewała się, że usłyszy to akurta teraz. Jodła nieco zmęczona zamrugała parokrotnie, a następnie rozprostowała swoje łapy ziewając przy tym. Machnęła swoim puszystym ogonem, jednocześnie szybko ruszając ku wyjściu, obok którego stanęła wyprostowana, unosząc głowę, aby wszystko dokładnie widzieć.
- Ten kociak nie jest już samotnikiem, a zatem chcąc porzucić swoją przeszłość włóczęgi niniejszym na oczach naszych przodków, ja, lider Klanu Klifu zmieniam mu imię na Promyk - Powiedział donośnym głosem czarny lider, wpatrując się prosto w dół. Jego córka powędrowała za spojrzeniem kocura, a kiedy dostrzegła tamtego rudego kocurka mimowolnie jej oczy zabłysły przez moment. Samotnik to było... coś innego. Mimo to jednak czuła jakąś niepewność, wywołaną tymi wszystkimi opowieściami dorosłych o samotnych, wałęsających się kotach. Wolała, aby nic nie zrobił jej rodzinie.
Przy uchu usłyszała cichy odgłos zachwytu Wiatr, dlatego skierowała na nią wzrok, ale kotki już tam nie było. Popędziła za to wraz z Cyprys wolnym, acz sprężystym krokiem w stronę kocura, który z uśmiechniętą Wschodzącą Falą obok szedł w ich stronę. Siostry Jodły dołączyły do nich i dreptały zainteresowane obok niego, ale tak naprawdę chyba Promyk miał dojść tych wszystkich ciekawskich pytań, dlatego odpowiedał lakonicznie albo po prostu "nic wam do tego". Jodła pądążała za nim wzrokiem spod pryzmrużonych oczu, nadal siedząc w tym samym miejscu co przedtem, aż w końcu cały orszak przeszedł obok. Ich ostre spojrzenia spotkały się przez co chwilę wpatrywali się w siebie zacięcie, tak jakby walczyli o dominację.
- Jodła - Wymamrotała w końcu kotka i podniosła się przechodząc dumnie obok kocura. Ogon mu drgnął, kiedy zamrugał parokrotnie wpatrując się w córkę Wschodzącej Fali. Szybko jednak odpowiedział, podobnym i równie mocnym tonem:
- Promyk.
<Promyk? :3>
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz