Czy to, co właśnie czuła, to był stres? Stresowała się? Tak to właśnie wyglądało?
W kotce buzowały niezliczone emocje, na przemian miała ochotę skakać jak głupia, albo schować się za ogonem Brzoskwiniowej Gałązki, która prowadziła ją do legowiska medyka. Mała już od dłuższego czasu wyrażała zainteresowanie tym, co i jak się tam robiło, a skoro już trochę podrosła, jej rodzice zadecydowali, że tam właśnie ją zabiorą. Dlatego też, z samego rana - jeszcze przed treningiem, Brzoskwinia zbudziła podekscytowaną kuleczkę, aby następnie pokierować ich kroki w stronę królestwa Gradowej Morki, oraz Burzowej Łapy. Oboje kocurów doskonale wiedziało, że mała się rano zjawi, ale opiekę nad nią miał sprawować Burza - Grad nie widział większego sensu w pilnowaniu dzieciaka. No, cóż, Księżycki jako tako nie trzeba było specjalnie pilnować - było to chyba najbardziej usłuchane kocię, jakie widział świat! We wszystkim słuchała swoich rodziców, a nie dosyć tego, pilnowała także, aby i jej rodzeństwo nie robiło tego, czego mama nie pozwala! Był to główny powód, dla którego para nie bała się pozostawić swojej córeczki w legowisku medyków: wiedzieli, że zrobi wszystko, aby pomóc, a nie przeszkadzać. Brzoskwiniowa Gałązka przystanęła przed wejściem.
— Gotowa? — zapytała ciepło, patrząc na swą latorośl. Przypominała zarówno ją, co i Księżycową Łapę, a jej oczy zdawały się kremowej aż nad wyraz niezwykłe. Czasami patrząc na swoje pociechy nie mogła uwierzyć, że o to przed nią stoją dzieła, jakie mogła stworzyć tylko dwójka kochających się kotów. A jednak, bez wątpienia było to dzieci jej i Ciernistej Łodygi. A z każdym dniem miłość wojowniczki w kierunku do nich tylko rosła i rosła.
— Tak, mamo — oznajmiła spokojnie mała. Brzoskwinka pochyliła się na nią.
— Odprowadzę cię do środka, dobrze? Tylko bądź grzeczna, słuchaj uważnie panów medyków. Nie dotykaj niczego bez ich pozwolenia i postaraj się nie sprawiać im problemu, tak? Ja, lub Cierń odbierzemy cię, jak tylko skończymy treningi, jasne?
Cierpliwie wysłuchała zaleceń kocicy, uśmiechając się potulnie.
— Dobrze, mamo. Będę grzeczna, obiecuję.
Czuła się wyróżniona, że ona właśnie spędzi dzisiaj czas inaczej, niż jej rodzeństwo, które te kilka godzin pewnie przesiedzi z babcią Białą Sadzawką, albo prześpi. Kotka czule liznęła ją w głowę, po czym weszła do środka, a za nią podążyła i Księżyc.
Od razu uderzyła ją fala różnych, pięknych zapachów. Z zadowoleniem zaciągnęła się. Och, tak. Zdecydowanie chciałaby, aby właśnie w ten sposób pachniała jej przyszłość. Tak... orzeźwiająco, naturalnie. Uśmiechnęła się szeroko, po czym spojrzała na dwójkę kocurów.
— Dzień dobry — zawtórowała miło.
— Witajcie — zawtórowała jej Brzoskwiniowa Gałązka. Po niej odezwali się medyk i jego zastępca, podobnymi słowami. Burzowe Serce podszedł do swojej dzisiejszej pomocnicy.
— Hej, malutka — powiedział wesoło — gotowa do pracy?
— Tak — potwierdziła szczęśliwa koteczka. Stres uszedł z niej zupełnie, a jego miejsce zapełniła ciekawość. Czego może się dzisiaj dowiedzieć? Na pewno czegoś ekscytującego, prawda?
— No, to ja was zostawiam. Uważajcie na siebie — mruknęła Brzoskwiniowa Gałąź, a następnie pochyliła się nad uchem Burzy — i nie mów jej proszę o porodach.
Mała udała, że nie usłyszała, bo wiedziała, że to nie ładnie podsłuchiwać dorosłych. Grzecznie czekała, aż skończą rozmawiać i będzie mogła spędzić tę część dnia z wujkiem-medykiem!
<Burzowe Serce? Pomoc przyszła! :D >
BLOGOWE WIEŚCI
BLOGOWE WIEŚCI
W Klanie Burzy
Klan Burzy znów stracił lidera przez nieszczęśliwy wypadek, zabierając ze sobą dodatkową dwójkę kotów podczas ataku lisów. Przywództwo objął Króliczy Nos, któremu Piaszczysta Zamieć oddał swoje ówczesne stanowisko, na zastępcę klanu wybrana natomiast została Przepiórczy Puch. Wiele kotów przyjęło informację w trudny sposób, szczególnie Płomienny Ryk, który tamtego feralnego dnia stracił kotkę, którą uważał za matkęW Klanie Klifu
Wojna z Klanem Wilka i samotniczkami zakończyła się upokarzającą porażką. Klan Klifu stracił wielu wojowników – Miedziany Kieł, Jerzykową Werwę, Złotą Drogę oraz przywódczynię, Liściastą Gwiazdę. Nie obyło się również bez poważnych ran bitewnych, które odnieśli Źródlana Łuna, Promieniste Słońce i Jastrzębi Zew. Klan Wilka zajął teren Czarnych Gniazd i otaczającego je lasku, dołączając go do swojego terytorium. Klan Klifu z podkulonym ogonem wrócił do obozu, by pochować zmarłych, opatrzeć swoje rany i pogodzić się z gorzką świadomością zdrady – zarówno tej ze strony samotniczek, które obiecywały im sojusz, jak i członkini własnego Klanu, zabójczyni Zagubionego Obuwika i Melodyjnego Trelu, Zielonego Wzgórza. Klifiakom pozostaje czekać na decyzje ich nowego przywódcy, Judaszowcowej Gwiazdy. Kogo kocur mianuje swoim zastępcą? Co postanowi zrobić z Jagienką i Zielonym Wzgórzem, której bezpieczeństwa bez przerwy pilnuje Bożodrzewny Kaprys, gotowa rzucić się na każdego, kto podejdzie zbyt blisko?W Klanie Nocy
Ostatni czas nie okazał się zbyt łaskawy dla Nocniaków. Poza nowo odkrytymi terenami, którym wielu pozwoliły zapomnieć nieco o krwawej wojnie z samotnikami, przodkowie nie pobłogosławili ich niemalże niczym więcej. Niedługo bowiem po zakończeniu eksploracji tajemniczego obszaru, doszło do tragedii — Mątwia Łapa, jedna z księżniczek, padła ofiarą morderstwa, którego sprawcy jak na razie nie odkryto. Pośmiertnie została odznaczona za swoje zasługi, otrzymując miano Mątwiego Marzenia. Nie złagodziło to jednak bólu jej bliskich po stracie młodej kotki. Nie mieli zresztą czasu uporać się z żałobą, bo zaledwie kilka wschodów słońca po tym przykrym wydarzeniu, doszło do prawdziwej katastrofy — powodzi. Dotąd zaufany żywioł odwrócił się przeciw Klanowi Nocy, porywając ze sobą życie i zdrowie niejednego kota, jakby odbierając zapłatę za księżyce swej dobroci, którą się z nimi dzielił. Po poległych pozostały jedynie szczątki i pojedyncze pamiątki, których nie zdołały porwać fale przed obniżeniem się poziomu wód, w konsekwencji czego następnego ranka udało się trafić na wiele przykrych znalezisk. Pomimo ciężkiej, ponurej atmosfery żałoby, wpływającej na niemalże wszystkich Nocniaków, normalne życie musiało dalej toczyć się swoim naturalnym rytmem.Przeniesiono się więc do tymczasowego schronienia w lesie, gdzie uzupełniono zniszczone przez potop zapasy ziół oraz zwierzyny i zregenerowano siły. Następnie rozpoczęła się odbudowa poprzedniego obozu, która poszła dość sprawnie, dzięki ogromnemu zaangażowaniu i samozaparciu członków klanu — w pracach renowacyjnych pomagał bowiem niemalże każdy, od małego kocięcia aż po członków starszyzny. W konsekwencji tego, miejsce to podniosło się z ruin i wróciło do swojej dawnej świetności. Wciąż jednak pewne pozostałości katastrofy przypominają o niej Nocniakom, naruszając ich poczucie bezpieczeństwa. Zwłaszcza z krążącymi wśród kotów pogłoskami o tym, że powódź, która ich nawiedziła, nie była czymś przypadkowym — a zemstą rozchwianego żywiołu, mszczącego się na nich za śmierć członkini rodu. W obozie więc wciąż panuje niepokój, a nawet najmniejszy szmer sprawia, że każdy z wojowników machinalnie stroszy futro i wzmaga skupienie, obawiając się kolejnego zagrożenia.
W Klanie Wilka
Ostatnio dzieje się całkiem sporo – jedną z ważniejszych rzeczy jest konflikt z Klanem Klifu, powstały wskutek nieporozumienia. Wszystko przez samotniczkę imieniem Terpsychora, która przez swoją chęć zemsty, wywołała wojnę między dwoma przynależnościami. Nie trwała ona długo, ale z całą pewnością zostawiła w sercach przywódców dużo goryczy i niesmaku. Wszystko wskazuje na to, że następne zgromadzenie będzie bardzo nerwowe, pełne nieporozumień i negatywnych emocji. Mimo tego Klan Wilka wyszedł z tego starcia zwycięsko – odebrali Klifiakom kilka kotów, łącznie z ich przywódczynią, a także zajęli część ich terytorium w okolicy Czarnych Gniazd.Jednak w samym Klanie Wilka również pojawiły się problemy. Pewnego dnia z obozu wyszli cali i zdrowi Zabłąkany Omen i jego uczennica Kocankowa Łapa. Wrócili jednak mocno poobijani, a z zeznań złożonych przez srebrnego kocura, wynika, że to młoda szylkretka była wszystkiemu winna. Za karę została wpędzona do izolatki, gdzie spędziła kilka dni wraz ze swoją matką, która umieszczona została tam już wcześniej. Podczas jej zamknięcia, Zabłąkany Omen zmarł, lecz jego śmierć nie była bezpośrednio powiązana z atakiem uczennicy – co jednak nie powstrzymało największych plotkarzy od robienia swojego. W obozie szepczą, że Kocankowa Łapa przynosi pecha i nieszczęście. Jej drugi mentor, wybrany po srebrnym kocurze, stracił wzrok podczas wojny, co tylko podsyca te domysły. Na szczęście nie wszystko, co dzieje się w klanie jest złe. Ostatnio do ich żłobka zawitała samotniczka Barczatka, która urodziła Wilczakom córeczkę o imieniu Trop – a trzy księżyce później narodził się także Tygrysek (Oba kociaki są do adopcji!).
W Owocowym Lesie
Dla owocniaków nadszedł trudny okres. Wszystko zaczęło się od śmierci wiekowej szamanki Świergot i jej partnerki, zastępczyni Gruszki. Za nią pociągnęły się śmierci liderki, rozpacz i tęsknota, które pociągnęła za sobą najmłodszą medyczkę, by skończyć na wybuchu epidemii zielonego kaszlu. Zmarło wiele kotów, jeszcze więcej wciąż walczy z chorobą, a pora nagich drzew tylko potęguje kryzys. Jeden z patroli miał niesamowite szczęście – natrafił na grupę wędrownych uzdrowicieli. Natychmiast wyraziła ona chęć pomocy. Derwisz, Jaskier i Jeżogłówka zostali tymczasowo przyjęci w progi Owocowego Lasu. Zamieszkują Upadłą Gwiazdę i dzielą się z tubylcami ziołami, pomocą, jak i również ciekawą wiedzą.W Betonowym Świecie
nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.MIOTY
Mioty
Miot u Samotników!
(brak wolnych miejsc!)
Miot w Klanie Burzy!
(dwa wolne miejsca!)
Miot w Klanie Klifu!
(jedno wolne miejsce!)
Miot w Owocowym Lesie!
(dwa wolne miejsca!)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz