KAJZERKA

Autor grafiki: piankacz

OGÓLNE

KAJZERKA
*Poprzednie imiona: Kazarka, Kazarkowa Łapa, Kazarkowa Śpiewka, Kajzerka, Kazarka
Płeć: Kotka
Orientacja: Heteroseksualna
Przynależność: Owocowy Las
Ranga: Wojownik

- - - -

Właściciel: piankacz

CHARAKTERYSTYKA

APARYCJA

Opis ogólny - Po pierwsze, budowa ciała kotki różni się nieco od tej jej rodziców. I Kawka, i Poranek, są wysocy, jednak przy tym chudzi i gibcy. Kajzerka... co prawda o głowę przebija resztę kotów w jej wieku, jednak przy tym widać u niej nieco krągłości. Patykowate nogi Kawki są niczym przy masywnych łapkach jej córki. Nie jest spasła, ale z pewnością nie da się jej nazwać szczupłą i smukłą. Ma rude futro o ciemnobrązowych plamach, które są ułożone w niecodzienny sposób – skumulowane na pysku, łapach, brzuchu i końcówce ogona, ale rzadko rozsiane plamy czekolady przebijają się na całym jej ciele. Ma również coś w rodzaju "obroży", która owija się wokół jej piersi, ale urywa bliżej karku. Na końcach jej wiecznie postawionych uszu są dwa wystrzelone w górę pędzelki, a jej oczka mają bursztynowy kolor. Jej bark naznaczony jest sporą blizną, a oprócz niej chowa pod grubym futrem kilka pomniejszych.

Cechy szczególne - pędzelki na uszach, pokaźne rozmiary, blizna na barku

Kolor sierści - czekoladowy szylkret pręgowany tygrysio 

Długość sierści - półdługa

Kolor oczu - żółte

Problemy zdrowotne - ///

CHARAKTER

Jej jest wszędzie... dużo. I to bardzo dużo. Szylkretka jest wielką krzykaczką i głośno daje wszystkim wokół znać o swojej obecności. Jeśli coś się stało, to na 90% to właśnie sprawka Kajzerki, która nie przestaje psocić mimo kar i załamań rodziców (i nie tylko). Kocha wszystkie, nawet obce koty i wszyscy z automatu stają się dla niej przyjaciółmi, czy tego chcą czy nie. Trudno jest jej wytrzymać w samotności lub w towarzystwie tylko jednej osoby, wiruje pomiędzy różnymi kotami, zawsze znajdując jakiś temat do rozmowy. Do tego targa za sobą swoich najlepsiejszych przyjaciół wszędzie, gdzie jej na to pozwolą. Nie rozumie, dlaczego ktoś mógłby tego nie chcieć i ma problem z częstym przekraczaniem granic innych kotów, których zwyczajnie nie wyczuwa. Oprócz tego nie grzeszy mądrością i aż strach ją samemu zostawić, bo w tej główce budzi się jeden pomysł za drugim, często każdy głupszy od poprzedniego. Wykazuje się za to współczuciem i chce innym pomagać tak, jak tylko może. Czy jej się udaje? Cóż... Dąży do dobra i stara się patrzeć na świat bardzo pozytywnie, ale przy tym nie tak rzadko przez nieprzemyślane decyzje potrafi kogoś zranić. Do tego Kajzerka nie pogardzi żadną okazją, by na coś ponarzekać. Zwykle jednak gdy ktoś inny zacznie to robić od razu albo go pociesza, albo zaczyna narzekać na niego, jakim to nie jest zrzędą. Kocha się przechwalać i jest też łasa na pochwały, prawie tak samo jak na jedzenie, bo szylkretka nigdy nie pogardzi okazją do podjedzenia ze stosu jakiejś smacznej rybki, najlepiej z przyjaciółmi. W końcu przez żołądek do serca!

MORALNOŚĆ

Kajzerka postrzega wszystko w bardzo prosty sposób. Oczywiście, że nie chce być zła! Zło jest złe!!! W tym przekonaniu jednak już nie jest taka gorliwa, jeśli staje jej na drodze do zrobienia czegoś, czego chce. Wtedy zdarza jej się naginać zasady pod siebie albo szukać wytłumaczenia, nawet najbardziej na siłę. Nie jest stuprocentowo wierna kodeksowi wojownika czy ogólnie przyjętymi normami, choć na ogół uznaje te rzeczy za całkiem sensowne. Głównie robi to co podpowiada jej serce, a to nie zawsze kończy się dobrze. 

Wierzy w Klan Gwiazdy i zdarza jej się zastanawiać, czy ten potępia jej czyny i decyzje. Wierzy jednak, że ten nadal ją dogląda i wybacza jej wszystkie błędy.

CIEKAWOSTKI

• Poranek zawsze przynosił jej kwiatki, które ta wsadzała sobie w futro, kiedy była kocięciem. Przez jej rozbrykanie zawsze kończyły kiepsko – zgniecione, brudne i z brakami w płatkach, lecz nie zważając na to zachowywała się zawsze jak największa modnisia. Nadal lubi w wolnych chwilach dekorować kwiatami swoją sierść.
• uważa, że najlepiej pasują jej fioletowe kwiaty i tych najczęściej używa, jeśli najdzie ją na zrobienie pokazu mody. Nietrudno też odgadnąć, że właśnie fiolet jest jej ulubionym kolorem.
• Pióra przywodzą jej na myśl jej brata i matkę, którzy ją opuścili, dlatego za nimi nie przepada. Podarowanie jej nich w prezencie jest zdecydowanie nietrafione.
• Swoje klanowe imię dostała po ptaku o tej samej nazwie. Kawczemu Sercu ułożenie jej plamek przywodziło na myśl właśnie kazarkę.
• poza tym, nigdy w życiu nie zje kazarki, kawki, krakwy, cyranki, czy jakiegokolwiek ptaka czy innego zwierzęcia, po jakim jest nazwany któryś z jej bliskich.
• NIENAWIDZI chodzić do medyka, zapach ziół ją mdli, a ich smak sprawia, że chce je natychmiast wypluć. Trudno ją przekonać, aby zjadła lekarstwo, bo to jej pomoże. Nuh uh
• Lubi, kiedy ktoś jej grzebie w futrze.
• Bardzo często kiedy mówi, nie pozwala drugiemu kotu dojść do słowa i zupełnie zarzuca go czy to pytaniami, czy to masą losowych informacji. Bardzo szybko także zmienia tematy i potrafi przejść od gadki szmatki na temat patrolu do opowiadania jej życiowych historii o tym, jak prawie spotkała się z Klanem Gwiazdy i wygadywania najtajniejszych sekretów. Nie tylko swoich.
• Po pobycie u dwunogów zdarza jej się używać słów i określeń typowych bardziej dla pieszczochów, nawet jeśli inne koty nie do końca je rozumieją.
• Nieco boi się jednolitych, czarno-białych kotów. To nie tak, że trzyma do nich jakąś urazę, ale ma wrażenie, że większość z nich jest niemiła.
• Chciałaby mieć ucznia.

UMIEJĘTNOŚCI

Poziom medyczny: /// [ble ble fuj fuj]

Poziom wojownika: V 

Słabe strony: 

• nieduży iloraz inteligencji
• pływanie 
• powolność, i łap i myślenia

Mocne strony: 

• komunikatywność
• pokaźna siła
• determinacja

RELACJE

RODZINA

Ojciec - Poranny Ferwor - ukochany tatuś. Kochała zbierać z nim kwiaty i ogółem spędzać czas, a teraz, kiedy została wygnana z rodzimego klanu, brakuje jej ojca. Ma nadzieję, że nie jest nią rozczarowany.

Matka - Kawcze Serce - mama, która ją zostawiła, nawet bez pożegnania. Choć pogodziła się już z jej odejściem, to każde wspomnienie o wojowniczce ją przygnębia, a sama Kajzerka nigdy nie przestała mieć do niej ukrytego na dnie serca żalu za to, jak ją potraktowała.

Rodzeństwo - Skacząca Cyranka - czy ta tego chce czy nie, została jej partnerką w harcach i zbrodni... Przynajmniej aż do dorosłości, która nieco je poróżniła. Współczuje jej okropnie utraty jednej z nóg i ma nadzieję, że ma się dobrze w Klanie Nocy.

Krakwie Skrzydło [*] - wymazała brata z pamięci, bo tak było jej łatwiej sobie poradzić z jego stratą.

Partner - wcześniej: Bajgiel - jej cudowna miłość na dobre i na złe! Tak przynajmniej by chciała, żeby było. Kocur jednak niestety wybrał życie ze swoimi właścicielami w domu, a nie z nią na wolności. Nie ma mu tego za złe, ale naprawdę za nim tęskni i żałuje, że nie ma go u jej boku. Często marzy o tym, że kocur ją odnajdzie, pozna ich kociaki i będą szczęśliwą rodziną, chociaż wie, że to nigdy się nie wydarzy.

Potomstwo - Mewia Łapa - nieco żałuje, że nie wie nic o tym, co się teraz dzieje z jej synem, ale jest spokojna. Wie, że jest w dobrych łapkach. Ma cichą nadzieję, że ten ją jeszcze pamięta i kiedyś się spotkają, by opowiedzieć sobie, co się stało przez księżyce rozłąki. 

Maślak - jej ukochana córcia! Jest jej oczkiem w głowie i nigdy nie dopuści, by stało się kotce coś złego. Chce dla niej jak najlepiej i często się martwi, czy się odnajdzie wśród owocniaków ze względu na jej samotniczą naturę.

INNE

Malinek - jej towarzysz w kociarni, przynajmniej przez pewien czas. Szybko załapali wspólny język.

Mirabelka - WIP

Sówka - zastępczyni, z którą zapoznała się księżyce temu na zgromadzeniu. Cieszy się, że mogą się teraz bliżej poznać!

Jeżyna - jedna z dwójki kotek, które odnalazły ją na terenach Owocowego Lasu. Uważa, że jest przesympatyczną, młodziutką uczennicą, i że stoi przed nią świetlana przyszłość.

Pieczarka - jedna z dwójki kotek, które odnalazły ją na terenach Owocowego Lasu. Jest dla niej naprawdę miła i zdarza się im razem porozmawiać na jakiś temat.

Lśniąca Tęcza - zastępca, który nie chciał, by dołączyła do ich społeczności. Kajzerka uważa, że jest strasznie dziwny, gburowaty i roztacza wokół siebie jakąś taką negatywną energię.

Piórolotkowy Trzepot, Nenufarowy Kielich - jej przyjaciele z Klanu Nocy! Bardzo za nimi tęskni.

Karasiowa Ławica - kuzyneczka i przyjaciółeczka! Wie o jej różnych problemach i rozterkach i, choć od dawna się nie spotykały, trzyma za nią kciuki, że poradzi sobie w klanie.

Lodowy Omen - nieco cicha i dziwna wojowniczka Klanu Wilka, co nie przeszkadzało jednak Kazarkowej Śpiewce w próbie zaprzyjaźnienia się z nią. Wyszło... średnio. Czasem rozmyśla o kotce i zastanawia się, czy tej również zdarza się o niej wspominać.

Zmierzchająca Zatoka - kociak, który ukradł jej żabę na weselu! Trzyma do niej urazę jak dzieciak, któremu zabrano zabawkę.

Bratkowe Futro - nie znosi kocicy i to z wzajemnością. Dla Kajzerki Bratkowe Futro był to kot o lisim sercu, który nic tylko narzeka i się rządzi, a natomiast według starszej wojowniczki Kazarkowa Śpiewka była głupim, irytującym szczylem, co być może nie jest dalekie prawdy, ale dla uczennicy jest wręcz skandaliczne. Trochę ją cieszy, że nie musi już patrzeć na jej głupi ryjek.

Srocza Gwiazda, Różana Woń, Kruczy Szpon - bała się ich. Uważa, że nie mają serca i czuje pewien rodzaj ulgi wiedząc, że jest od nich daleko.

SZKOLENIE

Mentor - Księżycowy Blask - mentorka z Klanu Nocy. Nie nawiązała z nią zażyłych więzi, chociaż ją lubiła. Z resztą, ona i Kawcze Serce były ze sobą naprawdę blisko, więc znała ją od małego.

Kaczka - mentorka z Owocowego Lasu. Gdy ją widzi, ma deja vu, choć zupełnie nie może zrozumieć dlaczego! Chciałaby się z nią zaprzyjaźnić, ale kocica w jej towarzystwie sztywnieje. Kajzerka też nie wie, czemu...

Uczniowie obecni - ///

Uczniowie dawni - ///

HISTORIA

Urodzona w miocie Kawczego Serca i Porannego Ferworu, w Klanie Nocy pod panowaniem Sroczej Gwiazdy. Większość życia (jak i długiego treningu) spędziła harcując, rozrabiając i, oczywiście, trajkocząc. Kiedy jeszcze była uczennicą spotkała ją śmierć brata, z którym była naprawdę blisko, co ją przygniotło, lecz nauczyła się z tym radzić. Nie była najlepszym uczniem i zdobycie wojowniczego imienia zajęło jej sporo czasu, lecz w końcu doczekała się mianowania, otrzymując miano Kazarkowej Śpiewki. Następnym ważnym wydarzeniem w życiu szylkretki było zaginięcie jej matki, które po raz kolejny ją załamało, ale po paru księżycach zdołała to zaakceptować i żyć dalej radośnie i beztrosko.

Pewnego dnia, gdy odłączyła się od łowieckiego patrolu, odkryła obozowisko dwunogów i towarzyszącego im kota – Bajgla. Kazarka momentalnie się z nim zaprzyjaźniła i chciała spotkać z nim ponownie, lecz kiedy znów przyszła w zapamiętane miejsce, została schwytana i porwana, stając się pieszczoszką o wykwintnym imieniu Kajzerka. Prędko ona i Bajgiel się w sobie zakochali, a przeszła nocniaczka polubiła życie domowego pupilka, lecz nigdy nie przestała tęsknić za swoim rodzimym klanem. W końcu zdecydowała się pójść za głosem swego serca i uciec z miasta, by odnaleźć Klan Nocy. Kiedy jednak tylko doszła do obozu, witając się radośnie z każdym bliskim po rozłące, Srocza Gwiazda wydała wyrok – zdradziła klan, a więc musiała odejść. Jej wygnanie przedłużyło się jednak, gdy Różana Woń odkryła, że kotka jest w zaawansowanej ciąży. Po urodzeniu parki, Kajzerka została jeszcze przez kilka dni w klanie, lecz w końcu była zmuszona go opuścić. Jedno z kociąt, Bagietkę, zostawiła pod opieką obecnych w żłobku karmicielek, a drugie, Maślak, zabrała ze sobą w dalszą podróż. Zakończyła się ona wraz z wyruszeniem na polowanie, na którym przekroczyła granicę Owocowego Lasu, a później zaplątała się w krzewy. Odnalazły ją Pieczarka i jej uczennica, Jeżyna, na treningu, po czym zaprowadziły samotniczkę do swojego klanu. Od tamtej pory Kajzerka jest jego członkinią, wychowując w nim także swoją córkę.