BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Klan Burzy znów stracił lidera przez nieszczęśliwy wypadek, zabierając ze sobą dodatkową dwójkę kotów podczas ataku lisów. Przywództwo objął Króliczy Nos, któremu Piaszczysta Zamieć oddał swoje ówczesne stanowisko, na zastępcę klanu wybrana natomiast została Przepiórczy Puch. Wiele kotów przyjęło informację w trudny sposób, szczególnie Płomienny Ryk, który tamtego feralnego dnia stracił kotkę, którą uważał za matkę

W Klanie Klifu

Wojna z Klanem Wilka i samotniczkami zakończyła się upokarzającą porażką. Klan Klifu stracił wielu wojowników – Miedziany Kieł, Jerzykową Werwę, Złotą Drogę oraz przywódczynię, Liściastą Gwiazdę. Nie obyło się również bez poważnych ran bitewnych, które odnieśli Źródlana Łuna, Promieniste Słońce i Jastrzębi Zew. Klan Wilka zajął teren Czarnych Gniazd i otaczającego je lasku, dołączając go do swojego terytorium. Klan Klifu z podkulonym ogonem wrócił do obozu, by pochować zmarłych, opatrzeć swoje rany i pogodzić się z gorzką świadomością zdrady – zarówno tej ze strony samotniczek, które obiecywały im sojusz, jak i członkini własnego Klanu, zabójczyni Zagubionego Obuwika i Melodyjnego Trelu, Zielonego Wzgórza. Klifiakom pozostaje czekać na decyzje ich nowego przywódcy, Judaszowcowej Gwiazdy. Kogo kocur mianuje swoim zastępcą? Co postanowi zrobić z Jagienką i Zielonym Wzgórzem, której bezpieczeństwa bez przerwy pilnuje Bożodrzewny Kaprys, gotowa rzucić się na każdego, kto podejdzie zbyt blisko?

W Klanie Nocy

Ostatni czas nie okazał się zbyt łaskawy dla Nocniaków. Poza nowo odkrytymi terenami, którym wielu pozwoliły zapomnieć nieco o krwawej wojnie z samotnikami, przodkowie nie pobłogosławili ich niemalże niczym więcej. Niedługo bowiem po zakończeniu eksploracji tajemniczego obszaru, doszło do tragedii — Mątwia Łapa, jedna z księżniczek, padła ofiarą morderstwa, którego sprawcy jak na razie nie odkryto. Pośmiertnie została odznaczona za swoje zasługi, otrzymując miano Mątwiego Marzenia. Nie złagodziło to jednak bólu jej bliskich po stracie młodej kotki. Nie mieli zresztą czasu uporać się z żałobą, bo zaledwie kilka wschodów słońca po tym przykrym wydarzeniu, doszło do prawdziwej katastrofy — powodzi. Dotąd zaufany żywioł odwrócił się przeciw Klanowi Nocy, porywając ze sobą życie i zdrowie niejednego kota, jakby odbierając zapłatę za księżyce swej dobroci, którą się z nimi dzielił. Po poległych pozostały jedynie szczątki i pojedyncze pamiątki, których nie zdołały porwać fale przed obniżeniem się poziomu wód, w konsekwencji czego następnego ranka udało się trafić na wiele przykrych znalezisk. Pomimo ciężkiej, ponurej atmosfery żałoby, wpływającej na niemalże wszystkich Nocniaków, normalne życie musiało dalej toczyć się swoim naturalnym rytmem.
Przeniesiono się więc do tymczasowego schronienia w lesie, gdzie uzupełniono zniszczone przez potop zapasy ziół oraz zwierzyny i zregenerowano siły. Następnie rozpoczęła się odbudowa poprzedniego obozu, która poszła dość sprawnie, dzięki ogromnemu zaangażowaniu i samozaparciu członków klanu — w pracach renowacyjnych pomagał bowiem niemalże każdy, od małego kocięcia aż po członków starszyzny. W konsekwencji tego, miejsce to podniosło się z ruin i wróciło do swojej dawnej świetności. Wciąż jednak pewne pozostałości katastrofy przypominają o niej Nocniakom, naruszając ich poczucie bezpieczeństwa. Zwłaszcza z krążącymi wśród kotów pogłoskami o tym, że powódź, która ich nawiedziła, nie była czymś przypadkowym — a zemstą rozchwianego żywiołu, mszczącego się na nich za śmierć członkini rodu. W obozie więc wciąż panuje niepokój, a nawet najmniejszy szmer sprawia, że każdy z wojowników machinalnie stroszy futro i wzmaga skupienie, obawiając się kolejnego zagrożenia.

W Klanie Wilka

Ostatnio dzieje się całkiem sporo – jedną z ważniejszych rzeczy jest konflikt z Klanem Klifu, powstały wskutek nieporozumienia. Wszystko przez samotniczkę imieniem Terpsychora, która przez swoją chęć zemsty, wywołała wojnę między dwoma przynależnościami. Nie trwała ona długo, ale z całą pewnością zostawiła w sercach przywódców dużo goryczy i niesmaku. Wszystko wskazuje na to, że następne zgromadzenie będzie bardzo nerwowe, pełne nieporozumień i negatywnych emocji. Mimo tego Klan Wilka wyszedł z tego starcia zwycięsko – odebrali Klifiakom kilka kotów, łącznie z ich przywódczynią, a także zajęli część ich terytorium w okolicy Czarnych Gniazd.
Jednak w samym Klanie Wilka również pojawiły się problemy. Pewnego dnia z obozu wyszli cali i zdrowi Zabłąkany Omen i jego uczennica Kocankowa Łapa. Wrócili jednak mocno poobijani, a z zeznań złożonych przez srebrnego kocura, wynika, że to młoda szylkretka była wszystkiemu winna. Za karę została wpędzona do izolatki, gdzie spędziła kilka dni wraz ze swoją matką, która umieszczona została tam już wcześniej. Podczas jej zamknięcia, Zabłąkany Omen zmarł, lecz jego śmierć nie była bezpośrednio powiązana z atakiem uczennicy – co jednak nie powstrzymało największych plotkarzy od robienia swojego. W obozie szepczą, że Kocankowa Łapa przynosi pecha i nieszczęście. Jej drugi mentor, wybrany po srebrnym kocurze, stracił wzrok podczas wojny, co tylko podsyca te domysły. Na szczęście nie wszystko, co dzieje się w klanie jest złe. Ostatnio do ich żłobka zawitała samotniczka Barczatka, która urodziła Wilczakom córeczkę o imieniu Trop – a trzy księżyce później narodził się także Tygrysek (Oba kociaki są do adopcji!).

W Owocowym Lesie

Społecznością wstrząsnęła nagła i drastyczna śmierć Morelki. Jak donosi Figa – świadek wypadku, świeżo mianowanemu zwiadowcy odebrały życie ogromne, metalowe szczęki. W związku z tragedią Sówka zaleciła szczególną ostrożność na terenie całego klanu i zgłaszanie każdej ze śmiercionośnych szczęki do niej.
Niedługo później patrol składający się z Rokitnika, Skałki, Figi, Miodka oraz Wiciokrzewa natknął się na mrożący krew w żyłach widok. Ciało Kamyczka leżało tuż przy Drodze Grzmotu, jednak to głównie jego stan zwracał na siebie największą uwagę. Zmarły został pozbawiony oczu i przyozdobiony kwiatami – niczym dzieło najbardziej psychopatycznego mordercy. Na miejscu nie znaleziono śladów szarpaniny, dostrzeżono natomiast strużkę wymiocin spływającą po pysku kocura. Co jednak najbardziej przerażające – sprawca zdarzenia w drastyczny sposób upodobnił wygląd truchła do mrówki. Szok i niedowierzanie jedynie pogłębił fakt, że nieboszczyk pachniał… niedawno zmarłą Traszką. Sówka nakazała dokładne przeszukanie miejsca pochówku starszej, aby zbadać sprawę. Wprowadziła także nowe procedury bezpieczeństwa: od teraz wychodzenie poza obóz dozwolone jest tylko we dwoje, a w przypadku uczniów i ról niewalczących – we troje. Zalecana jest również wzmożona ostrożność przy terenach samotniczych. Zachowanie przywódczyni na pierwszy rzut oka nie uległo zmianie, jednak spostrzegawczy mogą zauważyć, że jej znany uśmiech zaczął ostatnio wyglądać bardzo niewyraźnie.

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty


Miot w Klanie Klifu!
(jedno wolne miejsce!)

Miot w Klanie Wilka!
(jedno wolne miejsce!)

Miot w Klanie Burzy!
(Brak wolnych miejsc!)

Zmiana pory roku już 3 sierpnia, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

27 czerwca 2022

Od Ryjówki

 dawno temu

    Schowała się za najbliższym kubłem. Wciąż dobiegał z niego smród jedzenia Dwunożnych. Nieświeże owoce, warzywa, mleko, mięso i inne dobrodziejstwa. Ryjówka zmarszczyła nos z wyraźnym niezadowoleniem. Jednak jej ciało wciąż pozostawało w bezruchu. Do uszu szylkretowej samotniczki docierały wściekłe syknięcia tutejszych brudnych, agresywnych kotów. Ryjówka spędziła w mieście kilka księżyców i miała dość. Każda z jej przygód - Klan Burzy, Klan Wilka, Klan Klifu, Klan Nocy, Owocowy Las i każda zdobyta dzięki temu umiejętność - nie były przydatne tutaj, w mieście. Stalowe, zimne ulice odpychały od wychylania nosa. Gorzej szło z szukaniem jedzenia. Gdy tylko natknęła się na coś kuszącego i zjadliwego, zaraz pojawiały się kocie gangi, kradnąc jej cenny łup. Ryjówka wychudła przez ten czas, stała się również o wiele bardziej milcząca. Niczym cień pokonywała ulice, szukając miejsca na nocleg. Ale jej również zdarzało się wplątać w bójki. Czasami je wygrywała, ale umiejętności walki nie miała jakiś powalających. No cóż, nigdy nie przykładała do tego takiej uwagi, jak do polowania. W mieście była jednym z wielu bezdomnych kotów. Unikała Dwunożnych, starała się ignorować tutejsze koty. Robiła wszystko byle przeżyć w mieście. 
    - Tutaj jesteś. - szyderczy głos rozległ się za jej plecami. 
    Ryjówka zjeżyła futro. Odskoczyła, zderzając się z innym kocurem. Wysunęła pazury, ale nim zdążyła udrapać, została otoczona przez trzech intruzów. Zmrużonymi oczami wpatrywała się w rudzielca, przywódcę, jak zdążyła zaobserwować. Uwielbiał brać udział w walkach na arenie. Jego pomocnicy nie byli tak charakterystyczni, zwykłe burki. 
    - Mówiłem, że jeszcze cię dorwę. - wysyczał jej prosto do ucha.
    - Tak, tak, nie będziesz okradać Blizny! - pochwalił niższy buras, niemal śliniąc się do swojego szefa. Ryjówka spiorunowała go wzrokiem. - Na co się patrzysz, leśny chwaście?
    Inaczej było być kotem urodzonym w lesie. To budziło pewne zainteresowanie. Nie należała do świata murów, ulicznych walk o przetrwanie. Była inna. Nie pierwszy raz. 
    - Masz mi coś do powiedzenia? - ponownie odezwał się Blizna jadowitym, nieprzyjemnym głosem.
    - Nie sądziłam, że taki lisi bobek złapie coś innego niż własny ogon. - prychnęła. 
    - Lisi co? - drugi, wysoki bury kocur z bliznami na pysku, rzucił pytające spojrzenie swoim towarzyszą. - Ona znowu bredzi. 
    - Uważasz, że jesteś sprytna? - syknął Blizna, zbliżając się coraz pewniej. Ominęła jego towarzyszów, wpadając na ścianę za kubłem. Poczuła na sobie oddech rudego kocura, gdy stanął zdecydowanie zbyt blisko, gromiąc ją wściekłym spojrzeniem pomarańczowych oczu. - Oni wszyscy myślą, że są niepokonani. Dopóki nie zderzą się z rzeczywistością. 
    Przejechał ogonem po boku Ryjówki. Kotka syknęła ostrzegawczo. Wciąż była przyciśnięta do ściany, nie miała jak wykonać odpowiedniego ruchu. Poczuła język rudzielca za swoim uchem, schodzący coraz niżej. Wzdrygnęła się. 
    - Nie lubisz dotyku? - wycharczał. - Jaka szkoda, że nie masz wyboru. 
    Ryjówka zamknęła oczy. Od strony burych kocurów słyszała szydercze śmiechy. Na swoim ciele czuła przesuwanie szorstkiego języka tylko po to, by pysk kocura przesunął się w stronę jej karku. Właśnie wtedy Ryjówka ugryzła go w szyję. Blizna warknął z niezadowolenia. Wychylił się, żeby ją złapać, ale samotniczka już biegła kolejną uliczką. Przyspieszała, słyszał za sobą krzyki i stukot łap o podłoże. Gonili ją. Jeśli zostanie złapana, tym razem nie uda jej się uciec. Wykonywała różne manewry, ale nie znała aż tak dobrze miasta. Pozostała jej ostatnia możliwość. 
    Zmieniła trasę, skręcając bardziej do centrum miasta. Tutaj roiło się od Potworów, sprawnie przecinających Drogę Grzmotu. Od psów, witających ją szczekaniem. Najwięcej zaś było tutaj Dwunożnych, właściwie codzienne i o każdej porze. Ryjówka wbiegła na plac i odwróciła się w biegu. Nikt jej nie gonił. Zatrzymała się za stolikiem. Uniosła pyszczek, zerkając na odległe Siedlisko. Tam dalej rozciągał się las. 
    - Pora wracać do siebie. - mruknęła pod nosem, udając się w wyznaczonym kierunku. Mogła uznać, że kolejne miejsce zostało odwiedzone. Więc pora na nowy cel nieskończonej wędrówki. 

Posted by
.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)