BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Klan Burzy znów stracił lidera przez nieszczęśliwy wypadek, zabierając ze sobą dodatkową dwójkę kotów podczas ataku lisów. Przywództwo objął Króliczy Nos, któremu Piaszczysta Zamieć oddał swoje ówczesne stanowisko, na zastępcę klanu wybrana natomiast została Przepiórczy Puch. Wiele kotów przyjęło informację w trudny sposób, szczególnie Płomienny Ryk, który tamtego feralnego dnia stracił kotkę, którą uważał za matkę

W Klanie Klifu

Wojna z Klanem Wilka i samotniczkami zakończyła się upokarzającą porażką. Klan Klifu stracił wielu wojowników – Miedziany Kieł, Jerzykową Werwę, Złotą Drogę oraz przywódczynię, Liściastą Gwiazdę. Nie obyło się również bez poważnych ran bitewnych, które odnieśli Źródlana Łuna, Promieniste Słońce i Jastrzębi Zew. Klan Wilka zajął teren Czarnych Gniazd i otaczającego je lasku, dołączając go do swojego terytorium. Klan Klifu z podkulonym ogonem wrócił do obozu, by pochować zmarłych, opatrzeć swoje rany i pogodzić się z gorzką świadomością zdrady – zarówno tej ze strony samotniczek, które obiecywały im sojusz, jak i członkini własnego Klanu, zabójczyni Zagubionego Obuwika i Melodyjnego Trelu, Zielonego Wzgórza. Klifiakom pozostaje czekać na decyzje ich nowego przywódcy, Judaszowcowej Gwiazdy. Kogo kocur mianuje swoim zastępcą? Co postanowi zrobić z Jagienką i Zielonym Wzgórzem, której bezpieczeństwa bez przerwy pilnuje Bożodrzewny Kaprys, gotowa rzucić się na każdego, kto podejdzie zbyt blisko?

W Klanie Nocy

Ostatni czas nie okazał się zbyt łaskawy dla Nocniaków. Poza nowo odkrytymi terenami, którym wielu pozwoliły zapomnieć nieco o krwawej wojnie z samotnikami, przodkowie nie pobłogosławili ich niemalże niczym więcej. Niedługo bowiem po zakończeniu eksploracji tajemniczego obszaru, doszło do tragedii — Mątwia Łapa, jedna z księżniczek, padła ofiarą morderstwa, którego sprawcy jak na razie nie odkryto. Pośmiertnie została odznaczona za swoje zasługi, otrzymując miano Mątwiego Marzenia. Nie złagodziło to jednak bólu jej bliskich po stracie młodej kotki. Nie mieli zresztą czasu uporać się z żałobą, bo zaledwie kilka wschodów słońca po tym przykrym wydarzeniu, doszło do prawdziwej katastrofy — powodzi. Dotąd zaufany żywioł odwrócił się przeciw Klanowi Nocy, porywając ze sobą życie i zdrowie niejednego kota, jakby odbierając zapłatę za księżyce swej dobroci, którą się z nimi dzielił. Po poległych pozostały jedynie szczątki i pojedyncze pamiątki, których nie zdołały porwać fale przed obniżeniem się poziomu wód, w konsekwencji czego następnego ranka udało się trafić na wiele przykrych znalezisk. Pomimo ciężkiej, ponurej atmosfery żałoby, wpływającej na niemalże wszystkich Nocniaków, normalne życie musiało dalej toczyć się swoim naturalnym rytmem.
Przeniesiono się więc do tymczasowego schronienia w lesie, gdzie uzupełniono zniszczone przez potop zapasy ziół oraz zwierzyny i zregenerowano siły. Następnie rozpoczęła się odbudowa poprzedniego obozu, która poszła dość sprawnie, dzięki ogromnemu zaangażowaniu i samozaparciu członków klanu — w pracach renowacyjnych pomagał bowiem niemalże każdy, od małego kocięcia aż po członków starszyzny. W konsekwencji tego, miejsce to podniosło się z ruin i wróciło do swojej dawnej świetności. Wciąż jednak pewne pozostałości katastrofy przypominają o niej Nocniakom, naruszając ich poczucie bezpieczeństwa. Zwłaszcza z krążącymi wśród kotów pogłoskami o tym, że powódź, która ich nawiedziła, nie była czymś przypadkowym — a zemstą rozchwianego żywiołu, mszczącego się na nich za śmierć członkini rodu. W obozie więc wciąż panuje niepokój, a nawet najmniejszy szmer sprawia, że każdy z wojowników machinalnie stroszy futro i wzmaga skupienie, obawiając się kolejnego zagrożenia.

W Klanie Wilka

Ostatnio dzieje się całkiem sporo – jedną z ważniejszych rzeczy jest konflikt z Klanem Klifu, powstały wskutek nieporozumienia. Wszystko przez samotniczkę imieniem Terpsychora, która przez swoją chęć zemsty, wywołała wojnę między dwoma przynależnościami. Nie trwała ona długo, ale z całą pewnością zostawiła w sercach przywódców dużo goryczy i niesmaku. Wszystko wskazuje na to, że następne zgromadzenie będzie bardzo nerwowe, pełne nieporozumień i negatywnych emocji. Mimo tego Klan Wilka wyszedł z tego starcia zwycięsko – odebrali Klifiakom kilka kotów, łącznie z ich przywódczynią, a także zajęli część ich terytorium w okolicy Czarnych Gniazd.
Jednak w samym Klanie Wilka również pojawiły się problemy. Pewnego dnia z obozu wyszli cali i zdrowi Zabłąkany Omen i jego uczennica Kocankowa Łapa. Wrócili jednak mocno poobijani, a z zeznań złożonych przez srebrnego kocura, wynika, że to młoda szylkretka była wszystkiemu winna. Za karę została wpędzona do izolatki, gdzie spędziła kilka dni wraz ze swoją matką, która umieszczona została tam już wcześniej. Podczas jej zamknięcia, Zabłąkany Omen zmarł, lecz jego śmierć nie była bezpośrednio powiązana z atakiem uczennicy – co jednak nie powstrzymało największych plotkarzy od robienia swojego. W obozie szepczą, że Kocankowa Łapa przynosi pecha i nieszczęście. Jej drugi mentor, wybrany po srebrnym kocurze, stracił wzrok podczas wojny, co tylko podsyca te domysły. Na szczęście nie wszystko, co dzieje się w klanie jest złe. Ostatnio do ich żłobka zawitała samotniczka Barczatka, która urodziła Wilczakom córeczkę o imieniu Trop – a trzy księżyce później narodził się także Tygrysek (Oba kociaki są do adopcji!).

W Owocowym Lesie

Społecznością wstrząsnęła nagła i drastyczna śmierć Morelki. Jak donosi Figa – świadek wypadku, świeżo mianowanemu zwiadowcy odebrały życie ogromne, metalowe szczęki. W związku z tragedią Sówka zaleciła szczególną ostrożność na terenie całego klanu i zgłaszanie każdej ze śmiercionośnych szczęki do niej.
Niedługo później patrol składający się z Rokitnika, Skałki, Figi, Miodka oraz Wiciokrzewa natknął się na mrożący krew w żyłach widok. Ciało Kamyczka leżało tuż przy Drodze Grzmotu, jednak to głównie jego stan zwracał na siebie największą uwagę. Zmarły został pozbawiony oczu i przyozdobiony kwiatami – niczym dzieło najbardziej psychopatycznego mordercy. Na miejscu nie znaleziono śladów szarpaniny, dostrzeżono natomiast strużkę wymiocin spływającą po pysku kocura. Co jednak najbardziej przerażające – sprawca zdarzenia w drastyczny sposób upodobnił wygląd truchła do mrówki. Szok i niedowierzanie jedynie pogłębił fakt, że nieboszczyk pachniał… niedawno zmarłą Traszką. Sówka nakazała dokładne przeszukanie miejsca pochówku starszej, aby zbadać sprawę. Wprowadziła także nowe procedury bezpieczeństwa: od teraz wychodzenie poza obóz dozwolone jest tylko we dwoje, a w przypadku uczniów i ról niewalczących – we troje. Zalecana jest również wzmożona ostrożność przy terenach samotniczych. Zachowanie przywódczyni na pierwszy rzut oka nie uległo zmianie, jednak spostrzegawczy mogą zauważyć, że jej znany uśmiech zaczął ostatnio wyglądać bardzo niewyraźnie.

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty


Miot w Klanie Wilka!
(jedno wolne miejsce!)

Miot w Klanie Klifu!
(jedno wolne miejsce!)

Miot w Klanie Wilka!
(jedno wolne miejsce!)

Zmiana pory roku już 3 sierpnia, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

24 października 2021

Od Kamiennej Agonii CD. Wilczej Zamieci

Czarna automatycznie naprężyła mięśnie, gdy tylko poczuła, że jakieś cielsko na nią wpada.
- Kto?! - Syknęła, nim w ogóle zdążyła zarejestrować, że to Wilcza Zamieć.
 Odsunęła się, widząc posturę Wilczej. Świetnie. I co miała powiedzieć? Zaraz znowu spłoszy się jak sarna. Nie chciała robić przedstawienia na cały obóz. Nie teraz. Wodospad emocji zalał ją od środka. Gdy czarna nie wiedziała co powiedzieć, pierwsze, co nasuwało jej się do myśli, to obelgi.
- Możesz bardziej uważać? - Warknęła. - Po co przylazłaś? Znowu powiedzieć, że boisz się jebanych piorunów?
Ominęła siwą i stłumiła w środku wyrzuty sumienia, które jednoznacznie uważała za słabość. 
Nie mogła kłamać. Ostatnia sytuacja w legowisku wojowników, bardzo zdenerwowała świeżą zastępczynię. W środku czuła, że Wilcza mogła mieć swoje problemy. Widziała jej minę na zgromadzeniu. Ale jeśli nie miała odwagi wyznać jej prawdy, po jaki cholerny Klan Gwiazdy budziła ją w środku nocy?
Kamienna Agonia, gdy szła przez obóz, dojrzała, jak Wilcza Zamieć zgarbiona wychodzi z niego z resztą patrolu, który córka Królik sama przecież wyznaczyła. Wstydziła się faktu, że specjalnie oszczędzała Wilczej przebywania na patrolach razem z rudymi. Coś ją przed tym powstrzymywało. Zbyt bardzo rozumiała, że Wilcza Zamieć czuła odrzucenie od kotów, które ją skrzywdziły. Przecież ona też czuła, gdy Piaskowa Gwiazda na jej własnych oczach wbiła kły w ciało Króliczego Susu, pozbawiając ją ukochanego życia.  

**
Zielonooka wojowniczka założyła łapę na łapę i usiadła w cieniu skały. Ogon wciąż jej bił, ze względu na wiele spraw, które napełniały ją dodatkowymi myślami. Dodatkowymi zmartwieniami.
Jej uwagę przykuł jednak krzyk. Dość agresywny krzyk. Kamienna Agonia rozpoznała głos Marchewkowego Grzbietu. Wtórował jej pogardliwy śmiech Szczypiorkowej Łodygi, która z daleka przyglądała się zajściu. Czarna dostrzegła Wilczą Zamieć, która kuliła się ze strachu przed rudą. 
- Najpierw chodzisz na spacerki z moim Pyłkiem, a teraz jeszcze na mnie nadepnęłaś?! Powinnaś bardziej uważać, jestem karmicielką! Nikt cię nie uczył kultury, idiotyczna szczurza strawo?! Nie zbliżaj się do mnie!
Kamienna Agonia spłaszczyła uszy, próbując stłumić te denerwujące dźwięki. Ale to, co się działo, nie dawało jej spokoju. Awanturnicza osobowość czarnej sprawiała, że pazury mimowolnie jej się wysunęły. Zastępczyni wstała z warkotem i ruszyła przed żłobek, gdzie miejsce miało zajście. Kotka splunęła pod nosem, piorunując wzrokiem Marchewę.
- Mogłabyś uciszyć swój denerwujący pysk? - Syknęła. - Wilcza Zamieć nie jest aż taką wywłoką, żeby specjalnie krzątać się koło obrzydliwych rudzielców. Uspokój swój kretyński tyłek i nie rób afery! 
Poczuła satysfakcję, gdy na moment Marchewkowy Grzbiet spuściła głowę do dołu. Miała już wyuczony respekt, ale to nie wystarczyło, by się zamknęła i dała spokój. Czarna była przygotowana na kłótnię.
- Zamknij się - Syknęła Marchewka. - Sama łazisz z moim Pyłkiem, a teraz bronisz jeszcze tej padliny?!
- Nie bronię jej - Warknęła Kamienna Agonia. - Tylko próbuję cię naprostować, bo zachowujesz się jak kociak!
- Tak? Też byłabyś taka milusia, gdyby jakaś cholera łaziła z twoim partnerem, a potem jeszcze deptała ci ogon, jakbyś była niewidzialna?
- A co cię to obchodzi? - Fuknęła kotka. - Powinnaś mieć jakiekolwiek resztki szacunku do swojej zastępczyni.
- Tak, jasne, udawaj teraz jakąś świetną - Prychnęła Marchewa. - Jesteś tylko hipokrytką. Przecież każdy wie, że na moim miejscu zrobiłabyś to samo!
Ruda odwróciła się i zniknęła w wejściu do legowiska. Kamienna Agonia miała się już odwrócić, pozostawiając Wilczą samą, gdy poczuła na sobie nieprzyjemny zapach Szczypiorkowej Łodygi.
- Więc teraz się trzymasz ze słabeuszami? - Miauknęła. - Taka niby jesteś silna. Żałosne.
- Z nikim się nie trzymam - Syknęła Kamienna Agonia. - A już zwłaszcza nie z kimś takim jak Wilcza Zamieć!
Szczypiorek popatrzyła się na nią pogardliwie i odeszła. Córka Króliczego Susu miała zamiar odejść, gdy napotkała zaskoczone, przerażone spojrzenie Wilczej. 
Nie chciała się z tego tłumaczyć.
Klanie Gwiazdy, mogła po prostu zignorować te wrzaski.

<Wilcza?>
Posted by
.

1 komentarz:

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)