BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Klan Burzy znów stracił lidera przez nieszczęśliwy wypadek, zabierając ze sobą dodatkową dwójkę kotów podczas ataku lisów. Przywództwo objął Króliczy Nos, któremu Piaszczysta Zamieć oddał swoje ówczesne stanowisko, na zastępcę klanu wybrana natomiast została Przepiórczy Puch. Wiele kotów przyjęło informację w trudny sposób, szczególnie Płomienny Ryk, który tamtego feralnego dnia stracił kotkę, którą uważał za matkę

W Klanie Klifu

Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.

W Klanie Nocy

po wygranej bitwie z wrogą grupą włóczęgów, wszyscy wojownicy świętują. Klan Nocy zyskał nowy, atrakcyjny kawałek terenu, a także wziął na jeńców dwie kotki - Wężynę, która niedługo później urodziła piątkę kociąt, Zorzę, a także Świteziankową Łapę - domniemaną ofiarę samotników.
W czasie, gdy Wężyna i jej piątka szkrabów pustoszy żłobek, a Zorza czeka na swój wyrok uwięziona na jednej z małych wysepek, Spieniona Gwiazda zarządza rozpoczęcie eksplorowania nowo podbitych terenów, z zamiarem odkrycia ich wszystkich, nawet tych najgroźniejszych, tajemnic.

W Klanie Wilka

Klan Wilka przechodzi przez burzliwy okres. Po niespodziewanej śmierci Sosnowej Gwiazdy i Jadowitej Żmii, na przywódcę wybrany został Nikły Brzask, wyznaczony łapą samych przodków. Wprowadził zasadę na mocy której mistrzowie otrzymali zdanie w podejmowaniu ważnych klanowych decyzji, a także ukarał dwie kotki za przyniesienie wstydu na zgromadzeniu. Prędko okazało się, że wilczaki napotkał jeszcze jeden problem – w legowisku starszych wybuchła epidemia łzawego kaszlu, pociągająca do grobu wszystkich jego lokatorów oraz Zabielone Spojrzenie, wojowniczkę, która w ramach kary się nimi zajmowała. Nową kapłanką w kulcie po awansie Makowego Nowiu została Zalotna Krasopani, lecz to nie koniec zmian. Jeden z patrolów odnalazł zaginioną Głupią Łapę, niedoszłą ofiarę zmarłej liderki i Żmii, co jednak dla większości klanu pozostaje tajemnicą. Do czasu podjęcia ostatecznej decyzji uczennica przebywa w kolczastym krzewie, pilnowana przez ciernie i Sowi Zmierzch.

W Owocowym Lesie

Społecznością wstrząsnęła nagła i drastyczna śmierć Morelki. Jak donosi Figa – świadek wypadku, świeżo mianowanemu zwiadowcy odebrały życie ogromne, metalowe szczęki. W związku z tragedią Sówka zaleciła szczególną ostrożność na terenie całego klanu i zgłaszanie każdej ze śmiercionośnych szczęki do niej.
Niedługo później patrol składający się z Rokitnika, Skałki, Figi, Miodka oraz Wiciokrzewa natknął się na mrożący krew w żyłach widok. Ciało Kamyczka leżało tuż przy Drodze Grzmotu, jednak to głównie jego stan zwracał na siebie największą uwagę. Zmarły został pozbawiony oczu i przyozdobiony kwiatami – niczym dzieło najbardziej psychopatycznego mordercy. Na miejscu nie znaleziono śladów szarpaniny, dostrzeżono natomiast strużkę wymiocin spływającą po pysku kocura. Co jednak najbardziej przerażające – sprawca zdarzenia w drastyczny sposób upodobnił wygląd truchła do mrówki. Szok i niedowierzanie jedynie pogłębił fakt, że nieboszczyk pachniał… niedawno zmarłą Traszką. Sówka nakazała dokładne przeszukanie miejsca pochówku starszej, aby zbadać sprawę. Wprowadziła także nowe procedury bezpieczeństwa: od teraz wychodzenie poza obóz dozwolone jest tylko we dwoje, a w przypadku uczniów i ról niewalczących – we troje. Zalecana jest również wzmożona ostrożność przy terenach samotniczych. Zachowanie przywódczyni na pierwszy rzut oka nie uległo zmianie, jednak spostrzegawczy mogą zauważyć, że jej znany uśmiech zaczął ostatnio wyglądać bardzo niewyraźnie.

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty


Miot w Klanie Wilka!
(brak wolnych miejsc!)

Zmiana pory roku już 23 czerwca, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

01 kwietnia 2018

Od Ciernistej Łapy C.D Brzoskwiniowej Łapy

Nie dziwiła się Kwiecistemu Wiatrowi, że wyszła. Najchętniej sama opuściłaby tę telenowelę. Im dłużej jednak słuchała Brzoskwiniowej Łapy, im więcej smutku widziała w jej oczach, tym bardziej czuła się zobowiązana pokazać jej, na co ją stać. Nie powiedziałaby tego głośno, broń Klanie Gwiazd, ale zależało jej na tej kotce. Traktowała ją jak... przyjaciółkę? Czasem wręcz, jak mędrca. Była inna, to fakt. Wyróżniała się charakterem na tle kotów z ich klanu. Nie znaczyło to jednak, że była gorsza.
– A im więcej spadasz, tym częściej musisz się podnosić – dokończyła. Kremowa przewróciła ponuro oczami, nic nie mówiąc. Czemu tak bardzo się upierała, że jest do niczego? Ciernista nie umiała tego zrozumieć. Fakt, ona sama też najlepsza pod względem emocjonalnym nie była. Zawsze odtrącała pomoc, czy wsparcie, już jako kociak. Była typem samotniczki, ot co. Nie mogła jednak tak po prostu zostawić Brzoskwiniowej Łapy i jej niskiej samooceny. Podejrzewała... ba! Była pewna, że to nie chodzi o niezdarność, tylko podejście starszej kotki. Ta z góry zakładała, że jej nie wyjdzie. Przecież już, gdy Ciernik była berbeciem, Brzoskwiniowa Łapa mówiła jej, że do niczego się nie nadaje. Powiedziała, że się stara i bura w to wierzyła, ale... coś jej tutaj nie pasowało. Po prostu. A skoro raz postanowiła sobie, że pomoże Brzoskwini, była to sprawa bezdyskusyjna. Koniec, kropka, klamka zapadła, pręgowana nie ustąpi.
– Nie mam już siły, aby się podnosić, Ciernista Łapo – odezwała się w końcu cętkowana. Młodsza westchnęła, po czym położyła się obok.
– To leż – mruknęła spokojnie, patrząc na swoje łapy. – Ja sobie poleżę z tobą, dobrze? A kiedy poczujesz, że możesz już wstać, weźmiemy się za to razem. Możliwe, że przy okazji nakopię Ci do tyłka, ale nie pozwolę Ci zostać z tym samej. Zapamiętaj to sobie, bo to groźba.
Nie zauważyła tego, ale Burza uśmiechnął się, słysząc jak przemawia zupełnie tak, jak przystało na jego drobną, zaczepną przyjaciółkę. Nie brzmiała już, jakby miała zaraz zacząć mordować. Zwróciła wzrok na zaczerwienione, niebieskie oczy, w których malowało się zdziwienie, już po raz kolejny dzisiaj. Posłała jej jedynie delikatny, acz zmęczony uśmiech. Miała za sobą trening, a ta rozmowa do najłatwiejszych nie należała, nie było więc w tym nic dziwnego.
— C-Ciernista Łapo... — Oczy Brzoskwini ponownie zabłysły, na co Ciernista szturchnęła ją lekko ogonem. Miała nadzieję, że kotka nie rozpłacze się ponownie. — Dlaczego marnujesz na mnie czas?
— Czy nie właśnie to robią przyjaciele?

<Brzoskwiniowa Łapo?>

Posted by
.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)