BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Klan Burzy znów stracił lidera przez nieszczęśliwy wypadek, zabierając ze sobą dodatkową dwójkę kotów podczas ataku lisów. Przywództwo objął Króliczy Nos, któremu Piaszczysta Zamieć oddał swoje ówczesne stanowisko, na zastępcę klanu wybrana natomiast została Przepiórczy Puch. Wiele kotów przyjęło informację w trudny sposób, szczególnie Płomienny Ryk, który tamtego feralnego dnia stracił kotkę, którą uważał za matkę

W Klanie Klifu

Wojna z Klanem Wilka i samotniczkami zakończyła się upokarzającą porażką. Klan Klifu stracił wielu wojowników – Miedziany Kieł, Jerzykową Werwę, Złotą Drogę oraz przywódczynię, Liściastą Gwiazdę. Nie obyło się również bez poważnych ran bitewnych, które odnieśli Źródlana Łuna, Promieniste Słońce i Jastrzębi Zew. Klan Wilka zajął teren Czarnych Gniazd i otaczającego je lasku, dołączając go do swojego terytorium. Klan Klifu z podkulonym ogonem wrócił do obozu, by pochować zmarłych, opatrzeć swoje rany i pogodzić się z gorzką świadomością zdrady – zarówno tej ze strony samotniczek, które obiecywały im sojusz, jak i członkini własnego Klanu, zabójczyni Zagubionego Obuwika i Melodyjnego Trelu, Zielonego Wzgórza. Klifiakom pozostaje czekać na decyzje ich nowego przywódcy, Judaszowcowej Gwiazdy. Kogo kocur mianuje swoim zastępcą? Co postanowi zrobić z Jagienką i Zielonym Wzgórzem, której bezpieczeństwa bez przerwy pilnuje Bożodrzewny Kaprys, gotowa rzucić się na każdego, kto podejdzie zbyt blisko?

W Klanie Nocy

Ostatni czas nie okazał się zbyt łaskawy dla Nocniaków. Poza nowo odkrytymi terenami, którym wielu pozwoliły zapomnieć nieco o krwawej wojnie z samotnikami, przodkowie nie pobłogosławili ich niemalże niczym więcej. Niedługo bowiem po zakończeniu eksploracji tajemniczego obszaru, doszło do tragedii — Mątwia Łapa, jedna z księżniczek, padła ofiarą morderstwa, którego sprawcy jak na razie nie odkryto. Pośmiertnie została odznaczona za swoje zasługi, otrzymując miano Mątwiego Marzenia. Nie złagodziło to jednak bólu jej bliskich po stracie młodej kotki. Nie mieli zresztą czasu uporać się z żałobą, bo zaledwie kilka wschodów słońca po tym przykrym wydarzeniu, doszło do prawdziwej katastrofy — powodzi. Dotąd zaufany żywioł odwrócił się przeciw Klanowi Nocy, porywając ze sobą życie i zdrowie niejednego kota, jakby odbierając zapłatę za księżyce swej dobroci, którą się z nimi dzielił. Po poległych pozostały jedynie szczątki i pojedyncze pamiątki, których nie zdołały porwać fale przed obniżeniem się poziomu wód, w konsekwencji czego następnego ranka udało się trafić na wiele przykrych znalezisk. Pomimo ciężkiej, ponurej atmosfery żałoby, wpływającej na niemalże wszystkich Nocniaków, normalne życie musiało dalej toczyć się swoim naturalnym rytmem.
Przeniesiono się więc do tymczasowego schronienia w lesie, gdzie uzupełniono zniszczone przez potop zapasy ziół oraz zwierzyny i zregenerowano siły. Następnie rozpoczęła się odbudowa poprzedniego obozu, która poszła dość sprawnie, dzięki ogromnemu zaangażowaniu i samozaparciu członków klanu — w pracach renowacyjnych pomagał bowiem niemalże każdy, od małego kocięcia aż po członków starszyzny. W konsekwencji tego, miejsce to podniosło się z ruin i wróciło do swojej dawnej świetności. Wciąż jednak pewne pozostałości katastrofy przypominają o niej Nocniakom, naruszając ich poczucie bezpieczeństwa. Zwłaszcza z krążącymi wśród kotów pogłoskami o tym, że powódź, która ich nawiedziła, nie była czymś przypadkowym — a zemstą rozchwianego żywiołu, mszczącego się na nich za śmierć członkini rodu. W obozie więc wciąż panuje niepokój, a nawet najmniejszy szmer sprawia, że każdy z wojowników machinalnie stroszy futro i wzmaga skupienie, obawiając się kolejnego zagrożenia.

W Klanie Wilka

Ostatnio dzieje się całkiem sporo – jedną z ważniejszych rzeczy jest konflikt z Klanem Klifu, powstały wskutek nieporozumienia. Wszystko przez samotniczkę imieniem Terpsychora, która przez swoją chęć zemsty, wywołała wojnę między dwoma przynależnościami. Nie trwała ona długo, ale z całą pewnością zostawiła w sercach przywódców dużo goryczy i niesmaku. Wszystko wskazuje na to, że następne zgromadzenie będzie bardzo nerwowe, pełne nieporozumień i negatywnych emocji. Mimo tego Klan Wilka wyszedł z tego starcia zwycięsko – odebrali Klifiakom kilka kotów, łącznie z ich przywódczynią, a także zajęli część ich terytorium w okolicy Czarnych Gniazd.
Jednak w samym Klanie Wilka również pojawiły się problemy. Pewnego dnia z obozu wyszli cali i zdrowi Zabłąkany Omen i jego uczennica Kocankowa Łapa. Wrócili jednak mocno poobijani, a z zeznań złożonych przez srebrnego kocura, wynika, że to młoda szylkretka była wszystkiemu winna. Za karę została wpędzona do izolatki, gdzie spędziła kilka dni wraz ze swoją matką, która umieszczona została tam już wcześniej. Podczas jej zamknięcia, Zabłąkany Omen zmarł, lecz jego śmierć nie była bezpośrednio powiązana z atakiem uczennicy – co jednak nie powstrzymało największych plotkarzy od robienia swojego. W obozie szepczą, że Kocankowa Łapa przynosi pecha i nieszczęście. Jej drugi mentor, wybrany po srebrnym kocurze, stracił wzrok podczas wojny, co tylko podsyca te domysły. Na szczęście nie wszystko, co dzieje się w klanie jest złe. Ostatnio do ich żłobka zawitała samotniczka Barczatka, która urodziła Wilczakom córeczkę o imieniu Trop – a trzy księżyce później narodził się także Tygrysek (Oba kociaki są do adopcji!).

W Owocowym Lesie

Straszliwy potwór, który terroryzował społeczność w końcu został pokonany. Owocniaki nareszcie mogą odetchnąć bez groźby w postaci szponów sępa nad swoimi głowami. Nie obeszło się jednak bez strat – oprócz wielu rannych, życie w walce z ptakiem stracili Maślak, Skałka, Listek oraz Ślimak. Od tamtej pory życie toczy się spokojnie, po malutku... No, prawie. Jednego z poranków wszystkich obudziła kłótnia Ambrowiec i Chrząszcza, kończąca się prośbą tej pierwszej w stronę liderki, by Sówka wygnała jej okropnego partnera. Stróżka nie spodziewała się jednak, że końcowo to ona stanie się wygnańcem. Zwyzywała przywódczynię i zabrała ze sobą trójkę swych bliskich, odchodząc w nieznane. Na szczęście luki szybko zapełniły się dzięki kociakom, które odnalazły dwa patrole – żłobek pęka w szwach ku uciesze królowej Kajzerki i lekkim zmartwieniu rządzących. Gęb bowiem przybywa, a zwierzyny ubywa...

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty


Miot w Owocowym Lesie!
(brak wolnych miejsc!)

Zmiana pory roku już 16 listopada, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

01 września 2014

TOPOLA

Autor grafiki: ayaya
OGÓLNE
TOPOLA
*Poprzednie imiona: ///
Płeć: kocur
Orientacja: Panseksualny
Przynależność: Owocowy Las
Ranga: Wojownik

- - - -

Właściciel: Postać NPC (autor: ayaya)
CHARAKTERYSTYKA

APARYCJA
Opis ogólny - Dosyć spory kocur o gęstym jasnym futrze w czarne łaty. Topola wyrósł, choć dość późno, czym wrodził się w Kaczkę. Za uchem nosi liść topoli, od tak symbolicznie. W ogonie natomiast wplecione ma kwiaty stokrotki. Mimo dużej sylwetki to pogodny kot. Zwykle wzrokiem błądzi gdzieś po niebie.
Cechy szczególne - mała blizna na czole.
Kolor sierści - czarny arlekin
Długość sierści - długa
Kolor oczu - pomarańczowe
Problemy zdrowotne - ///

CHARAKTER

Topola to pogodny kocur. Stara się być uprzejmy i życzliwy, chętnie porozmawia o pogodzie, jak uzawsze służy pomocną łapą. Jest prostolinijny, niezbyt skomplikowany, wszystkie emocje ma zazwyczaj na pysku. Nie potrafi kłamać za bardzo. Zapytany o coś zwykle mówi co mu ślina na język naniesie, a później mu dopiero głupio. To ten typ co zawsze chce dobrze, ale nie zawsze mu to nie idzie. Ale liczą się chęci, prawda? Topola jest miłośnikiem opowieści i bajek, mimo wieku wciąż lubi słuchać baśni. Zna wiele plotek, często wpadają mu do ucha, ale nie lubi przekazywać niemiłych informacji dalej, więc trudno z niego coś wyciągnąć. Jest raczej typem introwertyka i słuchacza w przeciwieństwie do swojej siostry. Zwykle można zauważyć go gdzieś przy jej boku. Ma dość niską samoocenę, i martwi go, że jest "szerszy" niż wyższy, choć tylko on tak uważa. Bardzo chciałby mieć kogoś bliskiego, ale nie do końca potrafi znaleźć taką osobę.

MORALNOŚĆ

Jest zainteresowany wiarą w Wszechmatkę. Uważa koty za moralnie dobre istoty i mało kiedy pomyśli, że ktoś ma wobec niego złe zamiary.

CIEKAWOSTKI

- Był trochę zawiedziony wyglądem drzewa, od którego ma imię. 
- Przez swoją mamę Kaczkę trochę nie jest pewny kto jak się czuje, więc często do obcych kotów stara się używać neutralnej formy.
- Daglezjowa Igła była jego pierwszym zauroczeniem. Podoba mu się rude futro. Wciąż myślami błądzi przy liderce. Czasem można go spotkać przy jej grobie.
- Bardzo boi się swojego dawnego mentora. Unika także jego dzieci. Ogółem głośne i pewne siebie koty wpędzają go w zakłopotanie. 
- Lubi zbierać liście.

UMIEJĘTNOŚCI

Poziom medyczny: ///
Poziom wojownika: IV
Słabe strony: walka, wspinaczka
Mocne strony: dobry słuch, wytrzymałość

RELACJE

RODZINA

Matka - Kaczka - z czasem zaczął jeszcze bardziej doceniać mądrość kotki. Lubi z nią rozmawiać o swoich problemach. 
Matka - Sówka - mama liderka, jest bardzo z niej dumny i chce ją wspierać. Choć troszkę się czuje, jakby jej zawadzał na obrazie rodzinnym.
Rodzeństwo - Jeżyna - jego najlepsza przyjaciółka i najbliższa mu dusza, odkąd ma partnera trochę się zdystansowali. Topola choć tego nie przyznaje tęskni, Listek - praktycznie ze sobą nie rozmawiali. Nie wie, co myśleć, po tym jak zmarł. 
Partner - ///
Potomstwo - ///

INNE

Jarząb - super babcia niestety już zmarła. trochę jest zły, że zmarła, bo mama bardzo płacze przez to
Rokitnik - kolega mentora, też straszny.
Orchidea - jego nowa przyjaciółka. Wiele przeszła i wie bardzo dużo o kotach wokół. Skarbnica wiedzy. Topola spędza teraz z nią większość wolnego czasu. 
Siostrzeńcy - choć jest trochę przy nich niezręczny (nie wie jak się zachowywać przy nich), zawsze przychodzi z prezentami do nich. Cieszy się z radości siostry, choć może trochę mniej z podobieństwa malców do Czereśni.

SZKOLENIE

Mentor - Żagnica - boi się go.
Uczniowie obecni - Borowik - ma nadzieję, że tego ucznia już uda mu się wytrenować do końca...
Uczniowie dawni - Cień - dziwnie się czuł ucząc syna Cierń. W końcu to łysa nie tak dawno pomagała mu stać się wojownikiem. Przez to czuł sporą presję, by nie zawieść jej potomka, a gdy kocur przeszedł na trening stróża, zrobiło mu się przykro. Cień wprawdzie zapewniał go, że nie był jednym z powodów dla których zmienił rolę, lecz nadal nie potrafi przestać o tym rozmyślać.
HISTORIA

Urodzony w Owocowym Lesie.
Posted by
.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)