- Ja... - zająkał się. - M-miałem dość swojego dawnego życia... I m-moja siostra jakiś czas temu zniknęła... Mama mówiła że w lesie ż-żyją jakieś dzikie koty, ale... ale...
Przeraził się wzroku czarnej kocicy. Ale musiał przestać się bać, inaczej go mogą zjeść.
- Ale nie wiedziałem, że wchodzę do waszego domu - miauknął pewniej, przez co przez chwilę poczuł się na równi z dzikimi kotami. - Bardzo was przepraszam, że wszedłem tutaj bez zaproszenia.
Starał się nie spuszczać wzroku na łapy, nie mógł pokazywać strachu. Nastąpiła chwila ciszy. Czarna najprawdopodobniej myślała, jakby go tutaj przyrządzić... O nie! Szampan, nie zostaniesz kolacją!
- Nie wiesz jak wrócić? - spytała w końcu, na co kocurek odpowiedział jej kiwnięciem łebka.
- Hm... Możesz zostać, ale nie jestem pewna, czy pieszczochy dobrze sprawdzają się w klanie - kotka miauknęła surowiej. - W Klanie Nocy nie potrzebujemy leniuchów i darmozjadów.
- Em... Jak mogę pokazać, że się nadaje? - spytał pieszczoszek.
Czarno biała odwróciła się do dość młodego, czekoladowo białego kocura.
- Masz z nim walczyć - powiedziała krótko, zwięźle i na temat.
Walczyć?
Jak on ma walczyć?
Zna jedynie niegroźne ruchy, wyszkolone podczas zabawy z rodzeństwem. Lecz te koty wychowały się w lesie. Z opowieści mamy wynikało, że takich jak on powalą nawet ogonem.
- Uważaj, piecuchu - syknął kocur i rzucił się na niego.
Płowy uderzył mocno o ziemię. Już czuł, że nie ma siły na walkę, ale nie. Nie mógł pokazać, że jest słaby. Próbował odepchnąć go przednimi łapami. Nic z tego. Złapał go za obrożę i zaczął szarpać. Szampan nie wiedział co się dzieje. Wszystko się trzęsło a on czuł jak się dusi. Wysunął pazurki i wymierzył cios w nos napastnika. Czekoladowy odskoczył z cichym sykiem. Pieszczoch szybko się podniósł i spróbował sięgnąć kłami do jego gardła, lecz został odepchnięty. Poczuł ostre zębiska na karku i został rzucony tuż u stóg wielkiego drapaka.
- Czy ty jeszcze żyjesz? - zakpił rywal. - Może umierasz, zabaweczko?
- Żyję... I nie zamierzam... - wydyszał powolutku się podnosząc. - Nie zamierzam umierać!
Obolały pobiegł w jego stronę i został ponownie przygwożdżony do zimnej ziemi.
Przypomniało mu się, jak Kukułka mówiła, by podczas zabawy nie kopać w brzuch... Brzuch!
Szampan zaczął wierzgać i delikatnie ranić brzuch kota. Ten przycisnął łapą jego pyszczek to gruntu.
- Nie uda ci się... - warknął.
Na chwilę przestał kopać. Zaraz potem impulsywnie wbił w jego brzuch wszystkie pazury, na co przeciwnik zawył i odskoczył. Piecuch wstał i pokuśtykał za niego. Wykorzystał wszystkie swoje siły i wskoczył na kark kocura i wbił w niego zęby.
- Ej! - syknął i zaczął się szamotać - Puszczaj!
Szampan nie miał już wiele sił, więc posłuchał się niego i puścił. Stanął na ziemi półprzytomny. Jego sierść była brudna w kurzu, a fioletowa obroża była rozciągnięta i lekko rozerwana. Pod nią zostały krwawe ślady zębów, a jego policzek był zadrapany. Widział, że klanowicz miał zamiar jeszcze go pognębić, ale wtedy usłyszał głośne miauknęcie.
<Pierzasta? I możesz wybrać jego imię, bo sama nie mam pomysłu >
BLOGOWE WIEŚCI
BLOGOWE WIEŚCI
W Klanie Burzy
Klan Burzy znów stracił lidera przez nieszczęśliwy wypadek, zabierając ze sobą dodatkową dwójkę kotów podczas ataku lisów. Przywództwo objął Króliczy Nos, któremu Piaszczysta Zamieć oddał swoje ówczesne stanowisko, na zastępcę klanu wybrana natomiast została Przepiórczy Puch. Wiele kotów przyjęło informację w trudny sposób, szczególnie Płomienny Ryk, który tamtego feralnego dnia stracił kotkę, którą uważał za matkęW Klanie Klifu
Wojna z Klanem Wilka i samotniczkami zakończyła się upokarzającą porażką. Klan Klifu stracił wielu wojowników – Miedziany Kieł, Jerzykową Werwę, Złotą Drogę oraz przywódczynię, Liściastą Gwiazdę. Nie obyło się również bez poważnych ran bitewnych, które odnieśli Źródlana Łuna, Promieniste Słońce i Jastrzębi Zew. Klan Wilka zajął teren Czarnych Gniazd i otaczającego je lasku, dołączając go do swojego terytorium. Klan Klifu z podkulonym ogonem wrócił do obozu, by pochować zmarłych, opatrzeć swoje rany i pogodzić się z gorzką świadomością zdrady – zarówno tej ze strony samotniczek, które obiecywały im sojusz, jak i członkini własnego Klanu, zabójczyni Zagubionego Obuwika i Melodyjnego Trelu, Zielonego Wzgórza. Klifiakom pozostaje czekać na decyzje ich nowego przywódcy, Judaszowcowej Gwiazdy. Kogo kocur mianuje swoim zastępcą? Co postanowi zrobić z Jagienką i Zielonym Wzgórzem, której bezpieczeństwa bez przerwy pilnuje Bożodrzewny Kaprys, gotowa rzucić się na każdego, kto podejdzie zbyt blisko?W Klanie Nocy
Ostatni czas nie okazał się zbyt łaskawy dla Nocniaków. Poza nowo odkrytymi terenami, którym wielu pozwoliły zapomnieć nieco o krwawej wojnie z samotnikami, przodkowie nie pobłogosławili ich niemalże niczym więcej. Niedługo bowiem po zakończeniu eksploracji tajemniczego obszaru, doszło do tragedii — Mątwia Łapa, jedna z księżniczek, padła ofiarą morderstwa, którego sprawcy jak na razie nie odkryto. Pośmiertnie została odznaczona za swoje zasługi, otrzymując miano Mątwiego Marzenia. Nie złagodziło to jednak bólu jej bliskich po stracie młodej kotki. Nie mieli zresztą czasu uporać się z żałobą, bo zaledwie kilka wschodów słońca po tym przykrym wydarzeniu, doszło do prawdziwej katastrofy — powodzi. Dotąd zaufany żywioł odwrócił się przeciw Klanowi Nocy, porywając ze sobą życie i zdrowie niejednego kota, jakby odbierając zapłatę za księżyce swej dobroci, którą się z nimi dzielił. Po poległych pozostały jedynie szczątki i pojedyncze pamiątki, których nie zdołały porwać fale przed obniżeniem się poziomu wód, w konsekwencji czego następnego ranka udało się trafić na wiele przykrych znalezisk. Pomimo ciężkiej, ponurej atmosfery żałoby, wpływającej na niemalże wszystkich Nocniaków, normalne życie musiało dalej toczyć się swoim naturalnym rytmem.Przeniesiono się więc do tymczasowego schronienia w lesie, gdzie uzupełniono zniszczone przez potop zapasy ziół oraz zwierzyny i zregenerowano siły. Następnie rozpoczęła się odbudowa poprzedniego obozu, która poszła dość sprawnie, dzięki ogromnemu zaangażowaniu i samozaparciu członków klanu — w pracach renowacyjnych pomagał bowiem niemalże każdy, od małego kocięcia aż po członków starszyzny. W konsekwencji tego, miejsce to podniosło się z ruin i wróciło do swojej dawnej świetności. Wciąż jednak pewne pozostałości katastrofy przypominają o niej Nocniakom, naruszając ich poczucie bezpieczeństwa. Zwłaszcza z krążącymi wśród kotów pogłoskami o tym, że powódź, która ich nawiedziła, nie była czymś przypadkowym — a zemstą rozchwianego żywiołu, mszczącego się na nich za śmierć członkini rodu. W obozie więc wciąż panuje niepokój, a nawet najmniejszy szmer sprawia, że każdy z wojowników machinalnie stroszy futro i wzmaga skupienie, obawiając się kolejnego zagrożenia.
W Klanie Wilka
Ostatnio dzieje się całkiem sporo – jedną z ważniejszych rzeczy jest konflikt z Klanem Klifu, powstały wskutek nieporozumienia. Wszystko przez samotniczkę imieniem Terpsychora, która przez swoją chęć zemsty, wywołała wojnę między dwoma przynależnościami. Nie trwała ona długo, ale z całą pewnością zostawiła w sercach przywódców dużo goryczy i niesmaku. Wszystko wskazuje na to, że następne zgromadzenie będzie bardzo nerwowe, pełne nieporozumień i negatywnych emocji. Mimo tego Klan Wilka wyszedł z tego starcia zwycięsko – odebrali Klifiakom kilka kotów, łącznie z ich przywódczynią, a także zajęli część ich terytorium w okolicy Czarnych Gniazd.Jednak w samym Klanie Wilka również pojawiły się problemy. Pewnego dnia z obozu wyszli cali i zdrowi Zabłąkany Omen i jego uczennica Kocankowa Łapa. Wrócili jednak mocno poobijani, a z zeznań złożonych przez srebrnego kocura, wynika, że to młoda szylkretka była wszystkiemu winna. Za karę została wpędzona do izolatki, gdzie spędziła kilka dni wraz ze swoją matką, która umieszczona została tam już wcześniej. Podczas jej zamknięcia, Zabłąkany Omen zmarł, lecz jego śmierć nie była bezpośrednio powiązana z atakiem uczennicy – co jednak nie powstrzymało największych plotkarzy od robienia swojego. W obozie szepczą, że Kocankowa Łapa przynosi pecha i nieszczęście. Jej drugi mentor, wybrany po srebrnym kocurze, stracił wzrok podczas wojny, co tylko podsyca te domysły. Na szczęście nie wszystko, co dzieje się w klanie jest złe. Ostatnio do ich żłobka zawitała samotniczka Barczatka, która urodziła Wilczakom córeczkę o imieniu Trop – a trzy księżyce później narodził się także Tygrysek (Oba kociaki są do adopcji!).
W Owocowym Lesie
Dla owocniaków nadszedł trudny okres. Wszystko zaczęło się od śmierci wiekowej szamanki Świergot i jej partnerki, zastępczyni Gruszki. Za nią pociągnęły się śmierci liderki, rozpacz i tęsknota, które pociągnęła za sobą najmłodszą medyczkę, by skończyć na wybuchu epidemii zielonego kaszlu. Zmarło wiele kotów, jeszcze więcej wciąż walczy z chorobą, a pora nagich drzew tylko potęguje kryzys. Jeden z patroli miał niesamowite szczęście – natrafił na grupę wędrownych uzdrowicieli. Natychmiast wyraziła ona chęć pomocy. Derwisz, Jaskier i Jeżogłówka zostali tymczasowo przyjęci w progi Owocowego Lasu. Zamieszkują Upadłą Gwiazdę i dzielą się z tubylcami ziołami, pomocą, jak i również ciekawą wiedzą.W Betonowym Świecie
nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.MIOTY
Mioty
Miot u Samotników!
(brak wolnych miejsc!)
Miot w Klanie Burzy!
(dwa wolne miejsca!)
Miot w Klanie Klifu!
(jedno wolne miejsce!)
Miot w Owocowym Lesie!
(dwa wolne miejsca!)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz