BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Klan Burzy znów stracił lidera przez nieszczęśliwy wypadek, zabierając ze sobą dodatkową dwójkę kotów podczas ataku lisów. Przywództwo objął Króliczy Nos, któremu Piaszczysta Zamieć oddał swoje ówczesne stanowisko, na zastępcę klanu wybrana natomiast została Przepiórczy Puch. Wiele kotów przyjęło informację w trudny sposób, szczególnie Płomienny Ryk, który tamtego feralnego dnia stracił kotkę, którą uważał za matkę

W Klanie Klifu

Wojna z Klanem Wilka i samotniczkami zakończyła się upokarzającą porażką. Klan Klifu stracił wielu wojowników – Miedziany Kieł, Jerzykową Werwę, Złotą Drogę oraz przywódczynię, Liściastą Gwiazdę. Nie obyło się również bez poważnych ran bitewnych, które odnieśli Źródlana Łuna, Promieniste Słońce i Jastrzębi Zew. Klan Wilka zajął teren Czarnych Gniazd i otaczającego je lasku, dołączając go do swojego terytorium. Klan Klifu z podkulonym ogonem wrócił do obozu, by pochować zmarłych, opatrzeć swoje rany i pogodzić się z gorzką świadomością zdrady – zarówno tej ze strony samotniczek, które obiecywały im sojusz, jak i członkini własnego Klanu, zabójczyni Zagubionego Obuwika i Melodyjnego Trelu, Zielonego Wzgórza. Klifiakom pozostaje czekać na decyzje ich nowego przywódcy, Judaszowcowej Gwiazdy. Kogo kocur mianuje swoim zastępcą? Co postanowi zrobić z Jagienką i Zielonym Wzgórzem, której bezpieczeństwa bez przerwy pilnuje Bożodrzewny Kaprys, gotowa rzucić się na każdego, kto podejdzie zbyt blisko?

W Klanie Nocy

Ostatni czas nie okazał się zbyt łaskawy dla Nocniaków. Poza nowo odkrytymi terenami, którym wielu pozwoliły zapomnieć nieco o krwawej wojnie z samotnikami, przodkowie nie pobłogosławili ich niemalże niczym więcej. Niedługo bowiem po zakończeniu eksploracji tajemniczego obszaru, doszło do tragedii — Mątwia Łapa, jedna z księżniczek, padła ofiarą morderstwa, którego sprawcy jak na razie nie odkryto. Pośmiertnie została odznaczona za swoje zasługi, otrzymując miano Mątwiego Marzenia. Nie złagodziło to jednak bólu jej bliskich po stracie młodej kotki. Nie mieli zresztą czasu uporać się z żałobą, bo zaledwie kilka wschodów słońca po tym przykrym wydarzeniu, doszło do prawdziwej katastrofy — powodzi. Dotąd zaufany żywioł odwrócił się przeciw Klanowi Nocy, porywając ze sobą życie i zdrowie niejednego kota, jakby odbierając zapłatę za księżyce swej dobroci, którą się z nimi dzielił. Po poległych pozostały jedynie szczątki i pojedyncze pamiątki, których nie zdołały porwać fale przed obniżeniem się poziomu wód, w konsekwencji czego następnego ranka udało się trafić na wiele przykrych znalezisk. Pomimo ciężkiej, ponurej atmosfery żałoby, wpływającej na niemalże wszystkich Nocniaków, normalne życie musiało dalej toczyć się swoim naturalnym rytmem.
Przeniesiono się więc do tymczasowego schronienia w lesie, gdzie uzupełniono zniszczone przez potop zapasy ziół oraz zwierzyny i zregenerowano siły. Następnie rozpoczęła się odbudowa poprzedniego obozu, która poszła dość sprawnie, dzięki ogromnemu zaangażowaniu i samozaparciu członków klanu — w pracach renowacyjnych pomagał bowiem niemalże każdy, od małego kocięcia aż po członków starszyzny. W konsekwencji tego, miejsce to podniosło się z ruin i wróciło do swojej dawnej świetności. Wciąż jednak pewne pozostałości katastrofy przypominają o niej Nocniakom, naruszając ich poczucie bezpieczeństwa. Zwłaszcza z krążącymi wśród kotów pogłoskami o tym, że powódź, która ich nawiedziła, nie była czymś przypadkowym — a zemstą rozchwianego żywiołu, mszczącego się na nich za śmierć członkini rodu. W obozie więc wciąż panuje niepokój, a nawet najmniejszy szmer sprawia, że każdy z wojowników machinalnie stroszy futro i wzmaga skupienie, obawiając się kolejnego zagrożenia.

W Klanie Wilka

Ostatnio dzieje się całkiem sporo – jedną z ważniejszych rzeczy jest konflikt z Klanem Klifu, powstały wskutek nieporozumienia. Wszystko przez samotniczkę imieniem Terpsychora, która przez swoją chęć zemsty, wywołała wojnę między dwoma przynależnościami. Nie trwała ona długo, ale z całą pewnością zostawiła w sercach przywódców dużo goryczy i niesmaku. Wszystko wskazuje na to, że następne zgromadzenie będzie bardzo nerwowe, pełne nieporozumień i negatywnych emocji. Mimo tego Klan Wilka wyszedł z tego starcia zwycięsko – odebrali Klifiakom kilka kotów, łącznie z ich przywódczynią, a także zajęli część ich terytorium w okolicy Czarnych Gniazd.
Jednak w samym Klanie Wilka również pojawiły się problemy. Pewnego dnia z obozu wyszli cali i zdrowi Zabłąkany Omen i jego uczennica Kocankowa Łapa. Wrócili jednak mocno poobijani, a z zeznań złożonych przez srebrnego kocura, wynika, że to młoda szylkretka była wszystkiemu winna. Za karę została wpędzona do izolatki, gdzie spędziła kilka dni wraz ze swoją matką, która umieszczona została tam już wcześniej. Podczas jej zamknięcia, Zabłąkany Omen zmarł, lecz jego śmierć nie była bezpośrednio powiązana z atakiem uczennicy – co jednak nie powstrzymało największych plotkarzy od robienia swojego. W obozie szepczą, że Kocankowa Łapa przynosi pecha i nieszczęście. Jej drugi mentor, wybrany po srebrnym kocurze, stracił wzrok podczas wojny, co tylko podsyca te domysły. Na szczęście nie wszystko, co dzieje się w klanie jest złe. Ostatnio do ich żłobka zawitała samotniczka Barczatka, która urodziła Wilczakom córeczkę o imieniu Trop – a trzy księżyce później narodził się także Tygrysek (Oba kociaki są do adopcji!).

W Owocowym Lesie

Straszliwy potwór, który terroryzował społeczność w końcu został pokonany. Owocniaki nareszcie mogą odetchnąć bez groźby w postaci szponów sępa nad swoimi głowami. Nie obeszło się jednak bez strat – oprócz wielu rannych, życie w walce z ptakiem stracili Maślak, Skałka, Listek oraz Ślimak. Od tamtej pory życie toczy się spokojnie, po malutku... No, prawie. Jednego z poranków wszystkich obudziła kłótnia Ambrowiec i Chrząszcza, kończąca się prośbą tej pierwszej w stronę liderki, by Sówka wygnała jej okropnego partnera. Stróżka nie spodziewała się jednak, że końcowo to ona stanie się wygnańcem. Zwyzywała przywódczynię i zabrała ze sobą trójkę swych bliskich, odchodząc w nieznane. Na szczęście luki szybko zapełniły się dzięki kociakom, które odnalazły dwa patrole – żłobek pęka w szwach ku uciesze królowej Kajzerki i lekkim zmartwieniu rządzących. Gęb bowiem przybywa, a zwierzyny ubywa...

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty


Miot w Klanie Klifu!
(brak wolnych miejsc!)

Miot w Klanie Nocy!
(brak wolnych miejsc!)

Znajdki w Klanie Wilka!
(dwa wolne miejsca!)

Zmiana pory roku już 5 października, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

01 września 2025

DROBINKA

Autor grafiki: xxx
OGÓLNE
DROBINKA
Poprzednie imiona: Cegiełka
Płeć: Kotka
Orientacja: Nieokreślona
Przynależność: Owocowy Las
Ranga: Kociak

- - - -

Właściciel: Postać NPC
Opiekun i autor: sojczemarzenie@gmail.com | _venusix_
CHARAKTERYSTYKA

APARYCJA
Opis ogólny - Drobinka wygląda niemal jeden do jeden jak Pieczarka, często słysząc od Owocniaków, że jest jej małą kopią. Posiada półdługie, gęste i lśniące śnieżnobiałe futerko, które lubi przyozdabiać kwiatami bądź płatkami kwiatów. Do tego jej uszka zdobią urocze pędzelki, które czasem przeważają jej uszka, przez co potrafią opaść na duże, ciekawskie oczka w kolorze pierwszej łodyżki roślinek, które przyciągają i hipnotyzują niczym śpiew ptaków o poranku.
Cechy szczególne - pędzelki na uszach | bardzo podobna do Pieczarki | czasem nosi w futrze płatki kwiatów lub kwiaty tak jak zastępczyni
Kolor sierści - biała (liliowa jednolita z bielą)
Długość sierści - półdługa
Kolor oczu - zielone
Problemy zdrowotne - Brak

CHARAKTER

Drobinka jest ciekawską, urokliwą koteczką, która jak się okazuje, jest kopią zastępczyni nie tylko w aspektach wyglądu, ale i charakteru. Przez pierwsze chwile znajomości jest nieśmiała, jednak po czasie (który waha się w granicach kilku dni) otwiera się. Łatwo nawiązuje kontakty z innymi, a jej główka jest zawszę pełna pomysłów! Fascynują ją różnorakie robaczki (te latające też), niebo, w które potrafi wpatrywać się przez długi czas, oraz zioła i wszystko, co z nimi związane. Do swoich pasji ma pamięć niemal perfekcyjną, jednak z innymi rzeczami bywa... Jakby to delikatnie określić, różnie. Jedno zapamięta, drugie już nie. Czasem potrafi zapomnieć, o czym rozmawia z drugim kotem! Jest to uciążliwe, jednak ona to zbywa. Ma złote serduszko, które okazuje każdemu Owocniakowi! Niestety bardzo łatwo ją zranić psychicznie. Potrzebuje w tej kwestii wsparcia ze strony innych kotów. Innym jednak pomaga z takimi rzeczami z łatwością! Jak to działa? Nie wie i raczej się nie dowie.

MORALNOŚĆ

Jest jeszcze kocięciem, więc dopiero się kształtuje.

CIEKAWOSTKI

* Chciałaby zostać Zielarką lub Medyczką, ale nie umie zdecydować, do czego ciągnie ją bardziej... 
* Jej brat opowiadał jej, co usłyszał o Padlinie i teraz boi się wody i ryb tak samo jak on. 
* Lubi, kiedy bliscy i przyjaciele zdrabiają jej imię. Pozwala się nazywać zarówno Okruszkiem, Drobineczką, lub Ceglusią. Urocza z niej istotka! 
* Jej imię "klanowe", nadała jej Orchidea, na cześć Skałki, której zawdzięcza to, że nadal żyje. Czasem nazywa ją Drobinką bądz odłamkiem bohaterki. Skałka jest jej wielką idolką.
UMIEJĘTNOŚCI

Poziom medyczny: ///
Poziom wojownika: ///
Słabe strony: Pływanie, koncentracja, odmawianie, ciepłe temperatury, słaba psychicznie, szybko zaczyna ufać innym
Mocne strony: Ambitna, pomocna, łatwo nawiązuje kontakty, pamięć do ziół, spostrzegawcza (urok osobisty/j)

RELACJE

RODZINA

Ojciec - Chodnik — Nie pamięta. Ma jedynie koszmary z jego szorstkim głosem, oraz wielkim, gadającym chodnikiem w roli głównej
Matka - Amnezja — Jedyne, co pamięta, to jej słodki zapach, oraz delikatny głos, który słyszy jak przez mgłę. 
Przybrane: Pieczarka — Bardzo, BARDZO kocha mamusię! Jest jej wzorem i cieszy się z tego, jak bardzo ją przypomina! 
Orchidea — Druga mamusia, którą kocha dokładnie tak samo! Uwielbia słuchać jej śpiewu, opowieści, oraz tego, jak czule się z nią bawi!
Rodzeństwo - Bruk — Kochany braciszek! Kocha go nad życie! Wierzy w każde jego słowo i uwielbia się z nim przytulać!!!
Partner - Może kiedyś ktoś będzie chciał skraść jej serduszko, ale na pewno nie teraz.
Potomstwo - Zdecydowanie za młoda....

INNE

Czernidłak, Puma i ich potomstwo — Bardzo kocha wujków i lubi spędzać czas zarówno z nimi jak i z ich dziećmi! 
Pani Ciocia Kajzerka — Lubi ją, jest jej wdzięczna, że na początku ją karmiła i uwielbia słuchać jej opowieści, w tym też opowiadań o córce. 
Potomstwo Kajzerki — Chcę się z nimi zaprzyjaźnić! Często podchodzi do nich, prosząc o zabawę.

SZKOLENIE

Mentor - ///
Uczniowie obecni - ///
Uczniowie dawni - ///
HISTORIA

Przybrana córeczka dwóch kochających się kotek-lesbijek z Owocowego Lasu, która kocha wszystko i wszystkich! Po porzuceniu przez Chodnika, — biologicznego ojca, — jej oraz jej brata, znalazła swoje nowe miejsce. Teraz dorasta wśród innych Owocniaków, wraz ze swoim ukochanym bratem, Kostką Brukową u boku!
Posted by
.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)