BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Klan Burzy znów stracił lidera przez nieszczęśliwy wypadek, zabierając ze sobą dodatkową dwójkę kotów podczas ataku lisów. Przywództwo objął Króliczy Nos, któremu Piaszczysta Zamieć oddał swoje ówczesne stanowisko, na zastępcę klanu wybrana natomiast została Przepiórczy Puch. Wiele kotów przyjęło informację w trudny sposób, szczególnie Płomienny Ryk, który tamtego feralnego dnia stracił kotkę, którą uważał za matkę

W Klanie Klifu

Wojna z Klanem Wilka i samotniczkami zakończyła się upokarzającą porażką. Klan Klifu stracił wielu wojowników – Miedziany Kieł, Jerzykową Werwę, Złotą Drogę oraz przywódczynię, Liściastą Gwiazdę. Nie obyło się również bez poważnych ran bitewnych, które odnieśli Źródlana Łuna, Promieniste Słońce i Jastrzębi Zew. Klan Wilka zajął teren Czarnych Gniazd i otaczającego je lasku, dołączając go do swojego terytorium. Klan Klifu z podkulonym ogonem wrócił do obozu, by pochować zmarłych, opatrzeć swoje rany i pogodzić się z gorzką świadomością zdrady – zarówno tej ze strony samotniczek, które obiecywały im sojusz, jak i członkini własnego Klanu, zabójczyni Zagubionego Obuwika i Melodyjnego Trelu, Zielonego Wzgórza. Klifiakom pozostaje czekać na decyzje ich nowego przywódcy, Judaszowcowej Gwiazdy. Kogo kocur mianuje swoim zastępcą? Co postanowi zrobić z Jagienką i Zielonym Wzgórzem, której bezpieczeństwa bez przerwy pilnuje Bożodrzewny Kaprys, gotowa rzucić się na każdego, kto podejdzie zbyt blisko?

W Klanie Nocy

Ostatni czas nie okazał się zbyt łaskawy dla Nocniaków. Poza nowo odkrytymi terenami, którym wielu pozwoliły zapomnieć nieco o krwawej wojnie z samotnikami, przodkowie nie pobłogosławili ich niemalże niczym więcej. Niedługo bowiem po zakończeniu eksploracji tajemniczego obszaru, doszło do tragedii — Mątwia Łapa, jedna z księżniczek, padła ofiarą morderstwa, którego sprawcy jak na razie nie odkryto. Pośmiertnie została odznaczona za swoje zasługi, otrzymując miano Mątwiego Marzenia. Nie złagodziło to jednak bólu jej bliskich po stracie młodej kotki. Nie mieli zresztą czasu uporać się z żałobą, bo zaledwie kilka wschodów słońca po tym przykrym wydarzeniu, doszło do prawdziwej katastrofy — powodzi. Dotąd zaufany żywioł odwrócił się przeciw Klanowi Nocy, porywając ze sobą życie i zdrowie niejednego kota, jakby odbierając zapłatę za księżyce swej dobroci, którą się z nimi dzielił. Po poległych pozostały jedynie szczątki i pojedyncze pamiątki, których nie zdołały porwać fale przed obniżeniem się poziomu wód, w konsekwencji czego następnego ranka udało się trafić na wiele przykrych znalezisk. Pomimo ciężkiej, ponurej atmosfery żałoby, wpływającej na niemalże wszystkich Nocniaków, normalne życie musiało dalej toczyć się swoim naturalnym rytmem.
Przeniesiono się więc do tymczasowego schronienia w lesie, gdzie uzupełniono zniszczone przez potop zapasy ziół oraz zwierzyny i zregenerowano siły. Następnie rozpoczęła się odbudowa poprzedniego obozu, która poszła dość sprawnie, dzięki ogromnemu zaangażowaniu i samozaparciu członków klanu — w pracach renowacyjnych pomagał bowiem niemalże każdy, od małego kocięcia aż po członków starszyzny. W konsekwencji tego, miejsce to podniosło się z ruin i wróciło do swojej dawnej świetności. Wciąż jednak pewne pozostałości katastrofy przypominają o niej Nocniakom, naruszając ich poczucie bezpieczeństwa. Zwłaszcza z krążącymi wśród kotów pogłoskami o tym, że powódź, która ich nawiedziła, nie była czymś przypadkowym — a zemstą rozchwianego żywiołu, mszczącego się na nich za śmierć członkini rodu. W obozie więc wciąż panuje niepokój, a nawet najmniejszy szmer sprawia, że każdy z wojowników machinalnie stroszy futro i wzmaga skupienie, obawiając się kolejnego zagrożenia.

W Klanie Wilka

Ostatnio dzieje się całkiem sporo – jedną z ważniejszych rzeczy jest konflikt z Klanem Klifu, powstały wskutek nieporozumienia. Wszystko przez samotniczkę imieniem Terpsychora, która przez swoją chęć zemsty, wywołała wojnę między dwoma przynależnościami. Nie trwała ona długo, ale z całą pewnością zostawiła w sercach przywódców dużo goryczy i niesmaku. Wszystko wskazuje na to, że następne zgromadzenie będzie bardzo nerwowe, pełne nieporozumień i negatywnych emocji. Mimo tego Klan Wilka wyszedł z tego starcia zwycięsko – odebrali Klifiakom kilka kotów, łącznie z ich przywódczynią, a także zajęli część ich terytorium w okolicy Czarnych Gniazd.
Jednak w samym Klanie Wilka również pojawiły się problemy. Pewnego dnia z obozu wyszli cali i zdrowi Zabłąkany Omen i jego uczennica Kocankowa Łapa. Wrócili jednak mocno poobijani, a z zeznań złożonych przez srebrnego kocura, wynika, że to młoda szylkretka była wszystkiemu winna. Za karę została wpędzona do izolatki, gdzie spędziła kilka dni wraz ze swoją matką, która umieszczona została tam już wcześniej. Podczas jej zamknięcia, Zabłąkany Omen zmarł, lecz jego śmierć nie była bezpośrednio powiązana z atakiem uczennicy – co jednak nie powstrzymało największych plotkarzy od robienia swojego. W obozie szepczą, że Kocankowa Łapa przynosi pecha i nieszczęście. Jej drugi mentor, wybrany po srebrnym kocurze, stracił wzrok podczas wojny, co tylko podsyca te domysły. Na szczęście nie wszystko, co dzieje się w klanie jest złe. Ostatnio do ich żłobka zawitała samotniczka Barczatka, która urodziła Wilczakom córeczkę o imieniu Trop – a trzy księżyce później narodził się także Tygrysek (Oba kociaki są do adopcji!).

W Owocowym Lesie

Straszliwy potwór, który terroryzował społeczność w końcu został pokonany. Owocniaki nareszcie mogą odetchnąć bez groźby w postaci szponów sępa nad swoimi głowami. Nie obeszło się jednak bez strat – oprócz wielu rannych, życie w walce z ptakiem stracili Maślak, Skałka, Listek oraz Ślimak. Od tamtej pory życie toczy się spokojnie, po malutku... No, prawie. Jednego z poranków wszystkich obudziła kłótnia Ambrowiec i Chrząszcza, kończąca się prośbą tej pierwszej w stronę liderki, by Sówka wygnała jej okropnego partnera. Stróżka nie spodziewała się jednak, że końcowo to ona stanie się wygnańcem. Zwyzywała przywódczynię i zabrała ze sobą trójkę swych bliskich, odchodząc w nieznane. Na szczęście luki szybko zapełniły się dzięki kociakom, które odnalazły dwa patrole – żłobek pęka w szwach ku uciesze królowej Kajzerki i lekkim zmartwieniu rządzących. Gęb bowiem przybywa, a zwierzyny ubywa...

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty


Znajdki w Klanie Wilka!
(dwa wolne miejsca!)

Miot w Owocowym Lesie!
(brak wolnych miejsc!)

Zmiana pory roku już 26 października, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

01 września 2014

SÓWKA


Autor grafiki: uzihazbin_29770
OGÓLNE
SÓWKA
*Poprzednie imiona: ///
Płeć: Kotka
Orientacja: Bi
Przynależność: Owocowy Las
Ranga: Lider (zwiadowca)

- - - -

Właściciel: ._emptiness._
CHARAKTERYSTYKA

APARYCJA
Opis ogólny - Szczupła, średniego wzrostu kotka o półdługiej, czekoladowej, pręgowanej sierści. Jedna z przednich łap oraz ogon są białe, na nich nie występują pręgi. Ma jasno różowy nos i uszy z pędzelkami. Jej oczy są koloru pomarańczowego i ma lekkiego zeza, przez co czasem na coś wpada.
Cechy szczególne - Posiada pędzelki na uszach, przednią łapę i ogon ma białe niczym śnieg i oczywiście ma zeza.
Kolor sierści - Czekoladowa pręgowana tygrysio z białym 
Długość sierści - Półdługa
Kolor oczu - Pomarańczowe
Problemy zdrowotne - ///

CHARAKTER

  Mimo, że Sówka jest już dorosłym kotem, niewiele się zmieniło w jej zachowaniu od czasów żłobka. Cały czas jest uparta do bólu, ciekawska i zawsze uśmiechnięta. No może nie zawsze, ale próbuje nie pokazywać tych złych emocji. Czasem wygląda jakby nosiła jakąś maskę, która zawsze się uśmiecha. Sówka nie umie poradzić sobie z emocjami, więc woli niektóre z nich ukrywać. Ukrywanie ich znacznie utrudnia jej brak cierpliwości. Jak ktoś przekroczył granicę, będzie wręcz pluć jadem, jeśli nie uda jej się w porę założyć szczęśliwej "maski". Nie zawaha się bronić swojego zdania i kłócić się o to z innymi. Nie umie wtedy ugryźć się w język, co czasem nie prowadzi do czegoś dobrego. 
Przez ojca nie daje sobie pomóc i innym też nie zawsze pomaga. Uznaje, że każdy musi być samodzielny i umieć o siebie zadbać.
Skryta w sobie. Oczywiście, lubi wiedzieć jacy są inni, słuchać ich historii, ale o sobie mało mówi. Może poopowiadać o swoim klanie, o przyjaciołach, ale o sobie nie.
Bardzo szybko wszystkim przebacza, dlatego nie ma dużo wrogów. Nie lubi jak ktoś miesza ją z błotem, ale jak to zrobisz i tak ci przebaczy.
Ma bardzo dobry słuch. Nikt się do niej nie podkradanie. 
Nie przejmuje się opinią innych i stara się jakoś wyróżniać, choć czasem to jej wyróżnianie się kończy się małymi, lub większymi, problemami i kłopotami. 

MORALNOŚĆ

Moralność Sówki też za bardzo się nie zmieniła. Dalej w nic nie wierzy, uważa wiarę, za niepotrzebną, lecz w obronie samej siebie, lub kogoś, może kogoś zabić. Jak bardzo się zdenerwuje, też może zrobić krzywdę, ale to się zdarza bardzo rzadko.

CIEKAWOSTKI

Nie najlepiej idzie jej walka, przez problemy ze wzrokiem.
Bardzo nie lubi wody, wręcz się jej boi. 
Nie wiadomo czemu zbiera różnego rodzaju liście i uczy się ich wyglądu i nazw.

UMIEJĘTNOŚCI

Poziom medyczny: ///
Poziom wojownika: V
Słabe strony:
- Pływanie - Niezliczoną ilość razy wpadła do wody i prawie się utopiła. Nienawidzi pływać, a przy zbiornikach wodnych czasem strasznie panikuje.
- Wzrok - Ma zeza, który trochę jej życie utrudnia, ale się tym nie przejmuje.
- Ukrywanie niektórych emocji - Przez to czasem po prostu nie wytrzymuje i wybucha płaczem, lub gniewem. Jak dużo się dzieje, to może stać się takim wulkanem, który w każdej chwili może wybuchnąć.
- Lekkomyślność - Najpierw robi, potem myśli, co można często zauważyć, jak wymyka się z obozu i nie słucha rozkazów.
Mocne strony:
- Bardzo dobry słuch - Słyszy bardzo dużo, ma wręcz doskonały słuch, który trochę uzupełnia tą dziurę po dobrym wzroku.
- Dobra pamięć - Dzięki temu może zapamiętać wszystkie rodzaje liści, czy historie innych osób.

RELACJE

RODZINA

Ojciec - Żbik [*] - niestety już nieżywy tata. Sówka bardzo go kochała i teraz bardzo za nim tęskni. To on nauczył ją, że ma nie prosić o pomoc i polegać na sobie. 
Matka - Jarząb [*] - Kochana mama, która zawsze pomoże córce. Sówka często z nią rozmawiała i słuchała jej historii o gwiazdach. Po jej śmierci, Sówka się załamała. Obwiniała się o to, bo nie potrafiła jej pomóc. Nawet jeśli teraz wygląda na to, że jest lepiej, dalej tęskni. To była jej najbliższa osoba.
Rodzeństwo - ///
Partnerka - Kaczka
Potomstwo - Topola, Jeżyna, Listek – jej największe skarby. Bardzo je kocha i chce dla nich jak najlepiej. 
INNE


Kaczka - kotka, która została znaleziona na terenach Owocniaków. Mimo początkowej niechęci, udało im się nawiązać nić porozumienia, skoro teraz są parą. Sówka naprawdę bardzo ją kocha i nigdy nie wyobrażała sobie, że ta odwzajemni jej uczucia. Naprawdę nie chce jej stracić. Bawi ją jeszcze, jak Kaczka nazywa ją mężem.
Mniszek [*] - najlepszy przyjaciel, choć czasem ponury i marudny, Sówka uwielbiała z nim spędzać czas. Został wygnany i widziała go tylko gdy oddawał córki do Owocowego Lasu. Tęskni za nim dalej, ale nie ma pojęcia, że kocur nie żyje. 
Tajemnicza Łapa - uczennica Klanu Burzy, poznały się na granicy, po wygnaniu Mniszka. Sówka lubi z nią rozmawiać i spędzać czas. Niestety ruszyła na poszukiwania siostry i więcej się nie spotkały.
Jarzębinka [*] - córka Mniszka. Gdy miała jeden księżyc, została oddana do Owocowego Lasu, a Sówka obiecała się nią jakoś zająć. Bardzo przywiązała się do kotki, traktując ją czasem jak własną córkę, czy najlepszą przyjaciółkę. Niestety młoda szybko umarła, a Sówka bardzo za nią tęskni
Przypływ - druga córka Mniszka. Tak samo jak w przypadku Jarzębinki. Jest do niej bardzo przywiązana i chce dla niej jak najlepiej. 
Żagnica - kocur, który dokuczał Jarzębince. Sówka bardzo go nie lubi i dalej ma mu to za złe.
Świergot - szamanka Owocowego Lasu. Wiele dla niej zrobiła i Sówka naprawdę ją lubi. Ciszy się, że poznała kogoś takiego. Od niej uczy się też o wierze.
Kajzerka - kotka, którą poznała kiedyś na zgromadzeniu. Odkąd dołączyła do Owocowego Lasu, Sówka czasem z nią rozmawia, co lubi. Uznaje, że kotka jest dobrą towarzyszką, zwłaszcza do rozmów.

SZKOLENIE

Mentor - Krucha- jej pierwsza mentorka. Sówka dobrze wspomina trening z nią, to ona nauczyła ją podstaw i prawie wszystkiego co wie. Ich trening przerwała ciąża starszej kotki. Gęgawa  - drugi mentor, który dokończył jej trening. On pomógł jej dopracować wszystkie techniki.
Uczniowie obecni - ///
Uczniowie dawni - Migotka - Była dobrą uczennicą. Sówka cieszy się, że udało jej się ją wyszkolić. 
Czernidłak - Był dobrym uczniem i bardzo chętnie się uczył. Szybko ukończył trening, co nie było takim zdziwieniem. Sówka lubiła go i uznawała za bardzo zdolnego ucznia. Ma nadzieję, że będzie dobrym zwiadowcą.
HISTORIA

Urodzona w Owocowym Lesie, ze związku Jarząb i Żbika. Jest jedynym kociakiem z miotu. W żłobku spędziła bardzo wesoło czas, bawiąc się i psocąc jak każdy kociak. W końcu została uczennicą i postanowiła szkolić się na zwiadowcę. Zez bardzo jej to utrudniał i mimo złośliwych komentarzy od strony niektórych kotów, nie poddawała się i w końcu została zwiadowcą. Niestety chwilę przed jej mianowaniem jej ojciec i najlepszy przyjaciel zostali wygnani z klanu, za wzięcie udziału w ataku na lidera. Żbik umarł po dniu nieobecności, a o Mniszku ślad zaginął. Niedługo po tym poznała Tajemniczą Łapę, uczennicę Klanu Burzy, dostała uczennicę i walczyła z jednym z samotników. Po jakimś czasie jej matka zachorowała, tak samo jak wiele innych kotów, na czerwony kaszel. Było wielkie prawdopodobieństwo, że Jarząb umrze, jednak na szczęście, kotka przeżyła. Długo po tym, podczas przechadzki po terenach, kotka spotkała znowu Mniszka. Kilka dni później, ten znalazł się w tym samym miejscu, podczas jej patrolu i przekazał im kociaki, prosząc, by Owocowy Las się nimi zajął. Sówka oczywiście się zgodziła, zabierając Jarzębinkę i Przypływ do nowego domu. Siostry dorastały, a Sówka podczas jednej pory Nagich Drzew, razem z patrolem znalezionym przez Agresta, musieli zająć się kotką, znalezioną przy terenach. Była to Kaczka, z którą czekoladowa, mimo wielu wyzwisk i zgrzytów, nawiązała dobry kontakt. Niedługo po tej sytuacji zmarła Jarzębinka, co bardzo zabolało czekoladową. Chwilę po tej sytuacji została znowu mentorką. Teraz jej życie toczy się dalej i jeszcze wiele może się w nim wydarzyć.
Posted by
.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)