BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Klan Burzy znów stracił lidera przez nieszczęśliwy wypadek, zabierając ze sobą dodatkową dwójkę kotów podczas ataku lisów. Przywództwo objął Króliczy Nos, któremu Piaszczysta Zamieć oddał swoje ówczesne stanowisko, na zastępcę klanu wybrana natomiast została Przepiórczy Puch. Wiele kotów przyjęło informację w trudny sposób, szczególnie Płomienny Ryk, który tamtego feralnego dnia stracił kotkę, którą uważał za matkę

W Klanie Klifu

Wojna z Klanem Wilka i samotniczkami zakończyła się upokarzającą porażką. Klan Klifu stracił wielu wojowników – Miedziany Kieł, Jerzykową Werwę, Złotą Drogę oraz przywódczynię, Liściastą Gwiazdę. Nie obyło się również bez poważnych ran bitewnych, które odnieśli Źródlana Łuna, Promieniste Słońce i Jastrzębi Zew. Klan Wilka zajął teren Czarnych Gniazd i otaczającego je lasku, dołączając go do swojego terytorium. Klan Klifu z podkulonym ogonem wrócił do obozu, by pochować zmarłych, opatrzeć swoje rany i pogodzić się z gorzką świadomością zdrady – zarówno tej ze strony samotniczek, które obiecywały im sojusz, jak i członkini własnego Klanu, zabójczyni Zagubionego Obuwika i Melodyjnego Trelu, Zielonego Wzgórza. Klifiakom pozostaje czekać na decyzje ich nowego przywódcy, Judaszowcowej Gwiazdy. Kogo kocur mianuje swoim zastępcą? Co postanowi zrobić z Jagienką i Zielonym Wzgórzem, której bezpieczeństwa bez przerwy pilnuje Bożodrzewny Kaprys, gotowa rzucić się na każdego, kto podejdzie zbyt blisko?

W Klanie Nocy

Ostatni czas nie okazał się zbyt łaskawy dla Nocniaków. Poza nowo odkrytymi terenami, którym wielu pozwoliły zapomnieć nieco o krwawej wojnie z samotnikami, przodkowie nie pobłogosławili ich niemalże niczym więcej. Niedługo bowiem po zakończeniu eksploracji tajemniczego obszaru, doszło do tragedii — Mątwia Łapa, jedna z księżniczek, padła ofiarą morderstwa, którego sprawcy jak na razie nie odkryto. Pośmiertnie została odznaczona za swoje zasługi, otrzymując miano Mątwiego Marzenia. Nie złagodziło to jednak bólu jej bliskich po stracie młodej kotki. Nie mieli zresztą czasu uporać się z żałobą, bo zaledwie kilka wschodów słońca po tym przykrym wydarzeniu, doszło do prawdziwej katastrofy — powodzi. Dotąd zaufany żywioł odwrócił się przeciw Klanowi Nocy, porywając ze sobą życie i zdrowie niejednego kota, jakby odbierając zapłatę za księżyce swej dobroci, którą się z nimi dzielił. Po poległych pozostały jedynie szczątki i pojedyncze pamiątki, których nie zdołały porwać fale przed obniżeniem się poziomu wód, w konsekwencji czego następnego ranka udało się trafić na wiele przykrych znalezisk. Pomimo ciężkiej, ponurej atmosfery żałoby, wpływającej na niemalże wszystkich Nocniaków, normalne życie musiało dalej toczyć się swoim naturalnym rytmem.
Przeniesiono się więc do tymczasowego schronienia w lesie, gdzie uzupełniono zniszczone przez potop zapasy ziół oraz zwierzyny i zregenerowano siły. Następnie rozpoczęła się odbudowa poprzedniego obozu, która poszła dość sprawnie, dzięki ogromnemu zaangażowaniu i samozaparciu członków klanu — w pracach renowacyjnych pomagał bowiem niemalże każdy, od małego kocięcia aż po członków starszyzny. W konsekwencji tego, miejsce to podniosło się z ruin i wróciło do swojej dawnej świetności. Wciąż jednak pewne pozostałości katastrofy przypominają o niej Nocniakom, naruszając ich poczucie bezpieczeństwa. Zwłaszcza z krążącymi wśród kotów pogłoskami o tym, że powódź, która ich nawiedziła, nie była czymś przypadkowym — a zemstą rozchwianego żywiołu, mszczącego się na nich za śmierć członkini rodu. W obozie więc wciąż panuje niepokój, a nawet najmniejszy szmer sprawia, że każdy z wojowników machinalnie stroszy futro i wzmaga skupienie, obawiając się kolejnego zagrożenia.

W Klanie Wilka

Ostatnio dzieje się całkiem sporo – jedną z ważniejszych rzeczy jest konflikt z Klanem Klifu, powstały wskutek nieporozumienia. Wszystko przez samotniczkę imieniem Terpsychora, która przez swoją chęć zemsty, wywołała wojnę między dwoma przynależnościami. Nie trwała ona długo, ale z całą pewnością zostawiła w sercach przywódców dużo goryczy i niesmaku. Wszystko wskazuje na to, że następne zgromadzenie będzie bardzo nerwowe, pełne nieporozumień i negatywnych emocji. Mimo tego Klan Wilka wyszedł z tego starcia zwycięsko – odebrali Klifiakom kilka kotów, łącznie z ich przywódczynią, a także zajęli część ich terytorium w okolicy Czarnych Gniazd.
Jednak w samym Klanie Wilka również pojawiły się problemy. Pewnego dnia z obozu wyszli cali i zdrowi Zabłąkany Omen i jego uczennica Kocankowa Łapa. Wrócili jednak mocno poobijani, a z zeznań złożonych przez srebrnego kocura, wynika, że to młoda szylkretka była wszystkiemu winna. Za karę została wpędzona do izolatki, gdzie spędziła kilka dni wraz ze swoją matką, która umieszczona została tam już wcześniej. Podczas jej zamknięcia, Zabłąkany Omen zmarł, lecz jego śmierć nie była bezpośrednio powiązana z atakiem uczennicy – co jednak nie powstrzymało największych plotkarzy od robienia swojego. W obozie szepczą, że Kocankowa Łapa przynosi pecha i nieszczęście. Jej drugi mentor, wybrany po srebrnym kocurze, stracił wzrok podczas wojny, co tylko podsyca te domysły. Na szczęście nie wszystko, co dzieje się w klanie jest złe. Ostatnio do ich żłobka zawitała samotniczka Barczatka, która urodziła Wilczakom córeczkę o imieniu Trop – a trzy księżyce później narodził się także Tygrysek (Oba kociaki są do adopcji!).

W Owocowym Lesie

Straszliwy potwór, który terroryzował społeczność w końcu został pokonany. Owocniaki nareszcie mogą odetchnąć bez groźby w postaci szponów sępa nad swoimi głowami. Nie obeszło się jednak bez strat – oprócz wielu rannych, życie w walce z ptakiem stracili Maślak, Skałka, Listek oraz Ślimak. Od tamtej pory życie toczy się spokojnie, po malutku... No, prawie. Jednego z poranków wszystkich obudziła kłótnia Ambrowiec i Chrząszcza, kończąca się prośbą tej pierwszej w stronę liderki, by Sówka wygnała jej okropnego partnera. Stróżka nie spodziewała się jednak, że końcowo to ona stanie się wygnańcem. Zwyzywała przywódczynię i zabrała ze sobą trójkę swych bliskich, odchodząc w nieznane. Na szczęście luki szybko zapełniły się dzięki kociakom, które odnalazły dwa patrole – żłobek pęka w szwach ku uciesze królowej Kajzerki i lekkim zmartwieniu rządzących. Gęb bowiem przybywa, a zwierzyny ubywa...

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty


Miot w Klanie Klifu!
(dwa wolne miejsca!)

Miot w Owocowym Lesie!
(brak wolnych miejsc!)

Zmiana pory roku już 16 listopada, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

01 września 2014

PUMA

Autor grafiki: japko (dsc)
OGÓLNE
PUMA
*Poprzednie imiona: ///
Płeć: Kocur
Orientacja: Biseksualny
Przynależność: Owocowy Las
Ranga: Stróż

- - - -

Właściciel: Postać NPC (autor: icess_., rvosse.v@gmail.com)
CHARAKTERYSTYKA

APARYCJA
Opis ogólny - Puma nie wyróżnia się szczególnie wśród innych, chociaż łatwo rozpoznać go po pędzelkach na uszach. Brzuszek, mała część pyska oraz łapki są białe, a reszta części ciała jest czekoladowa. Jego gęste czekoladowo-białe futro jest szczególnie pielęgnowane przez niego podczas deszczowych dni, tylko wtedy gdy odważy się wyjść na polankę. Jeśli ktoś się głębiej przyjrzy w jego brązowych oczach, dostrzeże nutkę uroku.
Cechy szczególne - pędzelki na uszach
Kolor sierści - czekoladowy bicolor pręgowany dziko z akcentami
Długość sierści - długa
Kolor oczu - brązowe
Problemy zdrowotne - ///

CHARAKTER

Z wesołka stał się przytłoczony plotkami na jego temat. Nawet jeśli to nie on jest wątkiem rozmów, wmawia sobie, że każdy patrzy na niego krzywo. Preferuje ciszę i spokój, a w miejscach głośnych czuje się niekomfortowo. Kompletnie zamknął się w sobie, unikając i ograniczając kontakt z innymi. Stał się dosyć impulsywny, co może skończyć się poważnymi konsekwencjami. Jego najlepszymi przyjaciółmi, którym może ufać, staną się muszelki śluzaków, które dadzą mu poczucie stabilności i bezpieczeństwa. Pomimo tego, że może się wydawać zamknięty w sobie, w rzeczywistości jego delikatna dusza będzie pragnąć zrozumienia i akceptacji. Przez co czasem może podpaść manipulacji, z powodu jego łatwowierności, kierowanej przez potrzebę wyrzucenia z siebie emocji. Mimo to Puma nie chcę ukazywać swoich wewnętrznych uczuć. Woli je tłumić w sobie, nie często jednak to się udaje. Nerwowy i strachliwy kocurek uśmiecha się tylko do muszelek i do siebie, kiedy myśli o nich i w sprawach najwyższej wagi, czyli do kogoś, kto wpadnie mu oko. I oczywiście do siostrzyczki, która mimo wszystko jest dla niego bardzo ważna. Nie chcę, żeby była zmartwiona z jego powodu, więc w jej obecności stara się być jak dawny on. Nie wiedząc, co odpowiedzieć nerwowo uśmiecha się, śmieję się i drapie pazurami o podłoże. Mało się odzywa, więcej myśli, ale mimo wszystko najpierw robi potem myśli. Nie jest typem, który się przywita i w czasie rozmowy wyłączy, po prostu słucha i czasem odpowiada na pytania. Jeśli ma dobry humor, można znaleźć w nim kota do częściowego zaspokojenia potrzeb w rozmowie.

MORALNOŚĆ

Świadomość z plotek o tym, że po śmierci stanie się ptaszkiem, brzmi dla niego głupio. Wolałby być muszelką ślimaków. Ładną muszelką. Nie wierzy, więc w Wszechmatkę. Zabije tylko w obronie własnej oraz w obronie rodziny i przyjaciół. Kształtuje się.

CIEKAWOSTKI

- Lubi zbierać ładne muszelki ślimaków, pasuje do niego miano zbieracza. Swoją faworyzacje do tych dzieł natury mówi tylko osobom zaufanym (m.in. mamie, wujkowi/tacie i siostrze), ponieważ uważa, że inaczej inniuważaliby go za głupka.
- Nie lubi deszczu! Przez jego mokre futro wygląda jak szczur!

UMIEJĘTNOŚCI

Poziom medyczny: II
Poziom wojownika: V
Słabe strony: słaby wzrok, szczególnie z bliska (będzie miał rozmazany obraz), problemy z równowagą
Mocne strony: umiejętność wysokiego skakania, wspinaczka na drzewa

RELACJE

RODZINA

Ojciec - Przebiśnieg - Ma mu za złe, że nie powiedział mu o tym, że jest jego tatą, ale to w pierwszych dniach tej sytuacji, potem ich stosunki się umocnią.
Matka - Kosodrzewina - Tak jak z Przebiśniegiem, ma jej za złe, że mu nie powiedziała, ale to tylko przez chwilę.
Rodzeństwo - Chmurka - troszczy się o nią. Jest dla niego ważna, tak jak domki ślimaków. Przyrodnie: Żagnica i Chrząszcz - Puma po punkcie kulminacyjnym dowiedział się o spokrewnieniu z nimi i stara się ich unikać, bojąc się o ich ''wyładowaniu'' na nim wzrokowy.
Partner - ///
Potomstwo - ///

INNE
 
Witka - Również próbuje unikać kotki, tak jak jej młodych. Chociaż jest to trudne zważając na to, że jego siostra szkoli się na medyka, a również zważając na fakt, że sam uczy się na stróża.

SZKOLENIE

Mentor - Padlina - Wiecznie uśmiechnięty kocur, Puma boi się go bo dziwnie się zachowuje.
Uczniowie obecni - ///
Uczniowie dawni - Piórolotkowy Trzepot
HISTORIA

Urodzony w Owocowy Lesie podczas panowania Agresta i Świergotu, w miocie Kosodrzewiny i Przebiśniegu.
Posted by
.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)