To wcale nie miało tak być. To wcale nie tak ten dzień miał wyglądać. Zaczęło się niewinnie. Kotka wstała i ruszyła do stosu świeżej zdobyczy. Zabrała dorodnego zająca i zaczęła spożywać go w samotności, nie znajdując żadnego towarzysza do posiłku. Gdy skończyła, uważnie oblizała swe wąsy z resztek, a następnie zakopała pozostałe kości. Była to dość wczesna godzina, w dodatku początek Pory Nagich Drzew. Nic więc dziwnego, że było jeszcze trochę ciemno, chłodno i większość członków Klanu nadal kryło się w ciepłych legowiskach. Gdy niebieskooka miała czas zajęcia się swym futrem, słońce zaczęło wschodzić, a i kotów na polance było więcej. Nagle, podszedł do niej zastępca jak i... przyszywany ojciec.
- Witaj - przywitał się. - Pójdziesz na patrol ze mną, Deszczowym Porankiem, Czaplą Łapą i Błękitną Łapą.
- W porządku - odpowiedziała, od razu wstając z miejsca i ruszając do wyjścia z obozu. Na myśl o kolejnym sprawdzaniu granic z Klanem Nocy lekko się wzdrygnęła, lecz nic nie powiedziała.
Gdy cała piątka się zebrała, ruszyli w już wiadomym jej kierunku. Szli spokojnym krokiem. Poczuła chłodny wiatr oplatający ją, nie było to zbyt przyjemne. Otaczało ich zimno, a na tym świecie chyba nie było żadnego kota, który cieszyłby się z nadejścia tej trudnej pory. Usłyszała ciche rozmowy Czaplej Łapy i Błękitnej Łapy. Och, gdyby tylko jej uczeń był tak energiczny i tak bliski z rodzeństwem lub jakimkolwiek innym członkiem Klanu Burzy... wszystko byłoby wtedy takie łatwiejsze. Westchnęła, nie chcąc sobie zaprzątać głowy tego typu myśli, zamiast tego w skupieniu brnęła przed siebie. Gdy byli już naprawdę blisko granic, zastygła bez ruchu. Bury kocur spojrzał na nią dziwnie, lecz gdy ujrzał TO, zrobił właśnie to samo. Przed nimi stało kilku wojowników wrogiego klanu, którzy jak gdyby nigdy nic oznaczali sobie ICH tereny.
- M-musimy t-tam iść? - pisnęła cętkowana terminatorka.
- Musimy walczyć o swoje - mruknął ostro zielonooki. - Idziemy.
Z początku zaczęli się skradać, lecz gdy byli wystarczająco blisko, z okrzykiem bitewnym rzucili się na zaskoczone koty. Bez wahania skoczyła na pierwszego lepszego wojownika, który podwinął się jej pod łapy, a była to niebieska pręgowana wojowniczka o żółtych oczach. Przytrzymała ją za kark i pociągnęła za ucho, powodując cichy pisk. Nie miała zamiaru zabijać, lecz też nie miała zamiaru odpuszczać. Och, pożałują wszystkich swoich okropnych czynów... Migoczące Niebo była dość silna, jednak jej przeciwniczka również, do tego była znacznie starsza. Szybko rzzuciła z siebie burzowiczkę i sama ją przygniotła. Poczuła, że robi się jej niedobrze. W pewnym momencie, jakby ją oświeciło i z całej siły kopnęła tylnymi łapami w jej brzuch. Syknęła i odskoczyła. Szylkretka szybko wstała, ponownie się na nią rzucając. Kątem oka ujrzała, że Błękitna Łapa ruszyła w stronę obozu, zapewne po posiłki, jak i również czarno-biały kocurek z Klanu Nocy. 'Zaraz przyjdzie pomoc, damy sobie radę. Nie możemy się poddać' pomyślała w duchu, drapiąc jej grzbiet. Kocica odwróciła się i oddała drapnięcie, tylko, że mocniej. Młoda wojowniczka syknęła głośno, czując, jak strużka czerwonej mazi spływa po niej. Otrząsnęła się i z jeszcze większą determinacją przytrzymała obcą, nieco ostrożnie, lecz stanowczo szarpiąc ją za łapy. Po czasie usłyszała krzyki i zaczęli się zbliżać kolejni członkowie klanu Nocy. No nie... byli na przegranej pozycji! Wraz z nimi od razu jednak wyczuła zapach... jej własnych pobratymców. Wydała okrzyk triumfu, znacznie jednak zdziwiła się na widok Ciernistej Łodygi. Przecież ta opiekowała się swymi kociętami i... ta chwila nieuwagi sporo ją kosztowała. Pręgowana wyślizgnęła się i ponownie przygniotła córkę Rdzawego Ogona. Młodsza wzdrygnęła się, próbując odrzucić od siebie ciężar. Ponownie zaczęło robić się jej niedobrze, żółtooka wręcz ją dusiła. Mimo wszelkich starań nie dawała sobie rady. Z rozpaczą zamknęła oczy, widząc już sylwetki matki i zmarłego rodzeństwa. Po chwili jednak poczuła, że kocica odsunęła się. Długołapa szybko zorientowała się jednak, że to Brzoskwiniowa Gałązka odciągnęła od niej wroga. Rzuciła jej wdzięczne spojrzenie i pognała dalej w pęd bitwy. Tak właściwie... swojej pierwszej. W tłumie ujrzała znanego jej niebieskiego vana. Spojrzała na niego ze strachem. Nie miała zamiaru walczyć z znajomym z zgromadzeń. Zamiast takich bezsensownych zastanowień, doskoczyła do cętkowanej kotki o widocznie nieco starszej od szylkretowej kocicy. W powietrzu unosiła się silna woń krwi i strachem. Roznosiły się krzyki walczących zwierząt. Przygniotła ją i zaczęła boleśnie kąsać po odsłoniętym brzuchu. Ta zawyła, próbując odepchnąć od siebie napastniczkę. Migotka jednak nie miała zamiaru się poddać. To wszystko nie może im ujść na sucho... nawet nie zauważyła, jak ciężko ranny wojownik Klanu Nocy oddala się, a Nocna Gwiazda traci żywot i po chwili wraca do walki. Nie ujrzała też cętkowanego ciała, które czarno-biały kot jeszcze raz naznaczył pazurami i odszedł... wrogowie zaczęli się oddalać. Długołapa poczuła, jak rudy van spycha ją z przeciwniczki i uciekają. Odetchnęła. Właściwie to wygrali! Z radości i dumy wyrwał ją zatrważający widok, który ujrzała przez zupełny przypadek. Gdy uczestnicy walki opatrywali swe rany, nikt nie zauważył, że jeden z nich nie żyje. Był to... Cienisty Pazur we własnej osobie. Zastępca lidera oraz zastępca ojca dla Migoczącego Nieba. Ojca, którego nigdy nie miała. Zaczęła się trząść, wzdrygać, a łzy spływały strugami po policzkach. Klanie Gwiazd, dlaczego?! Dlaczego akurat on?! Dlaczego to zawsze ją musiały spotykać wszelkie nieszczęścia?! Podbiegła do zwłok. Czuła, jak nogi jej się uginają. Dlaczego?! Ziołowa Łapa i Świetlisty Potok szybko ją ujrzeli oraz dołączyli z przerażeniem na pyskach.
- Tato! - zawył żółtooki.
Dopiero wtedy pozostali obrócili się w ich stronę. Gradowa Mordka podszedł i spojrzał niemrawo na to, co leżało przed nim.
- Nie żyje - stwierdził. Mimo, że szylkretka zdawała sobie z tego sprawę, te słowa jeszcze bardziej ją zabolały. Odruchowo wtuliła się w brata, cała się trzęsąc. 'Klanie Gwiazd, dlaczego? Kogo mi zabierzecie jako następnego?!' Pomyślała z rozpaczą. W ciszy wtuliła się w futro przesiąknięte czerwoną cieczą, a jej łzy powoli jej moczyły. Już dawno nie czuła się tak zrozpaczona i zdołowana. Od śmierci Skrzącej Łapy... dlaczego to jej rodzinę musiały spotykać te wszystkie nieszczęścia? Jeśli tak dalej pójdzie niedługo zostanie sama. Albo... sama umrze. Jedyne, czego teraz pragnęła, to spokoju. Chciała, by to wszystko okazało się tylko złym snem i rozproszyło się jak poranna mgła... Ale nie. To nie był sen. Tylko prawdziwa, bolesna rzeczywistość.
***
Wojownicy i uczniowie w nerwowym nastroju wrócili do bezpiecznego obozu. Medycy uważnie opatrzyli rany uczestników bitwy. Potem... wrócono do opłakiwania poległego. Trójka rodzeństwa siedziała przy nim bez słowa, tuląc się do siebie. Teraz potrzebowała ich wsparcia bardziej, niż kiedykolwiek. Czekały ich niezwykle ciężkie chwile. Ale muszą dać im radę. Razem. Westchnęła ciężko, gapiąc się w zamknięte powieki, które już nigdy się nie otworzą.
- Kiedyś jeszcze się spotkamy. Obiecuję ci to, tato. A ja cię pomszczę. Klan Nocy tego pożałuje. Dobrze zastępowałeś mi ojca. Tego prawdziwego, którego nigdy nie miałam. Będę tęsknić - wyszeptała tak, by nikt nie był w stanie usłyszeć jej słów. Nawet nie miała Jasnych dowodów na zdania o 'zastępczym ojcu'. Lecz mimo to od pewnego czasu żyła w przekonaniu, że Cienisty Pazur tylko udawał. Może sam nie znał i nie pozna prawdy. Teraz, po jego odejściu ze świata żywych już się tego nie dowie. Zatrzęsła się, po chwili czując, jak istota o niebieskim futrze się o nią opiera. Uśmiechnęła się słabo. Dopóki miała przy sobie siostrę i brata, świat się nie zawalił. Mogła na nich liczyć. Wtem, na podwyższeniu terenu pojawił się Nocna Gwiazda i na chwilę odwrócił uwagę wszystkich zgromadzonych. Och, czyżby postanowił wybrać nowego zastępcę? Był już na to czas... inaczej rozgniewa Klan Gwiazd.
- Opuścił nas dzisiaj silny, honorowy wojownik. Kocur, który stawiał dobro klanu, ponad własne. Nasz drogi przyjaciel i zastępca, Cienisty Pazur - Zaczął, ze smutkiem spoglądając na ciało. - Niechętnie to robię, jednak jako lider mam obowiązek wybrać jego następcę. Dlatego też, ogłaszam, że z dniem dzisiejszym jego miejsce zajmie Ciernista Łodyga.
Na burą karmicielkę padły zdziwione spojrzenia, ona sama była widocznie zaskoczona. Szylkretowa odwróciła skupienie od zwłok i cichutko zamruczała do przyjaciółki. Nie ukrywała, że ten wybór był dziwny. W końcu wojowniczka opiekowała się swymi kociętami. Jak miałaby pogodzić wychowanie ich i rolę zastępcy. A, no tak. To w końcu Ciernista Łodyga. Ona z pewnością da sobie z tym radę. Migoczące Niebo czuła spokój zmieszany z bólem po stracie bliskiego... Czuła gorycz i dumę. Radość i smutek. Wzdrygnęła się, chcąc odgonić wszelkie tego typu myśli. Jeszcze raz zetknęła się nosem z kocurem. Będzie przy nim czuwać. Całą noc. To będzie jej wdzięczność za wszystko, co robił. Bo teraz... nie będzie już robił nic.
BLOGOWE WIEŚCI
BLOGOWE WIEŚCI
W Klanie Burzy
Sprawa znikających kotów w klanie nadal oficjalnie nie została wyjaśniona. Zaginął jeden ze starszych, Tropiący Szlak, natomiast Piaszczysta Zamieć prawdopodobnie został napadnięty przez samotników. Chodzą plotki, że mogą być oni połączeni z niedawno wygnanym Czarną Łapą. Również główny medyk, przez niewyjaśnioną sprawę został oddalony od swoich obowiązków, większość spraw powierzając w łapy swojej uczennicy. Gdyby tego było mało, w tych napiętych czasach do obozu została przyprowadzona zdezorientowana i dość pokiereszowana pieszczoszka, a przynajmniej tak została przedstawiona klanowi. Czy jej pojawienie się w klanie, nie wzmocni już i tak od dawna panującego w nim napięcia?W Klanie Klifu
Do klanu szczęśliwie (chociaż zależy kogo się o to zapyta) powróciła zaginiona medyczka, Liściaste Futro. Niestety nawet jej obecność nie mogła powstrzymać ani katastrofy, jaką była szalejąca podczas Pory Nagich Liści epidemia zielonego kaszlu, ani utraty jednego z żyć przez Srokoszową Gwiazdę na zgromadzeniu. Aktualnie osłabieni klifiacy próbują podnieść się na łapy i zapomnieć o katastrofie.W Klanie Nocy
Srocza Gwiazda wprowadza władzę dziedziczną, a także "rodzinę królewską". Po ciężkim porodzie córki i śmierci jednej z nowonarodzonych wnuczek, Srocza Gwiazda znika na całą noc, wracając dopiero następnego poranka, wraz z kontrowersyjnymi wieściami. Aby zabezpieczyć przyszłe kocięta przed podzieleniem losu Łabędź, ogłasza rolę Piastunki, a zaszczytu otrzymania tego miana dostępuje Kotewkowa Łapa, obecnie zwana Kotewkowym Powiewem. Podczas tego samego zebrania ogłasza także, że każdy kolejny lider Klanu Nocy będzie musiał pochodzić z jej rodu, przeprowadza ceremonię, podczas której ona i jej rodzina otrzymują krwisty symbol kwitnącej lilii wodnej na czole - znak władzy i odrodzenia.Nie wszystkim jednak ta decyzja się spodobała, a to, jakie efekty to przyniesie, Klan Nocy może się dowiedzieć szybciej niż ktokolwiek by tego chciał.
Zaginęły dwie kotki - Cedrowa Rozwaga, a jakiś czas później Kaczy Krok. Patrole nadal często odwiedzają okolice, gdzie ostatnio były widziane, jednak bezskutecznie
W Klanie Wilka
klan znalazł się w wyjątkowo ciężkiej sytuacji niespodziewanie tracąc liderkę, Szakalą Gwiazdę. Jej śmierć pociągnęła za sobą również losy Gęsiego Wrzasku jak i kilku innych wojowników i uczniów Klanu Wilka, a jej zastępca, Błękitna Gwiazda, intensywnie stara się obmyślić nowa strategię działania i sposobu na odbudowanie świetności klanu. Niestety, nie wszyscy są zadowoleni z wyboru nowego zastępcy, którym została Wieczorna Mara.Oskarżona o niedopełnienie swoich obowiązków i przyczynienie się do śmierci kociąt samego lidera, Wilczej Łapy i Cisowej Łapy, Kunia Norka stała się więzieniem własnego klanu.
W Owocowym Lesie
Zapanował chaos. Rozpoczął się wraz ze zniknęciem jednej z córek lidera, co poskutkowało jego nerwową reakcją i wyżywaniem się na swoich podwładnych. Sprawy jednak wymknęły się spod całkowitej kontroli dopiero w momencie, w którym… zniknął sam przywódca! Nikt nie wie co się stało ani gdzie aktualnie przebywa. Nie znaleziono żadnego tropu.Sytuację pogarsza fakt, że obaj zastępcy zupełnie nie mogą się dogadać w kwestii tego, kto powinien teraz rządzić, spierając się ze sobą w niemal każdym aspekcie. Część Owocniaków twierdzi, że nowy lider powinien zostać wybrany poprzez głosowanie, inni stanowczo potępiają takie pomysły, zwracając uwagę na to, że taka procedura może dopiero nastąpić po bezdyskusyjnej rezygnacji poprzedniego lidera lub jego śmierci. Plotki na temat możliwej przyczyny jego zniknięcia z każdym dniem tylko przybierają na sile. Napiętą atmosferę można wręcz wyczuć w powietrzu.
W Betonowym Świecie
nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz