BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Klan Burzy znów stracił lidera przez nieszczęśliwy wypadek, zabierając ze sobą dodatkową dwójkę kotów podczas ataku lisów. Przywództwo objął Króliczy Nos, któremu Piaszczysta Zamieć oddał swoje ówczesne stanowisko, na zastępcę klanu wybrana natomiast została Przepiórczy Puch. Wiele kotów przyjęło informację w trudny sposób, szczególnie Płomienny Ryk, który tamtego feralnego dnia stracił kotkę, którą uważał za matkę

W Klanie Klifu

Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.

W Klanie Nocy

doszło do ataku na książęta, podczas którego Sterletowa Łapa utracił jedną z kończyn. Od tamtej pory między samotnikami a Klanem Nocy, trwa zawzięta walka. Zgodnie z zeznaniami przesłuchiwanych kotów, atakujący ich klan samotnicy nie są zwykłymi włóczęgami, a zorganizowaną grupą, która za cel obrała sobie sam ród władców. Wojownicy dzień w dzień wyruszają na nieznane tereny, przeszukując je z nadzieją znalezienia wskazówek, które doprowadzą ich do swych przeciwników. Spieniona Gwiazda, która władzę objęła po swej niedawno zmarłej matce, pracuje ciężko każdego wschodu słońca, wraz z zastępczyniami analizując dostarczane im wieści z granicy.
Niestety, w ostatnich spotkaniach uczestniczyć mogła jedynie jedna z jej zastępczyń - Mandarynkowe Pióro, która tymczasowo przejęła obowiązki po swej siostrze, aktualnie zajmującej się odchowaniem kociąt zrodzonych z sojuszu Klanu Nocy oraz Klanu Wilka.

W Klanie Wilka

Kult Mrocznej Puszczy w końcu się odzywa. Po księżycach spędzonych w milczeniu i poczuciu porzucenia przez własną przywódczynię, decydują się wziąć sprawy we własne łapy. Ciężko jest zatrzymać zbieraną przez taki czas gorycz i stłumienie, przepełnione niezadowoleniem z decyzji władzy. Ich modły do przodków nie idą na marne, gdyż przemawia do nich sama dusza potępiona, kryjąca się w ciele zastępczyni, Wilczej Tajgi. Sosnowa Igła szybko zdradza swą tożsamość i przyrównuje swych wyznawców do stóp. Dochodzi do udanego zamachu na Wieczorną Gwiazdę. Winą obarczeni zostają żądni zemsty samotnicy, których grupki już od dawna były mordowane przez kultystów. Nowa liderka przyjmuje imię Sosnowa Gwiazda, a wraz z nią, w Klanie Wilka następują brutalne zmiany, o czym już wkrótce członkowie mogli przekonać się na własne oczy. Podczas zgromadzenia, wbrew rozkazowi liderki, Skarabeuszowa Łapa, uczennica medyczki, wyjawia sekret dotyczący śmierci Wieczornej Gwiazdy. W obozie spotyka ją kara, dużo gorsza niż ktokolwiek mógłby sądzić. Zostaje odebrana jej pozycja, możliwość wychodzenia z obozu, zostaje wykluczona z życia klanowego, a nawet traci swe imię, stając się Głupią Łapą, wychowanką Olszowej Kory. Warto także wspomnieć, że w szale gniewu przywódczyni bezpowrotnie okalecza ciało młodej kotki, odrywając jej ogon oraz pokrywając jej grzbiet głębokimi szramami.

W Owocowym Lesie

Społecznością wstrząsnęła nagła i drastyczna śmierć Morelki. Jak donosi Figa – świadek wypadku, świeżo mianowanemu zwiadowcy odebrały życie ogromne, metalowe szczęki. W związku z tragedią Sówka zaleciła szczególną ostrożność na terenie całego klanu i zgłaszanie każdej ze śmiercionośnych szczęki do niej.
Niedługo później patrol składający się z Rokitnika, Skałki, Figi, Miodka oraz Wiciokrzewa natknął się na mrożący krew w żyłach widok. Ciało Kamyczka leżało tuż przy Drodze Grzmotu, jednak to głównie jego stan zwracał na siebie największą uwagę. Zmarły został pozbawiony oczu i przyozdobiony kwiatami – niczym dzieło najbardziej psychopatycznego mordercy. Na miejscu nie znaleziono śladów szarpaniny, dostrzeżono natomiast strużkę wymiocin spływającą po pysku kocura. Co jednak najbardziej przerażające – sprawca zdarzenia w drastyczny sposób upodobnił wygląd truchła do mrówki. Szok i niedowierzanie jedynie pogłębił fakt, że nieboszczyk pachniał… niedawno zmarłą Traszką. Sówka nakazała dokładne przeszukanie miejsca pochówku starszej, aby zbadać sprawę. Wprowadziła także nowe procedury bezpieczeństwa: od teraz wychodzenie poza obóz dozwolone jest tylko we dwoje, a w przypadku uczniów i ról niewalczących – we troje. Zalecana jest również wzmożona ostrożność przy terenach samotniczych. Zachowanie przywódczyni na pierwszy rzut oka nie uległo zmianie, jednak spostrzegawczy mogą zauważyć, że jej znany uśmiech zaczął ostatnio wyglądać bardzo niewyraźnie.

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Znajdki w Klanie Wilka!
(brak wolnych miejsc!)

Miot w Owocowym Lesie!
(jedno wolne miejsce!)

Miot Samotników!
(jedno wolne miejsce!)

Zmiana pory roku już 30 marca, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

23 października 2021

Od Barwinkowego Podmuchu

 Ja nadal żyję i właśnie powstałam z martwych 


Barwinkowy Podmuch źle znosił upały od małego. Przez długą, gęstą sierść, do tego całą czarną, wszystkie promienie słońca szły na niego. Mało tego, musiał łazić po otwartym terenie, po przecież nikt nie da mu wolnego.

No, ale to było kiedy miał czterdzieści księżyców. Wtedy to sobie mógł pobiegać, schować się w cieniu, by inni go nie widzieli, że się obija. I tak zawsze ktoś się znalazł, kto go podkablował.

Teraz, gdy starość coraz bardziej doskwierała kocurowi, zaczął doceniać tamte dni. Zawsze szukał wymówek, a jak tu nie iść, a może ktoś inny by poszedł... Teraz sobie ani nie pobiega, ani nie ponarzeka. Wladciwie, jego tryb życia polegał na wstawaniu rano z głośnym stękiem, chodzenie parę minut po obozie, żeby mu nie zesztywnialy stawy do końca, jedzonko i powrót. Przy okazji obserwował wszystkie nowe postaci w obozie. Jakieś kocięta, uczniów, którzy dorośli, nim się obejrzał. Naprawdę, nie zdążył mrugnąć, a jego wnuki stały się wojownikami. Płakał jak kociak, kiedy ich mianowali. Potem dostał kilka komentarzy, że robił im wstyd, ale przecież od tego są dziadkowie. Gdyby nie on to ich by na tym świecie nie było!! Jeszcze gdyby to była prawda... Chociaż, mógł być dumny z siebie, bo przecież to on ich wychował. Powinni paść na ziemię i mu dziękować za te wszystkie cenne lekcje. O, dokładnie tak.


Westchnął głęboko. Był strasznie zmęczony po kolejnym spacerze, na jaki postanowił się wybrać. Było cholernie gorąco, do tego piski kotów nie pomagały na jego skołatane nerwy.

- Zamknijcie się no! Starcowi żyć nie dacie. - Zaczął narzekać jak rasowy dziad.

- Ale my jesteśmy cicho.

- Guzik prawda, skoro JA was usłyszałem to nie byliście!! - Odparł.

- Myśleliśmy że dawno ogłuchłeś.

- Kochanieńki, ty sobie uważaj, bo mój słuch działa kiedy trzeba! - Burknął.

- Haha bo inaczej to nie działa - zażartował gówniarz.

- Tak jak Twój rozum. - Odgryzł się starszy. - Szare komórki to ty przy porodzie pogubiłeś. A teraz znikaj mi z oczu.

Koty mamrotaly pod nosem na starego Barwinka. A on się cieszył. Lubił tak podogryzać młodszym, patrząc na to, że całe życie uwielbiał żarty. W końcu niewiele uciech mu już pozostało. Starzał się, czas mu leciał.

Jak to mówią, szybciej czas leci, Im bliżej końca jesteśmy. Barwinek to czuł. Każdym włoskiem na ciele. Dni mijały mu szybciej, niż kiedykolwiek. Nie pamiętał co robił rano, ani czy zjadł poprzedniego dnia kolację. Mimo tego pamiętał doskonale większość swoich przygód. Ohh, gdyby ich zapomniał, nie miałby już pociechy na tym świecie.


Wrócił powolnym krokiem do legowiska starszych, czekając aż przyniosą mu posiłek, żeby mógł wciągnąć kogoś w ploteczki. W końcu skądś nowe informacje trzeba brać, a najlepszym źródłem są uczniowie! 

Posted by
.

4 komentarze:

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)