BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Klan Burzy znów stracił lidera przez nieszczęśliwy wypadek, zabierając ze sobą dodatkową dwójkę kotów podczas ataku lisów. Przywództwo objął Króliczy Nos, któremu Piaszczysta Zamieć oddał swoje ówczesne stanowisko, na zastępcę klanu wybrana natomiast została Przepiórczy Puch. Wiele kotów przyjęło informację w trudny sposób, szczególnie Płomienny Ryk, który tamtego feralnego dnia stracił kotkę, którą uważał za matkę

W Klanie Klifu

Wojna z Klanem Wilka i samotniczkami zakończyła się upokarzającą porażką. Klan Klifu stracił wielu wojowników – Miedziany Kieł, Jerzykową Werwę, Złotą Drogę oraz przywódczynię, Liściastą Gwiazdę. Nie obyło się również bez poważnych ran bitewnych, które odnieśli Źródlana Łuna, Promieniste Słońce i Jastrzębi Zew. Klan Wilka zajął teren Czarnych Gniazd i otaczającego je lasku, dołączając go do swojego terytorium. Klan Klifu z podkulonym ogonem wrócił do obozu, by pochować zmarłych, opatrzeć swoje rany i pogodzić się z gorzką świadomością zdrady – zarówno tej ze strony samotniczek, które obiecywały im sojusz, jak i członkini własnego Klanu, zabójczyni Zagubionego Obuwika i Melodyjnego Trelu, Zielonego Wzgórza. Klifiakom pozostaje czekać na decyzje ich nowego przywódcy, Judaszowcowej Gwiazdy. Kogo kocur mianuje swoim zastępcą? Co postanowi zrobić z Jagienką i Zielonym Wzgórzem, której bezpieczeństwa bez przerwy pilnuje Bożodrzewny Kaprys, gotowa rzucić się na każdego, kto podejdzie zbyt blisko?

W Klanie Nocy

Ostatni czas nie okazał się zbyt łaskawy dla Nocniaków. Poza nowo odkrytymi terenami, którym wielu pozwoliły zapomnieć nieco o krwawej wojnie z samotnikami, przodkowie nie pobłogosławili ich niemalże niczym więcej. Niedługo bowiem po zakończeniu eksploracji tajemniczego obszaru, doszło do tragedii — Mątwia Łapa, jedna z księżniczek, padła ofiarą morderstwa, którego sprawcy jak na razie nie odkryto. Pośmiertnie została odznaczona za swoje zasługi, otrzymując miano Mątwiego Marzenia. Nie złagodziło to jednak bólu jej bliskich po stracie młodej kotki. Nie mieli zresztą czasu uporać się z żałobą, bo zaledwie kilka wschodów słońca po tym przykrym wydarzeniu, doszło do prawdziwej katastrofy — powodzi. Dotąd zaufany żywioł odwrócił się przeciw Klanowi Nocy, porywając ze sobą życie i zdrowie niejednego kota, jakby odbierając zapłatę za księżyce swej dobroci, którą się z nimi dzielił. Po poległych pozostały jedynie szczątki i pojedyncze pamiątki, których nie zdołały porwać fale przed obniżeniem się poziomu wód, w konsekwencji czego następnego ranka udało się trafić na wiele przykrych znalezisk. Pomimo ciężkiej, ponurej atmosfery żałoby, wpływającej na niemalże wszystkich Nocniaków, normalne życie musiało dalej toczyć się swoim naturalnym rytmem.
Przeniesiono się więc do tymczasowego schronienia w lesie, gdzie uzupełniono zniszczone przez potop zapasy ziół oraz zwierzyny i zregenerowano siły. Następnie rozpoczęła się odbudowa poprzedniego obozu, która poszła dość sprawnie, dzięki ogromnemu zaangażowaniu i samozaparciu członków klanu — w pracach renowacyjnych pomagał bowiem niemalże każdy, od małego kocięcia aż po członków starszyzny. W konsekwencji tego, miejsce to podniosło się z ruin i wróciło do swojej dawnej świetności. Wciąż jednak pewne pozostałości katastrofy przypominają o niej Nocniakom, naruszając ich poczucie bezpieczeństwa. Zwłaszcza z krążącymi wśród kotów pogłoskami o tym, że powódź, która ich nawiedziła, nie była czymś przypadkowym — a zemstą rozchwianego żywiołu, mszczącego się na nich za śmierć członkini rodu. W obozie więc wciąż panuje niepokój, a nawet najmniejszy szmer sprawia, że każdy z wojowników machinalnie stroszy futro i wzmaga skupienie, obawiając się kolejnego zagrożenia.

W Klanie Wilka

Ostatnio dzieje się całkiem sporo – jedną z ważniejszych rzeczy jest konflikt z Klanem Klifu, powstały wskutek nieporozumienia. Wszystko przez samotniczkę imieniem Terpsychora, która przez swoją chęć zemsty, wywołała wojnę między dwoma przynależnościami. Nie trwała ona długo, ale z całą pewnością zostawiła w sercach przywódców dużo goryczy i niesmaku. Wszystko wskazuje na to, że następne zgromadzenie będzie bardzo nerwowe, pełne nieporozumień i negatywnych emocji. Mimo tego Klan Wilka wyszedł z tego starcia zwycięsko – odebrali Klifiakom kilka kotów, łącznie z ich przywódczynią, a także zajęli część ich terytorium w okolicy Czarnych Gniazd.
Jednak w samym Klanie Wilka również pojawiły się problemy. Pewnego dnia z obozu wyszli cali i zdrowi Zabłąkany Omen i jego uczennica Kocankowa Łapa. Wrócili jednak mocno poobijani, a z zeznań złożonych przez srebrnego kocura, wynika, że to młoda szylkretka była wszystkiemu winna. Za karę została wpędzona do izolatki, gdzie spędziła kilka dni wraz ze swoją matką, która umieszczona została tam już wcześniej. Podczas jej zamknięcia, Zabłąkany Omen zmarł, lecz jego śmierć nie była bezpośrednio powiązana z atakiem uczennicy – co jednak nie powstrzymało największych plotkarzy od robienia swojego. W obozie szepczą, że Kocankowa Łapa przynosi pecha i nieszczęście. Jej drugi mentor, wybrany po srebrnym kocurze, stracił wzrok podczas wojny, co tylko podsyca te domysły. Na szczęście nie wszystko, co dzieje się w klanie jest złe. Ostatnio do ich żłobka zawitała samotniczka Barczatka, która urodziła Wilczakom córeczkę o imieniu Trop – a trzy księżyce później narodził się także Tygrysek (Oba kociaki są do adopcji!).

W Owocowym Lesie

Straszliwy potwór, który terroryzował społeczność w końcu został pokonany. Owocniaki nareszcie mogą odetchnąć bez groźby w postaci szponów sępa nad swoimi głowami. Nie obeszło się jednak bez strat – oprócz wielu rannych, życie w walce z ptakiem stracili Maślak, Skałka, Listek oraz Ślimak. Od tamtej pory życie toczy się spokojnie, po malutku... No, prawie. Jednego z poranków wszystkich obudziła kłótnia Ambrowiec i Chrząszcza, kończąca się prośbą tej pierwszej w stronę liderki, by Sówka wygnała jej okropnego partnera. Stróżka nie spodziewała się jednak, że końcowo to ona stanie się wygnańcem. Zwyzywała przywódczynię i zabrała ze sobą trójkę swych bliskich, odchodząc w nieznane. Na szczęście luki szybko zapełniły się dzięki kociakom, które odnalazły dwa patrole – żłobek pęka w szwach ku uciesze królowej Kajzerki i lekkim zmartwieniu rządzących. Gęb bowiem przybywa, a zwierzyny ubywa...

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty


Znajdki w Owocowym Lesie!
(jedno wolne miejsce!)

Znajdki w Klanie Klifu!
(jedno wolne miejsce!)

Zmiana pory roku już 14 września, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

01 września 2014

MUCHA

Autor grafiki: .barwinek1138
OGÓLNE
MUCHA
*Poprzednie imiona: ///
Płeć: Kocur
Orientacja: Homoseksualny
Przynależność: Samotnik > Owocowy Las
Ranga: Wojownik

- - - -

Właściciel: Postać NPC (autor: k1rko)
CHARAKTERYSTYKA

APARYCJA
Opis ogólny - Mucha, to wysoki kocur o smukłej, delikatnie umięśnionej sylwetce. Łapy jego są długie i zwinne, a ciało giętkie. Oczy Muchy są duże, zawsze szeroko otwarte, przez co przypominają one oczy owada. Pręgi jego pokrywają całe ciało, a biel na piersi kota układa się w wzór przypominający skrzydła robaka. Ogon kocura jest długi, a futro na nim zawsze ulizane.
Cechy szczególne - Szerokie oraz jaskrawe pomarańczowe oczy, przypominające oczy muchy. Biel na ciele kocura przypomina skrzydła owada. Posiada on długą bliznę na grzbiecie, jednak za każdym razem, gdy ktoś go pyta o jej pochodzenie, ten unika tematu…
Kolor sierści - Czarna pręgowana klasycznie z bielą
Długość sierści - Półdługa
Kolor oczu - Pomarańczowe
Problemy zdrowotne - ///

CHARAKTER

Mucha, to kot o bardzo energicznej osobowości. Wszędzie go pełno, a wybryki jego zdają się nie mieć końca. Gdy spędzasz czas w Owocowym Lesie i słyszysz, jak coś się wali, możesz spodziewać się, że zobaczysz tam ten mały pomiot prosto z samej Mrocznej Puszczy... Jest on kotem sprytnym, który nie obawia się wyzwań oraz nowych rzeczy, dlatego zawsze będzie on pierwszy do postów lub ‘ryzykownych’ misji w świecie kociaka. Ciekawości w życiu kocura również nigdy nie brakuję. Żaden kąt nie pozostanie kocurowi obcy, każda dziura, każda dziupla będzie dokładnie zbadana przez Muchę bez wyjątków, nawet i takie miejsca, w których nie powinien się znajdować…

MORALNOŚĆ

Mucha na chwilę obecną jest kociakiem. Jedyne co się liczy w jego życiu to figle i psoty. Jest to idealny czas, aby rodzice byli w stanie przedstawić mu sposób, w jaki działa świat. W tym okresie życia, słowo rodzica jest niczym prawo, czyż nie? Chyba że tyczy się ono zakazu opuszczania żłobka…

CIEKAWOSTKI

- Uwielbia on polować na wszystkie owady, szczególnie muchy.
- Jego ulubiona czynność na chwilę obecną, to wciskanie pyska w trawę i obserwowanie robaczków.
- Zawsze straszy innych paskudnymi owadami, które uda mi się znaleźć.
- Ma ADHD.

UMIEJĘTNOŚCI

Poziom medyczny: ///
Poziom wojownika: IV
Słabe strony:
- Przez swoje szczupłe ciało, Mucha nie jest aż tak silny pod względem fizycznym. Nadrabia on jednak swoim sprytem, wykorzystując siłę przeciwnika.
- Bardzo łatwo miotać nim na boki tak, jak komuś się podoba. Niska waga kocura ułatwia to. Mimo wszystko nigdy się nie poddaje i walczy do końca, sprawnie unikając ciosów.
- Mucha jest bardzo zapominalskim kotem, który potrafi zapomnieć o swoim wyznaczonym zadaniu w ciągu kilku uderzeń serca, gdy coś odwróci jego uwagę.
Mocne strony:
- Mucha jest kotem o nadzwyczajnej szybkości. Jego długie łapy umożliwiają mu szybkie pokonywanie dystansów.
- Bardzo dobrze skacze, nawet na dalekie odległości.
- Potrafi wykonywać wiele czynności jednocześnie. Podczas patroli będzie w stanie mówić, jednocześnie wykonując swoje obowiązki.

RELACJE

RODZINA

Ojciec - Bezimienny kocur - biologiczny rodzic | Rokitnik - przybrany rodzic, Żagnica - przybrany rodzic
Matka - Prakseda - biologiczny rodzic
Rodzeństwo - Sajgon
Partner - ///
Potomstwo - ///

INNE

///

SZKOLENIE

Mentor - Kaczka
Uczniowie obecni - ///
Uczniowie dawni - ///
HISTORIA

Urodzony w miocie obcego kocura oraz Praksedy, wychowywany przez matkę na idealnych ochroniarzy. W wieku pięciu księżyców został odnaleziony przez patrol Owocowego Lasu, podczas gdy matka ich uciekła, porzucając kociaki. Oczarowani siłą Muchy oraz Sajgonika, Rokitnik i Żagnica zadecydowali zaadoptować dwójkę kociąt. Zamieszkali oni w Owocowym Lesie za czasów panowania Sówki.
Posted by
.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)