Strzepnęła uchem, gdy szumiący wiatr rozwiał jej futro. Chrobotkowa Łapa nadal nie wróciła z polowania, co zaczęło niepokoić kocicę. Wiedziała, że jej uczennica pod tym względem jest zdolna, bo choć bywała roztrzepana, tak łowy szły jej prawie, że idealnie. Zamruczała na wspomnienie pierwszego polowania kotki, podczas którego pochwyciła mysz. Duma wylewająca się z córki Poziomkowego Blasku była niemalże nie do opisania. Węglowa zamruczała, spoglądając w niebo. Brakowało jej kocura tak bardzo... nie sądziła, że tak szybko straci kolejnego przyjaciela. Obóz klanu nocy zdawał się być pusty bez wesołego śmiechu Biegnącego Potoku czy radosnych przekomarzań Poziomka oraz jego ukochanej. Czuła ogromne wyrzuty sumienia, że nie spędzała z nimi tyle czasu niż wcześniej, chociaż wiedziała, że każdy z nich ma swoje obowiązki.
Poruszyła niespokojnie wąsami, gdy do jej uszu dotarło wołanie o pomoc. I to nie byle kogo a jej uczennicy. Westchnęła cicho, podnosząc się z ziemi i kierując się w stronę z której dochodził lament. Truchtem ruszyła przed siebie, strosząc futro na grzbiecie, gdy krzyki narastały.
— Coś ty zrobiła? — stęknęła zdziwiona, gdy zobaczyła swoją uczennicę, która utknęła pod korzeniem. Martwa wiewiórka leżała obok jej łap o długość wąsa. Pokręciła zrezygnowana głową. Naprawdę? Utknąć pod korzeniem? Uwielbiała czarno-białą uczennicę, treningi z nią były czystą przyjemnością chociaż... czasem ją po prostu rozwalała tym, co była w stanie zrobić.
— Przepraszam... — wymamrotała Chrobotek, zakrywając mordkę łapą. Jej mentorka wzięła głębszy wdech, pochylając się na uczennicą. Obwąchała ją dookoła, by sprawdzić, czy czasem nie leci jej krew. Na szczęście jedyną czerwoną cieczą jaką czuła, była ta należąca do wiewiórki.
— Nie masz za co przepraszać, Chrobotkowa Łapo. Mało razy Wieczornik gdzieś utknął, a ja walnęłam w pieniek? — zaśmiała się pod nosem, na wspomnienie szczeniackich chwil — Poza tym, ja kiedyś utknęłam, tylko, że na drzewie. Jesionowy Wicher musiał mnie za futro ściągać.
Vanka zrobiła wielkie ślepia, jakby nie potrafiąc uwierzyć, że ta silna i niezależna kocica kiedyś była tak samo w dupie, jak ona. Węglowa nic więcej już nie powiedziała. Po prostu zaczęła kopać, chcąc zrobić jak największą lukę między korzeniem a grzbietem uczennicy. Kupka piachu, malutkich kawałków gałązek oraz kamyczków tylko się powiększała a wojowniczka kopała zacięcie, do momentu, aż uznała, że już wystarczy.
Popchnęła ją od tyłu i kotka była już wolna, tylko z lekka ubrudzona. Obie otrzepały się w kurzu i piachu, jednak dobrze wiedziały, że bez porządnego mycia się nie skończy.
— No chodź — Zbożowy Kłos zachęciła ją machnięciem ogona. Chrobotek wzięła w mordkę wiewiórkę, zaś jej mentorka odkopała ukrytą nornicę oraz dzięcioła, również łapiąc swoje piszczki w zęby. Spokojnym krokiem kierowały się w stronę obozu klanu nocy, który o tej porze dnia dudnił życiem. Chrobotek zdawała się być jednak niedostępna, pogrążona w swoich rozmyślaniach szła ze spuszczoną głową, targając ogon wiewiórki po trawie — Hej, co się tak martwisz, hm? Przecież nic się nie stało — bengalka trąciła ją barkiem. Intensywne spojrzenie żółtych ślepi przeszyło ją na wskroś, nietęga mina uczennicy niezbyt jej się podobała — Co powiesz na wyścig do stosu ze zwierzyną? — zaproponowała, unosząc brew. Chciała młodą jakoś rozerwać, żeby się tak tyle nie martwiła byle pierdołą.
BLOGOWE WIEŚCI
BLOGOWE WIEŚCI
W Klanie Burzy
Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.W Klanie Klifu
Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.W Klanie Nocy
Świat żywych w końcu opuszcza obarczony klątwą Błotnistej Plamy Czapli Taniec. Po księżycach spędzonych w agonii, której nawet najsilniejsze zioła nie były mu w stanie oszczędzić, ginie z łap własnego męża - Wodnikowego Wzgórza, który został przez niego zaatakowany podczas jednego z napadów agresji. Wojownik staje się przygnębiony, jednak nadal wypełnia swoje obowiązki jako członek Klanu Nocy, a także ojciec dla ich maleńkiego synka - Siwka. Kocurek został im podarowany przez rodzącą na granicy samotniczkę, która w zamian za udzieloną jej pomoc, oddała swego pierworodnego w łapy obcych. W opiece nad nim pomaga Mżawka, młodziutka karmicielka, która nie tak dawno wstąpiła w szeregi Klanu Nocy, wraz z dwójką potomków - Ikrą oraz Kijanką. Po tym wydarzeniu, na Srebrną Skórkę odchodzi także starsza Mrówczy Kopiec i medyczka, Strzyżykowy Promyk, której miejsce w lecznicy zajmuje Różana Woń. W międzyczasie, na prośbę Wieczornej Gwiazdy, nowej liderki Klanu Wilka, Srocza Gwiazda udziela im pomocy, wyznaczając nieduży skrawek terenu na ich nowy obóz, w którym mieszkać mogą do czasu, aż z ich lasu nie znikną kłusownicy. Wyprowadzka następuje jednak dopiero po kilku księżycach, podczas których wielu wojowników zdążyło pokręcić nosem na swoich niewdzięcznych sąsiadów.W Klanie Wilka
Po terenach zaczynają w dużych ilościach wałęsać się ludzie, którzy wraz ze swoją sforą, coraz pewniej poruszają się po wilczackich lasach. Dochodzi do ataku psów. Ich pierwszą ofiarą padł Wroni Trans, jednak już wkrótce, do grona zgładzonych przez intruzów wojowników, dołącza także sam Błękitna Gwiazda, który został śmiertelnie postrzelony podczas patrolu, w którym towarzyszyła mu Płonąca Dusza i Gronostajowy Taniec. Po przekazaniu wieści klanowi, w obozie panuje chaos. Wojownikom nie pozostaje dużo możliwości. Zgodnie z tradycją, Wieczorna Mara przyjmuje pozycję liderki i zmienia imię na Wieczorną Gwiazdę. Podczas kolejnych prób ustalenia, jak duży problem stanowią panoszący się kłusownicy, giną jeszcze dwa koty - Koszmarny Omen i Zapomniany Pocałunek. Zapada werdykt ostateczny. Po tym, jak grupa wysłanników powróciła z Klanu Nocy, przekazując wieść, iż Srocza Gwiazda zgodziła się udzielić wilczakom pomocy, cały klan przenosi się do małego lasku niedaleko Kolorowej Łąki, który stanowić ma ich nowy obóz. Następne księżyce spędzają na przydzielonym im skrawku terenu, stale wysyłając patrole, mające sprawdzać sytuację na zajętych przez dwunożnych terenach. W międzyczasie umiera najstarsza członkini Klanu Wilka, a jednocześnie była liderka - Stokrotkowa Polana, która zgodnie ze swą prośbą odprowadzona została w okolice grobu jej córki, Szakalej Gwiazdy. W końcu, jeden z patroli wraca z radosną nowiną - wraz z nastaniem Pory Nagich Drzew, dwunożni wynieśli się, pozostawiający po sobie jedynie zniszczone, zwietrzałe obozowisko. Wieczorna Gwiazda zarządza powrót.W Owocowym Lesie
Społeczność z bólem pożegnała Przebiśniega, który odszedł we śnie. Sytuacja nie wydawała się nadzwyczajna, dopóki rodzina zmarłego nie poszła go pochować. W trakcie kopania nagrobka zostali jednak odciągnięci hałasem z zewnątrz, a kiedy wrócili na miejsce… ciała ukochanego starszego już nie było! Po wszechobecnej panice i nieudanych poszukiwaniach kocura, Daglezjowa Igła zdecydowała się zabrać głos. Liderka ogłosiła, że wyznaczyła dwa patrole, jakie mają za zadanie odnaleźć siedlisko potwora, który dopuścił się kradzieży ciała nieboszczyka. Dowódcy patroli zostali odgórnie wyznaczeni, a reszta kotów zachęcana nagrodami do zgłoszenia się na ochotników członkostwa.Patrole poszukiwacze cały czas trwają, a ich uczestnicy znajdują coraz to dziwniejsze ślady na swoim terenie…
W Betonowym Świecie
nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.MIOTY
31 stycznia 2021
Od Zbożowego Kłosu CD Chrobotkowej Łapy
< Chrobotku? >
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz